Það hefur verið ótrúlega niðurlægjandi að horfa upp á stjórnmálamenn landsins síðustu daga. Sem betur fer voru börnin búin að fela fyrir mér sjónvarpsfjarstýringuna þannig að ég slapp við mesta skrekkinn.
Ég komst þó ekki hjá því að fylgjast með. Það er gallinn við okkar daga. Sama hversu nákvæmlega sama manni er eða þó maður reyni að forðast eitthvað þá fær maður það alltaf framan í sig hvort sem það er gegnum samskiptamiðla, fréttasíður eða í óspurðum fréttum frá manninum við hliðina á manni sem er á einhverjum samskiptamiðlinum.
Ég veit núna allt um Justin Bieber og veru hans hér þó ég geti ekki nefnt eitt lag með honum. Ég veit að það er í alvörunni til fólk sem hlustar á Útvarp Sögu án þess að ofbjóða heimskan og ruglið sem þar er borið á borð og ég komst að því að borgarstjórn Reykjavíkur getur tekið upp á því að gera bara eitthvað án þess að hugsa neitt sérstaklega út í það.
Ég var nú bara frekar stoltur þegar ég heyrði af því að tillagan um að sniðganga vörur frá Ísrael hefði verið samþykkt. Ég varð minna stoltur þegar menn sögðust hafa samþykkt hana í hugsunarleysi eða jafnvel „kveðjugjöf“ handa fráfarandi borgarfulltrúa. En ég missti andlitið algjörlega þegar draga átti tillöguna til baka þegar ljóst var að hún myndi virka.
Viðskiptabönn virka nefnilega aðeins ef þeir sem þau beinast gegn verða brjálaðir. Það er afleiðing viðskiptabanns og það veit hver einasti maður. Nema greinilega borgarstjórn Reykjavíkur.
Palestísku þjóðinni er haldið af guðs útvöldu þjóð í herkví og við ömurlegar aðstæður. Sumum hefur ofboðið þetta og gert allt sem í þeirra valdi stendur til að gera eitthvað í málunum.
Aðrir hafa reynt að gera eitthvað en flúið af hólmi með skottið á milli lappanna þegar peningaöflunum hefur þótt mannréttindabaráttan vera farin að hafa áhrif á væntanlega gróðamöguleika þeirra.
Lexían sem hægt er að læra af upphlaupinu í borgarstjórn Reykjavíkur og skilaboðin sem nú eru send til hugsjónafólks alls staðar eru þau að ekki reyna þetta.
Við erum þjóð sem metur peninga ofar öllu öðru. Ef minnsti grunur liggur á um að eitthvert mannréttindabrölt, hvort sem það er flóttafólk eða hryllingurinn í Palestínu, gæti komið við veskið á viðskiptaköllum landsins þá er slegið frá sér með hamri og svo fast að nokkuð vinsæll borgarstjóri þarf að ríghalda sér í stólinn til að neyðast ekki til að fara að vinna á heilsugæslu aftur.
Við erum sjálf ekki frjáls þjóð. Palestínumenn eru þrælar Ísraelsmanna og við erum þrælar græðginnar. Ég myndi sofa betur ef ég væri Palestínumaður.
Vigdís Hauksdóttir, þingmaður Framsóknarflokksins, sagði í ræðu sinni í gær að „stjórnmál væru ekki grínþáttur eða uppistand. Stjórnmál eru dauðans alvara.“ Eins og venjulega hafði háttvirtur þingmaður algjörlega rangt fyrir sér.
Íslensk stjórnmál eru ekkert annað en grínþáttur og uppistand. Hver sprellikarlinn á fætur öðrum mætir á sviðið, bullar um eitthvað sem skiptir engu máli og kjánast. Seinna mætir hann í viðtal, lofar nýju efni, við látum glepjast og sitjum uppi með nákvæmlega sömu brandarana í önnur 4 ár.
Mynd í eigu Reykjavík.is