Ég og vinkona mín vorum á leið í leikfimi um daginn. Á leiðinni í bílnum tók ég eftir því að vinkonan var eitthvað hálfutan við sig og niðurdregin. Hún sagðist hafa verið að þvælast á Facebook og rekist á síðu þar sem fólk gefur hluti. Þar sá hún færslu frá konu um fimmtugt sem var að óska eftir flöskum og dósum. Vinkona mín var nýverið með stóra veislu og átti þvi nóg af slíku og bauð konunni að koma og sækja.
„Ég bjóst við að þetta væri mamma að hjálpa barni að safna fyrir æfingaferð eða einhverju slíku,“ sagði vinkonan.
Konan var afskaplega ánægð og sagðist ætla að fá lánaðan bíl en kæmi svo um hæl. Konan viðurkenndi fyrir vinkonu minni að hún ætti erfitt um þessar mundir og að flöskubeiðnin væri hennar leið til að útvega sér brauð og mjólk.
Vinkona mín spurði hvort margir hefðu getað aðstoðað og viljað losna við dósir. Konan varð þá fremur vandræðaleg og kvað suma hafa boðið upp á „annað“. Vinkonan spurði hana frekar út í málið og sagðist hafa fengið sting í magann þegar konan viðurkenndi að maður hefði sent sér skilaboð á Facebook eftir að hafa séð hjálparbeiðni hennar og boðið henni að koma í heimsókn til sín og vera „góð“ við sig – þá skyldi hann láta hana hafa peninga.
Afsakið orðbragðið en mannhelvítið er sum sé að fylgjast með slíkum hópum á Facebook og finnur þar konur sem eru í mikilli neyð og ræðst til atlögu. Ég velti fyrir mér hversu margar konur sem eiga ef til vill ekki í kvöldmatinn handa börnunum sínum hann hefur reynt að plata.
Ég fékk kökk í hálsinn við tilhugsunina.
Daginn eftir að vinkona mín greindi mér frá þessu sagðist hún hafa fengið póst frá konunni sem sótti dósirnar. Hún vildi þakka henni kærlega fyrir og sagðist hafa fengið tvo fulla poka í Bónus fyrir flöskurnar.
Ég dró höfuðið út úr rassgatinu á mér og hætti að skoða ilmkerti fyrir 6.900 kr. á netinu og fór að taka til í skápum og finna föt sem gætu nýst öðrum fyrir jólin. Því næst tók ég frystinn og eldhússkápana í gegn og póstaði á gefins-síðuna að ég væri með tvo poka af mat ef einhver vildi. Klukkutíma síðar stóð brosmild kona um fertugt með bakpoka á tröppunum hjá mér og þakkaði mér í bak og fyrir.
Við vitum öll að það er mikilvægt að hjálpa þeim sem minna mega sín. Það breytir því þó ekki að við þurfum oft áminningu um að fara í gegnum skápana. Ekki hefði mér áður dottið í hug að gefa frosinn fisk, brauð og grænmeti sem ég hefði annars sennilega bara hent við að affrysta ísskápinn!
Munið eftir náunganum við jólahreingerninguna. Verum vakandi og hugum að fólkinu í kringum okkur. Það er ekki útilokað að barn á leikskóla með barninu þínu fái engin föt fyrir jólin eða einstæðingurinn í sama stigagangi og þú eigi kannski ekki í matinn síðustu daga mánaðarins.
Ég bendi líka á þennan hóp á Facebook.
Ljósmynd af Flickr