Kvennablaðið hafði samband við Dögg Mósesdóttur vegna heimildarmyndar um heimafæðingar sem hún vinnur að.
Dögg útskrifaðist af leikstjórnarbraut frá kvikmyndaskólanum C.e.c.c. í Barcelona árið 2005. Hún hefur hlotið verðlaun fyrir stuttmyndir sínar, fengist við tónlistarmyndbanda- og heimildarmyndagerð og hefur um árabil rekið kvikmyndahátíðina Northern Wave í heimabæ sínum, Grundarfirði. Dögg er að auki formaður Wift á Íslandi sem er Félag kvenna í kvikmyndum og sjónvarpi.
Ég valdi sjálf að fæða heima og fór út í gerð myndarinnar í fæðingarorlofinu. Hugmyndin var að gera stutta fræðslumynd því ég upplifði það að fólk hafði miklar ranghugmyndir um heimafæðingar. Fæðing er mjög mikilvægur atburður og ég tel nauðsynlegt að vekja athygli á henni og upplýsa fólk um hvað er í boði henni tengt. Sérstaklega í dag, þegar fjölda fæðingarstaða hefur verið lokað á landsbyggðinni vegna niðurskurðar og ákveðið hefur verið að loka Hreiðrinu í Reykjavík.
Val kvenna á fæðingarstað er sífellt að skerðast og það er mikilvægt að skoða hvaða afleiðingar það hefur, sérstaklega í ljósi þess að fæðing er ein mikilvægasta og viðkvæmasta stund í lífi fjölskyldna sem hefur mótandi áhrif á allt þeirra líf.
Vilt þú segja mér aðeins frá eigin upplifun á heimafæðingu?
Ég valdi að eiga heima og var með tvær yndislegar ljósmæður frá Björkinni og Soffíu Bæringsdóttur mér við hlið í fæðingunni, auk mannsins míns. Eftir 12 tíma hríðir fór ég á spítala því dóttir mín sat skökk í grindinni og vildi ekki út. Þar lenti ég í öllum mögulegum deyfingum og inngripum sem endaði með keisara. Ég var mjög fegin að hafa fengið að vera heima eins lengi og ég gat og myndi hiklaust velja heimafæðingu aftur.
Heimafæðingarþjónustan er samfelld þjónusta þar sem þú kynnist ljósmóðurinni mjög vel fyrir fæðingu, hún er með þér í fæðingunni sjálfri og sængurlegunni líka. Ég er mjög þakklát fyrir að hafa aðgang að þessari þjónustu og spítalanum einnig en það er mikilvægt að hafa val um á hvorum staðnum þú kýst að fæða.
Við gerð myndarinnar varstu viðstödd heimafæðingu, hvernig var sú upplifun?
Það var alveg mögnuð reynsla að vera viðstödd fæðingu og sérstök upplifun. Ég reyndi að láta lítið fyrir mér fara og sagði ekki orð fyrr en barnið var fætt, þannig að ég var meira áhorfandi en þátttakandi. Myndavélin ofhitnaði einmitt þegar fæðingin byrjaði en ég var sem betur fer með aðra vél og náði öllu á filmu. Parið sem ég myndaði sagðist ekki hafa fundið fyrir mér, þeim leið eins og ég væri ekki þarna. Ég var mjög ánægð með það því fólk sem vill fæða heima er að sækjast eftir næði og ég vildi alls ekki skemma það fyrir þeim.
Segðu okkur frá myndinni, Valið?
Valið verður um það bil 40 mínútna löng heimildarmynd þegar tökum er lokið en þær eru komnar vel á veg. Myndin fjallar um fæðingar og mikilvægi þess að konur upplifi öryggi og hafi val þegar kemur að fæðingarstað og þar spila heimafæðingar stórt hlutverk.
Myndin er ekki áróðursmynd um ágæti heimafæðinga heldur fjallar hún um fæðingar á Íslandi eftir hrun með áherslu á heimafæðingar.
Þú ert að vinna í gerð sjónvarpsþátta, segðu okkur frá því?
Já, þættirnir eru verkefni sem ég er búin að vera að vinna að lengi og fékk styrk frá kvikmyndasjóði til að skrifa. Ég byrjaði að skrifa þá ein en er núna geri ég það í samvinnu við Rut Hermannsdóttur. Þetta er fjölskyldusaga þriggja kvenna sem gerist inn á meðferðarheimili fyrir átröskunarsjúklinga á landsbyggðinni. Þetta er mikil kvennasaga og ætti að búa til fullt af hlutverkum fyrir íslenskar leikkonur sem hafa aldeilis þurfta að líða skort eins og sást svo greinilega með síðustu Eddutilnefningum.
Okkur langar til að leggja mikla vinnu í handritið og reyna að koma því líka á framfæri erlendis þar sem að kvikmyndabransinn á Íslandi er við dauðans dyr!
Með þessum sterku lokaorðum (sem opinberir aðilar ættu að taka til sín) vill Kvennablaðið hvetja lesendur til að styrkja áframhaldandi gerð myndarinnar Valið! Það er gert á hópfjármögnunarsíðu Karolina fund HÉR!
