Klamidía- og kynsjúkdómar eru vágestur í samfélaginu sem takast verður á við. Stjórnvöld þurfa öflug tæki til að berjast við þennan félags- og heilbrigðislega ógnvald. Því legg ég til margreynda aðferð sem reynst hefur vel í öllum samfélögum: refsistefnu.
Refsistefnan gengur út á að takmarka aðgengi að kynlífi. T.d. yrði sektað fyrir minniháttar brot á kynlífslöggjöfinni eins og það að vera með lekanda eða flatlús. Hættulegri sjúkdómar á borð við herpes eða ítrekuð sýking á vægari pestum eins og sveppasýkingu myndu varða við betrunarvist. Klamidía væri samt áfram lögleg, enda samfélagslega samþykkt og hluti af menningunni, en aðgerðir yrðu teknar til að minnka aðgengi að henni stórlega.
Lögreglan fengi svo auknar heimildir til að framkvæma próf á fólki sem lægi undir grun með að búa yfir kynsjúkdómum, og mættu gera húsleitir ef grunurinn er sterkur. T.d. ef þeir renna á lyktina.
Að lokum væri svo farið í skólana og talað við ungmenni um hversu hræðilegir klamidía- og kynsjúkdómar séu og að fólk deyi úr þeim á hverjum degi. Kynlíf sé ekki bara eitthvað sem hægt er að „prófa“. Það sé hættulegur hlutur sem eyðileggi fólk fyrir lífstíð (en það sé samt alveg hægt að lifa með klamidíu, hún er viðráðanleg í hófi).
Góð hugmynd ekki satt?
Að breyta fólki sem stundar óábyrgt kynlíf í óvini, útskúfa fólki að óþarfa út af hlut sem, í rauninni, kemur okkur ekki við?
Klamidía- og kynsjúkdómar er ekki stöðvað með ofbeldi. Það hefur engin umræða átt sér stað um slíkt enda augljóslega fáránlegt. Hvað er gert í staðinn?
Fræðsla og aðgengi að fróðleik er aukið. Fræðsla sem samin er af virðingu við ungt fólk; engin hræðsluáróður þar sem hinir veiku eru brennimerktir utangarðsmenn eða einkenni kynsjúkdómanna ýkt.
Fróðleikurinn er saminn eftir staðreyndum og settur fram á aðgengilegan hátt. Smokkum er jafnvel dreift ókeypis og settar upp eftirlitsstöðvar sem hægt er að leita til án endurgjalds!
Kynsjúkdómar eru félags- og heilbrigðislegt vandamál. Hver heldur að refsistefna myndi eitthvað laga?
Myndum við beita refsistefnu í menntakerfinu? Sekta þá sem ekki geta lesið á ákveðnum hraða?
Nei, ólæsi er félagslegt vandamál þar sem fólk þarf hjálp og stuðning.
Myndum við beita refsistefnu í heilbrigðisvandamáli eins og offitu? Banna mat? Útskúfa þeim sem eru of þungir? Nei, ekki frekar en með krabbameinssjúklinga eða hjartveika.
Hvers vegna er það þá viðtekið viðhorf að réttlætanlegt sé að beita refsistefnu í félags- og heilbrigðisvandamáli eins og fíkniefnum?
Damon Barrett, fyrrverandi aðstoðarframkvæmdastjóri Harm Reduction International (IHRA) og stofnandi og framkvæmdastjóri International Centre on Human Rights and Drug Policy (ICHRDP), mun halda fyrirlestur fimmtudaginn 19. febrúar í stofu 102 á Háskólatorgi. Efnið er mannréttindi og stríðið gegn fíkniefnum. Sjá hér.