„Þú verður að fjárfesta í framtíðinni,“ er setning sem ég heyrði oft þegar ég var yngri. Því fylgdi svo löng ræða um gildi menntunar því ekki vildi maður nú þurfa að lenda í því að framfleyta sér standandi í lappirnar þegar hægt væri að sitja á þægilegum afturendanum með myndarlega prófgráðu.
En ég er ekki sammála því að menntun sé endilega besta fjárfestingin fyrir framtíðina. Ekki hér allavega. Ráðamenn virðast í mörgum tilvikum hunsa ráðleggingar menntafólks og gera hlutina bara eftir sínu höfði. Þegar maður er kosinn á þing eða í sveitarstjórn þá virðist maður þróa með sér ákveðna tilfinningu fyrir því hvað sé best. Einhverskonar sjötta skilningsleysisvit. Sú tilfinning virðist trompa menntun eða reynslu kynslóðarinnar á undan.
Það breyttist ekkert við hrunið. Enn gera menn bara eitthvað og vona það besta. Þess vegna væri flugmiði af landi brott mun betri fjárfesting heldur en menntun hér á landi. Þú kemst út fyrir minna fé en eina önn í háskóla og þarft ekki að skrimta eins og eldri borgari á meðan þú ert á námslánunum.
Við stefnum augljóslega beina leið til fjandans aftur. Það sér hver óflokksbundinn maður.
Það er búið að byggja landsins stærstu vatnsrennibraut í Fnjóskadal. Þeir kalla hana Vaðlaheiðargöng. Menntamálaráðherra er alveg bit á því að hann megi ekki nota ráðherrastól sinn til að ferðast með leigusalanum sínum um Asíu. Fyrrverandi ráðherra sem hrökklaðist frá völdum vegna lyga sinna, hrakti lögreglustjóra úr starfi og reyndi að hylma yfir glæp er loksins búin að jafna sig á eineltinu sem hún varð fyrir í kjölfarið.
Leoncie finnur engan sem nennir að rífast við hana lengur þannig að hún þarf sjálf að senda sér morðhótanir. Fjölmiðlar keppast við að vera á undan lögreglu og prestum að tilkynna foreldrum að börnin þeirra gætu verið drukknuð.
Þjóðin með sína gjafmildu ríkisstjórn er langt komin með að gefa útgerðunum makrílinn sinn langt undir markaðsvirði, eitthvað af gróðanum mun þó renna í vasa eiginkvenna þingmanna. Lóur eru farnar að mynda ofbeldisgengi í bakgörðum fólks. Gylfi hamast á samkynhneigðum og allt of mörgum finnst það bara í góðu lagi.
Húsnæðis- og leiguverð hækkar hraðar en meðalaldur þjóðarinnar og bráðum fer að vanta gistirými til að hýsa alla þessa útlendinga sem við þurfum að flytja inn til að vinna á þessum hótelum sem verið er að byggja. Ferðamönnum hefur meira að segja fjölgað svo mikið að okkur vantar fólk til að svindla á þeim.
Það versta er kannski það að maður getur ekki einu sinni skilið við konuna sína útaf verkfalli lögmanna hjá Sýslumanni.
Í dag er nefnilega enginn maður með mönnum nema fara í verkfall. Það eru allir ólmir að fara í svona verkfall. Maður veltir því fyrir sér hvort einhver nýr og geggjaður tölvuleikur hafi verið að koma út og fólk vilji bara spila heima í friði án þess að vinna eða skylda trufli.
Og nú kemur niðurlagið
Helsta vandamálið og í raun það sem ræður úrslitum í því að úrskurða þetta fallega land okkar nánast óbyggilegt er sú dapurlega staðreynd að laun eru of há til að fyrirtæki og verslanir geti rekið sig almennilega en of lág til að fólk geti lifað á þeim. Kerfið er gallað og það er stjórnmálamönnunum að kenna.
Svo er veðrið ekki búið að vera nógu gott.