SKEMMTILEGT!!!
,,Þetta var skemmtilegt!“ ,,Feikiskemmtilegt!“,, Ofsalega var þetta skemmtilegt!“ Þessar setningar ómuðu meðal áhorfenda í Þjóðleikhúsinu í gær eftir forsýningu á verkinu Spamalot. Forsýning er æfing með áhorfendum í sal en frumsýnt verður föstudaginn 21. febrúar. Og fullur var salurinn og mikil var kátínan.
Spamalot er verk úr smiðju Monty Python, breskur húmor í sérflokki. Þeir sem eru alveg „lost“ muna kannski eftir franska barþjóninum og hans kompaníi í þáttunum á rúv í gamla gamla daga, það er úr sömu smiðju. Íslensk þýðing er í höndum Braga Valdimars Skúlasonar sem hefur einstakt lag á því að finna húmorísku hliðarnar á okkar ástkæra ylhýra sem getur verið ansi klént tungumál til þýðinga. Bragi sýndi snilld sína á ný í kvöld. Hann þýddi einnig Jeppa á Fjalli fyrr í vetur og það var hreinn unaður á að hlusta. Hinar myrku bresku miðaldir og Brodveisk glimmer sjálfsdýrkun runnu saman í einn allsherjar gleðileik þar sem tungumálið okkar geislaði alveg hreint og kaldhæðni breska húmorsins hélt sér fullkomlega með lagni Braga við að staðfæra textann og hleypa í gegn einstaka blótsyrði. Öllu er tjaldað til við uppsetningu þessa verks. Hilmir Snær hefur látið gleðina ganga fyrir í leikstjórninni og komist listilega vel framhjá gryfju ofleiks sem oft getur drepið niður kómíkina í ýktum atriðum uppfullum af gálgahúmor.
Út úr þessu kemur einstaklega skemmtileg kvöldstund. Full af gáska og gleði. Þar sem ekkert er heilagt og þá meina ég EKKERT. Það þarf jú aðeins að setja sig í stellingar og slaka á, taka niður stífpressuðu-réttsýnis-heilagleika gleraugun. En það er sko ekkert mál og bara gaman. Arthúr konungur og co. hjálpa til við það. Þá er allt klárt fyrir áhorfandann til að taka á móti súrrealískum senunum sem runnu eins og vel smurt kæfubrauð og brögðuðust jafnvel enn betur.
Ég var gripin kátínu sem jókst með hverju atriði. Leikið er á hvern fingur leikhússsins og leikaranna, og allt nýtur sín til fulls. Tónlistin nær inn að beini, lögin hrífandi og létt. Ég taldi mig bara alveg sérdeilis heppna að ná að halda mér í sætinu, en ekki fljúga burt, þegar Selma Björns tók sín lög. Vá og aftur vá, þvílík gæsahúð!! Ég bara verð að reyna að koma því til skila hvað þessi kona er stórkostleg, með útgeislun á við nokkrar friðarsúlur og rödd sem er á heimsmælikvarða, þó ég þekki þann kvarða ekki niður í kjölinn segi ég þetta bara samt. Hún hreinlega leikur sér með röddina sína eins og strengi hljóðfæris og fer alltaf með mann lengra en hægt er að trúa. Hlutverkið hentaði henni fullkomlega og sýndi allar hennar frábæru hliðar, kómískar sem og aðrar. Örn, Stefán Karl, Maríus, Friðrik, Ævar og Jóhannes áttu líka feikilega spretti og mátti rjúfa hljóðmúrinn með hlátursgusunum sem þeir skildu eftir sig. Og snilldin var á háu stigi. Allir sem þátt tóku gerðu þetta að kvöldi sem vert er að eyða tíma sínum í, já og magavöðvum, og heilmikilli gæsahúð líka!
Takk fyrir kátínuna – og til hamingju með gleðina!
Þetta er sýning fyrir alla fjölskylduna, þótt ég myndi ekki fara með yngri börn en svona 8 ára. Kannski yngri ef þau eru vön leikhúsi og hafa gaman af tónlist.
Ljósmyndir Eddi/Þjóðleikhúsið
Leikarar: Örn Árnason, Selma Björnsdóttir, Ævar Örn Benediktsson, Stefán Karl Stefánsson, Maríus Sverrisson, Friðrik Friðriksson, Jóhannes Haukur Jóhannesson, Oddur Júlíusson, Ágústa Eva Erlendsdóttir, Eggert Þorleifsson, Salóme Rannveig Gunnarsdóttir, Sibylle Köll, Unnur Birna Björnsdóttir, Þorleifur Einarsson.
Leikstjórn: Hilmir Snær Guðnason Tónlistarstjórn: Þorvaldur Bjarni Þorvaldsson
Þýðing: Bragi Valdimar Skúlason
Leikmynd: Snorri Freyr Hilmarsson Búningar: María Th. Ólafsdóttir
Lýsing: Halldór Örn Óskarsson Tónlist: Eric Idle, John du Prez
Myndbandshönnun: Arnar Steinn Friðbjarnarson, Helena Stefánsdóttir