Höfundur vill ekki láta nafns síns getið.
Ég hef átt margs konar jól, og undirbúning þeirra. Ætla að nefna nokkur hér.
Bernskunnar jól eru auðvitað alltaf það sem maður hugsar um fyrst. Fjögurra ára man ég fyrst eftir jólum. Tréð var lítið en fallegt með sínu fagra englahári, held að allir séu hættir að nota það í dag. En hárið gerði ljósin svo mystík. Og á borðinu stóðu tvö piparkökuhús handa okkur systrum frá ríku ömmunni. Við áttum þrjár ömmur og ef maður flokkar það eftir efnum og aðstæðum, þá var ein forrík, önnur var í millistétt og sú þriðja fátæk. En sú fátæka átti stærsta hjartað.
Jæja, þarna stóðum við systur á aðfangadagsmorgun og vorum heillaðar. Það sem skyggði á gleðina okkar var bölvaður Þorlákurinn. Það var og er enn til siðs að fá sér í glas á þeim degi/kveldi. Sum börn verða ekki vör við það og er það gott. Við og örugglega of mörg börn, vorum ekki svo lánsöm. Við vissum aldrei hvort skrautið sem hengt var upp daginn áður væri enn á sama stað og þegar við fórum að sofa.
Þess vegna í fjöldamörg ár (og finn stundum enn til í hjartanu) hataði ég afar heitt þennan bölvaða dag. Því að fá sér í glas heima hjá mér var ekki til. Það var drukkið þar til allt var búið, og alls konar slagsmál og læti sem fylgdu því. Bara ömurlegar minningar.
Svo var þetta með að fá í skóinn. Ég var svo ung þegar það hætti heima hjá mér að ég man ekki hvað ég var gömul. Svo fór maður eina helgi til ríku ömmu og þar fékk maður í skóinn. Kom jólasveinninn bara í ríku húsin? Stundum voru einu jólagjafirnar sem við fengum einmitt frá ríku ömmunni. Man mörg jól þar sem ég fékk ekkert frá foreldrum mínum, en stundum fengu yngri systkinin þegar þau bættust í hópinn.
Og jólaföndrið, það var ekki til á mínu heimili. Það gerði maður hjá ömmu. Hef örgglega verið 10 ára þegar amma kenndi mér að búa til aðventukrans úr vír, dagblöðum og greni. Allur jólaundirbúningur sem ég upplifði gerðist þarna, í hlýjunni hjá ömmu.
Mörg, mörg jól fór ég og var hjá afa og ömmu. Þar var allt yfirdrifið, svona eiginlega amerísk jól. Tveggja metra gervitré, 7 sortir af smákökum, ca 300 laufabrauð, hangiket í massavís og eiginlega allt risastórt hjá lítilli stúlku. En það sem ég elskaði mest var friðurinn sem fylgdi jólunum hjá þeim. Ég var að flýja kaosið heima hjá mér. En samt kom sorgin líka vitandi af litlu systkinum mínum í þessu jólahreti heima. Eldri systir mín fór stundum til millistéttarömmu og lét vel af því.
Sem sagt, ég hata áfengi á jólum. Þorlákinn, annan í jólum og áramótin, og þau eru alveg sér partur líka. Engir flugeldar bara áfengi og flogist á. Er ekki hægt að sleppa þessum 3 dögum og halda áfenginu frá? Meina, það er hægt að drekka alla aðra daga ársins. Hvers vegna gerir fólk þetta?
Eftir að ég varð fullorðin og fór að halda mín jól tók ég ríku ömmuna á þetta. Enda eina góða fyrirmyndin sem ég hafði. Ég datt inn í fullkomnunina og ekkert mátti vanta. Og já það var 2 metra tré. Þannig var það í rúmlega 20 ár. Svo fór ég að hugsa jólin upp á nýtt.
Jólin í dag snúast ekki um gjafir, heldur fjölskylduna, samveruna, samkenndina, matinn, að allir eigi rúm að sofa í og þak yfir höfuðið. Enda börnin mín líka orðin harðfullorðin, ég vona að ég hafi gefið þeim falleg bernskunnar jól. Það er mín heitasta ósk.