Hrafnhildur Gunnarsdóttir Peiser skrifar:
World Economic Forum setur Ísland í efsta sæti 2016, sjöunda árið í röð, yfir þau lönd í heiminum þar sem jafnrétti milli karla og kvenna er hvað mest.
Byggir það á fjórum lykilþáttum; fjármálum, stjórnmálum, menntun og heilbrigðisþjónustu. Á sama tíma upplifum við íslenskar konur sem höfum aflað okkur menntunar, erum fjárhagslega sjálfstæðar, vinnum við eða fylgjumst með stjórnmálum og þurfum að sækja heilbrigðisþjónustu, skort á samskonar tækifærum og karlmenn.
Við þurfum að vinna verkin betur, mennta okkur meira, passa betur upp á mannorð okkar og vera yfirvegaðari í fasi heldur en karlar með sambærilegan bakgrunn, eiginleika og menntun. Þetta er staðreynd sem má m.a. sjá í skýrslu sem gefin var út á vegum velferðarráðuneytisins í desember 2015 um stöðu kvenna á vinnumarkaði. Af hverju er staðan enn svona árið 2016? Af hverju eru konur og karlar ekki metin samkvæmt sömu mælikvörðum? Er til of mikils mælst að biðja um að þetta breytist?
Snemma á lífsleiðinni heyrði ég enska máltækið „faith is in your feet“ eða „láttu verkin tala“. Ég hef gert mitt besta til að lifa samkvæmt því og haft það að leiðarljósi í mínu lífi. Ég legg þann skilning í þetta máltæki að við séum metin út frá því sem við gerum, ekki því sem við segjum. Að við erum það sem við gerum, í okkar eigin huga og annarra. Til þess þarf kjark.
Helsti þröskuldurinn sem ég stend frammi fyrir í lífinu er að finna kjarkinn til að fylgja innsæi mínu, sannfæringu og réttlætiskennd þrátt fyrir að það kunni að vera andstætt áliti annarra. Þar þarf mikinn kjark sem ég hef ekki alltaf haft en hef leitað að fyrirmyndum sem sýna kjark í verkum. Fyrirmyndum sem tala um breytingar og fylgja því eftir með að framkvæma breytingar, jafnvel þvert á það sem aðrir eru að gera. Ég hef ekki fundið karlkyns fyrirmyndir en ég hef fundið konur. Halla Tómasdóttir forsetaframbjóðandi er ein þeirra.
Ég hef séð Höllu vinna sig upp í framkvæmdarstjórastöður hér heima og erlendis. Stöður sem við konur teljum nánast ómögulegt að vera gjaldgengar í á eigin verðleikum. Ég hef líka séð hana stíga úr vel launuðum valdastólum í atvinnulífinu hér heima og erlendis vegna gilda sinna, samvisku og innsæis. Skipta óhrædd um gír, taka þátt í stofnun háskóla, fara að kenna og gera kennarahlutverkið að uppbyggingarafli fyrir konur og frumkvöðla. Stofna Auði í krafti kvenna í hjáverkum og styðja við hundruði kvenna á sinni vegferð í frumkvöðlastarfi.
Hún tók við framkvæmdarstjórastöðu í Viðskiptaráði, fyrst kvenna, og hætti aftur innan árs, þrátt fyrir laun, heiður og frama. Halla skoraði á fjármálaheiminn, vopnuð kvenlægum gildum og eigin innsæi, að taka meiri samfélagslega ábyrgð á tímum sem enginn þorði að segja neitt.
Hún sýndi það í verki með því að stýra nýstofnuðum fjárfestingabanka í gegnum efnahagshrun án þess að nokkur hafi tapað á því. Einnig lagði hún allt sitt af mörkum til að gera gagn í uppbyggingu á Íslandi með framlagi til Þjóðfundarins 2009. Hún hefur tekið hugmyndafræðina alla leið og látið gott af sér leiða í samstarfi við helstu kvenleiðtoga heimsins. Síðustu ár hefur Halla starfað við að segja frá reynslu sinni af efnahagshruninu, uppbyggingu jafnréttismála á Íslandi og framtíð kvenna í heiminum á öllum stærstu ráðstefnusviðum í heimi. Alltaf drifin áfram af einlægum vilja til að gera gagn.
World Economic Forum hefur sett okkur í fyrsta sæti í heiminum varðandi jöfn tækifæri kynjanna. Nú skulum við nýta tækifærin sem okkur eru gefin, höldum áfram að láta verkin tala og metum einstaklinga af verkum sínum og verðleikum fyrir alvöru, óháð kyni. Það er framtíðin.
Ég vel framtíðina, ég vel Höllu.
Hrafnhildur Gunnarsdóttir Peiser