Á meðan óbreyttir borgarar, prestar, rithöfundar, hamborgarasteikjarar og atvinnulausir PR menn eyddu sparifé sínu í að senda sjálfa sig, maka og börn í extra klippingu, mála ljóta stofuvegginn og splæsa í alvöru föt fyrir myndatöku var einn frambjóðandinn alveg sallarólegur. Hann er nefnilega á launum hjá hinum við að vera frambjóðandi.
Litla fólkið eyddi kvöldum og helgum í að leita leiða til að kynna sig sem best fyrir sem minnsta peninga. Hann beið einn færis á að lama alla vinnustaði á Íslandi í marga klukkutíma, hóa í alla fjölmiðla landsins, láta fjölda launaðra starfsmanna snattast eftir ferskum rósum og raða gáfulegum bókum í bakgrunninn, sækja klæðskerasaumuð föt í hreinsun og prenta ræðuna út með extra læsilegu letri á þægilega kremaðan pappír.
Einn frambjóðandinn er nefnilega alvöru listamaður. Hann getur hagað starfslýsingu sinni að vild, beitt afli sínu og virðingarstöðu í eigin þágu, sent bílstjórann eftir kóngabláu bleki og stílistann eftir gulu fílabindi og látið færa sér morgunmatinn í rúmið á hverjum einasta degi. Hann er líka með sex mánaða laun listamanns í hverjum einasta mánuði, hann borgar hvorki leigu né rafmagn, borðar og drekkur ókeypis, ferðast ókeypis og fær flest frítt sem litla fólkið þarf að borga. Þannig hefur það verið í bráðum 240 mánuði og nú vill hann fá 48 mánuði í viðbót.
Alvöru „þungavigtarframbjóðandi“ mun þurfa að verja rúmlega 30 milljónum í baráttu við listamanninn á Bessastöðum. Hann mun ganga á spariféð, snapa fé frá vinum og ættingjum og búa ókeypis á heimilum fólks hér og þar um landið. Hann mun borða of mikið af skyndibitum, sofa of lítið og eiga of lítið af fötum sem þola skært ljós fjölmiðla. Hann mun gera mistök, fara á taugum, gleyma aðalatriðinu og verða sár þegar fávitar gera grín að manninum hans eða konunni.
Á meðan mun listamaðurinn á Bessastöðum sofa eins og ungabarn, fá glútenlausan morgunverð og yfirlit yfir fréttir dagsins, kremlituð blöð með tilbúnum svörum við tilbúnum spurningum í atburðarás sem hann notaði 144 árslaun óbreytts listamanns í að sérhanna fyrir sjálfan sig.
Hann hlýtur að dreyma fagra drauma.