„Þegar sérstaklega stendur á getur þjóðskjalavörður ákveðið að synja um aðgang að skjali sem er yngra en 110 ára, svo sem þegar það hefur að geyma upplýsingar um einkamálefni einstaklings sem enn er á lífi.“
Þessi tilvitnun er úr lögum um Þjóðskjalasafn sem samþykkt var á Alþingi í desember 2012 um leið og samþykkt voru endurskoðuð upplýsingalög. Þau bættu aðgengi almennings að upplýsingum.
Dalakúturinn Ásmundur Einar Daðason, nú Framsóknarflokki, var fjarverandi við atkvæðagreiðsluna. Vigdís Hauksdóttir, Framsóknarflokki, greiddi ekkki atkvæði og var kannski tómlát eða í það minnsta EKKI Á MÓTI ofangreindu ákvæði. 16 greiddu ekki atkvæði og 15 voru fjarverandi. ENGINN greiddi atkvæði gegn þessu lagafrumvarpi í þinginu.
Þegar í óefni er komið og Framsóknarflokkurinn í pólitísku öngstræti með foringja sinn stökkva Ásmundur og Vigdís fram á völlinn og vilja opna allar skjalahirslur með afnámi ofangreindrar heimildar þjóðskjalavarðar. Búin að gleyma frammistöðu sinni í atkvæðagreiðslu um aukinn aðgang almennings að upplýsingum í desember 2012.
Heimild þjóðskjalavarðar kemur hrunmálum – og allskyns upplýsingum sem Vigdís dylgjar um – þessu máli ekkert við.
Lýðskrum Vigdísar og Ásmundar helgast af vandræðum Framsóknarflokksins; svo skal böl bæta með því að benda á annað verra.
Þráhyggjan
Hvað skyldi nú vera verra en tvöfeldni forsætisráðherrans og pólitísk niðurlæging? Forsætisráðherrans, sem leyfir fjármálaelítunni að verja eignir sínar erlendis meðan við hin megum súpa hel í krónuhagkerfinu? Já, hvað skyldi geta leitt dauflega athygli fjöldans að öðru en forsætisráðherranum?
Jú mikið rétt: Steingrímur J. Sigfússon og meint glæpaverk hans í kring um Icesave og „ síðari einkavæðingu“ bankanna (eftir hrun).
Allir fagna auknum aðgangi að upplýsingum (nei … ansi hefði verið gott fyrir suma ef Tortólamálin hefðu haldist í þagnargildi). Það gerir Steingrímur J. líka og hlakkar til að fá að sjá leynisamning núverandi ríkisstjórnar um uppgjör slitabúanna og stöðugleikaframlagið.
Þetta kom a.m.k. fram í viðtali við hann hjá Harmageddon mönnum og í Kastljósi í kvöld.
Eitt um „einkavæðingu banka“ hina síðari þ.e. eftir hrun:
Ég býst við að Ásmundur Dalakútur og Vigdís Hauks eigi við að nýju bankarnir hafi verið gefnir einhverjum eða seldir fyrir slikk. Líklega vinum og kunningjum. Enda væri slíkt kunnuglegt frá því Framsóknarflokkurinn seldi vinum sínum Búnaðarbankann sem rennt var lóðbeint inn í KB banka.
Staðreyndin er þessi: Slitabú gömlu bankanna eru í eigu þeirra sem eiga lögvarðar kröfur í þá. Áður höfðu kröfuhafar (ekki endilega allir þeir sömu vegna þess að kröfur ganga kaupum og sölu) tapað ca. 6-7.000 milljörðum á íslensku bönkunum. Með íslenskum lögum var restinni, sem eftir var, skipt upp í nýja og gamla banka (slitabú).
ALLT VAR ÞETTA EFTIR SEM ÁÐUR Í EIGU KRÖFUHAFA, líka nýju bankarnir. Peningar höfðu einungis verið fluttir úr vinstri vasanum í þann hægri (íslensk lán heimila og fyrirtækja m.a.). Þess vegna áttu kröfuhafar 88% í Arionbanka og 95% í Íslandsbanka. Ríkið restina.
Ríkið á nú Landsbankann og Íslandsbanka að fullu og öllu og drjúgan hlut í Arionbanka.
Einkavæðingin síðari hvað?
Hér má bæta við að samkvæmt stjórnarskránni má ekki leggja hald á lögvarðar eignir manna nema bætur komi fyrir.
Einmitt þess vegna var samið við kröfuhafana og slitabúin en ekki lagður á ofur-stöðugleikaskattur. Drögin að þeim samningi, sem á endanum var samþykktur, komu fram í október árið 2012!
Gerum það sama og þau
Nei Vigdís og Ásmundur Dalakútur: Þjóðin hefur mestar áhyggjur af því nú að ríkisstjórnin láti það viðgangast að fjármálaelíta þessa lands noti vel varinn auð sinn erlendis til að sölsa undir sig öll helstu fyrirtæki landsins. Og auðlindir.
Við eigum aðild að EES samningnum og fjórfrelsi ESB. Erum þó alltaf að svíkjast undan merkjum.
Þess vegna fer ég fram á það við Sigmund Davíð að ég fái þegar í næstu viku að leggja inn dálítinn sparnað minn í banka í Hollandi eða Lúxemborg.
Mér finnst það skynsamlegt og nokkur forsjálni enda væri ég þar með að fara að dæmi forsætisráðherrahjónanna þótt svo ég leggi ekki inn á Tortólu.