Við fórum í bíltúr á dögunum hjónin og bóndinn ók um sín eftirlætishverfi aðallega til að fussa yfir framtaksleysi þeirra sem ekki eru jafn garðsinna og hann sjálfur:

„Sjáðu til Steinunn, það var alveg rétt hugsað hjá mér að byrja framkvæmdirnar í byrjun apríl því núna, þegar sumarið virðist LOKSINS vera að koma, þá er garðurinn okkar að verða tilbúinn.“ Að þessu sögðu smellti hann í góm og brosti hróðugur út um bílgluggann og hélt áfram:

„Hvað er þetta, hvers vegna er ekki búið að þrífa þessi beð fyrir lifandis löngu? – og sjáðu hvernig fólki er nákvæmlega sama um grasblettina sína … það er ekki hægt að hafa þetta bara svona brunnið og … ætlar fólk að fara klippa hekkin NÚNA, núna þegar þau eru að eyða allri sinni orku í brumið! Þetta er bara ofbeldi!

Sálarlíf plantna hefur verið bóndanum hugleikið að undanförnu og nú kveður svo rammt að þessu að umræðuhefðir eru að leggjast af á heimilinu því hann talar orðið að mestu við plönturnar sem hann gróðursetur í gríð og erg, svo ekki sé minnst á fræin.

Vel eftir miðnætti heyrði ég hann í hrókasamræðum við bambusfræ sem hann er nýbúinn að sá – mig langaði nú til að benda honum á að sennilega skildu þau hann illa þar sem þau eru langt að komin en vildi ekki trufla andaktina sem fylgdi þessu hjali.

Undanfarnar vikur hafa verið að berast hingað undarlegir bögglar frá Asíu, merktir Craft beads eða föndurperlur. Í pökkunum eru alls engar föndurperlur og ég skal ekki segja hvers vegna þeir eru svo merktir en innihaldið er allt annað en umbúðirnar segja til um.

Í þessum smápökkum eru nefnilega fræ hvaðanæva úr heiminum og söluaðilanum sem mér virðist vera í Kína er greinilega umhugað um að vel gangi hjá þessum æsta kaupanda því í gær fylgdi sendingu peningaseðill og óskir á bjagaðri ensku um gott gengi.

Vorhreingerningin fór fyrir lítið því nú eru hér sáðbakkar um alla veggi og í öllum gluggakistum. Við hlið sófans er poki með grús og annar með vikri, undir hjónarúminu er hann að láta kartöflur spíra því gott hjónalíf segir hann hafa góð áhrif á vöxt væntanlegra móðurkartaflna.

Utan á ofnanna hefur hann hengt sáðbakka með fræjum sem þurfa alveg sérstakt atlæti. Hann sat andspænis mér fyrir nokkrum dögum og tilkynnti mér að þessi fræ þyrftu helst að fara í gegnum meltingarveg fíla til að ná að spíra og að í fílaskítnum sjálfum færi spírunin (ef það er orð) fram.

Ég velti því fyrir mér hvað hann væri eiginlega að fara? Datt honum í hug að ég hefði tök á að útvega honum fílaskít? Þá kom næsta spurning: Áttu naglaþjöl?

Ég sagði að því miður væri ég tæp á fílaskít en naglaþjöl ætti ég og honum væri velkomið að fá hana lánaða. Svo settist hann við að sverfa ysta lagið utan af fræunum og lagði þau svo í einhvern dularfullan lög … ég spurði einskis.

Fræbað.

Hann er líka að reyna að koma til Síberíubambus en hann þolir víst 15-20 stiga frost og vex ekki svo við vitum hér á landi. Hver veit nema honum takist að koma fræjunum til og reisa bambusvegg í garðinum. Bambusinn er náttúruhljóðfæri, segir Stefán, og fullyrðir að þytur í bambuslaufum hafi róandi áhrif á menn og dýr.

En núna þegar júní gengur í garð … hahaha … er garðurinn aldeilis að taka á sig mynd og með aðstoð trjáa nágrannanna sem eru öll í óða önn að fylla krónur sínar og veita nýja garðinum meira skjól þá er þetta smátt og smátt að verða algjör paradís.

Ég hef aðeins fengið leyfi hjá eiginmanninum – undir eftirliti auðvitað – til að gróðursetja smávegis og varð undarlega hamingjusöm þegar mér tókst að finna hostur og stóraburkna til að setja í skuggabeðin.

Hostur eru geggjaðar plöntur.

Í sömu verslun voru seldar begóníur sem komu fram á mér tárunum. Amma mín sem aldrei var kölluð neitt annað en Lína ræktaði alltaf begóníur og þær voru risastórar og blómstruðu hjá henni án afláts yfir sumarið. Hún amma hafði yndi af gróðri og blómum og brúðarslör átti hún svo mikilfenglegt að fólk gerði sér ferð til að heimsækja það sérstaklega. Nú bíð ég eftir því að ég finni rétta litinn af begóníum og þá mun ég eins og amma leggjast í begóníuræktun.

Ég veit fátt skemmtilegra en að gróðursetja og það að setja eitthvað niður í jörðina, og sjá það vaxa og dafna er eiginlega það eina í heiminum sem mér finnst meika fullkomlega sens.

Ég var búin að lofa að sýna ykkur meira úr garðinum og hér eru blómapottarnir úr bíldekkjunum sem skreyta húsið að framanverðu.

Takið eftir hversu stofnanalegt valið er á sumarblómunum. Skrautkál og stjúpur!

Það er erfiðisvinna að búa þessa potta til en þeir eru níðþungir og sniðug lausn á því að nýta dekk sem eins og við vitum eru óendurvinnanleg.

Þetta er flugvéladekk sem honum áskotnaðist. Þau gefa af sér túlipanalaga blómapotta.

Þetta útiborð smíðaði Stefán úr gamalli útihurð og felldi í það fjalir héðan og þaðan. Það er feikna sterkt og kostaði ekki krónu.

Að byggja utan um grillið var snilldarhugmynd í þessari rokreykjavík og smíðaefnið áfram pallettuviður sem fékkst gefins.

Hér er svo grænmetisgarðurinn og hér erum við að rækta salat og kálhausa og ýmislegt ætilegt.

Ekki eru allir smíðisgripirnir mér að skapi og þetta fatahengi verður gefið á næstu tombólu!

Fyrstir koma – fyrstir fá!

Meira síðar og njótið dagsins!

p.s
Hér má sjá myndband þar sem eiginmaðurinn herðir plöntur.

Hanna Kristín Skaftadóttir skrifaði eftirfarandi færslu á Facebooksíðu sína og við fengum leyfi til að birta hana hér. Hanna er með master í endurskoðun og rekur eigið fyrirtæki sem gefur út barnabækur fyrir málhömluð börn og heldur námskeið um allt land. Hanna lærir rússnesku, er mikill hlaupagarpur, kennir ballett og er lausráðin blaðamaður. Hanna fékk nýverið inngöngu í Stanford háskóla.

Hanna Kristín skrifar:

„Embrace your beauty? ⭐ Vegna meðfylgjandi myndar var ég spurð að því hvort ég væri óörugg með mig og vantaði athygli? … well, human nature að finnast gott að fá smá athygli. Auðvitað. En þessu fylgdi að ég væri of klár og flott kona til að birta svona myndir. Svona myndir?

Það er imprað á því í samfélaginu að við eigum að vera stolt/ar af okkur eins og við erum en einhvernveginn finnst mér eins og það eigi bara við um tiltekna hópa fólks.

Er í lagi að vera ánægður með sig og stoltur af árangri ef maður er utan samfélagslegra viðmiða í neikvæðari kantinum?

En ekki ef maður er grannur að eðlisfari, hefur náð árangri í íþróttum með eljusemi og hugsar vel um heilsu og útlit?

Eiga ekki allir rétt á því að vera stoltir af sér og óhræddir við myndbirtingar óháð holdafari, hvort heldur sem við erum grönn, feit eða hvað?

Ef þessi tiltekna mynd hefði verið af konu sem var 150kg og fór niður í 120kg. Sömu föt, sama stelling, annað holdafar –Hefði þá verið staðið upp og klappað?

Ég er einmitt nógu klár og flott kona til að vera óhrædd við að fagna eigin árangri og vera stolt af mér og mínum líkama nákvæmlega eins og ég er. Kasta burt allri skömm og skilaboðum um að þetta sé of sexy eða –of neitt.

Þessi mynd er ekki ákall á samþykki heldur er þetta stolt kona að birta mynd stolt af árangri af því að hugsa vel um eigin heilsu og bera ábyrgð á eigin vellíðan.

– ást & kærleikur til allra xoxo

Námskeiðunum og hvatningarherferðinni VIRKJUM LANDANN hefur verið ýtt úr vör. Tvær íslenskar athafnakonur sem búa í Hong Kong, Kristrún Lind Birgisdóttir og Hulda Þórey Garðarsdóttir, standa að þessu verkefni sem snýr að því að virkja eigin afl íslenskra landsmanna til þess að skapa sér atvinnutækifæri í gegnum veraldarvefinn.

Hulda og Kristrún trúa því að ónotuð tækifæri liggi hjá fólki í byggðarlögum landsins og áður en farið er í stóriðju til þess að búa til atvinnu sé e.t.v. hægt að aðstoða fólk til þess að nota hæfileika og kunnáttu sem víða er til staðar og markaðssetja hana á ódýran og auðveldan hátt.

Því settu þær upp námskeiðin Virkjum Landann, sem er í stuttu máli samantekt á þeirra eigin reynslu í því að markaðssetja fyrirtæki sitt í Hong Kong, ljósmæðraþjónustu sem þær hafa rekið í 14 ár. Hafa þær staðið að langmestu leyti sjálfar að auglýsingagerð, beinni og óbeinni markaðssetningu og notað netið á mjög frjóan hátt til þess að breiða út boðskap sinn og selja þjónustuna.

Virkjum Landann er 5 tíma námskeið sem skiptist í eftirfarandi:

• Okkar reynsla og köllun
• Vefmiðlar og félagsmiðlar – yfirlit
• Grunnur að markaðsstarfi á netinu. samvinna félagsmiðla
• Google Risinn og að halda honum góðum.
• Þarftu að kunna allt?
• Yfirlit um notkun og möguleika á:
• Etsy, Pinterest, Instagram
• Blogg, fréttabréf
• Facebook, Google+, Linkedin, Twitter
• Youtube
• Myndvinnsla fyrir alla
• Vefsíðugerð og Google drive

Námskeiðið hentar öllum – líka þeim sem vilja einfaldlega auka við þekkingu sína á netinu og möguleikum þess. Vefskóli er í boði fyrir þá sem ekki komast á námskeiðið og þegar því lýkur, til þess að auka þekkinguna frekar.

www.virkjumlandann.is

Síðasta sumar sáu rúmlega 21.000 manns sýningar Sirkus Íslands. Í ár er ferðalaginu heitið til Vestmannaeyja, Blönduóss, Fáskrúðsfjarðar og Siglufjarðar. Einnig verður tjaldað á Klambratúni í Reykjavík. Miðasalan fyrir sirkussumarið 2015 hefst í dag mánudag þann 1. júní kl. 10:00.

Þrjátíu sirkuslistamenn manna sirkuslestina og sjá þeir einnig um öll störf í sirkusnum. Þeir sýna loftfimleika, klæðast trúðabúningum, elda mat, selja miða, rúlla sér á hjólaskautum, leika ljón, spúa eldi, poppa, snúa kandíflosi, sjá um miðasölu, húlla, takast á loft, stela senunni, og setja upp og taka niður Jöklu, sem er fyrsta farandsirkustjaldið á Íslandi.

Jökla

Þrjár mismunandi sýningar verða sýndar á hverjum stað. Heima er best er stóra fjölskyldusýningin, S.I.R.K.U.S. er krakkasýningin – hún er sérsniðin að leikskólaaldri, þó ekki á kostnað eldri áhorfenda og svo er það fullorðinssirkusinn Skinnsemi sem er sirkuskabarett með fullorðinsbragði,  bönnuð innan 18 ára.

Í sumar verða erlendir gestalistamenn með, sérstaklega á Fullorðinssirkusnum Skinnsemi:

​
Paula Alvalá er brasilískur kontortionisti (twittervinir okkar stinga upp á íslensku orðunum snákakona, beygla og sambrotstæknir) sem bæði fettir sig og brettir á jörðu niðri og uppi í loftinu. Hún verður með okkur í allt sumar og kemur fram í Skinnsemi – Fullorðinssirkus.

Mama Lou er kraftakona frá Bandaríkjunum sem mer epli á tvíhöfðanum, rífur símaskrár í tvennt og brýtur matprjóna með rasskinnunum. Hún verður með á sýningunni Skinnsemi í Vestmannaeyjum. Hún hefur áður komið til Íslands og komið fram með sirkusnum.

Matthias Goed er austurrískur og alinn upp í sirkus. Móðir hans er loftfimleikadís og fósturpabbi hans er sirkusstjóri í Circus Aotearoa á Nýja Sjálandi. Matthias var einnig með okkur í fyrrasumar og sýnir stórhættuleg jafnvægisatriði. Hann verður með okkur á Siglufirði og í Reykjavík í ágúst, bæði í fjölskyldusýningum og fullorðinssýningum.

Gay Pride-helgina verður sirkusinn með sérstakan gest á Skinnsemi – boylesquestjörnuna The Luminous Pariah frá Seattle.

Þar að auki eru, eins og áður sagði, þrjátíu íslenskir sirkuslistamenn. Þrír þeirra, þau Eyrún Ævarsdóttir, Jóakim M. Kvaran og Bjarni Árnason, nema við sirkuslistaháskólann Codarts í Rotterdam og vinna hjá sirkusnum yfir sumartímann. Um tuttugu manns starfa við sirkusinn yfir vetrartímann. Auk þess að ferðast um landið og koma fram við ýmis tækifæri, starfrækir sirkusinn sirkusskóla í Laugardalnum í Reykjavík til að búa til sirkusgræðlinga svo sirkuslistirnar blómstri um aldur og ævi á Íslandi.

Sirkusinn safnaði fyrir sumarferðalaginu á Karolinafund.com og gat nú keypt búnað til að auðvelda tjalduppsetningu og niðurtekt. Það hættulegasta við að vera í sirkus eru ekki heljarstökkin, loftfimleikarnir, djögglhnífarnir eða eldatriðin heldur er það við uppsetningu og niðurrifið á tjaldinu sem flest meiðsli verða. Fyrir þá peninga sem söfnuðust í ár gátum við keypt búnað sem styttir tíma tjalduppsetningar um nokkra klukkutíma og dregur úr slysahættu svo um munar. Þeir sem styrktu ferðalagið fá póst frá sirkusnum á mánudag til að ráðstafa miðakaupunum sínum.

Miðasala á Sirkus Íslands er í gegnum www.miði.is. Tryggið ykkur miða í tíma!

Grein þessi er úr Reykjavík vikublað sem kom út í gær og er fullt af áhugaverðu efni. Eftirfarandi grein Helgu Lilju Bergmann er þar að finna og er birt hér með leyfi ritstjóra og höfundar.

Helga Lilja Bergmann skrifar:

Að útivinnandi mæður séu þjakaðar af samviskubiti er vel þekkt, þær eru með samviskubit í vinnunni því þeim finnst þær eigi að vera meira heima með börnin og þær eru með samviskubit vegna vinnunar ef þær eru heima. Það er reyndar spurning hvort allir foreldrar séu farnir að finna fyrir þessu nú til dags með vonandi auknu jafnrétti á heimilum?

En ég held að mæður (og foreldrar almennt), séu hreinlega alltaf með samviskubit gagnvart börnum sínum. Núna þegar börnin mín eru uppkomin sé ég þetta vel hjá sjálfri mér. Þetta birtist þannig að ég geri lítið úr sjálfri mér sem góðum uppalanda, en mikið úr því ef eitthvað var mögulega miður. Þannig að ef sagt er að börnin séu velheppnuð og gott fólk, klár og skemmtileg (sem þau eru að sjálfsögðu!), þá hugsa ég sem svo að þannig séu þau bara að upplagi, hafi fæðst þannig og atlæti á uppvaxtarárum þeirra hafi nú ekkert með það gera. Og ef eitthvað er miður í þeirra fari (sem er auðvitað óhugsandi!), þá er það augljóslega mér að kenna sem móður þeirra.

Ég er líka einstaklega viðkvæm fyrir því þegar afkvæmin rifja upp æskuminningar þar sem mér finnst ég ekki koma sérlega vel út sem uppalandi, því að auðvitað gekk á ýmsu og eitthvað myndi ég eflaust gera öðruvísi í dag, en þau virðast þrátt fyrir allt þokkalega sátt við mig svo að kannski var ég bara rosalega góð mamma?

Nú rífumst við um laun. Hvað eru sanngjörn laun fyrir að þola bílfarma af áfengi með Spotify í eyrunum og sitjandi á rassinum í 3-5 ára háskólanámi? Hver verðskuldar hversu mikið og hvaða störf eru mikilvægust?

Ef við ættum að velja ellefu starfstéttir í stöður inni á knattspyrnuvelli í einhverskonar landsstéttalið þá væri fróðlegt að sjá hvað hver myndi velja.

Ég persónulega væri með kennara fremst sem center, enda treysti ég á þá til að færa okkur sigurinn seinna meir. Samfélagið hinsvegar hendir kennarastéttinni í bullandi vörn. Þeir eiga bara að hanga aftast og redda málunum ef allir hinir eru með allt niðrum sig.

Á sitthvorn kantinn myndi ég setja stéttirnar í sjávarútveginum og ferðamennsku. Þar verða færin til nefnilega. Íslenskt samfélag setur þar hinsvegar lögfræðinga og viðskiptafræðinga og vonar að þeir skili vinnunni sem þarf. Þess vegna erum við í stöðunni sem við erum í í dag. Í lögfræðinámi í dag eru tvöfallt fleiri en starfa við lögfræði nú. Enda eru lögfræðingar á fullu að auglýsa eftir fólki sem telur sig eiga rétt á bótum eftir slys. Atvinnulausu lögfræðingarnir rembast við að fá okkur til að kæra hvert annað í von um einhverjar tekjur sér til handa.

Ef forsætisráðherra fengi að velja svona lið væri hann sennilega með öll helstu Ingjaldsfíflin úr Skagafirði í sínu liði skipuðu bændum, kaupfélagsmönnum og blómaskreytingarfræðingum og fjármálaráðherra væri með ættarmót í gangi inni á vellinum.

Í miðjunni er mikilvægt að hafa einhverja sem eru fjölhæfir og traustir. Samfélagið setti bankamennina okkar þar og því varð staðan allt í einu 14-2, stórtap og þjóðargjaldþrot.

Þarna hefði ég haft iðnstéttirnar okkar og verkfræðinga. Fólk með viti eins og afi kallaði það. Fólkið sem er tilbúið að leggja á sig meira en aðrir og í raun og veru halda öllu saman. Mér finnst smiðir, rafvirkjar, píparar og verkamenn betra lím til að halda liðinu saman en bankamenn sem heimta bónusa ef gengur vel en ef illa gengur þá er það dómaranum að kenna en það er kannski bara ég.

Ég held að það væri best að hafa listamennina í marki bara. Þeir eru lítið fyrir líkamlegt erfiði og með sóknarboltanum sem við myndum spila hefðu þeir nægan tíma til að dúlla sér í sínu föndri hinum megin á vellinum. Það er þeim að þakka að fólk úti í heimi veit á annað borð að Ísland sé til og þeir eru mikilvægir, en þá þurfa þeir líka að fá að vera í friði svo innblásturinn eigi greiðan aðgang að báðum heilahvelum.

Vörnin er kannski erfiðara val. Eins og ég hef stillt upp liðinu þá tel ég að landið yrði í stórsókn allan tímann en ef sótt er að okkur þá þarf trausta varnarmenn.

Heilbrigðisstéttirnar, lögreglan og stjórnmálamenn væru aftast í vörninni. En ef eitthvað þarf að breytast, ef eitthvað klikkar, þá yrði ég að sjálfsögðu fljótur að skipta stjórnmálamönnunum útaf.

Visir.is birti í dag frétt af deilum Kristínar I. Pálsdóttur, talskonu Rótarinnar og Arnþórs Jónssonar formanns SÁÁ.

En þetta er ekki í fyrsta sinn sem Arnþór sendir Kristínu tóninn. Í kvöld birti Kristín á facebook vegg sínum tölvupóstssamskipti sem þau áttu fyrir rúmu ári síðan. Við fengum leyfi til að birta færslu Kristínar á Kvennablaðinu.

Samskipti við Arnþór Jónsson formann SÁÁ vegna náms ráðgjafa

Í nýjasta tímariti Máls og menningar er að finna stórskemmtilegt viðtal Kristínar Ómarsdóttur við Auði Jónsdóttur. Við drepum hér niður í viðtalið þar sem Kristín spyr Auði útí æskuna, trúna og hvað það er sem hún metur mest í fari annars fólks. Myndina af Auði hér að ofan teiknaði Kristín Ómarsdóttir.

K: Hvernig barn varstu? Á skalanum þæg og óþekk, frá 0 til 10, hvar staðsetur þú þig?

A: Mjög þægt barn (0) og hræðilegur unglingur (10). Það var farið með mig til læknis af því ég hreyfði mig svo lítið, ég var alltaf að lesa, læknirinn sagði að ég yrði að fara meira út og leika mér, en ég vildi bara vera ein og lék mér mikið ein, ég var einbirni þar til ég var fimm ára, pabbi segir að ég hafi verið fyndið barn.

Ég var mikið með ömmu og talaði fornt mál og fólk fór að hlæja þegar ég talaði, ég var pínu frík. Ofurlögfræðingurinn Katrín Oddsdóttir spurði mig eitt sinn: Varstu mikið með ömmu þinni þegar þú varst barn? Hún heyrði það á málfari mínu.

K: Varstu trúuð sem barn? Ertu trúuð núna? Eru foreldrar þínir trúaðir?

A: Ég var alin upp við að fara með bænirnar á kvöldin – uppeldiskækur einhvers frekar en trú því pabbi er raunvísindamaður og mamma líka trúlaus – ég gerði það svo samviskusamlega að það tók mig hálftíma að fara með bænirnar og gat aldrei sofnað því ég var alltaf að muna eftir einhverju sem ég hafði gleymt í bæninni. Ég var mjög auðtrúa barn, las Biblíusögurnar og trúði öllu sem ég heyrði.

Þegar ég gekk til prests í Mosfellsdalnum fór ég að hitta á laun kaþólskan prest í gegnum írska konu sem var heimilishjálp hjá föðurömmu minni. Ég fór stundum með henni í kaþólska messu í Breiðholti og hitti þar föður Róbert Bradshaw sem sagði að ég gæti farið í sumarbúðir á Írlandi ef ég yrði kaþólsk svo ég var meira en til í að hitta hann sem oftast.

Daginn fyrir ferminguna kom faðir Róbert Bradshaw heim og sagðist vera að undirbúa mig fyrir kaþólska fræðslu, mamma sagði að það gæti ekki verið rétt, ég væri að fara að fermast daginn eftir í Mosfellskirkju hjá séra Birgi. Mamma bauð manninum í te og hann spurði mig hvort þetta væri rétt, ég játaði, uppfull af skömm yfir andlegu framhjáhaldinu, og sagði að ég hefði ekki viljað missa af fræðslunni, kóki og prins pólói. Löngu síðar gúglaði ég prestinn og frétti að hann væri strangtrúaður írskur kaþólikki og veit ekki hvað hefði orðið um mig hefði ég farið þangað.

K: Kannski værirðu nunna.

A: Já, eða beisk húsmóðir á Írlandi. Ég trúi því að ég viti ekki allt, Guðrún Eva [Mínervudóttir] orðaði svar við álíka spurningu svo fjarska vel í viðtali um daginn, mig minnir í DV, ætli ég reyni ekki að svara í svipuðum anda en þó eftir mínu nefi; ég trúi á þennan íslenska máta: á tarotspil, skynjanir, furðurnar í lífinu, hinar ýmsu hugmyndir um drauga, hina og þessa guði, flesta þó af þessum heimi, en engan almáttugan guð; ég trúi á náttúruna og vísindin en líka eitthvað sem er erfitt að setja í orð, það er frekar eins og grunur en vissa.

Mér finnst ég ekkert vita og mér finnst það bara gott. Ég hef upplifað hluti sem ég get ekki útskýrt og reyni ekki að útskýra þá nema fyrir fólki sem er forvitið um þá líka. Afturámóti er ég hrædd við allt sem heitir bókstafstrú og ég verð hrædd þegar fólk vill að allir aðrir lifi eftir þess hugmyndafræði, allt sem er dómhart og útilokandi trúi ég ekki á, ég trúi á það sem er opið og er fullt af möguleikum og ég trúi á að allt sé til sem fyrirfinnist á annað borð í huga manns.

Mér finnst líka gaman að velta lífinu fyrir mér sem einhvers konar sögu, alls konar sögum, með atburðarás og leita uppi og finna sögurnar í lífinu, það gefur lífinu inntak og merkingu – kannski er ég smá örlagatrúar – mér finnst fínt að nota tarotspil til að velta upp hlutum, kveikja einhverja hugmynd sem mér annars hefði ekki dottið í hug, þetta er ágætt hugleiðslutæki.

K: Hvað metur þú helst í fari manneskju?

A: Mér finnst skemmtilegt þegar fólk er umburðarlynt á mörgum sviðum og hefur gaman af breyskleikum annarra án þess að líta niður á þá. Fólk sem veit að það er gott að fyrirgefa þar sem aðrir þurfa líka að fyrirgefa því. Ef fólk er með lífshúmor, mér finnst erfitt að umgangast fólk sem er sneytt húmor. Mér finnst líka svo gaman þegar fólk þorir að skipta um skoðun og rökræða við sjálft sig, fram og til baka, eftir hinum og þessum öngstrætum.

Hvað metur þú minnst í fari manneskju?

Nísku, hefnigirni, skort á samlíðan (empathy) með öðru fólki.

Tryggið ykkur eintak af TMM sem kemur út í vikunni og lesið viðtalið í heild sinni en þar er líka að finna dagbókarbrot Eiríks Arnar frá Víetnam, nýtt ljóð eftir Lindu Vilhjálmsdóttur og snarpa grein eftir Margréti Tryggvadóttur um stöðu barnabókarinnar.

Vísir greindi frá því í dag að systurnar Hlín Einarsdóttir og Malín Brand hefðu gert tilraun til að kúga fé út úr forsætisráðherra Íslands Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni. Þær sendu forsætisráðherra bréf þar sem þær sögðust fara opinberlega með upplýsingar sem þær hefðu undir höndum nema að þær fengju greidda umtalsverða fjárhæð sem þær báðu um að yrði skilin eftir á ákveðnum stað sunnan Vallarhverfis í Hafnarfirði. Að sögn lögreglu telst málið upplýst en systurnar Malín og Hlín hafa játað á sig glæpinn.

Hvernig málalyktir verða er óvíst á þessari stundu. Twitter umræða um málið er öflug eins og gefur að skilja og notast er við myllumerkin #lekasystur #Fjárkúgun og #vallarhverfi

Í fyrradag birti RUV frétt af 18 ára dreng sem hefur verið fatlaður frá fæðingu en þarf nú að sanna fötlun sína svo hann fái örorkubætur. Enginn vafi hefur leikið á fötlun hans hingað til og móðir hans hefur fengið umönnunarbætur en þar sem hann hefur nú náð 18 ára aldri er tilvalið að nota það tækifæri til að skapa dálítið vesen.

Í umræðum um fréttina á fasbókinni rifjuðu netverjar upp sögur í svipuðum dúr. Einhver mundi eftir móður barns með downs heilkenni, sem fékk ekki umönnunarbætur af því hún hafði gleymt að skila inn vottorði fyrir því að barnið væri ennþá fatlað. Aðrir sögðu frá fólki sem hefur misst útlimi og þurfti að skila inn árlegri staðfestingu á að því hefði ekki vaxið ný hönd eða fótur. Mér skilst að Tryggingastofnun sé fallin frá þeirri kröfu þótt hún krefjist þess enn að fólk sanni fötlun sína þegar það nær sjálfræðisaldri.

Hversvegna þetta vesen, kann einhver að spyrja, er ekki ljóst að meðfædd fötlun veldur áfram örorku þótt maður nái 18 ára aldri? Þegar grannt er skoðað eru þó góð rök fyrir þessu fyrirkomulagi og full ástæða til að taka aftur upp árlegt eftirlit með ástandi þeirra sem segjast búa við varanlega örorku.

1. Vesen er atvinnuskapandi
   Það gengur ekki að læknar séu á launum við að bora í nefið þegar þeir gætu verið að sinna mikilvægari störfum eins og t.d. þeim að skrifa vottorð um að af sé fóturinn. Ennþá. Starfsfólk Tryggingarstofnunar hefur eflaust líka of lítið að gera og því tilvalið að fá því verkefni við að endurskrá upplýsingar sem þegar eru til.
2. Það er sá sem heldur einhverju fram sem ber sönnunarbyrðina
   Það er því bara sanngjarnt að sá sem fæðist með litningagalla, skerta heilastarfsemi eða líkamlega fötlun, og fullyrðir að þetta ástand hafi ekki breyst, leggi dálítið á sig til að sanna það
3. Erfiðleikar eru þroskandi
   Öryrkjar lifa vernduðu lífi og þurfa sjaldan að standa í veseni eins og annað fólk. Það er því rétt að ríkið nýti þau tækifæri sem skrifræðið skapar til þess að þroska skipulagshæfileika þeirra og þolgæði.
4. Slappt eftirlit leiðir gjarnan til þess að fólk geri sér upp fötlun
   Hver kannast ekki við einhvern sem hefur leikið þann leik að reyra hönd sína við öxl og þykjast vera handarlaus, ganga á veggi til að sannfæra aðra um að hann sé blindur eða gera sér upp snöggar og rykkjóttar hreyfingar í von um að Tryggingastofnun trúi því að hann sé spastískur? Slíka svikahrappa verður að stöðva og árlegt eftirlit gæti flett ofan af einhverjum þeirra.
5. Kraftaverk eru staðreynd
   Öll höfum við heyrt sögur frá kraftaverkasamkomum þar sem kraftaverkalæknar troða upp, illir andar eru út reknir, lamaðir standa upp úr hjólastólum og blindir fá sýn. Engum sögum fer þó af þessu fólki í framhaldinu. Enginn birtir myndir af nýheiluðum líkamshluta á netinu. Fjölmiðlar birta engin viðtöl við fólk sem var bundið hjólastól en hleypur nú keikt um grundir. Hversvegna? Vegna þess auðvitað að kraftaverkafólkið vill ekki missa bæturnar og leynir því bata sínum.

Af framansögðu má ljóst vera að engin ástæða er til að ganga út frá því að fötlun sé varanlegt ástand. Mun frekar ætti að nota hvert tækifæri til að skikka öryrkja til að sanna ástand sitt. Annars gætu þeir kannski varið tíma sínum til þess að gera eitthvað sem leiðir hugann frá því ástandi, ég tala nú ekki um ef þeir gætu bara rétt fram debetkort í stað þess að reiða sig á aðstoð vina og ættingja. Slíkt má ekki henda.

„Fyrir fáeinum dögum barst bréf á heimili fjölskyldu minnar, í umslagi merktu eiginkonu minni. Í bréfinu var því hótað að birtar yrðu opinberlega upplýsingar sem reynast myndu skaðlegar ef ég greiddi ekki milljónir króna til bréfritara og samverkamanns hans.

Af bréfinu að dæma virtust umræddar upplýsingar byggja á getgátum og sögusögnum. Áréttað var í bréfinu að ef ekki yrði gengið að kröfunum, eða ef lögreglu yrði gert viðvart, yrði séð til þess að fjölmiðlar fengju málið til umfjöllunar og sagðist bréfritari geta tryggt að sú umfjöllun yrði öll hin versta.

Ég gerði lögreglu að sjálfsögðu strax viðvart og leysti hún málið af mikilli fagmennsku. Ég vil færa lögreglunni kærar þakkir fyrir vel unnin störf.

Vegna frétta sem birst hafa um málið í dag með vísan til hótananna er rétt að taka fram að ég hef engin fjárhagsleg tengsl við Björn Inga Hrafnsson, né hef ég komið að kaupum Vefpressunnar á DV á nokkurn hátt.

Fjölskyldu minni er verulega brugðið vegna þessara atburða. Ég vil hvetja til hófstilltrar umræðu um málið og minni á að grunaðir gerendur eiga ættingja og vini sem liðið geta fyrir umfjöllunina.

Fjölmiðla bið ég að sýna skilning á því að ég mun ekki veita viðtöl um málið að minnsta kosti á meðan rannsókn þess er ekki að fullu lokið.“

Sigmundur Davíð Gunnlaugsson

Spínat pizza

Vilhjálmur Geir Ásgeirsson skrifar:

Íslendingar eru hrein þjóð, ómenguð af endalausum blöndunum sem aðrar þjóðir hafa þurft að þola í gegn um tíðina. Við erum afkomendur víkinga, erum hörkutól sem lifðum af þúsund ár í skítakulda og komum sterk og sjálfstæð inn í nútímann.

Það er um það bil svona sem við sjáum okkur. Eða sáum okkur. Held það sé að breytast. Við erum nefnilega merkilega blönduð. Einhver hluti genanna kemur frá Skandinavíu, einhver hluti frá Bretlandseyjum. En það er ekki allt. Við erum ekkert viss um hvaðan við komum. Ég hef séð hreinræktaða Íslendinga sem líkjast Mið-Austurlandabúum. Gen okkar koma víða að. Og þótt við værum óblönduð frá landnámi, vitum við ekki hvar genin voru fyrir þann tíma.

Nýlega las ég grein eftir Naomi Wolf. Hún er gyðingur, fæddist inn í gyðingafjölskyldu og ólst upp í þeirra trú. Hún trúði, eins og henni hafði verið sagt, að hún væri hluti af Guðs útvöldu þjóð. Í greininni sagði hún frá genaprófi sem fjölskyldumeðlimur hennar fór í.  Naomi komst að því að hún er alls ekki gyðingur. Hún á rætur að rekja til Líbanon og ýmissa landa í Evrópu. Hún er blanda af Araba, Persa og Evrópubúa. Eiginlega allt annað en gyðingur.

En það er ekki allt. Flestir nútímagyðingar eru svokallaðir Ashkenazi gyðingar, eða þýskir gyðingar eins og það myndi þýðast. Þeir eru ekki blóðskyldir fólkinu sem bjó í Palestínu í fornöld, heldur koma þeir frá Kákasus og Evrópu. Þeir eru því ekki Guðs útvalda þjóð, allavega ekki erfðafræðilega séð.

Ástæðan fyrir því að ég nefni þetta er ekki til að sverta Ísrael eða Gyðinga. Alls ekki. Það sem ég er að reyna að segja er að við vitum oft ekkert hver við erum. Eða hverra. Við vitum að við erum fólk, við erum hluti af mannkyninu. Auðvitað er gaman að gramsa í fortíðinni og finna út hvaðan við komum, en það skiptir ekki öllu máli. Það sem skiptir máli, er að við erum öll ein stór fjölskylda.

Serge er vinnufélagi og öskrandi dæmi um mann sem er ekki Íslendingur, en algert gull af manni.

Innflytjendamál hafa verið mikið í umræðunni. Múslímar eru vandamál því þeir eru eins og olía sem blandast ekki við það sem fyrir er. Pólverjar eru heimskir glæpamenn sem stela vinnunni okkar. Eða voru það Litháar? Allavega, þessir útlendingar eru vandamál sem við þurfum að halda frá okkur.

En það er bara ekkert þannig. Útlendingar eru líka fólk. Fólk með tilfinningar, þrár og von um betri heim. Stundum erum við sammála þeim, stundum ekki. Það skiptir þó engu máli, því við Íslendingar erum ekkert sammála um allt. Vel heppnað samfélag snýst ekki um að allir séu sammála, heldur að fólk virði náungann og skoðanir hans.

Besta leiðin til að búa til innflytjendavanda er að útiloka innflytjendur frá samfélaginu. Láta þá finna að þeir séu óvelkomnir. Halda þeim frá vinnu og samfélagshópum. Þannig einangrast þeir og festast í fátækragildru. Fólk sem á ekki fyrir nauðsynjum og finnst það vera hatað, reiðist. Það fer að hata á móti. Fer að halda saman í hópum. Fer að vinna gegn samfélaginu sem fyrir er.

Besta lausnin á útlendingavandanum er því ekki að takmarka straum innflytjenda, gera þeim erfitt fyrir, banna þeim að vinna eða byggja sín guðshús. Þvert á móti. Ef við bjóðum þau velkomin og gerum aðlögunarferlið eins auðvelt og hægt er, getum við búist við hamingjusömum einstaklingum sem þykir vænt um (nýja) landið sitt og eru tilbúin til að leggja sitt af mörkum.

Mestu máli skiptir auðvitað að þjóðin sé opin og fordómalaus. Að við getum séð muninn á venjulegu fólki sem vill setjast að og hefja nýtt og betra líf í sátt við allt og alla, og þá sem vilja þvinga okkur til að taka upp þeirra siði með góðu eða illu. Fordómaleysið og virðingin verður að vera beggja megin. Ef upp koma vandamál, þurfum við að taka á þeim. Ef fólk lifir sínu lífi í sátt, þurfum við ekkert að hafa áhyggjur. Við verðum að sjá muninn og haga okkur eftir því, því annars búum við til vandamál þar sem ekkert var.

Gül (rós á tyrknesku) er fyrrverandi vinnufélagi, og ekki af norrænum ættum.

En hvernig er best að bjóða fólkið velkomið og gera því flutningana og menningarsjokkið eins auðvelt og hægt er? Ég væri alveg til í að sjá einhverskonar ráðstefnur eða hittinga þar sem fyrirtæki mæta og eru með bása, áhugasamt fólk mætir til að kynnast „nýbúunum“ (og fræðast, finna vinnu og svo framvegis) og innflytjendur geta safnað saman upplýsingum um stjórnsýsluna, reglur, fyrirtæki, atvinnutækifæri, Íslandssöguna og fleira.

Fyrirtækin myndu nota þetta sem leið til að kynna sig og ná í vinnuafl, innflytjendur til að komast inn í samfélagið (kynnast fólki og fyrirtækjum) og hið opinbera til að sitja fyrir svörum um mál sem geta komið upp.

Það yrði frítt inn, allir velkomnir.

Það skiptir nefnilega mestu að innflytjendur hafi á tilfinningunni að þeir séu velkomnir, að þeir komist í vinnu og kynnist fólkinu í landinu. Árekstrar verða nefnilega þegar þetta er ekki í lagi, því þá einangrast þeir.

Fólk sem lifir ekki í fátækt og einangrun er nefnilega sjaldnast til vandræða.

Áður birt á bloggi Vilhjálms hér.

Mikið hefur verið rætt um skaðsemi sykurs undanfarin misseri og fjöldi fólks tekið áskorunum um að hætta neyslu sykurs og stefna að heilbrigðari lífsstíl. Sjálf tók ég þá ákvörðun fyrir örfáum vikum að hætta að borða sælgæti og minnka þar með sykurneysluna umtalsvert. Sú breyting gekk svo vel að ég ákvað að taka næsta skref og hætta að borða þau matvæli sem innihalda mikið af sykri. Spurningin var hins vegar, hvaða matvæli það voru.

Að jafnaði borða ég hollan og fjölbreyttan mat, sem minnst unnan og sem ferskastan. Hins vegar borða ég skyr og jógúrt reglulega, enda afar bragðgóð og alveg dísæt. Í hlutverki hins heilsumeðvitaða og upplýsta neytanda fór ég að grandskoða innihaldslýsingar á þeim mjólkurvörum sem ég er vön að neyta. Jú, innihaldslýsingin er til staðar, sykur að finna í þeim öllum. Allt í lagi, átti nú von á því. En hversu mikið erum við að ræða um? 5 gr af 100 gr? Eða 25 gr? Það kemur hvergi fram.

Ég fór á heimasíðu Mjólkursamsölunnar (MS) til að freista þess að fá nánari upplýsingar án árangurs. Ég greip þá til þeirra ráða að senda fyrirtækinu tölvupóst og bað þá vinsamlegast um að senda mér upplýsingar um sykurmagn í þessum vörum. Í svari MS kemur fram að stefna fyrirtækisins sé fremur að miðla slíkum upplýsingum til einstakra viðskiptavina símleiðis eða í tölvupósti heldur en að gera upplýsingarnar aðgengilegar á heimasíðu þeirra. Hljómar eins og mun meiri vinna að svara hverri fyrirspurn sérstaklega um næringarinnihald heldur en að hafa þessar upplýsingar á heimasíðunni eða sem hluta af innihaldslýsingu.

Matvælaframleiðendur eru skyldugir til að setja innihaldslýsingu á umbúðir framleiðsluvara sinna. Þá ber að telja innihaldið upp í þeirri röð að það sem varan inniheldur mest af er talið upp fyrst, og svo koll af kolli. Hins vegar er ekki skylda að upplýsa um magn hvers innihaldsefnis fyrir sig, nema í sérstökum tilvikum t.d. þar sem fullyrt er að um sé að ræða „sykurskerta“ eða „sykurlausa“ vöru. Mér þykir full ástæða til að breyta þessu svo fólk geti tekið upplýstar ákvarðanir um eigin neyslu. Sú staðreynd ein og sér að sykur sé að finna í jógúrtinni minni gerir lítið gagn á meðan ég veit ekki hversu mikill hann er. Öðruvísi get ég ekki raunverulega fylgst með sykurneyslu minni. En af hverju ætti ég svosem að gera það?

Full ástæða er fyrir neytendur að fylgjast með sykurneyslu með það markmið að neyta hans sem minnst. Sykur í óhóflegu magni er óhollur. Sykur er sætuefni sem flokkast sem hitaeiningaríkt, einfalt kolvetni. Að öðru leyti hefur sykur ekkert næringarlegt gildi. Sykur í of miklu magni umbreytist í fitu á líkamanum. Sykur er líka slæmur fyrir tennur. Það að minnka neyslu á sykri getur hjálpað fólki að viðhalda kjörþyngd, minnkað hættu á sykursýki, hjartasjúkdómum og öðrum sjúkdómum tengdum ofþyngd.

Í fyrra ákvað Alþjóðaheilbrigðisstofnunin að lækka ráðlagðan dagsskammt af sykri úr 10% í 5%. Fyrir venjulegan fullorðinn einstakling er þetta u.þ.b. 25 gr af sykri, eða 6 teskeiðar á dag. Til samanburðar má nefna að ½ lítri af Coca Cola inniheldur 27 sykurmola eða 54 grömm af sykri. Með því að drekka eina flösku ertu þar með búinn að tvöfalda ráðlagða sykurskammtinn og meira til. Segjum að til viðbótar við kókið hafi ég neytt hálfrar 500 gr dósar af KEA vanilluskyri. Ein slík dós inniheldur 45 gr af sykri eða tæpa 23 sykurmola. Þá hef ég neytt rúmlega 74 gr af sykri sem er þrefalt það magn sem Alþjóðaheilbrigðisstofnunin ráðleggur fólki að neyta daglega.

Hvað ert þú búin/n að borða mikinn sykur í dag?

Ég skora á Mjólkursamsöluna að bæta upplýsingaflæði til viðskiptavina sinna og upplýsa um sykurmagn á innihaldslýsingum einstakra vara og/eða hafa þessar upplýsingar aðgengilegar á heimasíðu sinni.

Frekari fróðleik og upplýsingar um sykurmagn algengra neysluvara má finna á vef landlæknis á www.sykurmagn.is

Samkvæmt upplýsingum MS:
KEA vanillu-, og bláberjaskyr 9% sykur (9 gr í 100 gr)
Ostakaka m/súkkulaði 11,7% sykur
Heimilisjógúrt m/jarðarberjum 8% sykur
Húsavíkur léttjógúrt m/6 korni & jarðarberjum er 8,7% sykur

Það er bjart yfir Eddu Heiðrúnu Backman listakonu þegar hún er sótt heim til að ræða við hana um þjóðarátakið Stattu með taugakerfinu. Þrátt fyrir að vera nýkomin heim af sjúkrahúsi vegna botnlangakasts tekur hún á móti blaðamanni með bros á vör. Hún vill með viðtali við Kvennablaðið leggja áherslu á mikilvægi þess að fólk skrifi undir á taugakerfid.is, áskorun til Ban Ki-moon, aðalritara Sameinuðu þjóðanna, um auknar rannsóknir á heila mannsins.

„Um einn milljarður í hópi mannskynsins þjáist af sjúkdómum sem tengjast taugakerfinu. Að þjóðarátakinu Stattu með taugakerfinu standa Mænuskaðastofnun Íslands, SEM samtök endurhæfðra mænuskaddaðra, Lauf félag flogaveikra, Heilaheill, Geðhjálp og Parkinson samtökin, sem og samtök fólks með MND, Alzheimer, MS og þeir sem þjást vegna afleiðinga af allskyns slysum. Nú ríður á að fólk drífi í að skrifa undir bænaskjal sem berast á til Ban Ki-moon, aðalritara Sameinuðu þjóðanna, á næstunnni, þess efnis að heili mannfólksins verði rannsakaður betur. Til þess að geta skrifað undir fer fólk inn á taugakerfid.is, þar er maður leiddur áfram til undirskriftar. Þetta verður að hafast, það væri svo rosalega gaman ef Íslend stæði að baki þessu átaki,“ segir Edda Heiðrún Backman listakona.

Henni er þetta verkefni greinilega mikið kappsmál, enda hefur hún um árabil þurft að kljást við MND sjúkdóminn sem hefur smám saman tekið frá henni getu til margs sem annað fólk telur harla sjálfsagt, svo sem að ganga og nota hendurnar. Ekki þarf að ræða lengi við Eddu Heiðrúnu til að finna inn á aðdáunarvert æðruleysi hennar gagnvart sjúkdómi sínum og gætu margir af henni lært í þeim efnum. Listamannseðli hennar hefur seinni árin fengið útrás í myndlist, hún málar með munninum afskaplega fallegar myndir, sem sumar hverjar hanga upp á veggjum heimilis hennar og njóta sín vel á hvítum veggjum í birtu frá stórum gluggum.

Biður Íslendinga að skrifa undir á taugakerfid.is

„Ég skora á alla að skrifa undir. Alla í fjölskyldu og vinahópi hvers og eins – og bara alla Íslendinga. Skrifið endilega undir áskorunina til Ban Ki-moon: taugakerfid.is,“ segir Edda Heiðrún með ríkri tilfinningu í röddinni.

En gerir hún sér vonir um að rannsóknir á heilanum skili miklu?

„Já ég geri mér vonir um að slíkar rannsóknir verði til þess að við skiljum okkur sjálf betur,“ segir hún og brosir.

Hefur þú fengið hjálp tengda rannsóknum af þessu tagi?

„Nei, það hef ég ekki og ég er orðin leið á því að bíða,“ svarar Edda Heiðrún að bragði.
„Ég hef ekki farið út í heim til að leita mér læknishjálpar, en ég hef trú á stofnfrumurannsóknum. Þær eru bara svo stutt á veg komnar. Ég hef talað við lækna um þessi mál og tel að slíkar rannsóknir séu framtíðin.“

Edda Heiðrún hefur ekki setið með hendur í skauti síðan hún veiktist af MND sjúkdómnum. Hún stofnaði búðina Súkkulaði og rósir og rak hana í nokkurn tíma.

„En verslunin mín lagðist bara beint á hliðina við hrunið,“ segir Edda Heiðrún nokkuð sposk á svip. Þannig fór um sjóferð þá. Edda lét þá reynslu þó ekki aftra sér frá að takast á við ný viðfangsefni. Hún fór að mála og hefur haldið fjölda sýninga á sínum listrænu og fallegu myndum.

„Ég mun verða með tvær sýningar í sumar, önnur verður á Seyðisfirði 27. júní næstkomandi. Hin verður í Reykjavík á Menningarnótt, en því miður er ekki búið að ákveða í hvaða húsnæði hún verður. Ég mun á næstunni hella mér út í að mála, strax og ég er búin að ná mér eftir botnlangabólguna. Það er mjög óþægilegt að mega ekkert gera – en eftir viku skal ég verða komin á fullt,“ segir Edda ákveðin.

Álíka munur og á leiksviði og kvikmynd.

En hvort ertu að mála með vatnslitum eða olíu?

„Hvoruveggja,“ segir hún og bætir við að hún geti ekki gert upp við sig hvort sé auðveldara að mála með vatnslitunum eða olíulitum.

„Þetta er svona álíka munur og á leiksviði og kvikmynd, olían er eins og sviðið og vatnslitirnir eru eins og kvikmyndin. Útkoman er oft einskonar „Happening“,“ segir Edda Heiðrún kankvís. Hún veit hvað hún syngur í þessum efnum, á að baki farsælan feril sem söngkona, leikkona og leikstjóri áður en hún greindist með MND sjúkdóminn fyrir áratug. En seinni árin hefur henni tekist að verða landsþekktur listmálari.

Olíumálverkið Ein.
Unnið 2014.

Tvær stórar plöntur standa við gríðarstóran glugga, en Edda býr í fallegri og rúmgóðri íbúð við Vatnsstíg þar sem góðrar birtu nýtur frá austri og norðri, að auki hefur hún yfirbyggðar svalir sem snúa beint í suður.

„Þetta eru tómataplöntur,“ segir Edda um stóru plönturnar. Við nánari athugun kemur í ljós að þær eru þegar komnar með heilmarga, litla og græna tómata. Í gluggakistunni fyrir neðan eru pottar með kryddjurtum og papriku, svo eitthvað sé nefnt. Allt stendur þetta í blóma. Fjallasýnin úr glugganum er glæsileg og hinum megin við Skúlagötuna sést ágætlega listaverkið Sólfar.

„Það er gríðarlega vinsælt. Ferðamenn koma í hópum að skoða það, gaman að fylgjast með því,“ segir Edda. Það eru orð að sönnu, fólk í mislitum fötum vappar í kringum Sólfarið og ber fallega í sjóinn og Esjuna sem er að skipta út sínum hvíta lit fyrir sumarklæðnaðinn.

Ræktunarstarf á yfirbyggðum svölum

Ég get ekki stillt mig um að spyrja Eddu hvort hún noti Esjuna í málaralistinni. En nei, það kveðst hún ekki gera.

„Ég mála fugla, dýr og blóm. Ég nota pensla á statívi til að mála. Olíunni er sprautað á flötinn fyrir mig svo mála ég úr henni, en vatnslitirnir eru í boxi og ég blanda þá sjálf. Mér finnst þetta rosalega gaman. Ég er þjónn listarinnar,“ segir Edda Heiðrún. „En farðu nú út á svalirnar mínar og skoðaðu plönturnar mínar þar,“ bætir hún við.

Á yfirbyggðu svölunum hennar Eddu eru margvíslegar jurtir, blóm og tré. Einna helst líkjast svalirnar japönskum garði. Blómskrúðið gleður augað. Kolfinna, ein af aðstoðarmanneskjum Eddu Heiðrúnar, upplýsir að á svölunum sé jafnan gott loft og Arnmundur Ernst, sonur Eddu, sé duglegur við ræktunarstörfin en Edda sjálf hafi yfirumsjón með ræktuninni og sé mjög áhugasöm um plönturnar. Auk Arnmundar á Edda dótturina Unni Birnu. Í hópnum sem skiptir með sér vöktum og aðstoðar Eddu Heiðrúnu á heimili hennar eru tíu manns, en aðkoma þeirra er mismikil, að sögn Kolfinnu.

Ég sný aftur inn í stofuna til Eddu og spyr hana hvernrig henni hafi dottið í hug að hefja svo umfangsmikla ræktun á blómum og jafnvel litlum trjám í íbúðinni.

„Mér finnst svo skemmtilegt að sjá eitthvað gróa og vaxa. Það er svo gaman að vakna og bjóða plöntunum góðan daginn. Og mér finnst þær svara mér með því að stækka og verða æ fallegri,“ segir Edda Heiðrún og brosir hlýtt til mín í kveðjuskyni.

Þjóðarátakið Stattu með taugakerfinu

Þess ber að geta að þjóðarátakið Stattu með taugakerfinu snýr að því að bæta við nýju þróunarmarkmiði á vettvangi Sameinuðu þjóðanna, í því skyni að auka skilning á virkni taugakerfisins. Ný þróunarmarkmið verða tekin til samþykktar í september næstkomandi og því brýnt að fólk taki við sér og skrifi undir. Til fjölda ára hefur Ísland talað máli mænuskaðaðra á vettvangi Norðurlandaráðs, Alþjóðaheilbrigðistofnunarinnar og Sameinuðu þjóðanna.

Rafræn undirskriftasöfnun er á vefsíðunni taugakerfid.is. Edda Heiðrún og ofangreind félög hvetja íslensku þjóðina til að styðja við beiðni sem komið verður fljótlega á framfæri með opinberu bréfi frá samtökunum til aðalritara Sameinuðu þjóðanna, Ban Ki-moon.

Vísir greinir frá því að í fjárkúgunarbréfi systranna til forsætisráðherra hafi því verið hótað að gera opinbera aðkomu hans að lánafyrirgreiðslu til Pressunnar eða félaga tengdum fyrirtækinu.

Forstjóri MP banka er Sigurður Atli Jónsson, hann er giftur systur Sigmundar Davíðs sem er forsætisráðherra Íslands.

Sigurður Atli Jónsson/mynd Vb

Sigurður Hannesson sem er framkvæmdastjóri eignastýringar hjá MP banka hefur hinsvegar verið ráðgjafi Sigmundar Davíðs í efnahagsmálum.

Björn Ingi Hrafnsson er eigandi Vefpressunnar, sem er aftur eigandi Pressunar, sem  samkv. ársreikningi hækkaði  skammtímaskuldir sínar um rúmar 60 milljónir árið 2013.

Arnar Ægisson samkvæmt frétt Vísi, sem er framkvæmdastjóri Pressunnar, man hinsvegar ekkert hvar þessar 60 milljónir voru fengnar en segir að líklega sé um að ræða yfirfærslu á yfirdrætti í MP Banka. Hann fullyrðir þó að Pressan hafi yfirtekið yfirdrátt sem var á Vefpressunni sem stemmir við þessa upphæð úr ársreikningum.

Yfirdrátturinn sem gufaði upp!

Svo kemur það besta þegar Arnar er spurður út í tengsl MP banka, að þetta sé ekki lán heldur yfirdráttur fenginn þar:

Arnar:
„Yfirdrátturinn er þar. Hann var það, hann er ekki lengur. Það er enginn yfirdráttur í dag.“!

Bæði Sigmundur og Björn Ingi neita tengslum.  Hinsvegar er deginum ljósara hverjum sem vill þurrka þokuna úr augunum að tengsl Sigmundar við MP banka eru augljós og nokkuð mikil og tengsl Pressunnar við MP banka eru til staðar, einnig eru staðfest vinatengsl milli Sigmundar og Björns Inga bæði fyrir og eftir að Björn Ingi var með honum í flokkspólitíkinni hér um árið.

Þá vekur það spurningar hvort þessi tengsl standa í nokkru sambandi við þá staðreynd að MP banki var undanþeginn bankaskatti um svipað leyti og bankinn veitti fjölmiðlafyrirtæki Björns Inga tugmilljóna króna lán.

Í sumar verður Ása Hildur Guðjónsdóttir með vaktina alla fimmtudaga í Krika við Elliðavatn. Opið verður kl. 13.00 til kl. 18.00. Ása mun mæta með handavinnu og bækur og aðstoða við það sem til fellur eftir bestu getu. Fyrsti dagurinn er í dag!

Ása Hildur

Í júní mun Ása Hildur kenna að prjóna vettlinga með snúning og Lettneskri fléttu þeim sem það vilja. Sjá mynd að ofan. Allir eru velkomnir. Hér má sjá auglýsingu þeirra en viðburðirnir eru auglýstir á Facebook.

Kriki við Elliðavatn – sumarhús Sjálfsbjargar hbs er við Elliðavatn. Við Elliðahvammsveg keyrt er aðeins lengra en malbikið nær yfir holóttan veg, smá hæð og þá blasir Krikinn við.

Þegar ég spyr Rúnar mannin minn hvað við ættum að hafa í matinn, þykist hann hugsa sig vel og vandlega um. Eftir smá umhugsun segir hann síðan með ákveðnum virðingartón, ættum við kannski að hafa saaaaalat.  Ég læt eins og ég hafi aldrei heyrt þessa uppástungu fyrr og svara því játandi. Enda er ég líka mjög hrifin af salötum.

Salat finnst mér ótrúlega þægilegur og fallegur matur. Mér finnst maður nánast alltaf geta gripið til þess bæði hversdags og spari. Eins og í öðru er ekkert heilagt í samsetningu þess. Þar sem sumarið er farið að banka á dyrnar hjá okkur fannst mér  tilvalið að hafa sumarlegt sólarsalat í matinn. Og ef sumarið er eitthvað að stríða okkur,  horfið þá bara á litadýrðina á salatdiskinum, þá er það komið

Ég set uppskriftina upp í nokkrum skrefum hér að neðan. Þegar ég útbý salatið spari finnst mér ótrúlega fallegt að setja það á disk fyrir hvern og einn. Oftast útbý ég það þó í stóra fallega skál þar sem hver og einn skammtar sér á disk.

 

Uppskrift

Áætlað fyrir fjóra fullorðna.

Innihald í salat:  

• 1 poki veislusalat.
  • Ég vel það vegna þess að það er bæði fallegt og gott.
• 1 lúka bláber.
• ¼ kantalópu melóna.
• 2 – 4 stk. fíkjur.
• 3 stk. vorlaukar.
• 10 stk. jarðarber.
• ½ box radísuspírur.
•  1 lúka pistasíuhnetur.

Grillað lambafile:

Innihald:

• 2 stk lambafile.
• Lakkríssalt.

Aðferð:

• Kryddið kjötið með lakkríssaltinu.
  • Mér finnst mjög gott að hafa vel af því.
• Grillið kjötið í 5 mín. á puruhliðinni.
• Snúið og grillið í 5 – 7 mín.
  • Fer eftir þykkt bitanna og smekk.

Piparrótardressing á salatið:

Innihald:

• ½ dl góð ólívuolía.
• 2 msk. balsamik edik.
• 2 msk. piparrót.

Aðferð:

• Rífið niður piparrótina.
• Blandið öllu saman og hrærið.

Loka skrefið

Skolið allt grænmetið og ávextina vel.

• Fyrst byrja ég á að grilla kjötið.
• Á meðan það er að kólna brytja ég niður ávextina og grænmetið.
• Set salatið í skál.
• Dreyfi ávöxtunum og grænmetinu yfir.
  • Blanda lítilega saman.
• Sker kjötið niður í fallegar sneiðar.
• Raða því ofan á salatið.
• Piparrótardressing  yfir.
• Síðast dreyfi ég pístasíuhnetum og spírunum yfir.

Ferskt og gott sítrónuvatn

Kannan inniheldur frísklegan og sumarlegan drykk. Leyndarmálið á bak við hann er 1 stk frosin lífræn sítróna og sódavatn. Trúið mér það gerist ekki frísklegra.

Í frystinum á ég alltaf niðurskorna frosna sítrónu í poka til að nota sem klaka í sódavatnið.

Anna Fjóla Gísladóttir ljósmyndari vinkona mín tók myndirnar fyrir mig.

Njótið.

Þegar ég sá viðbrögð Björns Inga Hrafnssonar við stórfrétt þriðjudagsins fór ímyndunaraflið á flug.

„Ég er harmi sleginn yfir fregnum dagsins. Hugur minn er hjá þeim sem um sárt eiga að binda vegna þessa máls. Forsætisráðherra fjármagnaði ekki kaup Pressunnar á DV. Hann á ekki hlut í blaðinu. Að öðru leyti óska ég eftir því að tekið sé tillit til þess að hér er mannlegur harmleikur á ferðinni og að aðgát skuli höfð í nærveru sálar.“

Ef ég hefði ekki verið búin að lesa fréttirnar áður, hefði ég haldið að einhver hefði orðið fyrir slysaskoti. En ég var búin að lesa fréttirnar og draga þá ályktun að ef systurnar hefðu á annað borð haft einhverjar upplýsingar sem kæmu sér illa fyrir forsætisráðherra, hefðu þær komist yfir þær vegna tengsla Hlínar og Björns Inga. Ég var því í raun ekki undrandi á því að Bingi væri sleginn, en svo dramatískum viðbrögðum átti ég þó ekki von á.

Orð Björns Inga kölluðu fram í huga mér mynd af reiðri konu sem tekur vondar ákvarðanir og karli sem áttar sig fyrst á því þegar hann les þessa óvenjulegu frétt, að hún var miklu, miklu reiðari en hann gerði sér grein fyrir. Ég ímyndaði mér að harmur Binga stafaði af því að þótt ástarsambandi væri lokið, bæri hann ennþá umhyggju fyrir konu sem hafði verið mikilvægur hluti af lífi hans í nokkur ár og honum væri líka hlýtt til systur hennar.

Ég hélt að hann væri að vísa til fyrrum kærustu sinnar og fjölskyldu hennar þegar hann talaði um þá sem eiga um sárt að binda. Mér datt meira að segja í hug að hann byggi yfir einhverjum upplýsingum sem gerðu það að verkum að hann teldi að hægt væri að skýra glæpinn, að minnsta kosti að nokkru leyti, með einhverju öðru en glæpahneigð. Stundum haldast afbrot í hendur við fíkn, sálræn áföll, geðræna kvilla, harða lífsreynslu … við lifum ekki í tómi og oftast eru afbrot í einhverjum skilningi „mannlegur harmleikur“, við bara vitum það ekki eða gerum það ekki að aðalatriði nema þegar bófinn er okkur nákominn.

Ég hugsaði með mér að fyrst maður, sem óstaðfestar fregnir herma að hafi sett sér það markmið að verða valdamesti fjölmiðlafrömuður landsins, væri síkum harmi sleginn, myndi hann sjá til þess að hans eigin fjölmiðlar myndu draga fram allt sem hugsanlega gæti orðið þeim systrum til málsbóta og vanda sérlega vel til frétta sem væru þeim í óhag.

En mér skjátlaðist. Bingamiðlar hafa síður en svo farið mildari höndum um systurnar en aðrir fjölmiðlar. Það þýðir líklega að wannabe valdamesti fjölmiðlafrömuður landsins standi öðrum fjölmiðlaeigendum framar að siðferði og reyni ekki að hafa nein áhrif á fréttaflutning.

Þó gæti líka verið að ég hafi aldeilis misskilið Binga. Hann hafi alls ekki verið að vísa til fjölskyldna Hlínar og Malínar þegar hann bað um aðgát í nærveru sálar, heldur til vinar síns forsætisráðherrans. Það virðist allavega vera túlkun þeirra sem hafa dreift þessari krúttlegu mynd á facebook.

Af fésbókarvegg Björns Inga að ráða er hann á leið í frí til Parísar með tilvonandi eiginkonu sinni. Við óskum Binga og frú góðrar ferðar og vonum að hann jafni sig af harminum í Parísarferðinni.

Eftirspurn eftir lífrænt ræktuðum vínum fer ört vaxandi um allan heim og þá er Ísland alls ekki undanskilið. Þegar vín eru lífræn þýðir það að þrúgurnar sem vínin eru unnin úr hafa farið í gegnum viðurkennt lífrænt ferli. Ekki má t.d. nota tilbúinn áburð, skordýraeitur eða önnur eiturefni til að vernda vínviðinn frá sníkjudýrum og alls ekki erfðabreyttar plöntur.

Eingöngu má nota náttúrulegar aðferðir til þess en þær eru fjölmargar og slíkar aðferðir stuðla að betri náttúru yfirhöfuð og betra umhverfi. Það vottunarkerfi sem notast er við er frá árinu 1991 og notað í öllum löndum ESB. Lífrænt ræktuð vín eru mun betri kostur fyrir þá sem gjarnir eru á að fá ofnæmi og yfirhöfuð eru þessi vín dýrari en önnur sambærileg vín enda ferlið mun dýrara.

Hér á landi eru til mörg ágæt lífræn vín og nú um mánaðamótin komu nokkur ný sem vert er að gefa gaum. Hér eru nokkur þeirra.

Cono Sur, vistvæna víngerðin frá Chile

Við höfum nokkrum sinnum áður fjallað um vín frá þessum flotta framleiðanda sem ekki einungis framleiðir sérdeilis góð vín heldur setur ávallt umhverfið í fyrsta sæti. Nú um mánaðamótin komu ný vín frá Con Sur sem eru lífræn og þau eru aldeilis ekki af verri endanum:

Cono Sur Organic Cabernet/Carmenere kr. 2.190

Carmenere þrúgan er ansi vinsæl í chile og þessar 2 þrúgur smella vel saman. Í nefi er það vel ávaxtaríkt með ilmi af plómum, berjum og hnetukeim. Í bragði má finna þægilega blöndu af svörtum og rauðum berjum sem vinna vel með mjúku tanníni. Súkkulaði með undirliggjandi ristuðum eikartónum fylgir manni svo ansi lengi. Þetta er ekkert smá vín enda var það í hópi topp 100 bestu vína í Wine Spectator á síðasta ári og fékk ekki minna en 91 í einkunn, sem er frábært miðað við ekki dýrara vín.

Cono Sur Organic Pinot Noir kr. 2.190

Pinot noir vínin frá Cono sur hafa slegið í gegn um allan heim og ekki síst hér á Íslandi. Hér er nýtt lífrænt Pinot noir vín frá þeim sem ætti að falla í ljúfan jarðveg hjá aðdáendum þessarar þrúgu. Í nefi er þetta fallega djúprauða vín afar flókið en þarna má finna angan af sætum villtu ávöxtum með smá ristuðum tóni. Það er ósætt í bragði með ferskri sýru og mildu tanníni. Þarna má líka finna kirsuber, hindber, kaffi og smá laufkrydd.

Cono Sur Organic Sauvignon Blanc kr. 2.190

Hin skemmtilega hvítvínsþrúga Sauvignon blanc fær aldeilis að njóta sín í þessu unga og ferska víni. Vínið er steinefnaríkt með ferskri sítruslykt. Í bragði má finna kryddaðan keim, smá hvít blóm og melónu. Það endist og endist og skilur eftir sig góða tilfinningu. Ef þetta er ekki flott sumarvín þá eru þau ekki til.

Pasqua, ítalski risinn

Við höfum áður fjallað um nokkur vín frá þessum flotta ítalska vínframleiðanda og nýverið komu nokkur ný lífrænt ræktuð vín frá þeim í Vínbúðirnar á sérlega hagstæðu verði.

Pasqua Nero d´Avolo Shiraz Organic kr. 1.990

Þetta vín er frá vesturhluta Sikileyjar þar sem Nero d´Avolo þrúgan er vinsælust og þarna er skemmtileg blanda af þeirri þrúgu og Shiraz þrúgunni. Útkoman er enda skemmtileg. Djúprauður litur og kraftmikilli lyktinni er fylgt eftir með mjúkum hindberjum, plómum, negul og smá kanil. Flott fyrir þá sem elska bragðmikil vín.

Pasqua Chardonnay-Grillo Organic kr. 1.990

Í þessu er blanda af 2 þrúgum. Annars vegar hinni vinsælu Chardonnay og hins vegar Grillo sem færri þekkja. Í þessu ferska víni má finna sítrus og greiptóna. Í bragði má finna þroskaðar ferskjur og hnetukeim. Fersk sýran hjálpar til við að bragðið endist vel í munni. Þarna ná hinir unaðslegu sólageislar Sikileyjar að skína í gegn.

Lífrænu kassavínin frá Pasqua

Pasqua Chardonnay Organic kr. 5.927

Við fjölluðum um þetta vín í síðustu grein okkar en þetta flotta hvítvín hefur fengið afar flottar viðtökur enda á mjög hagstæðu verði, sér í lagi þegar tekið er mið af því að hér er um lífrænt vín að ræða. Vínið er ljóssítrónugult með léttfyllingu. Það er þurrt með ferskri sýru og í bragði má finna epli, peru og sítrus.

Pasqua Cabernet Merlot Organic kr. 6.390

Þetta lífrænt ræktaða vín var að koma í Vínbúðirnar um síðustu mánaðamót og mun örugglega gera það gott eins og hvítvínið hér að ofan. Þessi þrúgublanda sem er vel þekkt í Bordeaux er verulega vel heppnuð og þó vínið sé ungt þá stendur það vel fyrir sínu. Þarna má finna kryddaða tóna og höfugan keim af kirsuberjum og hindberjum. Vínið er vel gert og endist vel. Hentar sérlga vel með öllum ítölskum mat.

Perrin Nature Cótes du Rhóne kr. 2.667

Perrin-fjölskyldan rekur rótgróið víngerðarhús í Rhone í Suður-Frakklandi, sem þekktast er fyrir Chateauneuf-vínið Beaucastel. Ódýrari vín þeirra Perrin-bræðra standa hins vegar einnig fyrir sínu. Hér er á ferðinni lífrænt ræktað vín sem var að koma í Vínbúðirnar. Og ekkert smá vín. Í nefi má finna maukuð kirsuber, krydd, lakkrís og smá rósmarín og blóðberg. Þetta er öflugt vín sem er afar ávaxaríkt og endirinn er sérlega ferskur.

Það er því nokkuð ljóst að það er fullt af nýjum og spennandi lífrænum kostum í Vínbúðunum í dag!

Við bendum ykkur á gjafaleik sem í gangi inn á sykur.is Þú þarft að vera vinur SYKUR á Facebook (þeas. líka við síðuna ef þú hefur ekki þegar gert það nú þegar). Sykur dregur út ÞRJÁ vinningshafa fyrir hádegi á föstudag – og tilkynnir útdráttinn á Facebook síðu SYKUR!