Ég hef oft velt því fyrir mér hvort ég eigi hreinlega að eyða tíma í að forrita piltana mína á þann máta að þeir segi ekkert óviðeigandi og það allra síst í leikskólanum eða grunnskólanum. Stundum hafa orðið atvik á almannafæri þar sem mig langar til þess að gefa þeim illt auga og segja stundarhátt „HVAR eru foreldrar ykkar?“ og labba hratt í burtu. Svo hugsar maður þeim þegjandi þörfina og vonar að þeir segi ekki frá öllu þegar til skóla er komið.
Ég gleymi aldrei þegar ég fór með þá á gæludýrasýninguna á Ormsteiti um árið og ástandið varð til þess að þeir sáust ekki opinberlega saman á samkundum í tvö ár á eftir það. Sennilega bæjarbúum til mikillar ánægju og léttis.
Það er skemmst frá því að segja að ég var ein með þá og meðan sá eldri stakk ítrekað af, þá tveggja og hálfs árs, grenjaði sá yngri, 6 mánaða, eins og ég væri að slíta úr honum hjartað í gegnum annað eyrað.
Sveitt og tryllt til augnanna hljóp ég í gegnum þvöguna með sturlaðan krakkann á handleggnum meðan ég reyndi að hafa uppi á strokupiltinum. Að lokum þá náði ég honum en varð að leggja þann minni frá mér á meðan ég strappaði þann eldri í bílinn. Akkúrat á meðan dundaði litli sér við að tína upp í sig óbjóð af götunni, tyggjóklessum og smásteinum. Hressandi fjölskylduferð fyrir alla, eða þannig.
Það hefur einnig þurft að fjarlægja þá af leikriti með leikhópnum Lottu, og var það elsku mágur minn sem þrammaði með þá eldrauður í framan undir sitthvorum handleggnum af þeirri skemmtun í Tjarnargarðinum á Egilsstöðum með tugi áhorfenda. Þeim fannst þetta hrikalega skemmtilegt, enda er Hlynur tröll að vexti og stórstígur mjög.
Ég hef aldrei verið jafn snögg að kippa í neinn eins og þann eldri þegar hann kýldi Klóa kókómjólk í rassinn á Skógardeginum mikla og annar þeirra gyrti einu sinni niður um sig á heilsugæslunni til að sýna nærstöddum hvert erindi til læknisins varðaði meðan ég var að reyna að ná í föður hans í síma. Þessi dæmi eru bara toppurinn á ísjakanum.
Við vorum í búðinni um daginn og sá eldri sagði sposkur:
„Hvað ætli allt þetta kosti?“ og sá yngri svaraði: „Ábyggilega alveg heilt HELVÍTI“.
Ég sökk í gólfið og faðir þeirra varð örlítið rauður í framan, enda notar hann þetta orðalag gjarnan þegar honum finnst eitthvað vera dýrt. Við borguðum og strunsuðum út og piltarnir hressir á eftir.
Ég hef svo sem ekki miklar áhyggjur af því þegar piltarnir mínir nota stök blótsyrði enda er sagt gjarnan í minni fjölskyldu að þetta séu bara orð. Ég mun hins vegar aldrei samþykkja að þeir noti ljót orð til að særa annað fólk eða til að gera lítið úr því. Miðað við það er eitt „helvíti“ hjóm eitt.
Mér áskotnaðist svo afskaplega skemmtileg mynd af okkur hjónum sem amma tók fyrir hartnær 13 árum eða svo. Eiginmaðurinn minn, Pjé, hefur ekkert breyst, enn þá spengilegur og eins og tólf ára krakki í framan. Ég hins vegar var þvengmjó á myndinni og þegar Pjé sýndi piltunum okkar myndina sagði sá yngri:
„Vá, þetta ert þú pabbi, en hver er þessi kona?“
„Þetta er nú bara mamma þín,“ svaraði Pjé.
Þá hvíslaði sá yngri undurlétt: „Nei, pabbi, hún hefur aaaaaldrei verið svona.“
Þar hafið þið það. Það gæti verið vegna þessa, að eldri sonur minn fór að spyrja föður sinn hver hefði verið hans fyrsta kærasta og í einhverju fári þá sagði Pjé „eeehh … nú auðvitað mamma þín.“ Uh … Einmitt.
„Nei,“ sagði drengurinn ákveðinn, „þú varst með einhverri hræðilegri RASSAPÍU í Reykjavík.“
Fyrir þá sem ekki vita hvað rassapía er þá eru það konur sem dansa í myndböndum. Einhvern tímann þá komum við að þeim þar sem þeir sátu stjarfir í sófanum með fjarstýringuna í hendi og horfðu á Beyoncé skaka sér í stuttu pilsi. Eða næstum því ekki-þar-pjötlu sem hún kallar pils.
„SJÁIÐ … þetta er svona RASSAPÍA,“ sagði sá eldri og sá yngri kafnaði úr hlátri meðan við slitum af þeim fjarstýringuna og stilltum á N4 þar sem Gísli Sigurgeirsson frændi leiddi alþjóð í allan sannleik um kláfinn í Merki á Jökuldal. Heldur betra efni og ekki síður áhugavert.
Ég hef ekki orðið mikið var við augngotur foreldra vina piltanna minna. Sem betur fer hefur ekki orðið af neinu viðtali við skólastjóra vegna talsmáta eða orða sem mætti skilja að væri á mörkunum. Sem betur fer bý ég í samfélagi þar sem fólk hefur sérstakt umburðarlyndi fyrir klæðnaði mínum og orðaforða barna minna.
Ég vil nota tækifærið og þakka öllum þeim konum og piltum sem hafa séð um drengina okkar á leikskóla og grunnskóla án þess að hafa af því miklar fræðilegar áhyggjur og veitt þeim umhyggjusemi, hlýju og leiðsögn. Þið eruð okkar uppáhalds uppáhöld.