Ég veit að mikið er komið af greinum í hafsjó alls sem fjallað hefur verið um Framsóknarflokkinn og mosku en ég ætla samt að bæta nokkrum dropum í hafið.
Í þessum rökræðum finnst mér margt vera komið í sama grautinn. Eitt er sú andúð sem menn hafa sýnt í kosningabaráttu Framsóknar. Sagt er að flokkurinn hafi undanfarin ár ekki haft neina afgerandi stefnu eða hugmyndafræði sem hægt er að henda reiður á og elti helst það sem kemur honum til valda og hafi meðal annars nýtt til þess þekkt pólitísk plott svo sem að lofa meira en hægt er að standa við og að benda á ýmsa óvini sem sameinast þarf gegn.
Gagnrýnendur hafa bent á að oftar en ekki sé langtímahugsun ekki á bak við kosningaloforðin og afleiðingar þessara ákvarðana séu yfirleitt lítið úthugsaðar. Það sé af því að auðvelt er að fá klapp á bakið fyrir vinsælar ákvarðanir í dag en erfiðara að kasta ábyrgð seinna meir þegar miður góðar afleiðingar raungerast.
Menn hafa svo undanfarið mótmælt því að Framsókn veifaði moskunni í fjölmiðlum löngu eftir ákvörðunina um lóðaúthlutunina. Samkvæmt ummælum margra framsóknarmanna er það samt hvorki stefna þeirra né hugsjón að nýta óvinsældir ákveðinna minnihlutahópa sér til framdráttar. Fólk hefur mótmælt því að nota slíkt sem útspil í pólitík vegna áhrifa sem slík slagorðapólitík hefur út í þjóðfélagið.
Síðan kemur í grautinn hvað fólki finnst um byggingu mosku en það mál er í raun af öðrum toga en hversu geðsleg kosningabarátta Framsóknar þykir. Það sem mér finnst hafa ruglast saman er að í látunum er búið að setja í einn flokk það fólk sem hefur áhyggjur af boðskap íslam, þ.e. þeim boðskap og því hatri sem má sjá í vestrænum fjölmiðlum og þeirri hegðun sem við heyrum af gagnvart konum. Fólk sem sér þetta, hefur áhyggjur undir niðri af því hvaða áhrif múslímar á Íslandi hefðu á þjóðfélagið okkar, það heyrir umræðuna utan frá, finnur sig allt í einu í vörn fyrir hugsunum sínum og skyndilega jafnvel þvert um geð í vörn fyrir Framsókn en í raun er það vegna þess að það finnur sig knúið til að undirstrika að það hefur rétt á þessum áhyggjum.
Líkt og margir stökkva til og verja útspil Framsóknarflokksins vegna eigin hugsana um þessi trúarbrögð er það þannig að þegar hjólað er of harkalega í hvern sem er, hvort sem það er fjölskyldumeðlimur, vinur, trúin þín eða skoðanir fer fólk í vörn. Fólk fer í fylkingar og einangrar sig frá þeim sem hefur aðra trú/skoðanir og öfgarnar ná fótfestu.
Umræðan hér tók á flug eftir útspil Framsóknar og fer um víðan völl og ljótir veggpóstar vaða uppi um grimmd múslíma (þótt kristnum mönnum hafi gengið ágætlega í tilraunum sínum til að útrýma því sem er öðruvísi eða leggja undir sig menn, eignir eða lönd gegnum tíðina) og þeir allir sem einn stimplaðir rasistar sem er stórt orð og fáir skynsamir vilja heyra um sig sagt. Fyrir vikið telja margir yfirlýstir rasistar sem eru stoltir af þeim titli, t.d. íslenski nasistaflokkurinn, að þetta fólk sem meðal annars kaus Framsókn sé í þeirra liði og vaða af stað opinberlega. Skyndilega blossar upp hatur og fyrirlitning, hótanir í garð múslíma á Íslandi sem hafa ekkert gert þessu fólki annað en að hafa aðrar hugmyndir um almættið en þessir aðilar.
Síðan til að draga fólk enn frekar í pólitískar fylkingar verja sjálfstæðismenn nú Framsókn með því að úthrópa þá sem mótmæltu réttrúnaðarhrokagikki og slagurinn um heimsmet í yfirlæti tókst á flug. Umræðan fer neðar og neðar og fylkingarnar herðast. Enn einu sinni á nokkrum árum er opinber umræða komin í skotgrafir og það er eiginlega orðið óþolandi að við getum ekki talað saman eins og fólk.
Heimurinn stækkar, fjölbreytnin eykst og ef við útskúfum eða ráðumst að fólki fyrir skoðanir sínar eða trú, ef við flokkum í sama hóp öfgafulla rasista og áhyggjufulla einstaklinga sem vantar áheyrn og í sama hóp hógværa múslíma og hryðjuverkamenn erum við um leið að skapa aðeins einn farveg fyrir umræðuna, skotgrafahernað. Þá verður tilhneiging okkar allra að herðast í afstöðu okkar frekar en mýkjast.
Það sem skiptir máli er að við höfum hér á Íslandi umfram allt lög og reglur sem öllum ber að fara eftir og gengur það þvert á öll trúarbrögð. Við höfum líka lítið samfélag þar sem auðvelt er að huga hvert að öðru. Við skulum fara varlega í að hrekja hvert annað eða fólk sem hingað kemur í vörn og fylkingar hvort sem það er vegna litarháttar, trúar, kynhneigðar eða skoðana heldur leggja áherslu á að auka þekkingu og menntun og tryggja að íslenskum lögum og reglum sé framfylgt af öllum óháð trú, kyni, stétt og stöðu, líka af kirkjunnar mönnum og stjórnmálamönnum. Þannig komum við miklu betur í veg fyrir öfgahópa en með árásum og hatri á hvert öðru.
Stjórnmálaflokkar hafa mikil völd og þurfa að gæta þessa sérstaklega að þeir hafa gríðarleg áhrif á þróun málanna og verða að þekkja afleiðingar slíkra útspila, þar á sagan að vera stærsti lærdómurinn um hvaða braut við viljum ekki feta.
Það er sjálfsagt að ræða hvernig við sem Íslendingar viljum taka á móti því fólki sem ekki er kristið og við getum skoðað reynslu erlendis frá og lært hvernig við getum gert betur. Þá þurfum við bæði að skoða og ræða það sem gengur illa og það sem gengur vel. Bókasöfnin okkar eru svo full af sögubókum sem sýna það að t.d. hatur og útskúfun virka ekki. Það er líka sjálfsagt að hafa skoðun á yfirlýsingum sem beint er gegn minnihlutahópum af hálfu leiðtoga trúfélaga eða einstakra stjórnmálamanna, það er líka enn betra að gagnrýna sínar eigin skoðanir reglulega og enn betra að kunna að skipta um skoðun ef hugmyndir manns standast ekki skoðun.
Skoðanaskipti eigum við að byggja á þekkingu og sýna í þeim æðruleysi og vera tilbúin að skipta um skoðun þegar nýjar upplýsingar koma fram, við þurfum líka fyrst og fremst að læra að hlusta. Við eigum alls ekki að dæma heila hópa vegna gjörða einstaklinga sem þeim tilheyra heldur tryggja að þeir einstaklingar sem eiga í hlut séu ábyrgir gjörða sinna gagnvart lögum.
Ég veit fyrir víst að íslam getur verið eins falleg og eins öfgafull og margt annað í þessum heimi. Við eigum að ræða þessi mál, án úthrópana og árása sem það skynsama fólk sem við teljum okkur vera og alls ekki henda þessu fram sem beitu í kosningum og draga út úr fylgsnum alls kyns hatur og ljótheit sem nóg er til af annars staðar í heiminum.
Íslendingar eru ekki allir bankahryðjuverkamenn, karlkyns múslímar hata ekki allir konur, Þjóðverjar eru ekki allir nískir, Frakkar eru ekki allir dónalegir og ég er nokkuð viss um að framsóknarmenn eru ekki allir Sveinbjörg.