Góðan dag Þögli Meirihluti, langt síðan síðast! Hvernig hefur þú haft það? Ágætt, býst ég við? Já, já. Þetta er búið að ganga ágætlega hjá mér líka. Við sendum bréf til Evrópu um daginn, það gekk ágætlega var það ekki? Jú, jú – þögn er sama og samþykki, þú veist það betur en flestir.
Hvernig fannst þér annars lögin á verkföllin? Vel gert, ekki satt? Já, hélt það einmitt. Óheppilegt en nauðsynlegt. Gott að sýna kjark og þor sko. Það getur ekki annað en verið jákvætt að vera kjarkaður.
Svo voru mótmælin þarna 17. júní. Þú varst auðvitað ekki á staðnum. Gott að vita að þú styður ekki svona skrílslæti. Fyrir utan þennan skríl þá var þetta dásamlegur dagur og dásamlegt kvöld. Ég hitti þennan líka yndislega einstakling, fagur og friðsæll eins og sólarupprás snemma í júlí. Hann hafði fengið sér aðeins of mikið að drekka að vísu en það kom ekki að sök, þögn er sama og samþykki sko.
En pabbi, allir krakkarnir fá að vera lengur úti að leika!
Allir hverjir?
Bara allir.
Hver veit hvað hinn þögli meirihluti segir? Enginn. Af hverju? Af því að hann segir ekki neitt. Hann tekur ekki þátt. Hverjir vísa í hinn þögla meirihluta sem rök fyrir máli sínu? Krakkar.
Þessi rökleysa kallast argumentum ad populum eða appeal to the masses eða vísun í almannadóm. Henni er ætlað að ala á efa áheyrenda sem tala ekki saman um að allir í kringum þá séu í ákveðnu liði og þar af leiðandi eigi hver og einn að hoppa um borð í rökleysulestina, áfangastaður: Lygabæli.
Þögull meirihluti, vonsvikin börn og kjarkur til verka … orðræða þeirra sem eiga ekki rök máli sínu til stuðnings. Orðræða umlykt tilvísununum í:
- fólk sem enginn veit hver er (og þá því síður hvað það segir)
- að verja börnin (sem allir aðilar geta yfirleitt nýtt sér sem rök – því getur enginn notað það sem ástæðu)
- og að eigna verkum einhvers konar eigin hetjuljóma (maður er ekki dómbær á eigin „hetjudáð“)
er innantómt og óhjálplegt þvaður með þann tilgang einan að villa fyrir og bægja umræðunni á aðrar brautir sem leiða ekki til niðurstöðu. Stundin fór einstaklega vel yfir þessar umræðuaðferðir í grein fyrir stuttu síðan, eða eins og segir þar:
Áróðurinn fólst í því að sannfæra fjöldann um að hver ákvörðun stjórnvalda væri rétt og í samræmi við vilja þjóðarinnar en honum var einnig beint gegn þjóðarleiðtogum óvinanna.
Óvinavæðing, draga umræðuna inn í rangar götur, hrein og bein lygi í hátíðarræðu forsætisráðherra:
Misskipting hefur aldrei verið minni.
Þessu er auðvelt að svara, einfaldlega ekki satt:
Eignaskiptingin er nú talsvert ójafnari en hún var á tímabilinu frá 1997 til 2005.
Nú spyr maður sig, hvort er verra:
- Að mótmæla á þjóðhátíðardegi Íslendinga, þjóðhátíðardegi sem varð til vegna mótmæla Jóns Sigurðssonar.
- Að forsætisráðherra landsins fari með rangt mál í hátíðarræðu á þjóðhátíðardegi Íslendinga?
Dæmi hver fyrir sig. Hér er enginn þögull meirihluti sem einhver er að gera upp skoðun á þessu máli. Dæmi hver fyrir sig hvort er betra fyrir börnin. Dæmi hver fyrir sig um kjark og þor …
Dæmist sá sem fer með rökleysu. Dæmi hver fyrir sig. Um það snýst lýðræðið. Þögn er ekki það sama og samþykki.