Mál lögreglumanns, sem hefur verið kærður fyrir kynferðisbrot gagnvart þremur börnum, hefur vakið töluverða athygli, ekki síst eftir að ákveðin gögn voru birt almenningi á netinu. Margt áhugavert kemur fram í gögnum málsins og hvort sem er réttlætanlegt að birta þau almenningi eður ei, gefa þau áhugaverða innsýn í vinnubrögð lögreglu og ríkissaksóknara.
Gögnin sem er að finna á netinu varða atvik sem var kært síðla árs 2011 en meintur þolandi segir að hafi átt sér stað í sumarbústaðarferð snemma árs 2007. Stúlkan sem þá var níu ára hafði fengið að fara með vinkonu sinni í sumarbústað ásamt móður hennar og stjúpföður, Aðalbergi Sveinssyni. Með í för voru einnig Páll Winkel fangelsismálastjóri og kona hans. Stúlkan segist hafa vaknað við að Aðalbergur hafi strokið kynfæri hennar. Hún hafi farið að gráta og hann þá hætt og leyft henni að tala við konuna sína. Hún hafi gert það en ekki treyst sér til að segja henni hvað væri að. Hún hafi tekist á við þetta með því að reyna að telja sjálfri sér trú um að þetta hafi verið draumur.
Nokkur atriði í gögnunum vekja ágengar spurningar um vinnubrögð lögreglu í þessu máli:
1. Hvers vegna var maðurinn ekki leystur frá störfum meðan á rannsókn málsins stóð?
2. Hvers vegna hafði lögreglan samband við meintan geranda, en ekki húsráðendur til þess að gera vettvangsrannsókn í sumarbústaðnum?
3. Þegar móðir barnsins spyr hvers vegna manninum sé ekki vikið frá störfum svarar lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu því til að það sé á hendi ríkislögreglustjóra. Ríkislögreglustjóri segist svo ekki hafa nægan aðgang að rannsóknargögnum til þess að geta tekið afstöðu til þess hvort ástæða sé til að senda manninn í frí. Það er ríkissaksóknari sem á að skammta ríkislögreglustjóra gögn en ríkissaksóknari segist hafa falið lögreglustjóranum á höfuðborgarsvæðinu (þessum sem nýlega fékk fálkaorðuna fyrir afrek sín á sviði löggæslumála) að meta hvort ætti að víkja manninum frá störfum. Orðið hringavitleysa kemur sterklega upp í hugann.
4. Af hverju kemst innanríkisráðherra upp með að svara ekki umboðsmanni alþingis? Hver gætir gæslumannanna í þessu landi ef umboðsmaður alþingis fær ekki einu sinni svör?
5. Börnin halda því fram að meintur gerandi og gestur hans hafi horft á klámmynd að börnunum ásjáandi. Í úrskurði ríkissaksóknara kemur einnig fram að embættinu hafi borist vísbending um að horft hafi verið á klám í umræddri sumarbústaðarferð. Eins og móðirin bendir á er algengt að barnaklám finnist í fórum barnaníðinga. Af hverju voru tölvur þessara manna ekki rannsakaðar?
6. Ein af ástæðum þess að ríkissaksóknari vísaði málinu frá er sú að ekki tókst að tímasetja sumarbústaðarferðina nákvæmlega. Símagögn móður stúlkunnar bentu til þess að ferðin hefði verið farin tiltekna helgi en önnur gögn benda til þess að meintur gerandi hafi verið að vinna þá helgi. Nú er enginn ágreiningur um að Aðalbergur og kona hans fóru ásamt Páli Winkel og Katrínu í sumarbústað snemma árs 2007 og að stúlkurnar sem báðar hafa borið Aðalberg sökum um kynferðisbrot (þótt aðeins önnur þeirra segi hann hafa brotið gegn sér í þessari ferð) voru með í för. Það er í hæsta máta ótrúlegt að útilokað sé að tímasetja ferð sem fjórar fullorðnar manneskjur og tvö börn tóku þátt í.
Í andmælabréfi lögmanns stúlkunnar til ríkissaksóknara kemur fram að símagögn þeirra sem tóku þátt í ferðinni hafi ekki verið rannsökuð og að þegar hafi komið fram að símtöl sem bentu á vinnuhelgi meints geranda hafi farið fram fyrir ferðina en ekki meðan á henni stóð. Einnig kemur fram að ekki hafi verið reynt að afla upplýsinga um tímasetningu með því að skoða gestabók eða önnur gögn. Enn fremur að ekki hafi verið kannað hvort sumarbústaðurinn hafi verið tekinn á leigu en ef svo er væru til gögn sem tækju af allan vafa um tímasetningu.
Því fer fjarri að ég telji mig geta fullyrt nokkuð um sekt eða sakleysi út frá þeim gögnum sem eru nú aðgengileg á netinu en ég leyfi mér að fullyrða að rannsókn málsins er stórlega ábótavant. Vinnubrögðin vekja spurningar um það hvort algengt sé að lögregla og ákæruvald klúðri sakamálum með því að spyrja ekki augljósra spurninga og afla ekki nægilegra gagna. Hvernig sem á málið er litið er það óafsakanlegt því niðurstaðan er sú að annaðhvort gegnir barnaníðingur löggæslustörfum eða þá að saklaus maður fær ekki uppreisn æru, því á meðan ekkert kemur fram annað það að orð standi gegn orði er mannorð Aðalbergs ónýtt hvort sem hann er sekur eður ei. Hafi fálkaorðuhafinn og gæðingar hans talið sig vera að gera félaga sínum greiða með því að rannsaka ekki málið til hlítar, þá hefur þeim mistekist hrapallega.