Óskar Helgi Helgason skrifar
Nú um stundir keppast ráðuneyti stjórnarráðs Íslands, hvert sem betur getur, við að útvega yfirboðurum sínum milljóna og tuga milljóna króna bílana, á færiböndum, nánast. Hvers vegna í ósköpunum geta þessar ráðamanna-fígúrur, ekki notað sín prívat æki, undir sína bakhluta?
Á sama tíma finnast ekki nokkrir fjármunir, til kaupa á lífsnausynlegum lyfjum til handa fólki, sem við margs konar sjúkleika á að stríða, og marga þeirra mjög alvarlega.
Virðum fyrir okkur; „gagnsemi“ Kjararáðs t.d.: Samkunda sem gerir í því að storka almennum borgurum, með fáránlegum tilburðum algjörrar veruleikafirringar, á nokkurra missera fresti, til þess einungis að hæða og spotta launþega, með allsendis forsendulausri stigmögnun launamunar, milli hinna „ábyrgu’“ embættis- og stjórnmálamanna annars vegar, sem og almennings: hinsvegar. Vel að merkja, Kjararáð nýtur fullkominnar velvildar Samtaka atvinnulífsins sem og Alþýðusambands Íslands t.d.; hins einkennilega einka- klúbbs nokkurra ofur- launahæstu frammámannna hinnar ört hnignandi Verkalýðshreyfingar, sem ber uppi 1-2ja daga kveinstafi hverju sinni, að afloknum ákvörðunum Kjararáðs, en … lætur svo kyrrt liggja þaðan í frá, skv. venjunni.
Forkólfar ASÍ, sem og SA og Lífeyrissjóðasafnanna, eru einhverjir dyggustu málsvarar íslenzka „góðæris“ sýndarveruleikans, sbr. hina hröðu hningnun kjara landsmanna árin 2003-2008, með þeim hvelli sem varð haustið 2008 — og í dag eða frá cirka miðju árinu 2012, tóku hin sömu öfl að safna eldiviði í hinn næsta köst, sem tekið gæti að brenna síðla þessa árs (2017) eða þá með árunum 2018-2019 — varla miklu seinna — með enn harkalegri hætti en varð fyrir tæpum 9 árum.
Auglýsinga skrum; og gjallandi ljósvaka- sem og vef- og blaðmiðla dagsins í dag, sýna okkur hvað bezt hversu þarfleysa gerfi „þarfanna’“ er útblásin, svo almenningur kaupi nú örugglega fagurgalann.
Líkast til hefði Costco verzlunarsamstæðan mátt fylgja Marshallaðstoðinni strax hingað til lands á 5. áratug síðustu aldar, svo landsmenn hefðu mögulega náð að halda einhverju lágmarks verðskyni, sé miðað við hversu óhönduglega hefir tekist til, allt frá hinni hörmulegu Lýðveldisstofnun, árið 1944.
Svo aðeins sé víkkað út, samhengi hlutanna: Er eitthvað sem ætti að vera í vegi þess, að íslenzkur almenningur taki að rísa upp, í líkingu við þor og kraft frönsku alþýðunnar, sumarið 1789? Eða hyggjast landsmenn láta „stjórnendur“ þessa eyríkis komast áfram upp með viðstöðulausa sjálftökuna, á almannaeignum, án allrar minnstu mótstöðu, héðan í frá?
Óskar Helgi Helgason, sölumaður séhæfðra verkfæra fyrir málmiðnað, til lands og sjávar.
