Síðastliðna helgi var Reykjavik Fashion Festival sett í fimmta sinn. Hátíðin fór fram í Hörpu og er óhætt að segja að hún hafi toppað sig í ár enda var mikið lagt upp úr allri umgjörð sýningarinnar svo sem sviðsmynd, tónlist og lýsingu.
Kirkjuklukkur hringdu inn hátíðina í ár þegar Farmers Market steig á svið í fyrstu sýningu dagsins. Heilög stemning sveif yfir vötnunum þar sem falleg steinkirkja lýsti upp sviðsmyndina. Til að kóróna stemninguna lék tríó Jóels Pálssonar undir ásamt sönghópnum Voces Thules og minnti söngurinn einna helst á munkasöng.
Nýjasta lína Farmers Market ber yfirskriftina „Sunnudagur“ sem gæti allt eins verið vísun í heilagleika. Sem fyrr leggur hönnuðurinn Bergþóra Guðnadóttir upp úr náttúrulegum hráefnum, en það gefur heildarlínunni náttúrulegt yfirbragð og sakleysi. Þrátt fyrir að hönnun Farmers Market byggist á hinum norræna menningararfi má greina áhrif frá villta vestrinu í nýjustu línunni. Meðal nýjunga í herralínunni voru gallaefni og köflóttar skyrtur ásamt vestum og fallegum ullarpeysum. Kvenlínan einkenndist af hnésíðum pilsum og kjólum í bland við fjölbreytta línu af ólíkum prjónapeysum og treflum, ásamt fallegum yfirhöfnum.
Lokaatriði sýningarinnar undirstrikaði allan heilagleikann þegar þrjár litlar brúðarmeyjar leiddu inn á sviðið fallega brúði sem skartaði guðdómlegum sveitabrúðarkjól, prjónuðum úr ull.
Næsta atriði á hátíðinni var haustlína Hörpu Einarsdóttur sem hannar undir merkinu Ziska. Línan einkenndist af leðri og prentuðum gerviefnum í anda tíunda áratugarins. Línan var misspennandi og var kannski full mikið um magaboli og -peysur. Af vel heppnuðum flíkum mætti nefna elegant hvítan leðurkjól ásamt töff kápu úr skemmtilegu efni í lokin. Það væri gaman að sjá hönnun Hörpu þróast meira í þá áttina að vönduð efni og sniðagerð væru tekin fram yfir gerviefni.
Eins og fyrr segir var mikið lagt upp úr sviðsmynd allra hönnuðanna, en hún undirstrikaði áhrif hönnunarinnar. Þetta átti svo sannarlega við þegar kom að línu Magneu Einarsdóttur. Sýningargangurinn var upplýstur með neonrákum og inn á svið gengu framúrstefnuleg módel í takt við tónlist í anda Kraftwerk. Heildarlínan einkenndist af prjónuðum ullarkjólum í svörtum, gráum og vínrauðum lit ásamt nýstárlegum höfuðfötum. Magnea er sannarlega upprennandi og frumlegur fatahönnuður sem hefur náð að þróa ullarfatnað á nýstárlegan máta í anda stóru tískuhúsanna.
Fágun og fortíðarþrá stríðsáranna einkenndi sýningu tískumerkisins ELLA þegar fyrirsæturnar stigu á svið í skósíðum dökkbláum ullarfrökkum með orrustuþotur og reyk í bakgrunninum. Haustlína ELLU er skemmtilega karlmannleg miðað við fyrri línur og einkennist hún af skörpum línum og afar vönduðum efnum og sniðagerð. Yfirhönnuðurinn, Katrín María Káradóttir, og Elínrós Líndal, sem er listrænn stjórnandi ELLU, unnu línuna í sameiningu eftir stefnu „Slow Fashion“ sem gengur út á sjálfbærni, endingu og virðingu fyrir framleiðslu vörunnar. Í heildina var línan kraftmikil og fáguð og má segja að merkið vaxi með hverju árinu.
Rebekka Jónsdóttir, sem hannar undir merkinu REY, er ungur og upprennandi hönnuður sem vert er að fylgjast með í framtíðinni. Haustlína REY heillaði mig upp úr skónum og einkenndist hún af kvenlegum og sexy samfestingum, buxnadröktum og kjólum í bland við grófofna ullarboli. Þrír litir einkenndu línuna; svartur, hvítur og rauður en hápunktur sýningarinnar var hvít ullarkápa ásamt hvítum ullarbuxum með tignarlegu svörtu höfuðfati í anda Hollywoodstjarna fimmta áratugarins. Línan var heildstæð að öllu leyti fyrir utan silfurefnið sem notað var í nokkrar flíkur og var á skjön við annars fallega og flæðandi línu.
Mikil eftirvænting ríkti í salnum þegar Sigríður María Sigurjónsdóttir frumsýndi sína fyrstu línu undir merkinu Sigga Maija. Höfundurinn kvaðst sjálfur vera undir áhrifum súrrealista sem leitast við að þurrka út mörkin á milli draums og veruleika og hleypa ímyndunaraflinu af stað. Þrátt fyrir að um frumraun sé að ræða mátti skynja mikið öryggi og heild yfir línunni sem samanstóð af prentuðum silkikjólum og blússum með litlum kraga í bláum og rauðum lit. Eins mátti sjá þröngar ullar- og leðurbuxur ásamt töff kjólum, ullarbolum og kápum. Það sem stóð upp úr voru mokkajakkarnir og pilsdrakt úr rauðbrúnu ullarefni.
Það verður svo sannarlega fengur fyrir íslenska tískuunnendur þegar haustlína Siggu Maiju birtist í búðum.
Óhætt er að segja að litagleði hafi einkennt útivistarmerkið Cintamani en þar mátti sjá alla heimsins liti neonlitapallettunnar. Esjan ríkti í bakgrunni og gaf til kynna það sem koma skyldi enda var áherslan á útbúnað fjallagarpsins. Cintamani vandar klárlega til verka og margt var smekklega gert en línan höfðar engan veginn til allra. Þó var stíliseríngin til fyrirmyndar, en hún var í umsjón Önnu Clausen.
Hápunktur hátíðarinnar og jafnframt lokasýning Reykjavík Fashion Festival var sýning Guðmundar Jörundssonar eða JÖR, en hún var einstaklega tilkomumikil. Sviðið var reykmettað, upplýst með hangandi neonljósum og var sýningin keyrð áfram með kraftmikilli heavy metal-tónlist. Haustlína JÖR er gerólík síðustu línu hönnuðarins og einkennist hún af goth og pönki í bland við hátískumerki á borð við Givenchy. Fyrirsæturnar voru málaðar í goth-stíl með andlitin hulin svörtu gervihári og fyrir vikið varð sýningin enn dramatískari. Eins og Tómas Tómasson Stuðmaður hefði orðað það þá var herralínan svolítið wild, en samt þannig að snyrtimennskan væri í fyrirrúmi. Sem dæmi mátti sjá tvílitar, svartar og hvítar, rifnar gallabuxur með gylltum saumum, en þó skartaði sýningin einnig fallegum ullarfötum inn á milli þar sem vönduð sniðagerð naut sín. Kvenlínan var í svipuðum stíl en þó með örlítið fágaðra yfirbragði. Hápunktur línunnar að mínu mati var hvít skósíð ullarkápa þar sem lagt var upp úr hverju smáatriði.
Í heildina var um vel lukkaða sýningarhelgi að ræða og er vert að óska RFF til hamingju með árangurinn.
Allar ljósmyndir eru höfundarverk Birtu Ránar.