Miðstjórnarfundur í Framsóknarflokknum er örugglega kynleg samkunda. Ef marka má ræðu Sigmundar Davíðs á þeim fundi í fyrradag, þá má maðurinn líklega teljast fremur hófstilltur úti á meðal almennings. En í þessu verndaða umhverfi, á miðstjórnarfundi Framsóknar, þar er Sigmundur Davíð augsýnilega mikilfenglegur.
Og yfirlætisleg fyrirlitning Sigmundar Davíðs á almenningi sem vogar sér að gagnrýna Framsóknarflokkinn, sú yfirlætislega fyrirlitning forsætisráðherrans er alveg gegnheil og fölskvalaus.
Maðurinn er sannfærður og viss um sekt og sakleysi samfélagsins, sekt fólks almennt og sakleysi Framsóknarflokksins.
Ég veit að mörgum framsóknarmönnum hefur liðið illa yfir þessum ásökunum sem von er.
-SDG
Eitthvað er alvarlega að forsætisráðherra, sem í stað þess að hafa áhyggjur af hótunum í garð múslima hér á landi, kýs að barma sér og flokksbræðrum, í stað þess að horfast í augu við þá ábyrgð sem hann, formaður Framsóknarflokksins, ber með réttu á þeirri ljótu orðræðu sem Framsóknarflokkurinn hefur plantað og æst upp kerfisbundið!
Efast Sigmundur Davíð aldrei um eigin góðmennsku, um eigið ágæti og um eigið sakleysi ? Því þannig hljómar ræðan. Hér fer maður sem trúir því að hann sé frelsarinn sjálfur, hann er hafinn yfir sjálfsgagnrýni og þarf ekki á spegli að halda. Hann er nefnilega góði strákurinn.
Þetta kallast rasismi! Þetta er rasistinn sem fólk neitar að kannast við í orði sínu og æði. Þetta er rasistinn á hægri öxlinni sem hvíslar í eyra fólks að það sé í lagi að brjóta á mannréttindum fólks og mismuna því, vegna þess að hægt er að komast upp með það ef tækifærið er til staðar. En þetta er einmitt rasistinn sem okkur ber að varast.
Hann birtist í formi sakleysingja sem er hafinn yfir gagnrýni. Honum er annt um land sitt og þjóð. Vandamálið er bara að hann gerir sér afar sérstæðar hugmyndir um hver sú þjóð sé.