Kári Stefánsson skrifar:
Opið bréf til Sigmundar Davíðs
Ég hef komist að þeirri niðurstöðu að þú neyðist til þess að standa upp úr stólnum og hefja þrautargöngu sem gæti endað þar sem síst skyldi og það er eins gott að vera vel skæddur til slíkrar ferðar. Nú ef ég hef rangt fyrir mér og þú neyðist ekki til þess að standa upp úr stólnum vegna þess að Alþingi er að einhverju leyti skipað lúðulökum og lufsum þá er ég vissum að þú munir gera það af fúsum og frjálsum vilja af því að þú ert góður drengur og þér þykir væntum þína þjóð. Röksemdir til stuðnings máli mínu eru í tveimur þáttum:
1. Fáar ákvarðanir ríkisstjórna síðustu áratuga hafa skipt þjóðina meira máli en hvernig tekið skyldi á handhöfum krafna í föllnu bankana. Ef ég man rétt sögðuð þið Bjarni fyrir tæpu ári að við gætum sótt allt að 850 milljarða í þrotabúin. Nú sitjum við hins vegar uppi með einungis 300 milljarða vegna þess að kröfuhöfunum var gefið tækifæri til þess að leggja af mörkum stöðugleikaframlag í stað þess að borga útgönguskatt. Til þess að geta nýtt sér stöðugleikaframlagsleiðina áttu kröfuhafarnir að vera búnir að ganga frá sínum málum fyrir lok síðasta árs en þegar það reyndist þeim um megn var gefinn frestur fram til mars.
Og nú kemur í ljós Sigmundur Davíð að þú ert í hópi kröfuhafanna sem bera 550 milljörðum meira úr bítum en stefnt var að á síðasta vori. Það er með öllu óásættanlegt að þjóðin frétti nú að maðurinn sem leiddi ríkisstjórnina sem smíðaði í raunréttri samkomulagið við kröfuhafana sé einn af þeim. Það þýðir ekkert að segja að það sé konan þín en ekki þú sem eigi kröfurnar. Lögin um innherjaviðskipti setja sömu reglur fyrir maka í öllum tilfellum og allar reglur um hagsmunaárekstra gera ráð fyrir að hagsmunir maka leiði til sömu hagsmunaárekstra og þínir eigin.
Það er ekki bara óásættanlegt að þú skulir hafa tekið þátt í samingunum heldur með öllu óskiljanlegt að þú skulir hafa haldið að það væri í lagi og haldir það enn þann dag í dag. Í því endurspeglast dómgreindarskortur sem gæti endað í sögubókum. Þjóðarleiðtogi sem er að semja fyrir hönd þjóðar sinnar og hefur sem einstaklingur hagsmuna að gæta með þeim sem hann er að semja við og gegn þjóðinni er óhæfur til þess að sinna starfi sínu og ef hann heldur því leyndu má leiða að því rök að hann hafi verið uppvís að landráðum. Skiptir þá litlu hvers eðlis hagsmunirnir eru sem um ræðir eða hvort hann græðir á hagsmunaárekstrinum eða tapar.
2. Kröfurnar í föllnu bankana íslensku hafa gengið kaupum og sölum og það einstaka innsæi, sem þú hefur haft inn í mögulegt framtíðarverðmæti þeirra hlýtur að flokkast sem innherjaupplýsingar. Sú staðreynd að þú bjóst að þessum upplýsingum á sama tíma og þú áttir kröfur í bankana og gast notað þær til þess að taka ákvarðanir um að selja eða ekki gerir þig sekan um innherjaviðskipti.
Sú ákvörðun að selja ekki er engu léttvægari í þessu samhengi en sú að selja. Það er athyglisvert og óheppilegt fyrir orðstír þinn að það verð sem kröfuhafar fá fyrir sinn snúð núna er tölvuvert hærra en það sem lægst var borgað fyrir kröfurnar á markaði. Það þarf ekki að teygja sig langt til þess að heyra samhljóm milli þessa og vandræða Baldurs Guðlaugssonar fyrverandi ráðuneytis-stjóra í fjármálaráðuneytinu sem seldi hlutabréf sín í Landsbankanum rétt fyrir hrun.
Sigmundur Davíð, alvarleiki þess sem er rakið hér að ofan er með öllu óháður því hvort þú græddir eða tapaðir á því að eiga kröfur í bankana. Hann er líka óháður því að þú geymdir fé á Tortola vegna þess að þótt það sé kannski dálítið smekklaust er það hvorki siðlaust né ólöglegt svo fremi sem keisaranum hefur verið goldið það sem keisarans er. Alvarleikinn byggir á tvennu, annar vegar því að það var óásættanlegt að þú tækir þátt í að ákvarða hvernig íslensk þjóð tókst á við kröfuhafana á meðan þú varst einn af þeim og hins vegar að þú hefðir upplýsingar um það hvernig við myndum gera það á sama tíma og þú varst að taka ákvarðanir um hvort þú héldir eða seldir.
Nú er líklegt að það séu þeir bæði í pólitík og utan sem eru mér ósammála um það sem ég hef sagt í þessu bréfi vegna þess að þú átt vegna verðleika þinna stuðningsmenn og aðdáendur út um allt en það er næsta víst að margir koma til með að sjá þetta svipuðum augum og ég. Þar af leiðandi kemurðu til með að hrekjast úr embætti að endingu þótt svo þú berjist gegn því með kjafti og klóm. Því ráðlegg ég þér að sýna auðmýkt og lítillæti og segja af þér til þess að koma í veg fyrir að þjóðin þurfi að eyða þeirri orku í enn eina innri baráttuna sem mætti annars nýta til uppbyggingar.