Sirrý Arnardóttir fjölmiðlakona skrifaði eftirfarandi hugleiðingu á Facebook í morgun og gaf okkur leyfi til að deila með lesendum Kvennablaðsins:
Á þessum fallega laugardegi liggur mér þetta á hjarta:
PENINGANA HEIM!
Það er furðuleg tilfinning að átta sig á því að enginn á peninga á Íslandi. Annað hvort á fólk bara enga peninga, punktur. Eða það á enga peninga á Íslandi en fullt af peningum í löndum sem fæst okkar hafa heimsótt og koma okkur ekkert við.
Einu sinni stóðum við saman um baráttuna ,,Handritin heim“ og náðum markmiðum okkar.
Nú er kominn tími á nýja þjóðarkröfu, nýtt baráttumál: „Peningana heim.“
Peningar í skattaskjólum hafa ekki orðið til í tómarúmi óháð vinnu almennings, óháð auðlindum þjóðarinnar. Þetta eru peningar sem þjóðfélagið í heild sinni hefur átt þátt í að skapa. Og við þurfum þessa peninga heim í okkar banka, sjóði og samfélag.
Við þurfum að byggja hér upp samfélag sem hlúir að öldruðum, veikum, geðsjúkum börnum og náttúru í hættu.
Ég man eftir því þegar það þótti merkilegt að vera skattakóngur Íslands. Það þótti öfundsvert að vera svo ríkur að maður borgaði hæstu skattana. En í dag leggur ríkasta fólkið mikið á sig við að fela peningana í „Langtíburtistan.“
Getum við ekki verið samferða hér í harðbýlu landi þar sem síldin kemur og fer og allir þekkja alla?
Rikasta fólkið má gjarnan velta fyrir sér: Hversu mikið er nóg?
Nýlega tilkynnti ungur auðkýfingur, eigandi Facebook að hann ætli sér að gefa 99% af hlutabréfum sínum í samfélagsmiðlinum Facebook. Hann var svo þakklátur lífinu þegar þau hjónin eignuðust dóttur.
Þau hugsuðu hlutina upp á nýtt og vildu betri heim fyrir komandi kynslóðir. Þau áttuðu sig á því að þó þau ættu „bara“ 1% af hlutabréfum Facebook þá var það samt yfirdrifið nóg.
Hversu mikið er nóg? Og hvernig væri að deila kjörum með sinni þjóð?
Leggjumst saman á árar við að bæta þetta samfélag.
Kær kveðja, Sirrý