Grindavik.net er nýr frétta- og mannlífsmiðill í Grindavík. Markmið síðunnar er að flytja fréttir og fréttatengt efni úr bæjarfélaginu. Forsvarsmenn síðunnar eru Viktor Scheving Ingvarsson og Páll Þorbjörnsson. Enginn frjáls og óháður miðill hefur verið starfræktur í Grindavík í áraraðir og mun Grindavik.net mæta þeirri þörf sem er fyrir hendi. Í dag birti Grindavik.net grein eftir Viktor Scheving Ingvarsson sem hann gaf okkur góðfúslegt leyfi til að birta hér í Kvennablaðinu.
Viktor Scheving Ingvarsson skrifar:
„Þegar ég kynntist núverandi konu minni þá tjáði ég henni það að ég væri búinn að eignast þau börn sem ég ætlaði mér að eignast. Enda var ég að nálgast fimmtugt og átti þrjú yndisleg börn, svo á ég líka hlut í Nínu minni. Ég var samt minnugur þess að afi minn eignaðist barn fimmtíu og þriggja ára.
Þegar fólk er saman, þá bankar tilgangur lífsins upp á og fólk fer að langa til að eignast barn saman. Hvort sem það svo lætur verða af því eða ekki. En við ákváðum sem sagt að láta verða af því að eignast barn.
Það er furðulegt að þegar maður er að ákveða þetta þá horfir maður bara á fallegu, björtu og léttu stundirnar við það að eiga börn. Þetta er eins og sjómaðurinn sem gleymir alltaf brælunum, annars væri hann löngu hættur öllum siglingum.
En þrátt fyrir veikindi, bleiustúss, andvökunætur og allt það sem fylgir því að eignast barn þá er þetta það besta sem að kom fyrir mig, það er algjörlega klárt. Það er svo gott og gaman að eignast barn á þessum aldri. Ekki gleyma því heldur að um leið eignaðist ég lítinn vin.
Oft hef ég velt hennar hlið fyrir mér. Er gott að eiga aldraðan föður? Ég sé fyrir mér fermingu. Pabbi Maríu kjagar inn í kirkjuna með staf rígfullorðinn og þreyttur. Á meðan skokka yngri menn þetta lífsglaðir og fullir af orku. Hvað þá þegar hún giftir sig, eignast börn, skírir þau og svo framvegis. Ég viðurkenni að ég hef svitnað pínu yfir þessu.
Ég er sjómaður. Því fylgir að maður sér ekki fjölskylduna jafnvel mánuðum saman. Það getur verið erfitt. Ég hef verið hissa á því hvað María litla man vel eftir mér þegar ég kem heim af sjó. Ég velti því oft fyrir mér hvað hún hugsi um þennan sjó sem að pabbi hennar er alltaf að hverfa á. Einu sinni þegar ég var á leið á sjó þá segir María litla að hún ætlaði að koma með á sjó, bara taka sængina sína og mömmu með. Auðvitað eru þá allir sem eru í burtu á annað borð á sjó. Hún hefur haldið að amma og afi séu á sjó þegar þau eru í Færeyjum.
Hún hefur sagt við mömmu sína þegar þær eru að keyra heim eftir leikskóla að pabbi sé heima og þrætt ef mamma hennar segir nei, blessaður engillinn.
Börn sjómanna missa stundum af miklum samskiptum við feður sína. Það hefur samt lagast eftir að sjómenn fóru að fá meiri frí.
Fjölskyldan samankomin.
Talandi um leikskóla. Þegar barnið okkar byrjaði í leikskóla þá tók hún mikið þroskastökk. Leikskólinn er klárlega fyrsta skólastigið, á því er enginn vafi í mínum huga. Mig langar að taka fram að ég tel leikskólann Krók afburða vel rekinn skóla. Það geislar af starfsfólki og börnunum í skólanum.
Í foreldraviðtali var talað um það við okkur að María vildi helst til mikla þjónustu við að klæða sig í. Ég fór að hugsa þetta og man eftir nokkrum atvikum sem styðja þetta með þjónustuna. Til dæmis kallaði hún á mig úr hinum enda heimilisins. Ég var að gera annað en hún hafði mig til sín að lokum. Hún lá þá í rúminu og snuðið hennar lá í mesta lagi tuttugu sentímetra utan hennar seilingar. „Pabbi, réttu mér snudduna.“ Ég rétti henni snuðið og hélt áfram að bardúsa. Ég hugsaði ekki um þetta fyrr en á þessum fundi.
Núna sit ég hérna og hugsa um þessa tveggja og hálfs árs stelpu, þvílík guðsgjöf sem hún er. Skemmtilegustu stundirnar eru á morgnana. Það fyrsta sem hún kallar þegar hún vaknar er pabbi. Kannski vegna þess að hún veit að hann vaknar strax við fyrsta kall. Er kominn innan tveggja sekúnda, eins og stálfjöður inn í næsta herbergi.
Konunni minni leiðist ekki að liggja í rúminu fram eftir. Stundum hlustar konan á samningaviðræðurnar sem fara fram á milli okkar Maríu í eldhúsinu. Hún segir að María hafi mig í vasanum en mér finnst ég alveg vera með þetta.
María hringdi áköf í mig í fyrradag og sagði mér að ég væri maður og mamma væri kona. Aðspurð var hún ekki viss hvað afi og Ragna frænka væru. Það er alltaf gott að manni sé haldið upplýstum um stöðu mála.
Ef þú ert að nálgast fimmtugt og ert að spá í barneignir þá getur þetta oft verið erfitt. Þú ert ekkert að yngjast. Það er vond lykt af kúkableium. Það er gott að sofa á nóttunni. Þú skilar ekki barni eins og barnabarni.
Þú ert líka orðinn meira meðvitaður um lífið og finnur meira til með barninu. En á móti getur þú upplifað og tekið þátt í alls kyns ævintýrum sem minna þig á barnið sem býr í þér.
Ævintýri barnsins eru óteljandi, þau eru alltaf að uppgötva eitthvað nýtt. Það er svo gaman að fylgjast með þessum litlu krílum. María mín minnir mig á þann tíma þegar lítil spýta varð að hafskipi, nokkrir njólar urðu að frumskógi og maður skottaðist um algjörlega í núinu. Það er gott að muna þessa tíma.
María mín minnkar hættuna á því að maður verði pirrað gamalmenni sem þykist vita allt. Ég finn alveg fyrir þeirri hlið eftir því sem að árin líða. Ef manni gengur vel í lífinu, þá er manni hættara við að þykjast vita alla hluti. Ég þarf alveg að passa mig að vera réttum megin við strikið. Litli sólargeislinn minn hjálpar mér til við það.“