Ég hef í heimsku minni átt vandræðalegar stundir þar sem ég hef verið svag fyrir krúttlegheitum stjórnmálamanna gamla tímans (það er enn fullt af þeim á Alþingi, því miður). Guðni Ágústsson hefur alveg átt sín móment, ég verð að játa það en nú eftir að hafa horft á Sunnudagsmorgunn á RÚV, skil ég ekki alveg hvað ég var að hugsa.
Þrátt fyrir frasann: „Þar sem tvær hríslur mætast þar er skógur“, nægir hann engan veginn upp í minn venjulega krúttstöðul svona berstrípaður og aleinn.
Eftir að hafa hugsað þetta dálítið, fann ég út að þessi hugsanavilla mín hafi beinlínis stafað af létti yfir því að Guðni væri hættur í stjórnmálum og á bak og burt í heim Herrakvölda- og árshátíðarávarpa.
Sjúkkit og good riddance.
Nú sat ég þarna yfir sjónvarpinu í morgun og horfði á Hallgrím Helga og Rakel reyna að koma orði að á milli kúnstpása sem Guðni varð að taka til að næla sér í súrefni.
Fólk verður að koma upp til að anda. Látið mig þekkja það.
Ég held að Guðni hafi talað undir í nánast hvert einasta skipti sem einhver annar hafði orðið fyrir utan allan tímann sem hann tók sér í einræður.
Og hvað var þessi gamli alþingismaður og fulltrúi hafta og miðstýringar að segja svona merkilegt?
Júbb, hann var að hælast um.
Við fengum að vita hversu frábær borgarstjóri hann hefði orðið.
Hvað þessi og hinn mektarmaðurinn hafi sagt, skrifað og ort (ókei, ókei) um hann sjálfan.
Hversu vel hann hafi stjórnað sínum ráðuneytum með sannleikann að vopni (hér svegldist mér á).
Ég sá þarna roskinn mann fullan af sjálfhóli og monti og það sem verst var – hann kann ekki að hlusta.
Þessi hópur stjórnmálamanna viðurkennir aldrei mistök (Ég minni á Hönnu Birnu).
Þetta tvennt eru meinsemdir sem gegnsýra alla pólitík á Íslandi.
Þú hlustar ekki á rök andstæðinga og veður áfram í þeirri fullvissu að enginn geti haft neitt til málanna að leggja nema þú.
Þegar mistökin liggja svo þarna gargandi á þjóðina þá neita allir viðkomandi ábyrgð á þeim.
Svo er boðað á næsta sellufund, ráðum ráðið með skoðanabræðrum og hagsmunaaðilum.
Jamm. Ég er þakklát Guðna fyrir að hafa minnt mig á.
Jafnvel þó ég væri með aulahroll upp í hársrætur yfir montinu í honum.
Guðni er fulltrúi gamla tímans, einn af mörgum.
Ég vil sjá á bak þeim – öllum sem einum…
Þá fyrst má fara að gera eitthvað af viti.
Farin – búin – bless.
Ég er HÉR líka.