Feðraréttindahreyfingar, grein Þóreyjar Guðmundsdóttur í Vísi.is sem og grein Gunnars Kristins Þórðarsonar, Séra Þórey og feðraréttindahreyfingar, hafa vakið mikla athygli. Gunnar endar grein sína á því að birta athugasemd sem Guðný Björk Ármannsdóttir skrifar við grein Þóreyjar og er svohljóðandi:
„Þegar ég skildi við barnsföður minn þurfti að leita sátta hjá presti. Þessi prestur sem hér skrifar var þá að leysa af í sókninni. Hún pressaði mikið á mig að beita umgengnistálmunum. Það kom að sálfsögðu ekki til greina og dóttir mín og pabbi hennar hafa alltaf átt gott samband.“
Kvennablaðið hafði tal af Guðnýju og spurði hana frekar út í samskiptin við séra Þóreyju. Gefum Guðnýju orðið:
Guðný Björk
„Þetta var sumarið 1998 minnir mig (frekar en ’97). Hjónabandið gekk illa og við ætluðum að skilja. Þá þurfti að leita sátta hjá presti og við fengum viðtal sitt í hvoru lagi hjá Þóreyju sem þá var í sumarafleysingum í Vestmannaeyjum. Fyrst hann og svo ég.
Ég mætti mjög brotin í viðtalið. Hún upplýsti mig um það að þó hún hefði lært guðfræði hefði hún litla reynslu af prestsverkum en byggði á mikilli reynslu sinni sem félagsráðgjafi í barna- og fjölskyldumálum.
Líðan, velferð og hagur barnsins yrði að vera í algeru fyrirrúmi þegar foreldrar skildu. Um það gátum við verið sammála.
Hún fór að ræða umgengnismálin. Ég sagði að það væri fullt samkomulag um það. Hann væri sjómaður og hefði alltaf gegnum tíðina nýtt sinn frítíma sem best með dóttur okkar og syni sínum af fyrra hjónabandi sem bjó í Eyjum hjá móður sinni. Svoleiðis yrði það bara áfram. Hann hefði alltaf ræktað sambandið við son sinn og myndi líka gera það við dóttur sína sem hann elskaði út af lífinu.
Þetta fannst Þóreyju ótækt. Það yrðu að vera stífar niðurnjörvaðar reglur um daga og tíma, t.d. aðra hverja helgi. Út af slíkum reglum mætti ekki bregða því feðurnir ættu þá til að svíkjast undan umgengninni. Það yrði að setja þeim skilyrði.
Ég sagði slíkt óframkvæmanlegt í okkar tilfelli. Hann væri sjómaður með mjög óreglulegan vinnutíma og vissi nánast aldrei með fyrirvara hvenær hann yrði í landi. Oft bara klukkutíma áður.
Þá kom hún með þá tillögu að hann yrði að láta vita með 24 stunda fyrirvara, annars fengi hann ekki að hitta stelpuna. Við þrösuðum smá tíma. Ég margendurtók að hann hefði oft ekki nema klukkutíma fyrirvara og gæti verið farinn á sjó aftur þegar þessir 24 tímar væru liðnir.
Þórey virtist ekki skilja það svo að á endanum þóttist ég bara vera sammála til að losna úr viðtalinu.
Ég upplifði það þannig að presturinn væri að þrýsta á mig með að setja umgengnistálmanir.“
Færði Þórey einhver frekari rök fyrir því að þú ættir að setja þessi umgengnisskilyrði?
„Ég man ekki hvort hún kom með fleiri skýringar á þeim skilyrðum eða þá hverjar, það er langt síðan. Hún virtist alveg föst í einhverjum kassa. Ég fékk á tilfinninguna að hún vildi vel og teldi þetta rétt, hún hefði bara svona gífurlega fordóma gagnvart umgengnisfeðrum og engan skilning á aðstæðum sem rúmuðust ekki í hennar kassa.
Hún má hafa sín viðhorf eins og Snorri í Bethel en það er verra að hún noti embætti sín og völd til að espa upp umgengnisstríð eins og hún reyndi með mig.“
Hvernig fór þetta svo?
„Að sjálfsögðu fórum við foreldrarnir okkar leiðir með umgengnina þegar við skildum endanlega nokkrum mánuðum síðar. Það var samvinna og sveigjanleiki.
Hann átti svo góð frí inná milli og þá voru feðginin mikið saman , oft þegar ég var í vinnutörnum. Dóttir mín hafði alltaf góðan aðgang að pabba sínum og þau hafa alltaf verið mjög náin.
Allir krakkarnir mínir eru í góðu sambandi við feður sína og föðurfjölskyldur. Það finnst mér mjög dýrmætt.“