Sigmundur Davíð var á enn einni alþjóðaráðstefnunni um helgina. Í ávarpi hans kom fram að Ísland hefði verið í fararbroddi í jafnréttismálum til margra ára en jafnframt að Íslendingar gætu gert betur. Talaði hann sérstaklega um kynbundinn launamun, sem hann sagði vera óásættanlegan.
Í alvöru Sigmundur! Við konur erum fyrir löngu orðnar hundleiðar á því að vera notaðar sem andlag innantómra loforða ómerkilegra loddara á tyllidögum og á alþjóðlegum vettvangi vitandi að þér og þínum líkum er í hjartanu drullusama um kynbundinn launamun á Íslandi.
Það fór varla framhjá neinum að hjúkrunarfræðingar háðu kjarabaráttu í vor og sumar. Þar var ein aðalkrafan að jafna kynbundinn launamun. Svör ráðamanna, m.a. Sigmundar, voru á þá leið að það væri nú ekki hægt að taka svo stórt stökk að jafna launamuninn í þessum samningum og að þetta þyrfti að gerast í áföngum.
Sigmundur Davíð Gunnlaugsson á sérstökum leiðtogafundi aðildarríkja Sameinuðu þjóðanna í New York.
Enda fór svo að íslenska ríkið setti lög á verkfallið og vísaði deilunni í gerðardóm. Meiri var áhugi Sigmundar ekki á málefninu kynbundinn launamunur einmitt á því augnabliki sem hann hefði getað sýnt að honum er ekki sama um málefnið.
Sigmundur Davíð, hættu að nota mig og kynsystur mínar til að fróa þínu egói á alþjóðavettvangi og farðu að laga til heima hjá þér. Þetta fólk, sem þú þykist vera að stæra þig við, hefur internet og getur fylgst með afglöpum þínum úr fjarlægð.
Ég segi það núna og ég hef sagt það áður að ef þið Gunnar Bragi stæðuð í raun með konum þá væri engin barátta til staðar. Ef það væri ekki fyrir loddara eins og ykkur þá væri engin barátta gegn launamun kynjanna, þá væri enginn sem við þyrftum að berjast við.
Ég ítreka þá skoðun mína að samtökin UN Women ættu að afþakka „stuðning“ loddara á borð við íslenska ráðherra á meðan áhugi þeirra á því að draga úr kynbundnum launamun einskorðast við útlönd.
Það styttist í 24. október – þið eruð velkomnir í lið okkar sem viljum í raun útrýma kynbundnum launamun, en þá þurfið þið líka að sýna stuðning ykkar í verki þar sem þið hafið mest áhrif, ekki á fleiri „rakarastofuráðstefnum“ sem færa íslenskum konum ekkert, nema þá kannski einhverjum útvöldum ráðherrafrúm grútþunna eiginmenn.
Setning sem hægt er að segja við öll tækifæri!