Ástrós

Ég man fyrst eftir henni þegar ég var unglingur og sá hana dansa í félagsmiðstöðinni Tónabæ. Ég gleymi þessu ekki. Þarna var maður hálf misheppnaður með barnabumbu, svolítið yngri en hún og dáðist opinmynntur að þessari stórglæsilegu stúlku sem sýndi þvílík tilþrif á dansgólfinu. Svo heyrði maður nafnið – Ástrós! Ástrós Gunnarsdóttir.

Ástrós hefur átt farsælan feril sem dansari, danskennari og danshöfundur á Íslandi en hefur nú verið búsett í Brussel um nokkurra ára skeið ásamt unnusta sínum Þorfinni Ómarssyni fyrrum fréttamanni. Við Ástrós höfum unnið saman í leikhúsinu og ég afréð að plata hana í kaffi og viðtal þegar hún var á landinu í janúar og rekja úr henni garnirnar um nýjan starfsferil, hvernig það sé að búa í ESB-landi og eilítið um ástina og kisurnar í lífi hennar.

 

Ástrós er nýorðin fimmtug en ennþá eins og stelpa að sjá, þokkafull og yfirveguð og gædd miklum persónutöfrum.

Ég bauð henni upp á niðursneitt mangó og grænt te (þeir eru svo meðvitaðir um heilsuna þessir dansarar) og byrjaði að rekja úr henni garnirnar, en þau Þorfinnur hafa verið á heljarinnar flakki undanfarin ár.

Við vorum búin að vera á svolitlu flakki þegar við settumst að í Brussel 2010. Þorfinnur var búinn að vera á Sri Lanka í tvö ár að vinna sem upplýsingafulltrúi fyrir nefnd innan Norænna samtaka sem áttu að standa vörð um frið á eyjunni.

Það tókst nú ekki betur en svo að það fór allt í háa loft, segir Ástrós og skellir upp úr.

Þar var ég með honum í hálft ár en þegar við komum til Íslands þá langaði okkur strax út aftur. Ég afréð því að sækja um stöðu Pilateskennara í Panama, það komu nokkur lönd til greina þar sem vantaði kennara en ég valdi Panama og þangað fór ég og var í heilt ár.

 

Þorfinnur var með mér hluta tímans en hann stundaði líka fjarnám frá Háskóla Íslands og fékk að taka hluta af náminu í Buenos Aires í Argentínu á þessum tíma.

Þú ákvaðst að fara að læra Pilates. Hvar í heiminum gerðirðu það?

Já, ég lærði Pilates í Texas og útskrifaðist 2005. Ég fór til Texas af aðeins einni ástæðu, ég ætlaði sko aldrei að vera í Texas en þannig var að aðalgúrúinn í Pilatesheiminum – Romana hét hún, hún er dáin núna, kvaddi í fyrra – hún flutti frá New York til Texas akkúrat þegar ég var að taka ákvörðun um að fara að læra.

Hvað varstu gömul þegar þú ákvaðst að skella þér í þetta nám? (Ég spyr fyrir forvitnissakir því eitthvað þessu líkt gerði ég sjálf, og ég þekki margar konur sem hafa skipt um starfsvettvang á miðjum aldri. Þetta er kannski eitthvað að ganga!)

Ja, reiknaðu nú segir Ástrós og hlær. Ég var orðin 41 árs.

Er það ekki einmitt aldurinn sem dansarar skipta um starfsvettvang og kannski enn fyrr?

Jú jú, einmitt.

En þú ert ekkert alveg hætt að dansa er það nokkuð?

Nei, alls ekki, segir Ástrós og brosir – ef ég fæ gott tilboð þá fer ég aftur á svið. Annars hef ég ekkert komið fram sem dansari síðan við Lára Stefánsdóttir unnum saman.

Margir muna eftir samstarfi Ástrósar og Láru Stefánsdóttur en þær gerðu tvær eftirminnilegar danssýningar saman. Sýningarnar Systur og Bræður sem vöktu mikla athygli.

 

En þegar þið Þorfinnur ákváðuð að taka ykkur upp 2010, var þá engin fyrirstaða, átthagafjötrar eða bönd sem héldu aftur af ykkur? Þurftuð þið að selja eins og margir á þessum tíma?

Nei, okkur bara langaði til að losa okkur undan þessum skyldum því við vildum bæði búa annarstaðar.

Við höfðum eiginlega losað okkur við allt þarna áður en við fórum til Panama, seldum íbúðina okkar, þetta var eiginlega bara í Hruninu. Við settum hluta búslóðarinnar í geymslu og þar var hún í sjö ár en við sendum eftir henni síðastliðið sumar og þegar við fórum að taka upp úr kössunum þá vöknuðu spurningar eins og – Afhverju eigum við þetta og hvers vegna keyptum við þetta?

Hvað eigum við eiginlega að gera við þetta? Mörgu af þessu dóti hafði maður steingleymt enda ekki haft nokkur not fyrir það. Dót sem skipti okkur í raun engu máli.

En hvers vegna varð Pilatesnám fyrir valinu?

Ég var sjálf búin að stunda Pilates síðan ég var í námi í New York sem dansari í gamla daga. Þá fór ég í bakinu og kennararnir ráðlögðu mér að fara í Pilates og þannig upphófust kynni mín af fræðunum. Og Pilates hefur fylgt mér allar götur síðan í gegnum starf mitt og raunverulega hefur það fleytt mér áfram.

Það lá því eiginlega beint við að læra þetta almennilega og fá próf, taka þetta föstum tökum.

Hvers vegna Brussel ? Var það staðsetningin, í hjarta Evrópu?

Já, það var staðsetningin ekki síst vegna strákanna okkar. Við eigum samanlagt þrjá stráka og þeir heimsækja okkur mikið, sem er mun auðveldara og ódýrara en til Panama eða Sri Lanka. Brussel er miðsvæðis, það er stutt í sól og snjó og stutt til Parísar, segir Ástrós og hlær, en hin ástæðan er sú að ég leitaði að borg þar sem ekki var fyrir alvöru Pilates-stúdíó. Auðvitað var fyrir allskonar flopp-Pilates en á þessum tíma var enginn kennari í Brussel með mína menntun.

Þannig að þú hefur séð sóknarfæri í að verða brautryðjandi í Pilatesfræðunum á þessum stað?

Já, og mikið tækifæri til að kynna fagið í þessum hluta Evrópu. Ég er náttúrlega mikil hugsjónamanneskja þegar kemur að faginu. Mér finnst að Pilates eigi að vera hluti af lífinu, hluti að lífi allra.

Hvað nákvæmlega er Pilates?

Pilates er hreyfingakerfi, aðferðafræði í hreyfingum. Allt kerfið snýst um að styrkja líkamann og liðka hann með einbeitingu og samhæfingu. Án flæðis og réttrar hreyfingar ertu ekki virkilega að gera Pilates. Þannig að þetta eru ekki staccato-hreyfingar eins og þegar fólk tekur á því í líkamsræktinni og tekur fyrir einstaka vöðvahópa. Þetta er samfellt flæði þar sem vöðvar líkamans vinna saman. Pilates fer vel með líkamann ef rétt er að staðið og þetta er nærandi fyrir alla vöðva og alla liði.

Pilates hentar öllum, ungum og öldnum, hvort sem þú ert veikur eða fullfrískur, alltaf er hægt að laga æfingarnar að getu hvers og eins.

Hvernig fórstu eiginlega að þessu þegar til Brussel var komið? Uppfull af hugsjónum en þekkjandi engan?

Það kom sér náttúrlega vel að Þorfinnur talar frönsku og hann hjálpaði mér alveg svakalega við að kynna starfsemina þótt við höfum aldrei auglýst nema að mjög litlu leyti. Hann kom sér inn á einhverja póstlista í Evrópuhverfinu þar sem hann sagði frá því að við værum að opna Pilates-stúdíó. Í kjölfarið fékk ég nokkra kúnna og svo auglýsti hann á netinu í gegnum Google sem virkaði náttúrlega best.

Fólk á ferðlögum sem stundar Pilates googlar auðvitað Pilates Brussel og við vorum þar efst á blaði lengi vel þannig að það hrúgaðist inn hópur viðskiptavina og svo spurðist starfsemin náttúrlega út.

Ertu með marga starfsmenn, kennara?

Um þessar mundir er ég með tvær ungar dömur sem kenna hjá mér, önnur þeirra er belgísk, sem kemur sér vel því hún talar ensku, frönsku, spænsku og þýsku sem er frábært í þessu alþjóðlega umhverfi, og hin er mexíkönsk og það er frábært að hafa þær, bæði þegar ég þarf að komast frá og svo auðvitað kenna þær sína föstu tíma.

Keyptuð þið eða leigið þið húsnæðið sem hýsir stúdíóið?

Við leigjum heilt hús sem er bæði stúdíóið og heimili okkar. Við byrjuðum í íbúð og þá í smærri mynd en síðasta sumar fórum við að svipast um eftir stærra húsnæði og fundum þetta sem ekki reyndist miklu dýrara, sem var frábært. Fjögurra hæða hús þar sem tvær hæðir hýsa stúdíóið og tvær heimilið.

Ástrós og Þorfinnur eiga heima á skemmtilegum stað í því sem kallað er Evrópuhverfið. Við spurðum Ástrósu út í þetta fræga hverfi í Brussel sem hýsir fullt af sendiráðum og stofnunum Evrópusambandsins.

Þarna starfar fólk sem er í fastri vinnu og þegar einn fer kemur annar í hans stað þannig að það er traustan kúnnahóp að finna þarna.

Og hvað er Þorfinnur að gera?

Hann er að vinna fyrir alþjóðleg samtök sem heita Caritas Europa, samtök sem vinna að heimsfriði og bættu lífi allra. Hann sér þar um upplýsingamál, skrifar fréttir, setur upp viðburði í Evrópuþinginu og ýmislegt fleira.

Ég veit ósköp lítið um Brussel nema hvað borgin er frábærlega staðsett landfræðilega en hvernig er að búa þarna í sjálfum nafla Evrópusambandsins?

Það eru ansi skiptar skoðanir um það en mér líkar afskaplega vel þarna. Þar kemur til hvað borgin er lítil, kjarninn er lítill en þar þrífst umferðarómenning, það er skítugt og grátt og rignir mikið en þessir hlutir fara bara ekkert í taugarnar á mér.

En eru ekki sumrin góð?

Jú, þau geta verið góð en þau eru ansi misjöfn og reyndar er veðrið risjótt allt árið um kring.

En hvernig er borgin fyrir þig sem listamann, hvernig er hún svona í menningarlegu tilliti?

Það er mikil gróska bæði í borginni sjálfri og svo koma allar sýningar hingað. Hér er gróskan mest í dansi og óperu en líka mikið og gott leikhúslíf. Reyndar stendur fyrir dyrum niðurskurður hér eins og annarstaðar og þá á auðvitað að byrja á dansinum, nema hvað, segir Ástrós með vanþóknun. En í Belgíu starfa margir danshöfundar sem eru stór nöfn í dansheiminum í dag.

Þú hefur sjálf starfað sem danshöfundur í ótal leiksýningum á Íslandi, hefurðu ekki hugleitt að starfa við það fag í Brussel?

Nei, bissnessinn gengur bara of vel og mér finnst svo gaman í því sem ég er að fást við núna.

Hefur ekkert verið sóst eftir kröftum þínum á Íslandi?

Nei, svarar Ástrós og augljóst er að það angrar hana ekki hið minnsta. Hún heldur áfram.

Það er mikið af hæfileikaríku fólki í dansinum á Íslandi og það er svo hröð endurnýjun. Um leið og það er komin ný kynslóð í faginu gleymast fyrri kynslóðir hratt. Það er alltaf árið 0 á Íslandi, segir hún og brosir.

Hvað kennirðu marga tíma á viku?

Alltof marga, segir Ástrós og hlær innilega, ég kenni allt upp í tíu tíma á dag alla daga nema föstudaga þá kenni ég bara sjö tíma. Þetta er auðvitað svolítið mikið en ég hef mikla ánægju af þessu.

Er sæmilegar tekjur að hafa af þessu?

Ja, maður allavega flýtur áfram.

Nú eruð þið búin að vera meira og minna búsett erlendis í sjö ár. Finnst þér þú vera búin að missa tengslin við Ísland á þessum tíma?

Já mér finnst það, og alltaf meir og meir. Það er kannski fyrst og fremst vegna þess að við eigum ekki samastað hérna, sem er svolítið skrýtið, og svo finnst mér hafa átt sér stað þróun hérna sem er á skjön við mína þróun.

Að hvaða leyti?

Fólk er mjög niðursokkið í sjálft sig á Íslandi en það hefur eflaust alltaf verið það. Mikil einstaklingshyggja í fólki, bæði í huga þess og öllu fasi.

Lítil vitund um umheiminn og umhverfið til dæmis eða umhverfisvernd, þar eru Íslendingar mjög aftarlega á merinni og þennan hugsanagang hef ég fjarlægst búandi í hinu ‚vonda‘ Evrópusambandi. Ástrós kímir og heldur áfram. Þar býr maður í samfélagi við aðrar þjóðir.

Já, hvernig er annars að búa í hinu ‚hryllilega‘ Evrópusambandi?

Afskaplega gott, auðvitað er það ekki gallalaust, alltof mikil skriffinska, alltof margir að vinna sömu störfin. Ég er með fullt af kúnnum sem starfa á vegum Evrópusambandsins og það etu allir að fríka út á fundarsetum, þetta bákn er auðvitað allt of stórt.

En hver er staða ykkar í Brussel hvað réttindi varðar? Þið hafið auðvitað fengið starfsleyfi strax?

Já, við erum bara skráð með okkar búsetu í Brussel og njótum allra réttinda þar og þjónustu?

Hvað með heilbrigðusþjónustu? Hvernig er hún?

Frábær, segir Ástrós án umhugsunar, við erum tryggð í gegnum skattkerfið og borgum eilítið aukalega og þjónustan er alveg einstaklega góð. Um það vitna allir sem við þekkjum sem hafa þurft að nýta sér hana.

Ég hef nú lítið þurft á læknishjálp að halda en það er allt útkljáð strax, aldrei bið eftir einu eða neinu, allt er gert fyrir mann og hlutirnir ganga upp. Mjög skilvirkt kerfi.

Ástrós varð ung þekkt fyrir danshæfileika og oft voru birtar myndir af henni í blöðum og tímaritum sem maður skoðaði í lotningu og aðdáun.

Hvar ætli áhuginn á dansi hafi kviknað hjá Ástrósu lítilli?

Þetta hófst nú allt í fimleikunum, segir Ástrós og bætir við: Ég hef greinilega haft mikla hreyfiþörf frá unga aldri. Ég fór í fimleika fyrir tilstuðlan leikfimikennarans míns sem þá þjálfaði fimleika hjá Ármanni. Hún kippti mér inn í meistaraflokk þegar ég var 10 ára.

En hverjar voru fyrirmyndirnar, það voru nú kannski ekki margar fyrirmyndir í nútímadansi hér á þeim tíma?

Hreint ekki. Samhliða fimleikanáminu gerðum við alltaf ballett í Ármanni og mér fannst alltaf skemmtlegast og var best í gólfæfingum. Svo um fimmtán ára aldurinn þá dró vinkona mín úr fimleikunum mig í Dansstúdíó Sóleyjar og við Sóley, þrátt fyrir að hún sé eldri en ég, höfum alltaf verið afar nánar vinkonur.

Það hefur verið þín gæfa að kynnast Sóleyju á þessum tímapunkti?

Já, vissulega. Sóley var náttúrlega þarna búin að ljúka námi í Kaupmannahöfn, búin að opna sitt stúdíó, bara 24 ára gömul og var auðvitað mjög stór í bransanum. Hún hafði líka þá sérstöðu að vera sífellt að fá gestakennara erlendis frá, bæði jazz- og nútímadanskennara, og þar kynntist ég fyrst nútímadansi og kennaranum Steve Fant sem hafði kennt hjá Alvin Ailey kompaníinu og hann sagði bara við mig: Þú ferð í Ailey skólann, þú ert með skrokkinn, talentið og hreyfingarnar – og ég bara gerði það.

Ég fékk engin námslaán, hér þekkti enginn þennan skóla þó svo að hann væri heimsfrægur alstaðar annarstaðar.

Ástrós segir mér að hún hafi alltaf átt stuðning fjölskyldunnar vísan við þá ákvörðun hennar að gerast atvinnudansari og það hafi verið ómetanlegt. Einkasonur Ástrósar, Baltasar Breki, hefur líka valið að starfa í listum og rétt að spyrja mömmuna hvernig henni hafi litist á það að hann legði leiklistina fyrir sig.

Mér finnst það náttúrlega bara frábært að börnin manns velji það að gera eitthvað af viti við líf sitt, eins og það að starfa við listir og menningu, segir Ástrós og hlær. Að hafa viljann til að fást við eitthvað skapandi og gangast ekki inn á kröfur þjóðfélagsins um „hagkvæmar“ atvinnugreinar.

Hverjir eru nú framtíðardraumarnir varðandi starfið og stúdíóið í Brussel? Langar þig að færa út kvíarnar, leggja heiminn að fótum þér? – Ástrós hugsar sig um stutta stund.

Mig langar ekkert í stórt mörg hundruð manna stúdíó. Mig langar að hafa þetta smátt í sniðum, vandað, huggulegt og persónlegt eins og það er í dag.

Já, það er lítill skilningur á því þegar fólk er sátt við það sem það hefur og mikil krafa um það að færa út starfsemi hvaða nafni sem hún nefnist. Það þykja ekki góðar tvíbökur á Íslandi að hafa ekki sérstakan áhuga á því að græða peninga.

Það er alveg satt. Mér finnst bisness ekki þurfa að lúta þeim lögmálum að stækka stanslaust eða þenjast út. Bisness getur bara verið þitt starf, þar sem þú starfrækir eitthvað sem nægir þér og þínum.

Ég vil bara getað lifað mannsæmandi lífi og hef engan áhuga á þessu stóra dæmi.

Maður sér þetta um alla Evrópu, fólk í fjölskyldubisness – kaupmaðurinn á horninu. Fólk sem starfar og býr saman og allir bara – happy go lucky! Það þurfa ekkert allir að stofna ‚Bónus‘ í kjölfarið!

Þú ert lánsöm að hafa komið þér svona vel fyrir þarna því sennilega hefðirðu ekki getað dregið fram lífið við Pilateskennslu á Íslandi eingöngu.

Nei, þarna er maður komin með miklu stærri hóp viðskiptavina sem gera mér kleift að lifa ágætu lífi. Á Íslandi er eitt mjög gott stúdíó sem þjónar markaðinum heima vel.

Hvernig gengur svo lífið fyrir sig fyrir utan vinnuna og hugsjónastarfið? Hvernig eruð þið í sveit sett með vini og félagslíf?

Við eigum ágæta vini í Brussel og hittum stundum Íslendinga sem þar búa.

Er mikið af Íslendingum í Brussel?

Já, alveg hellingur, allt of mikið segir Ástrós og skellihlær en bætir svo við að þau Þorfinnur séu kannski ekkert sérstaklega miklar félagsverur. Ég er kannski svolítið einangruð starfsins vegna en ég hef eignast ágæta vini innan kúnnahópsins.

En mér líður bara vel einni og náttúrlega best með Þorfinni.

Það fer ekki framhjá manni hversu ástfangin Ástrós er af sínum sambýlismanni Þorfinni en í hvert sinn sem hann ber á góma, sem er oft í samtalinu, þá fer maður ekki varhluta af því hversu ástríkt samband þeirra er og hvað þau eru nánir vinir.

Þau halda mikið saman og þeir sem þekkja þau ofurlítið vita að þau eru bæði miklir matgæðingar og eru dugleg að dekra hvort við annað. Hvort þeirra hefur nú yfirhöndina í eldhúsinu?

Það er nú Þorfinnur, segir Ástrós, en við eldum oftast saman og já, matargerð er áhugamál okkar beggja. Svo hef ég gaman af því að hafa fallegt í kringum mig, hlúa að heimilinu og kisunum í hverfinu.

Ertu mikil kattarkona?

Já, mikil kattarmanneskja og það var einn köttur sem fylgdi þessu húsi og svo hænast kisur að okkur báðum reyndar.

Ég kalla Þorfinn stundum The cat-whisperer því kisurnar í hverfinu koma allar til hans en það liggur nú kannski í því að hann laumar að þeim humri, rækjum og jafnvel stundum foie gras.

Í þessum töluðum orðum gengur heimilskötturinn Kisi niður tröppurnar, rauðbröndóttur smávaxinn fress og Ástrós hefur á orði að hann líkist Þorfinni svona gullinhærður, og Kisi gerir sig strax heimakominn í nálægð við Ástrósu sem tekur eftir því hve smávaxinn hann er. Ég segi henni að hann sé bara með eina mjöðm og því svolítið veiklulegur þótt mjaðmaleysið hái honum ekkert svo heitið geti. Við grínumst með það hversu gott það væri ef mannfólkið væri jafn fullkomlega skapað og kettirnir og gæti gengið um mjaðmalaust. Þá myndu til dæmis mjaðamaskiptaaðgerðir kvenna heyra sögunni til. Ástrós segir mér meira um lífið í Brussel.

Þrátt fyrir að vera mikið tvö ein þá gerum við mikið, við höngum ekki bara heima. Við förum víða, í helgarferðir, stundum tónleika, listviðburði, leikhús.

Við förum oft til Parísar en það er nú okkar uppáhaldsborg. Svo eru margir skemmtilegir bæir innan Belgíu sem við heimsækjum mikið og svo norðurströnd Frakklands. 

 

Það er svo stutt allt að fara. Ég held að við höfum keyrt öll sumur niður til Suður-Frakklands.

Ástrós segir að það sé dýrt að lifa í Brussel en tekur fram að eins og í öllum stærri samfélögum séu alltaf leiðir til að kaupa ódýrari vörur.

Maður lærir inn á sitt hverfi og svo eru alltaf markaðir sem hagkvæmt er að heimsækja. Þar sækir maður ferskmeti, græmeti og ávexti og á mörkuðunum hef ég lært ýmislegt um matarinnkaup því þar er haldið að manni upplýsingum um uppskeru hvers árstíma. Á haustin er bara grænmeti frá uppskeru haustsins fáanlegt, til dæmis grasker, og þá kaupir maður og eldar úr því. Eldar úr því sem er ferskast hverju sinni.

Ekki eins og hér á Íslandi þar sem maður fer bara í búð og kaupir svo það sem manni dettur í hug óháð því hvaðan eða hverju hefur verið til kostað að gera þessa vöru fáanlega.

Ertu farin að tala frönsku?

Ég segi það nú ekki en ég redda mér. Ég kenni til dæmis ekki á frönsku heldur ensku.

Nú er mikil útþrá í mörgum Íslendingum um þessar mundir, hvað á fólk að gera, þú hefur reynsluna?

Ef fólk hefur löngun … það getur verið til dæmis sú ástríða að búa á einhverjum stað þá á maður bara að gera það. Það þarf bara skýra hugsun og þá verður draumurinn að veruleika.

Hvað segirðu við fólk sem langar til að taka sig upp og fara bara?

Farðu!

Ekkert hik. Engar málalengingar, engir fyrirvarar.

Saknarðu einskis frá Íslandi?

Erfiðastur er aðskilnaðurinn við mömmu, hún ferðast ekkert lengur en foreldrar Þorfinns eru svo aktív þannig að þau hafa heimsótt okkur. Ég kem orðið til Íslands aðallega út af mömmu og auðvitað til að hitta strákana okkar.

Þú talar svo afdráttarlaust um getu allra til að skapa sér sitt eigið líf og fylgja draumum sínum en það er oft mikil fyrirstaða í fólki bara við tilhugsunina að flytja af landi brott. Varstu aldrei hrædd um að ykkur myndi mistakast?

Nei, svarar Ástrós, aldrei og þrátt fyrir að hafa kannski ekki alveg gert mér grein fyrir því hvað við vorum að fara út í.

Við erum kannski bara passlega kærulaus, svo eru strákarnir okkar uppkomnir svo þetta var kannski auðveldara fyrir okkur en til dæmis fólk með ung börn.

Sérðu fyrir þér að þið komið til með að búa áfram í Evrópu?

Já ég sé það ekki fyrir mér að koma heim. Mig langar ekki til að eyða ellinni á Íslandi; myndi þá frekar vilja færa mig aðeins sunnar á bóginn.

Eitt að lokum, er Þorfinnur góður dansari?

Já.

Hvað finnst honum skemmtilegast að dansa?

Við mig, segir Ástrós og skellihlær.

Já auðvitað, en hvaða dans?

Honum finnst gaman að dansa tangó og bara einhverja svona pönkdansa eins og í gamla daga svona eins og strákar dönsuðu. Ég veit nú ekki hvort ég má segja það en Þorfinnur var mikill diskódansari, hann var sko að dansa diskódans löngu á undan mér. Sýndi meira að segja diskódans í Tónabæ.

Hann er miklu meiri diskódrottning en ég.

Og dansiði oft?

Já, við gerum það, bara svona yfir matseldinni. Það er alveg nauðsynlegt, segir Ástrós og brosir tvíræðu brosi.

Og þar með kveð ég Ástrósu og í raun Þorfinn líka sem aldrei var langt undan í viðtalinu. Það er ljóst að þetta hæfileikafólk hefur fundið sína hillu í lífinu langt frá Íslandsströndum. Mér sýnist líka að Evrópa hafi tekið þeim opnum örmum og þau muni dansa þar saman tangó, diskó eða pönk um ókomna tíð.

 

Ljósmyndir úr einkasafni Ástrósar og Þorfinns.