Gunnar Smári Egilsson greindi um helgina gögn frá Hagstofu Íslands og systurstofnun hennar í Danmörku, og birti meðfylgjandi samantekt á Facebook. Þar bendir hann á að þó að hlutfall innflytjenda af fólksfjölda sé svipað í löndunum tveimur, sé lýðfræðileg samsetning þeirra gerólík.
Gunnar Smári segir íslenska innflytjendastefnu fordómafulla og fjandsamlega einstaklingum, sem sjáist skýrast á því hve fáu fólki frá Afríkulöndum og Mið-Austurlöndum sé veitt dvalarleyfi á landinu.
Ég sá í umræðum hér á Facebook að því var haldið fram að Íslendingar væru 99% hvítir. Þetta er náttúrlega erfitt hugtak, ekki bara vegna þess að það þrungið sögulegum óþverra og sársauka heldur er það óljóst og loðið. Pólverjar voru t.d. ekki taldir með hvítum í Bandaríkjunum fyrr en eftir 1960. En ef við teljum Evrópu, Norður-Ameríku og Ástralíu/Nýja Sjáland til hvíta heimsins þá eru 97,5% Íslendinga fæddir innan hvíta heimsins. Sambærilegt hlutfall er 92,7% í Danmörku. Sá hópur sem fæddist utan hvíta heimsins er þrisvar sinnum stærri í Danmörku en á Íslandi.
Munurinn er ekki svo mikill þegar skoðað er fólk sem fæddist í Asíu austan megin Pakistan. 11,5% innflytjenda á Íslandi er frá þessum svæði en 12,5% í Danmörku. Munurinn er heldur ekki mikill þegar kemur að Mið- og Suður-Ameríku. 2,5% innflytjenda á Íslandi er þaðan og 2,0% í Danmörku. Samanlagt eru því innflytjendur frá löndunum austan Pakistan og syðri Ameríku 13,9% á Íslandi en 14,5% í Danmörku. Það er sáralítill munur þarna á.
Þegar kemur að þeim svæðum utan hvíta heimsins, þar sem íbúar hafa mátt þola meiri fordóma, er munurinn hins vegar mjög mikill. 1,8% innflytjenda á Íslandi kemur frá löndum Afríku sunnan Sahara en sama hlutfall er 6,5% í Danmörku. Og ef við drögum saman Norður-Afríku og Miðausturlönd og austur allt að landamærum Indlandi í austri (helstu lönd islam, þ.m.t. Tyrkland) þá er hlutfall fólks frá þessum löndum 2,3% af innflytjendum á Íslandi en 33,1% í Danmörku. Þarna er gríðarlegur munur.
Samanlagt eru tæplega nítján hundruð manns á Íslandi fædd í Afríku og Miðausturlöndum og austur allt að Indlandi en ættu að vera átján þúsund ef hlutfallið væri það saman og í Danmörku. Nítjándi hver Dani er fæddur í þessum löndum en hundrað og áttugasti hver Íslendingur.
Það þarf ekki að klóra sér lengi í kollinum til að átta sig á hvað veldur þessum mun. Útlendingaandúð beinist í miklu mun meira mæli gagnvart fólki sem er fætt í Afríku eða Miðausturlöndum en þeim sem fædd eru í Suður-Ameríku eða Suðaustur-Asíu (og með því er ég ekki að gera lítið út þeirri andúð sem fólk fætt í þeim heimshlutum verður fyrir). Það er því augljóst að íslensk innflytjendastefna er mun fordómafyllri en sú danska hefur verið. Miklum mun fordómafyllri.
Annað er svo að frjáls flutningur fólks til Íslands er mjög takmarkaður. Það er fjandanum erfiðara fyrir fólk fætt utan Evrópu að setjast hér að. Á sama tíma hafa eigendur fyrirtækja flutt skipulega inn vinnuafl frá löndum Austur-Evrópu, einkum Póllandi. Af innflytjendum á Íslandi eru rúm 45% frá löndum Austur-Evrópu en þetta hlutfall er rúm 25% í Danmörku.
Segja má því að innflytjendastefna íslenskra stjórnvalda, sem samin var í samkomulagi allra þingflokka 2016, sé í fyrsta lagi fordómafull og fjandsamleg einstaklingum og í annan stað drifin áfram af hagsmunum fyrirtækja en ekki af mannúð. Þannig er nú það. Við erum ekki skárri en þetta.