Fréttatilkynning:

Hinsegin dagar í Reykjavík eru í ár haldnir hátíðlegir í sautjánda sinn og verður hátíðin glæsileg sem endranær. Fjölbreytnin er í fyrirrúmi en nærri 30 viðburðir standa gestum til boða frá þriðjudeginum 4. ágúst til sunnudagsins 9. ágúst. Í boði verða tónlistarviðburðir, ljósmyndasýningar, sirkusveisla, dansleikir og fræðsluviðburðir, svo fátt eitt sé nefnt, og allir ættu því að finna eitthvað við sitt hæfi. Sem fyrr nær hátíðin hámarki með Gleðigöngu Hinsegin daga og Regnbogahátíð við Arnarhól laugardaginn 8. ágúst þar sem líkt og fyrri ár má búast við tugþúsundum gesta.

Þema Hinsegin daga í ár er heilsa og heilbrigði og eru dagskrárviðburðir og efnistök dagskrárrits í samræmi við það. Meðal þess sem litið er til er aðgangur hinsegin fólks að heilbrigðisþjónustu, gæði þeirrar þjónustu sem veitt er og brotalamir sem þar má finna. Sérstakir þættir sem huga þarf að hvað varðar heilsu hinsegin fólks eru enn fremur í sviðsljósinu, svo sem HIV, tilfinningaleg, andleg og félagsleg líðan og sú læknisþjónusta sem intersex fólk og trans fólk þarf og þarf ekki. Með því að leggja áherslu á heilsu og heilbrigði vilja Hinsegin dagar stuðla að opinni umræðu um þá staðreynd að hinsegin fólk er fjölbreyttur hópur sem þarf oft á sérhæfðri heilbrigðisþjónustu að halda sem er sérstaklega sniðin að heilsufarslegum þörfum hópsins. Nauðsynlegt er að hinsegin samfélagið og landsmenn allir geri þá kröfu til íslenskra stjórnvalda að þessum þörfum sé mætt innan félagsmála- og heilbrigðiskerfisins.

Dagskrá Hinsegin daga og allar nánari upplýsingar um hátíðina má finna á www.hinsegindagar.is og www.facebook.com/reykjavikpride.

Af vef lögreglunnar:

„Lögregla telur 15.000 manns hafa sótt þjóðhátíð Vestmannaeyja að þessu sinni. 26 lögreglumenn sinntu löggæslu og 100 gæslumenn. Auk þeirra var starfandi læknir í dalnum og annað heilbrigðisstarfsfólk, áfallateymi og sjúkraflutningamenn. Áfallateymi aðstoðaði fólk við ýmis mál svo sem sjálfsvígshugsanir, kvíða og fleira. Barnaverndarstarfsmenn sinntu auk þess málum barna undir 18 ára aldri sem komu upp á hátíðinni.

Umferð gekk vel þessa helgi og akstur farþegaflutningabifreiða einnig. Hringtorg í dalnum kom vel út og nokkuð vel gekk að aðgreina gangandi vegfarendur frá akandi.

Fíkniefnamál voru mörg þessa hátíðina og hafa aldrei verið fleiri en 72 mál komu upp enda var þessum málaflokki vel sinnt. Mest var haldlagt af hvítum efnum og í að minnsta kosti 5 þeirra var um sölu og dreifingu að ræða. Að mati lögreglu þykir þessi árangur í fíkniefnamálum hafa komið í veg fyrir alvarleg ofbeldisbrot þar sem þekkt er að af neyslu hvítra efna verða menn árásargjarnari en ella.

Engar alvarlegar líkamsárásir voru kærðar til lögreglu en sex mál vegna minniháttar líkamsárása eru til rannsóknar án þess þó að hafa verið kærðar. Eitt mál kom upp er varðar nytjastuld og eignaspjöll og hefur það verið upplýst.

Tvö kynferðisbrot komu til rannsóknar hjá lögreglu. Fyrra málið kom inn á borð lögreglu aðfaranótt sunnudags en meint brot á að hafa átt sér stað í kringum miðnætti kvöldið áður. Þolandinn, ung stúlka, fékk viðeigandi aðstoð og var flutt á neyðarmóttöku á Landspítalann í Reykjavík og var tilnefndur réttargæslumaður. Rannsókn er að mestu lokið en óljóst um málsatvik.

Seinna málið var tilkynnt lögreglu að kvöldi sunnudags en á að hafa átt sér stað eftir miðnætti aðfaranótt sunnudags. Um tengda aðila er að ræða og fékk konan viðeigandi aðstoð og var flutt á neyðarmóttöku á Landspítalann í Reykjavík og var tilnefndur réttargæslumaður. Vettvangur var rannsakaður og sakborningur handtekinn af lögreglu skömmu eftir tilkynningu þar sem skipulögð leit fór fram af honum í Herjólfsdal. Málið telst upplýst og rannsókn vel á veg komin.

Miðað við fyrri hátíðir fór þjóðhátíðin vel fram og er það mat lögreglu að löggæsla hafi gengið vel á hátíðinni og gæsla hafi verið öflug. Viðbragð í sjúkraskýli, hjá áfallateymi og barnavernd var gott og fjölmörgum sem var sinnt vegna mismunandi erfiðleika. Það er miður að upp hafi komið kynferðisbrot en áhersla var á vönduð og fagleg vinnubrögð við þeim þar sem rannsóknarhagsmunir og hagsmunir brotaþola voru settir í forgang. Það er mat lögreglu og áfallateymis að vel hafi tekist til með að senda ekki tafarlausar upplýsingar um alvarlegustu brotin til fjölmiðla heldur að veita slíkar upplýsingar á réttum tímapunkti eins og alltaf hafi staðið til.“

Samstarfshópur friðahreyfinga stendur fyrir hádegisfundi í Odda á morgun, miðvikudaginn 5. ágúst. Þá verður kertafleyting til minningar fórnarlamba árásanna næstkomandi fimmtudagskvöld. Kvennablaðinu barst fréttatilkynning Samstarfshópsins og birtir hana hér að neðan. Upplýsingar um viðburðina má einnig nálgast á Facebook hér og hér.

Fréttatilkynning frá Samstarfshópi friðarhreyfinga:

Aldrei aftur Hírósíma! Aldrei aftur Nagasakí!

Kertafleyting á Tjörninni í Reykjavík og á Akureyri fimmtudagskvöldið  6.ágúst 2014.

70 ár frá kjarnorkuárásunum á Hírósíma og Nagasakí

Frá árinu 1985 hafa íslenskir friðarsinnar fleytt kertum í minningu fórnarlamba kjarnorku-árásanna á Hírósíma og Nagasakí  6. og 9.ágúst 1945 og til að leggja áherslu á kröfuna um heim án kjarnorkuvopna. Um 200 þúsund manns létust  í árásunum á borgirnar. Síðan hafa enn fleiri dáið meðal annars vegna geislavirkni af völdum sprengjanna og margir eiga enn um sárt að binda. Friðarsinnar telja mikilvægt að komandi kynslóðir dragi lærdóma af kjarnorkuárásunum svo slík vopn verði aldrei framar notuð.

Saga þessi ætti að vera okkur ofarlega í huga nú þegar sífellt berast fregnir af stríðsátökum og sprengjuregni. Stríð í Sýrlandi og Líbíu hafa orsakað mesta flóttamannavanda frá lokum síðari heimstyrjaldar og Úkraínudeilan dregur stríðsátökin inn í Evrópu.  Hættan á kjarnorkustríði sem margir töldu að væri úr sögunni við lok Kalda stríðsins  er nú að aukast á ný. Í nágrannalöndum okkar ræða stjórnmálamenn það í alvöru að endurnýja kjarnorkuvopnin og eru Trident kjarnorkuflaugarnar í Skotlandi þar nærtækasta dæmið.  Baráttan gegn kjarnorkuvopnum er því mikilvæg sem aldrei fyrr.

Þetta er 31. kertafleytingin hér á landi en í ár eru 70 ár liðin frá því kjarnorkusprengjum var varpað á borgirnar Hírósíma og Nagasakí í Japan. Kertafleytingin er hefð sem upprunin er í Japan, en athafnir af þessu tagi fara fram víða um heim.

Í Reykjavík hefst fleytingin klukkan 22:30  fimmtudaginn 6. ágúst.  Safnast verður saman við suðvesturbakka Tjarnarinnar (við Skothúsveg).

Steinunn Þóra Árnadóttir alþingismaður flytur ræðu og Veronika Tudhope varaforseti Skotlandsdeildar CND (Campaign for Nuclear Disarmament) flytur kveðju frá skoskum friðarsinnum.  Flotkerti eru seld við Tjörnina.   Aðgerðin er á vegum Samstarfshóps friðarhreyfinga, sem er samstarfsverkefni sjö friðarsamtaka og -hópa.

Í tilefni þessarra tímamóta verður haldinn fundur á vegum Samstarfshóps friðarhreyfinga í samstarfi við Alþjóðamálastofnun HÍ í Odda kl. 12, miðvikudaginn 5. ágúst, þar sem Veronika Tudhope fjallar um baráttu skoskra friðarsinna gegn Trident-kjarnorkuflaugunum bresku.

Nánari upplýsingar veita:Ingibjörg Haraldsdóttir s.8495273, inghar@centrum.is

og Stefán Pálsson s. 663-6875, stefapal@gmail.com

Á Akureyri hefst fleytingin á sama tíma klukkan 22:30 fimmtudaginn 6.ágúst. Valgerður H. Bjarnadóttir flytur ávarp. Samstarfshópur um frið stendur að fleytingunni og hvetur fólk til að fjölmenna.  Nánari upplýsingar veitir:      Þórarinn Hjartarson, sími 4624804, thjartar@internet.is

Myndin við fréttina er fengin héðan.

Sumarið er tími grillsins hjá okkur mörgum. Nú verður einhver ósammála mér. Maður getur bara ekki borðað grill í nánast hvert mál. Þess vegna er gott að hafa eitthvað sumarleg, einfalt og gott að grípa í. Og þar kemur pastasalatið sterkt inn. Hvort sem maður á pestóið tilbúið inni í ískáp eða þarf að útbúa það fyrir salatið tekur ekki langan tíma að gera matinn klárann. Því hver svo sem nennir á góðum sumar degi að standa lengi við eldavélina. Við erum að tala um innan við hálftíma. Ég útbý pastasalatið stundum þegar ég eiginlega nenni ekki að elda en langar í eitthvað ótrúlega gott. Fyrir glútengæjann á heimilinu útbý ég salatið úr glútenlausum pastaskrúfum sem ég kaupi í heilsubúðum.

Á meðan pastað er í pottinum, útbý ég til pestóið, sker niður laukinn, og tómatana og legg jafnvel á borð ef ég er mjög rösk.

Pastasalat

Áætlað fyrir fjóra

Ég útbý reglulega sem þýðir vikulega pestó. Eins og sjá má í mörgum uppskriftum hjá mér nota ég það á ýmislegt. Það geymist í allt að tvær vikur í ískáp, hef ekki náð að geyma það lengur. Klárast alltaf. Til að það geymist vel þarf að vera slatti af olíu í krukkunni.

Fyrir rúmu ári var ég alls ekki hrifin af chili. Fannst það allt of sterkt og yfirgnæfandi í matnum. Mér fannst það samt ótrúlega fallegt og keypti það reglulega sem skraut í eldhúsið hjá mér og auk þess skreytti ég líka stundum pakka með því. Lengra náði notkunin ekki. Veit ekki hvað breyttist en nú gæti ég ekki verið án þess í matnum mínum. Það sem meira er ég hef fræin mjög oft með. 

Í pestóið nota ég kryddjurtir sem ég rækta sjálf í eldhúsglugganum og í litla matjurtargarðinum mínum.

Pestó

Basilika, steinselja, sólþurrkaðir tómatar, ólívur, chili og hvítlaukur .

Hvað … er hægt að kalla þetta pestó?

Frekar stór skammtur 

Innihald:

• 1 væn lúka basilika.
• 1 væn lúka steinselja.
  • Ef þið eigið ekki steinselju notið þá bara meira af basilikunni.
• 1 dl. sólþurrkaðir tómatar.
• 1 dl. svartar steinlausar ólívur.
• 1 stk. rauður chili.
  • Má vera ½. stk.
    • Ég skelli honum heilum í.
• 2 stk hvítlauksrif.
• ½ dl. pekan hnetur.
•  1 dl. ólívuolía.
  • Eða eftir smekk.
• Salt flögur.

Aðferð:

• Setjið allt hráefnið í matvinnsluvélina nema ólífuólíuna.
  • Byrjið að mauka.
• Bætið olíunni smátt og smátt út í og maukið um leið.
  • Magnið af olíunni fer eftir því hversu þykkt þið viljið hafa pestóið.

Smekksatriði er hversu gróft fólk vill hafa pestóið.  Mér finnst gott að hafa það frekar gróft.

Pastasalat

Áætlað fyrir fjóra fullorðna.

Innihald:

• ½ poki heilhveiti eða spelt pastaskrúfur.
  • Ég nota lífrænt.
    • Notið glútenlaust pasta fyrir þá sem eru með óþol.
• 1 stk. rauðlaukur.
• 6 – 8 stk konfekt eða heislutómatar.
• 2 – 2½ dl pestó.
• ½ krukka fetaostur.
• Lítið stykki gráðostur.
  • Í stað hans nota sumir í fjölskyldunni t.d. hvítlauks eða paprikuost.
• Parmesanostur.

Aðferð:

• Sjóðið pastað eftir leiðbeiningum á pokanum.
• Skerið rauðlaukinn fínt niður.
  • Ég sker hann í þunnar sneiðar.
• Skerið tómatana í tvennt.

Þegar pastað er soðið.

• Blandið pestóinu, rauðlauknum, tómötunum og fetaostinum vel saman við heitt pastað.
• Berið á borð og látið hvern og einn skammta sér gráð og/eða parmesanost.
• Ég hef ólífuolíu á borðinu ef einhver vill bæta olíu á hjá sér.
  • Ég bæti á hjá mér.

Stundum hef ég líka rucolasalat í skál og getur fólkið mitt þá dreift því yfir hjá sér.

Það skemmir ekkert að fá sér rauðvínsglas með þessum rétti.

Njótið.

Eymundur L. Eymundsson, ráðgjafi og notandi í bata af geðröskunum, skrifar:

Valdefling felur í sér að ná tökum á eigin lífi með því að efla sjálfan sig með öðrum notendum og fagmönnum á jafningjagrunni. Að læra að hugsa á gagnrýninn hátt, að komast upp úr hjólförunum, að sjá hluti á annan hátt. Að finnast maður ekki vera einn, finnast maður vera hluti af hópi. Hópefli er mikilvægur liður í skilgreiningu okkar. Valdefling er ekki eitthvað sem gerist eingöngu hjá einstaklingnum, hún felur í sér að upplifa tengsl við annað fólk.

Valdefling er meira en tilfinning eða kennd, við lítum á slíkt sem undanfara framkvæmda. Þegar manneskja kemur breytingu til leiðar eykst sjálfstraust hennar og það leiðir af sér frekari og áhrifameiri breytingar. Enn og aftur leggjum við áherslu á að þetta er ekki eingöngu einstaklingsbundin breyting heldur hefur þetta áhrif á heildina. Valdefling er ekki ákvörðunarstaður, heldur ferðalag; enginn hefur náð einhverju lokastigi þar sem frekari þroski og breyting er óþarfi.

Eftir því sem valdefling einstaklingsins eykst fer hann að finna fyrir auknu sjálfsöryggi og aukinni trú á eigin getu. Þetta leiðir til þess að hann verður færari um að stjórna eigin lífi, sem hefur aftur í för með sér enn bættari sjálfsmynd. Að hægt sé að ná bata og það sé hægt að fara fjölbreyttar leiðir í bataferlinu.

Hin neikvæða ímynd „geðsjúklings”, sem hefur verið tengd persónunni órjúfanlegum böndum, fer líka að breytast. Einstaklingurinn gæti losað sig algjörlega við stimpilinn eða gæti endurskilgreint hann þannig að hann gefi til kynna jákvæða eiginleika. Maður öðlast von og sér tilgang með lífinu og á sér drauma eins og hver annar. Losnar við eigin fordóma og öðlast meira frelsi sem þátttakandi í lífinu.

Menn leita sér aðstoðar við ýmsum sjúkdómum hjá öðrum samtökum og því ætti ekki að gilda sama um þann sem glímir við geðsjúkdóm eða einangrar sig? Gefðu þér tækifæri á að rjúfa þína einangrun með öðrum sem hafa glímt við það sama.
Grófin er staðsett á Akureyri í Hafnarstræti 95., 4. hæð, fyrir ofan Apótekarann í göngugötunni.

Sparnaður og mín sýn á stjórnvöld, kerfið, félagssamtök og fjölmiðla

Talandi um að spara í heilbrigðiskerfinu þá er gríðarlegur sparnaður með félagssamtökum. Það getur verið gott að fá lyf og þau geta hjálpað mikið en það þarf að vinna með þeim. Sjálfur var ég á miklum lyfjum en er á litlu í dag með að nýta mér m.a. Hugarafl. Hugsanlega verð ég lyfjalaus einhvern tímann en það er ekki markmið í sjálfu sér.

Meiri fræðslu og forvarnir í samfélaginu til að auka skilning og draga úr fordómum gagnvart þeim sem eru að glíma við geðraskanir. Stuðla þarf að bættri nálgun í geðheilbrigðiskerfinu þar sem hugmyndir valdeflingar um notendasýn og bataferli á jafningjagrunni fái aukið vægi.

En til þess þarf kerfið og stjórnvöld að vera opnari fyrir félagssamtökum. Það eru mörg félög að gera góða hluti á höfuðborgarsvæðinu og landsbyggðinni sem hafa hjálpað mörgum að stíga skrefið í átt að bata og bættum lífsgæðum. Með meiri samvinnu félagssamtaka, kerfisins og stjórnvalda er m.a. hægt að minnka álag á geðdeildum og koma í veg fyrir að fólk einangri sig sem getur haft alvarlegar afleiðingar. Kalla líka eftir meiri samvinnu félaga á landsvísu, þótt þau séu með mismunandi úrræði þá ættu þau að geta unnið saman að ýmsum stórum verkefnum og hafa áhrif sem ein stór heild.

Við þurfum að komast úr gömlu hjólförunum og vinna betur saman. Enda er hluti af valdeflingunni að komast úr gömlu hjólförunum. Fjölmiðlar geta spilað stórt hlutverk með enn betri samvinnu við félagssamtök með því að sýna það jákvæða sem er gert. Allavega vona ég að menn taki þessa umræðu með opnum huga á málefnalegan hátt. Margt er hægt að gera með jákvæðni og opnum huga að leiðarljósi fyrir fólkið sem þarf á þessu að halda.

Tjarnarbíó verður opnað aftur í ágúst eftir breytingar á sal og búnaði. Fyrsta sýning haustsins kemur frá Spáni, en það er leikhópurinn Patricia Pardo sem sýnir sirkusverkið Comissura.

Verkið er sýnt 6. og 7. ágúst kl. 20.00. Miðasala er hafin, en miðaverð er 2500 kr.

Sirkusverkið Comissura inniheldur nærbuxnalausan loftfimleikamann í rólu, ótrúan slagverksleikara, konu þakta 20 lítrum af vaxi og ríkulegan fátækling.

Comissura er sirkusverk sem samanstendur af sjö trúðaatriðum. Það fjallar um kröfurnar sem fólk gerir til eigin líkama, um hversu óhæf við erum til að þekkja muninn á þörf og óseðjanleika, um morð og móðureðli (eða hvernig neysluþjóðfélagið lætur okkur éta upp börnin okkar), um hraðann og hvernig við töðum fyrir eigin skriðþunga, um fegurðina í ástarsorg (mikla fegurð í ástarsorg), um svartsýni sem notuð er til að hafa áhrif á áhorfendur, um afbrýðisemi og ruglinginn milli svika og rétt fólks til einkalífs.

Comissura tengir okkur við melankólíuna sem felst í að átta okkur á að við lifum í gleði, og skringilegheitin sem felast í tilveru okkar, þversögnum og blendnum tilfinningum.

Hvað er til skemmtunar fyrir unglinga landsins í dag? 
Það eru engir ballstaðir, engar félagsmiðstöðvar opnar yfir sumarið. Engir samkomustaðir óháðir skólahaldi og hvergi komumst við sem eru undir 18 ára aldri inn á skemmtistaði. Sums staðar er aldurstakmarkið 20 ár.

Þegar það er ekkert fyrir unga fólkið, hvar búist þið við að þau haldi sér? 
Hangi heima? Ég held ekki. Það þýðir voða lítið að skammast í unga fólkinu fyrir að hópast saman hér og þar, fyrir að halda unglingapartí þegar það er ekkert í boði fyrir þau. Auðvitað finna þau sér eitthvað að gera.

Ég er allavega frekar hissa á þessu. Hvað til dæmis með þá sem eru ekki í skóla og tengjast ekki félagsmiðstöðvum og vilja fara út á lífið með fólki nær þeim í aldri? Hvert geta þeir farið?

Það væri mikið öruggara fyrir 15–20 ára unglinga að geta farið á staði fyrir þeirra aldurshóp í stað þess að vera að stelast á staði fyrir fullorðna og þá jafnvel með töluvert eldra fólki.

Ég vil sjá breytingu og meira líf á Íslandi, ég vil sjá fleira fólk úti og líflegra samfélag.

Við lifum í kúlu þar sem ekkert má og börn mega ekki fá skrámu því þá eru þau eru send í sjúkrabíl heim til þess að fá plástur og koss á kinn. Hvað varð um að læra af reynslunni? Að standa upp og halda áfram ef maður dettur.

Eins með tjaldsvæðin, áður fyrr voru unglingar mikið að tjalda og njóta lífsins. Í dag má ég hvergi tjalda vegna þess að ég er ekki 20 eða 25 í sumum tilfellum.

Ef ég ætlaði mér að tjalda með vinum mínum þyrfti ég að fara út fyrir tjaldsvæðin og tjalda ólöglega – er það virkilega betra?
Er það útaf unglingadrykkju? Fullorðna fólkið er nú oft ekkert skárra þegar kemur að drykkjuskap á tjaldstæðum.

Þegar mamma mín var 24 ára, með okkur þrjú börnin, hefði hún ekki mátt tjalda hvar sem er vegna þess að hún var ekki orðin 25 ára – sem er aldurstakmarkið á mörgum tjaldsvæðum.

Við þyrftum helst að skipta tjaldstæðum niður í svæði frekar en að banna allt því eins og er er enginn staður fyrir unga fólkið, því miður.

Þegar foreldrar mínir voru ungir vorum við mikið framar í þessum málum, þar voru sveitaböll haldin og miðað við að hleypa krökkum inn eftir fermingu sem og á þorrablótum. Þá voru ungmennin að umgangast eldra fólk og að læra af þeim og þroskast.
Ég tel það mikilvægt og það mætti vera meira að slíku.

Auðvitað er eitthvað í boði, t.d. Hitt húsið og Húsið – en það hentar ekki öllum og það vantar miklu fleira inn í samfélagið svo við getum leyft öllum að njóta sín.

Ég vil tjalda, fara á böll og lifa lífinu á meðan ég er ung – en það er erfitt miðað við hvar Ísland stendur í dag í þeim málum.

Ég sé unga fólkið svipað og hvolpa, án afþreyingar fara hvolparnir að leita sér að einhverju að gera og oft endar það í slitnum skóm og öðrum skemmdarverkum.

Ég man þegar hjartagarðurinn í miðbæ Reykjavíkur var tekinn niður, ég þekkti nokkra sem áttu það til að hanga þar allan daginn og jafnvel nóttina. Krakkarnir höfðu brotist inn og komið sér fyrir inni í húsinu, þau voru búin að dunda sér við að ganga frá og mynduðu sér sína eigin litlu, ólöglegu félagsmiðstöð sem alltaf var verið að loka og byrgja fyrir aftur og aftur.

Ég skil það vegna þess hve mikið var um unglingadrykkju og fleira sem átti ekki að eiga sér stað þarna, en það var enginn sem reyndi að leiðbeina þeim, enginn sem reyndi að passa upp á þau eða hjálpa – aðeins var tekið af þeim það sem þau höfðu dundað sér við að byggja upp.

Ég fór þangað inn í örfá skipti og sá alltaf mun. Síðast þegar ég leit þar inn, þá voru þau búin að koma fyrir gömlu sjónvarpi, einhverjum snúrum og sófum ásamt sófaborði. Næst þegar svona „vandamál“ kemur upp vona ég að yfirvöldin hjálpi frekar til við að heimagera staðinn og haldi eftirliti í stað þess að rífa bara niður og eyðileggja. Því auðvitað stoppa krakkarnir ekkert þrátt fyrir það.

Ég er allavega á þeirri skoðun að það vanti afþreyingu og aðstöðu fyrir unga fólkið í dag þar sem það getur hist og haft það gott saman. Því miður er samfélagið ekki nógu duglegt að sinna unga fólkinu – auðvitað ættum við að gera það vegna þess að þau eru í þann mund að taka við af eldra fólkinu sem situr við stjórn eins og er.

Það er spurning hvort sumarið 2015 verði þekkt sem litasumarið mikla. Það verður allavega ekki talað um hversu frábært veðrið var allt sumarið. Svo virðist sem fjöldinn allur af konum og eitthvað af körlum hafi fengi æði fyrir því að lita í litabók og námskeið um litatækni hér á landi yfirfull. Ég er því miður engin undantekning á því. Þegar ég sá umræðu um litabækur fyrir fullorðna og átti leið í bókabúð var ég ekki lengi að næla mér í eitt stykki af bók til að lita í. Síðan þá hef ég verið dolfallin.

Ég er í nokkrum teiknigrúbbum á Fésbókinni, íslenskri, norskri og enskri, og elska að sjá hvernig aðrir lita myndirnar sínar og fá hugmyndir af útfærslum. Svo virðist sem það er ekki bara hér á landi sem litaæðið sé að ná útbreiðslu heldur um allan heim. Ég get ekki sagt af hverju þetta æði heltekur svo marga en ég get talað út frá sjálfri mér.

Mér finnst skipta máli að eiga áhugamál sem ég get stundað á heimilinu mínu, verandi grasekkja og vil helst nota pössun á börnum sem minnst. Bakstur hefur komið sterkt inn og núna að lita. Bæði eitthvað sem ég get boðið börnunum að njóta með mér. Ég tek litabókina með mér út um allt. Hvort sem ég er að fara á ströndina, útilegu eða í heimsókn til mömmu og pabba þar sem ég get litað með systur minni. Stundum er gott að sitja við borðstofuborðið með kertaljós og góða tónlist og stundum sit ég í sjónvarpsholinu og lita á meðan ég hlusta á sjónvarpið. Ég tek mér góðan tíma með hverja mynd sem ég lita og er það skrítin að áður en ég fer að sofa á kvöldin fletti ég í gegnum bókina. Bæði til að skoða myndirnar sem ég er búin að gera og sjá hvað mig langar til að lita næst. Það fer því ekki á milli mála að þetta róar taugarnar hjá mér. Yfirleitt þegar ég fæ nýtt æði þá tek ég það alla leið og verð svo slæm að mig dreymir það á nóttinni. Sem betur fer hefur litaæðið mitt ekki tekið yfir næturdrauma mína.

Börnin eru farin að sitja með mér og lita, prófa sig áfram með skyggingar og að blanda litum saman eins og mamman. Það er ekkert eins yndislegt eins og að eiga góða stund með þeim.

Frumburðurinn naut þess að lita í fellihýsinu með mömmu sinni um versló

Það besta við þetta er að þú þarft ekki mikið til að byrja. Nokkra liti og litabók. Þú þarft heldur ekkert að hafa neinn grunn í litafræði eða teikningu til að lita og hafa gaman. Ég hef reyndar séð að margir eru hræddir við að sýna verk sín eða fá minnimáttarkennd því það getur ekki gert eins flott og aðrir. Þetta snýst ekki um að geta gert listaverk heldur að hafa gaman og taka því rólega og líða vel á meðan maður litar. Því má ekki gleyma. Svo eins og með önnur áhugamál þá er hægt að bæta sig með tímanum og fjárfesta jafnvel í fylgihlutum sem nýtast vel. Ég mæli með að allir taki upp litina sína og byrji að lita. Ekki er þörf á að kaupa litabók. Hægt er að prenta út fjöldann allan af fallegum myndum af netinu og best að skrá inn í leitina adult coloring pictures.

Kim Kardashian og Jessica Alba eru að missa sig yfir þessum beltum sem eru í raun þröng latex korselett sem þær nota við æfingar. Jessica vill meina að beltið hafi aðstoðað hana við að koma sér í form eftir barnsburð og Kim segist vera háð notkun beltisins. Beltið á að ýta undir svita, halda við bakið meðan á æfingum stendur og minnka mittið.

Mittisþjálfinn hefur selst eins og heitar lummur hérlendis en í síðustu viku seldust hátt í 100 stykki á nokkrum klukkustundum á einni af tilboðssíðum landsins. Kvennablaðið hafði samband við Önnu Eiríksdóttur, þjálfara og deildastjóra hjá Hreyfingu, og spurði út í beltin vinsælu. Er þetta málið?

„Ég myndi aldrei kalla þetta belti æfingatæki enda ekki slíkt, þetta er aðhaldsbelti sem ég hvet konur til þess að kynna sér áður en þær fara að nota. Ég fann áhugaverða grein um það sem ég ákvað að deila með ykkur en þar kemur meðal annars fram að að mittisþjálfinn sé í raun enginn þjálfi nema þá helst fyrir sjálfstraustið. Sé beltið haft of þröngt geti það valdið hinum ýmsu óþægindum svo sem brjóstsviða og erfiðleikum með andardrátt.“

Anna segir aðhaldsfatnað vera jákvæðan hvað sjálfstraustið varðar en virkar hann við að endurheimta stinnleika húðarinnar?

„Mín skoðun er sú að fólk á að klæðast því sem því líður best í. Ef aðhaldsfatnaður hjálpar fólki til þess að líða betur með sig og efla sjálfstraustið þá er það hið besta mál. Ég er enginn sérfræðingur en efast um að hann geri húðina stinnari en það væri góð spurning fyrir húðsérfræðing.“

Talandi um strauma og stefnur í heilsugeiranum er spennandi að vita hvað verður það heitasta í líkamsrækt í haust?

„Barre-tímar verða mjög heitir í haust þar sem unnið er við ballettstöng  og gerðar góðar æfingar sem styrkja og tóna líkamann.  Tímar þar sem unnið er með púlsmæla verða mjög heitir enda markvissir og árangursríkir og getur fólk valið um hjólatíma eða hlaupa- og styrktartíma. Lyftingatímar verða áfram mjög vinælir sem og eftirbrunatímar sem skila frábærum árangri.  Hot Yoga, hot fitness og aðrir mjúkir tímar verða áfram sjóðheitir og ekki má gleyma öllum danstímunum sem eru alltaf funheitir.  Ég hvet fólk til þess að kynna sér úrvalið og reyna að finna tíma við sitt hæfi því það er klárt mál að þú endist miklu betur í ræktinni ef þú finnur eitthvað sem þér þykir skemmtilegt,“ segir Anna sem sjálf hefur verið viðloðandi líkamsrækt í tugi ára.

„Ég er íþróttakennari að mennt með ýmis námskeið og réttindi á bakinu tengt líkamsræktinni og hef farið á ótal ráðstefnur og fyrirlestra í gegnum tíðina. Ég byrjaði að vinna hjá Ágústu Johnson í Hreyfingu fyrir tæpum 12 árum og starfa þar í dag sem deildarstjóri og kenni sjálf námskeið og hóptíma en það er klárlega það sem mér finnst skemmtilegast að gera. Ég hef ótrúlega mikla ánægju af því að hjálpa fólki að hugsa vel um heilsu sína og koma sér í betra form.“ Anna kennir eitt vinsælasta námskeiðið á Íslandi í dag sem kallast eðalþjálfun og hefur því komið ófáum kroppum í form.

Er það enn lenskan að líkamsræktarstöðvar tæmist á sumrin?

„Það er liðin tíð að mínu mati að líkamsræktarstöðvarnar tæmist á sumrin en það minnkar klárlega í stöðvunum þegar fólk fer í sumarfrí. Mér finnst það hafa aukist mjög mikið að fólk sé búið að koma hreyfingunni inn í sinn lífsstíl og detti því ekki út á sumrin frekar en öðrum tímum árs sem er afar jákvætt.“

Lögreglustjórinn í Vestmannaeyjum hefur verið mikið í umræðunni í vikunni. Hún var í viðtali í Speglinum þar sem ljóst var að hún var ósátt við að menn héldu ekki trúnað. Ég skil ekki að það hafi komið henni á óvart, ég var búinn að segja henni að það yrði ekki gert.

Hún ýjar að því að það hafi verið starfsmenn neyðarmóttöku fyrir kynferðisbrot sem hafi ekki virt trúnað með því að veita upplýsingar um fjölda þeirra sem leituðu til þeirra vegna kynferðisbrota í Vestmannaeyjum um helgina.

Engu að síður birtir lögreglan í Vestmannaeyjum á síðu sinni fréttatilkynningu þess efnis 4. ágúst að tvö kynferðisbrot hafi komið til rannsóknar eftir helgina.

Það skiptir engu máli hvort aðrir hafi rofið trúnað á undan þér, það léttir ekkert trúnaðarskyldunni.

Það er því svo að ef einhver rauf trúnað þá gerði lögreglan það einnig með fréttatilkynningu sinni. Páley lögreglustjóri sakar því fólk um eitthvað sem hún síðan gerir sjálf.

Þó svo að lögreglan í Eyjum hafi ákveðið að taka kynferðisbrot út fyrir sviga þá afléttir það heldur ekki trúnaðarskyldu sem hið opinbera setur á sumar stéttir. Ef það er trúnaðarbrot að upplýsa um fjölda kynferðisbrota sem kom upp þá er það er því alveg eins trúnaðarbrot þegar upplýst er um að flytja þurfti mann á sjúkrahús með sjúkraflugi vegna heilablæðingar, og þegar sagt er frá því að fólk leitaði sér aðstoðar vegna sjálfsvígshugsana. Hvað þá þegar fólk verður fyrir líkamsárásum því kynferðisbrot er ekkert annað en árás á líkama þinn, sama hvaða skilgreiningar lögfræðistéttin notar hverju sinni.

Hvað er þetta „vel fram“?

Í yfirlýsingu lögreglunnar eftir hátíðina segir að „miðað við fyrri hátíðir“ hafi þjóðhátíðin í ár farið vel fram.

Já þetta fór ákaflega vel fram!

70 fíkniefnamál, töluverður erill vegna ölvunarútkalla, fangageymslur fullar, kona skölluð, gæslumaður skallaður, sjálfsvígshugsanir gesta sem áfallateymi aðstoðaði við, og þrjár konur sem leita á neyðarmótttöku vegna kynferðisbrota er því skilgreint sem „fara vel fram“.

Á Neistaflugi komu engin fíkniefnamál upp og engar líkamsárásir. Enginn gisti fangageymslu. Og það var engin nauðgun tilkynnt á Þjóðhátíð í fyrra.

Réttara væri því að segja að hátíðin hafi farið verr fram en í fyrra og töluvert mikið verr en Neistaflug.

Aukin mannréttindi og öryggi fyrir kynlífsverkafólk

Amnesty International heldur allsherjarfund í Dublin 7–11 ágúst nk. þar sem á stefnuskránni er auk fjölda annarra mála að komast að niðurstöðu um hvort samtökin mæli með því að kynlífsvinna verði afglæpavædd (e. decriminalised).  Þessi stefna sem byggir á tveggja ára rannsóknarvinnu miðar að því að vernda mannréttindi þeirra sem vinna við kynlífsvinnu, sem Amnesty segir að sé fólk sem er hvað jaðarsettast í nútímasamfélögum.  Með því að gera atvinnu þeirra að glæp er hætta á því, að dómi samtakanna, að hún færist enn neðar í undirheima þar sem erfitt er að vernda fólk fyrir ofbeldi, áreitni og heilsufarslegum vandamálum.

Eins og við mátti búast hafa risið upp heiftarlegar deilur á milli þeirra sem vilja kynlífsvinnu á brott og þeirra sem vilja sjá hana afglæpavædda.  Einna mest fór fyrir bréfi sem undirritað var af ýmsum samtökum og nokkrum kvikmyndastjörnum í Hollywood þar sem Amnesty var beðin að hverfa frá því að samþykkja áðurnefnda tillögu. Kynlífsverkafólk, eins og gefur að skilja, tók illa í þessa afskiptasemi ríkra forréttinda kvenna og setti spurningarmerki við þekkingu þeirra á málaflokknum. 

Ég hef skrifað nokkrar greinar um kynlífsvinnu fyrir Kvennablaðið og hef litlu við þær að bæta nema nokkrum orðum varðandi bréf sjö kvennasamtaka sem sent var Íslandsdeild Amnesty International til að hvetja deildina til að kjósa gegn tillögunni. Þar stendur meðal annars:

„Að okkar mati er vændi ekki atvinnugrein. Vændi er ofbeldi og frjáls sala á fólki samræmist ekki okkar skilgreiningu á mannréttindum. Þar að auki er nær ógjörningur að skilja á milli vændis og mansals. Kaupendur hafa ekki hugmynd um hvort þær konur sem þeir kaupa eru að selja sig af fúsum og frjálsum vilja eða þær eru gerðar út af manseljendum. Ef Amnesty vill uppræta mansal er mikilvægt að samtökin geri sér grein fyrir að það verður ekki gert nema með því að minnka eftirspurn eftir vændi. Samhliða því þarf að bjóða upp á félagsleg úrræði fyrir þau sem stunda vændi og leiðir út.“

Við þetta vil ég gera eftirfarandi athugasemdir:

Á hverju byggist það mat að vændi sé ekki atvinnugrein?  Hvað þarf vinna að hafa til að bera til að teljast atvinnugrein og hverra er skilgreiningarvaldið? Staðreyndin er sú að margt fólk hefur atvinnu af kynlífsþjónustu um allan heim. Kynlífsþjónusta er unnin af fólki sem hefur jafn margar ástæður fyrir starfsvali og það er fjölbreytt.  Kynlífsþjónusta hefur að miklu leyti verið bundin við fólk sem lifir á jaðrinum og Amnesty og önnur samtök benda réttilega á að glæpavæðing verði einungis til þess að jaðarsetja fólk enn frekar.  Glæpavæðing gerir það ennfremur að verkum að það er erfiðara að fyrir fólk að hætta í kynlífsþjónustu og finna sér aðra atvinnu þar sem færslur á sakaskrá koma í veg fyrir það. 

Það eru ekki bara konur sem vinna við kynlífsþjónustu.  Þetta virðist eitthvað flækjast fyrir kvennasamtökunum á Íslandi sem vilja gera kynlífsþjónustu eingöngu að vandamáli þar sem  karlar níðast á konum. Staðreyndin er sú að karlar og konur,  samkynhneigt, hinsegin (e. queer) / og svona (e. cis and straight) fólk vinnur í þessum geira. Að neita fjölbreytninni innan geirans er að þagga niður í þessum hópum og þeirra þörfum og reynslu þegar kemur að kynlífsvinnu.

Einnig virðist þurfa að brýna fyrir fólki hvað eftir annað að kynlífsvinna og mansal eru ekki sami hluturinn. Mansal er erfitt að þekkja og uppræta eins og konurnar benda réttilega á. Mansal og þrælahald er vaxandi vandamál í ótal atvinnugreinum eins og tækniiðnaði, byggingariðnaði, matvælaiðnaði og heimilishjálp. Þetta hefur þó ekki leitt til glæpavæðingar þessara greina. Kaupendur að tæknivörum og matvælum geta ekki vitað að einhversstaðar í framleiðsluferlinu hafi vinnan verið innt af hendi af fólki sem selt hefur verið mansali. Amnesty hefur ávallt barist gegn þrælahaldi og mansali  og hefur ítrekað afstöðu sína síðastliðna daga vegna þess að fólk sem nennir ekki að lesa sér til heldur því fram að samtökin ætli nú að berjast fyrir mansali og þrælahaldi. 

Andstæðingar kynlífsvinnu benda ítrekað á að sænska leiðin þar sem kaupandi fremur glæp en seljandi ekki hafi reynst afbragðsvel og draga upp úr hattinum tölur af handahófi sem eiga að styðja þær fullyrðingar. Reynslan sýnir að mikil óvissa ríkir um virkni sænsku leiðarinnar, en víst er talið að hún hafi haft í för með sér meiri hættur fyrir kynlífsverkafólk sem reynir nú að hafa meiri leynd yfir vinnu sinni til að vernda kaupendur og sjálft sig í leiðinni.  Glæpavæðing kynlífsvinnu hefur einnig leitt til þess að lögregluáreiti og ofbeldi gagnvart þessum hóp hefur aukist Sérstaklega hefur lögregluofbeldi gagnvart trans-konum af öðrum litarhætti verið nefnt til sögunnar sem neikvæð áhrif glæpavæðingar kynlífsvinnu. Reglulega eru gerðar lögregluinnrásir í skilgreind vændishús sem leiðir til niðurlægingar fyrir þau sem þar vinna (þessar innrásir hafa stundum verið myndaðar) og heimilisleysis í kjölfarið þar sem leigusalar henda út fólki sem vinnur kynlífsvinnu heima hjá sér. Vegna hins síðarnefnda er kynlífssölufólk mjög tregt til að kæra árásir og áreiti af því að það vill ekki gefa upp eigið nafn og heimilisfang. 

Mannréttindi og öryggi kynlífsverkafólks þarf að setja á oddinn og það hefur Amnesty International gert með vel unninni tillögu sem virðir rök kynlífssölufólks, en það er sjaldgæft þegar þeirra málefni eru rædd. 

Ég vil hérmeð hvetja Íslandsdeild Amnesty að styðja stefnuna að afglæpavæða kynlífsvinnu á allsherjarfundinum í Dublin 7–11 Ágúst nk. 

Að lokum vil ég benda þeim á sem vilja styðja tillögu Amnesty á undirskriftasöfnun á netinu.

Önnur undirskriftasöfnun fyrir afglæpavæðingu á kynlífsvinnu til að auka öryggi þeirra sem þar starfa má finna hér.

Nokkrar heimildir í viðbót:

Brunovskis, A. og Skilbrei, M.L. The evaluation of the Sex Purchase Act brings us no closer to the truth. Fafo, 2014. http://fafo.no/prostitution/140816-ABR-oped.html

Dodillet, S. and Östergren, P. (2011) The Swedish Sex Purchase Act: Claimed Success and Documented Effects. http://gup.ub.gu.se/records/fulltext/140671.pdf

International Committee on the Rights of Sex Workers in Europe (2014) A very „uncertain“ evaluation that disregards the „weaker bargaining position and more safety concerns“ of sex workers. http://www.sexworkeurope.org/news/general-news/very-uncertain-evaluation-disregards-weaker-bargaining-position-and-more-safety

Levy, J. (2011) Impacts of the Swedish Criminalisation of the Purchase of Sex on Sex Workers.  http://cybersolidaires.typepad.com/files/jaylevy-impacts-of-swedish-criminalisation-on-sexworkers.pdf

National Board of Health and Welfare (2008), Prostitution in Sweden 2007.

http://www.socialstyrelsen.se/Lists/Artikelkatalog/Attachments/8806/2008-126-65_200812665.pdf

Petra Östergren,  Sexworkers Critique of Swedish Prostitution Policy.  http://www.petraostergren.com/pages.aspx?r_id=40716

PION, 2104, Evaluering av den norske sexkjopsloven. http://www.pion-norge.no/pion/nyheter_ind.php?id=1180_0_42_0_C

Rasmussen, I. et al. 2014. Evaluering av forbudet mot kjop av seksuelle tjenester. Vista Analyse.  http://www.regjeringen.no/pages/38780386/Evaluering_sexkjoepsloven_2014.pdf

Skilbrei, M.L. og Brunovskis, A.  Manglende vilje til kunnskap om prostitusjon? Aftenposten, 10. Janúar 2014. http://www.aftenposten.no/meninger/debatt/Manglende-vilje-til-kunnskap-om-prostitusjon-7300896.html

Föstudaginn 7. ágúst klukkan 17 verður opnuð í Listasafni ASÍ yfirlitssýning á verkum Þormóðar Karlssonar.
Þormóður stundaði nám í San Francisco á níunda áratug síðustu aldar og átti afar stuttan en afkastamikinn feril í Bandaríkjunum. Fólskuleg líkamsárás batt enda á feril hans í myndlist og hann sneri aftur til Íslands á tíunda áratugnum. Þormóður sem kallaður var Móði fæddist 29.desember 1958 og lést 02. mars 2000 aðeins 42 ára gamall.

Á þessari yfirlitssýningu verða fáein verk sem listamaðurinn gerði í Kaupmannahöfn áður en hann flutti til Vesturstrandar Bandaríkjanna ásamt olíumálverkum í Ásmundarsal frá San Francisco árunum og minni verkum í Gryfju frá San Francisco og fáeinum litlum verkum sem Þormóður gerði eftir að hann sneri aftur til Íslands.

Sýningin stendur til 29. mars og safnið er opið alla daga nema mánudaga frá kl. 13 til 17. Aðgangur er ókeypis.

Listasafn ASÍ er á Freyjugötu 41, 101 Reykjavík, s. 511 5353

Ég hef verið svolítið upptekin við ákveðin verkefni að undanförnu og eiginlega ekki mátt vera að því að setja neitt hér einn. En ég ætla nú samt ekki að gleyma blogginu alveg og þarf auk þess á því að halda að slappa af smástund svo að hér kemur eitthvað.

Umræðan síðustu dagana hefur aðallega snúist um tvennt: kleinuhringjaát og nauðganir. Ég hef reynslu af hvorutveggja, skal ég segja ykkur, og mér þykja kleinuhringir mun skemmtilegra umræðuefni. Svo að ég ætla aðeins að minnast á þá. Ekki að ég viti sérlega mikið um kleinuhringi, þannig séð, en ég veit þó að í bók um kleinuhringi – eða doughnuts – nánar til tekið, því það er mun víðara hugtak – um víða veröld sem væntanleg er í haust verður eitthvað vitnað í mig og gott ef ekki uppskrift. Reyndar kleinuuppskrift, því eftir nokkrar samræður við höfundinn, sem hafði samband við mig til að spyrja um kleinur, komumst við að þeirri niðurstöðu að íslenskar kleinur féllu alveg undir þá skilgreiningu á doughnuts sem hún var að vinna út frá.

Líklega hafa kleinuhringir fyrst komið hingað með Bandaríkjamönnum í stríðinu og doughnuts eru oft nefndir í blöðum sem bandaríski herinn gaf út hér á þeim árum. Elsta uppskriftin sem ég hef fundið á íslensku er þó í Nýju kvennablaði frá 1952:

Einhvernveginn svona voru kleinuhringir oftast gerðir lengi framan af. Ég hef reyndar aldrei gert kleinuhringi af þessu tagi, hef ævinlega notað gerdeig. Maður fékk stundum kleinuhringi hér áður fyrr, heimagerða eða keypta, en ég man ekki mikið eftir að þeir hafi verið með glassúr framan af, það kom seinna.

Fyrir fjöldamörgum árum eignaðist ég svo kleinuhringjajárn. Nei, ekki svona vöfflujárnstýpu (það apparat hef ég aldrei alveg skilið), heldur útstungujárn til að stinga út kleinuhringi. Og það var þá sem ég byrjaði að gera þá. Það er alveg hægt að komast af án slíks þarfaþings, ég gerði það áður fyrr, notaði málmhring til að stinga hringina sjálfa og líklega eplakjarnajárn til að stinga götin – en kleinuhringjajárnið (sjá hér neðar) er bara svo miklu þægilegra.

Og svo er búið að vera heilmikið röfl út af því að undanförnu að amerísk kleinuhringjakeðja er komin til landsins. Mér finnst satt að segja að Íslendinga vanti nú ýmislegt frekar en meiri sykur en fólk ræður því náttúrlega sjálft. Eitthvað var þetta nú nefnt í vinnunni í gær, minnst á biðröðina og svona, svo að ég ákvað að traktera vinnufélagana bara á nýsteiktum kleinuhringjum í morgun, þeir gætu þá sleppt því að fara í biðröð ef þá langaði í kleinuhringi …

Svo að ég vaknaði hálftíma fyrr en venjulega í morgun, útbjó gerdeig á náttsloppnum, fór svo og klæddi mig og sinnti mínum venjulegu morgunverkum, braut saman þvott og eitthvað svoleiðis, og svo flatti ég út deigið, hitaði feitina, steikti hringina og fór svo með þá heita í vinnuna. Þeir kólnuðu reyndar aðeins í strætó en ég stakk þeim í örbylgjuofninn þar í mínútu eða svo.

Ég minnkaði vinsældir mínar í vinnunni akkúrat ekki neitt með þessu.

Allavega, hér er uppskriftin. Af því að ég borða ekki lengur sykur sleppti ég honum í deiginu en tók með flórsykur svo að þeir sem vildu gátu sigtað svolítinn flórsykur yfir sinn kleinuhring. En í uppskriftinni sem ég notaði alltaf eru þrjár matskeiðar af sykri, í staðinn skipti ég út 100 ml af mjólkinni fyrir sama magn af ávaxta-smoothie, bæði til að fá örlítið sætt bragð og líka til að kleinuhringirnir brúnuðust betur. Þannig að ef þið notið sykur má bara gera öfugt.

Ég byrjaði á að hita svona 100 ml af mjólk og blandaði henni svo saman við sama magn af smoothie (banana-og-eitthvað-smoothie frá Frosh, en það má nota aðrar tegundir, þó kannski betra að þær séu ekki mjög rauðar). Eða það má nota 200 ml af mjólk og setja svona 1 tsk af sykri saman við. Svo stráði ég geri yfir – 1 1/2 msk eða svo ef maður er með þurrger, en ég var með pressuger aldrei þessu vant og slumpaði nú bara á það. Lét þetta standa í nokkrar mínútur, þar til gerið var farið að leysast upp og freyða. Þá setti ég 500 g af hveiti, 3 egg, 50 g af linu smjöri (bráðnu ef maður á ekki lint) og 1 tsk af vanilluessens út í.

hnoðarann í hrærivélina og lét hana ganga þar til deigið var orðið slétt og mjúkt og gældi við hendurnar. Rakt en ekki klesst. Það var aðeins of blautt svo að ég bætti við svolitlu hveiti, kannski upp undir 50 g.

Ég mótaði svo deigið í kúlu í hrærivélarskálinni, breiddi viskastykki yfir og lét það lyfta sér í svona 45 mínútur.

Þá tók ég það úr skálinni, hnoðaði það létt og lét það svo bíða í fáeinar mínútur til að slaka aðeins á, svo að auðveldara yrði að fletja það út.

Svo flatti ég deigið út í svona 1 1/2-2 cm þykkt, náði svo í kleinuhringjajárnið (sem lítur semsagt svona út) og stakk hringi út úr deiginu.

Þegar ég var búin að stinga út hringi úr því sem ég hafði flatt út hnoðaði ég afskurðinn saman, flatti hann út aftur og stakk út hringi úr honum.

Ég fæ yfirleitt svona 16 hringi úr þessum deigskammti. – Í þetta skipti skildi ég reyndar ,,holurnar“ (miðjuhringina) eftir og steikti þá sér. Ég lét hringina ekkert lyfta sér lengi, bara á meðan ég hitaði feitina.

Ég hefði notað steikingarfeiti (kleinufeiti) en hún var ekki til í búðinni sem ég fór í í gær og ég mátti ekki vera að því að fara víðar svo ég notaði palmín sem ég átti til. Hitaði það í 180-190°C og setti svo nokkrar hringi í einu út í.

Ég steikti hringina í svona tvær mínútur og sneri þeim þá við og steikti þá í eina til eina og hálfa mínútu á hinni hliðinni. Tók þá svo upp með gataspaða og lét renna af þeim á eldhúspappír. Ég steikti svo afganginn – þetta voru þrjár umferði af kleinuhringjum …

… og svo endaði ég á að steikja ,,holurnar“. Hrærði oft í með gataspaða á meðan þær voru að steikjast svo að steikingin yrði jöfn.

Þeir eru nú bestir nýsteiktir og volgir. En það má auðvitað líka láta þá kólna og moka yfir þá glassúr og hvaðeina. Ég gerði það ekki.

Amerískir kleinuhringir

200 ml mjólk eða 100 ml mjólk, 100 ml ávaxtasmoothie
1 1/2 msk þurrger
e.t.v. 3 msk sykur
3 egg
50 g lint smjör
1 tsk vanilludropar, rifinn börkur af 1 sítrónu, eða önnur bragðefni
um 550 g hveiti
steikingarfeiti, þarf að vera 4-5 cm djúp í pottinum

Á fésbók er spjallsvæði sem heitir Pírataspjallið, þar eru skráðir einhverjir 3.400 meðlimir. Hópurinn er ekki falinn (e. secret) eða lokaður nema að því leyti að það þarf að samþykkja beiðni fólks um inngöngu. Í lýsingu hópsins stendur:

Þær umræður sem eiga sér stað hér endurspegla ekki stefnu Pírata nema það sé sérstaklega tekið fram. Engar endanlegar ákvarðanir eru teknar fyrir hönd félagsins hér og að við mælum með póstlistanum og kosningakerfunum okkar til að ná sambandi við alla félagsmenn.

Auðvitað getur hver sem er fengið aðgang að Pírataspjallinu og deilt sínum skoðunum, eins og við viljum hafa það, en þær þurfa á engan hátt að endurspegla stefnu flokksins.

Inni á Pírataspjallinu eru ýmsir Píratar og líka ýmsir sem eru ekki Píratar en eru kannski forvitnir, vilja bara taka þátt í umræðum eða bara horfa á. Eins og segir enn fremur:

Þetta er óformlegur Facebook-hópur Pírata og er vettvangur fyrir almennt spjall um starfsemi flokksins og málefni líðandi stundar.

Það eru til dæmis einhverjir blaðamenn þarna inni í hópnum, svona til þess að fylgjast með hvað er í gangi. Því er áhugavert að sjá nýjustu fréttir mbl.is um að það séu skiptar skoðanir milli Pírata á þessu „lokaða“ spjallsvæði. Ég ætla að leyfa mér að fræða mbl.is aðeins.

• Þeir geta alveg verið með á spjallinu, þeir þurfa ekkert að vitna í „sam­kvæmt heim­ild­um“ eitthvað. Geta bara lesið þetta sjálf.
• Skiptu skoðanirnar snúast eitthvað um möguleg framboð Helga Hrafns og Birgittu í næstu kosningum. Í grunnstefnu Pírata segir einfaldlega: 1.3 Fyrri ákvarðanir Pírata þurfa alltaf að geta sætt endurskoðun. Þannig er það skjalfest að það er í lagi að skipta um skoðun, eins og fólki er eðlilegt að gera þegar aðstæður breytast.
• Að ýja að því að allir verði að vera á sömu skoðun ber merki um áhugavert hugarfar (ath. að „fréttin“ birtist ekki undir nafni). Píratar vilja hafa mismunandi skoðanir. Píratar vilja hlusta á mismunandi skoðanir. Meira að segja í hjónabandi skiptist hjón á skoðunum og eru ekki alltaf sammála. Að halda því fram að allir í einhverjum stjórnmálasamtökum verði allir að vera sammála er, í því ljósi, stórkostlega þröngsýnt.

Þannig að, kæra mbl.is, sækið bara um að fá að vera með og fagnið því að fólk skiptist á skoðunum. Það er einmitt þegar fólk skiptist ekki á skoðunum sem við eigum að fara að hafa áhyggjur.

Fjölmörg orð eru til í hinsegin orðaforðanum sem enn hafa ekki fengið íslenska þýðingu, en hinsegin hugtök og orð endurspegla svo sannarlega þá breidd sem er til staðar í hinsegin samfélaginu. Það er mikilvægt að við getum öll talað um hinsegin reynslu og hinsegin líf á móðurmáli okkar. Samtökin ’78 efna því til nýyrðasamkeppni, sem fengið hefur heitið Hýryrði 2015.

Þau orð sem þarfnast íslenskra nýyrða eru eftirfarandi:

Dómnefnd skipuð hinsegin fólki, sérfræðingum í íslensku máli og kynjafræði mun velja bestu orðin, en viðurkenningar verða veittar á degi íslenskrar tungu þann 16. nóvember.

Dómnefnd skipar fjölbreyttur hópur fólks, en þau eru; Ágústa Þorbergsdóttir, Gyða Margrét Pétursdóttir, Guðmunda Smári Veigarsdóttir, Setta María, Ugla Stefanía Kristjönudóttir Jónsdóttir og Örn Danival Kristjánsson.

Allar nánari upplýsingar um orðin og skilgreiningar á þeim er að finna á heimasíðu keppninnar:

Við hvetjum alla sem hafa áhuga á íslenskri tungu og hinsegin menningu til þess að taka þátt og senda inn tillögur að nýyrðum. Keppnin hefst í dag 4. ágúst, en hægt verður að senda inn tillögur að orðum til 4. september næstkomandi á slóðinni samkeppni.samtokin78.is.  Einnig vekjum við athygli á myllumerkinu #hýryrði á Twitter, sem er kjörinn vettvangur fyrir þátttakendur til þess að deila hugmyndum sínum og pælingum með öðrum sem hafa áhuga á keppninni.

Birna Hrönn Björnsdóttir og Þorvaldur Kristinsson hafa um árabil starfað að málefnum hinsegin fólks á Íslandi, þar á meðal við undirbúning og framkvæmd Hinsegin daga í Reykjavík. Pistill þessi birtist upphaflega í dagskrárriti Hinsegin daga árið 2012 og er birtur hér með leyfi höfunda.

„If you can’t respect me, you’ve got no business being here.“
–Harvey við móður sína í kvikmyndinni Torch Song Trilogy

Það er engin tilviljun að ganga Hinsegin daga kennir sig við gleði. Hún er staðfesting á stolti sem fæstum okkar reyndist auðfengið og auðfundið. Með gleðigöngunni fögnum við sigrum sem unnist hafa í mannréttindabaráttu hinsegin fólks á Íslandi og látum í ljósi þakklæti til ættingja okkar og vina fyrir að koma með á bátinn og standa með okkur af heilum hug. Með sýnileikanum styrkjum við líka það fólk sem vildi svo gjarnan brjótast út úr skápnum en sér enn þá ástæðu til að hika.

Það stingur þess vegna í stúf við markmið okkar þegar mannvirðing og jafnrétti eru höfð að háði og spotti. Það hefur gerst hvað eftir annað hin síðustu ár að gagnkynhneigt fólk sem verið er að steggja og gæsa fyrir brúðkaupið reynir að troðast óboðið inn í gleðigönguna, ekki til að sýna samstöðu, heldur er tilgangurinn sá að lýsa niðurlægingu viðkomandi steggs eða gæsar. „Ha, ha, auminginn, villtist inn í Gay Pride-gönguna! Er hann kannski hommi?!“ Myndbandsupptökur af „ævintýrinu“ eru síðan sýndar í brúðkaupsveislunni og hlegið dátt að óförum brúðarinnar eða brúðgumans.

Þátttakendum sem ganga gleðigöngu með mannréttindum, gegn fordómum, er alls ekki bjóðandi að lenda við hlið einhvers sem sýnir göngunni og þátttakendum þá lítilsvirðingu sem fylgir steggjum og gæsum í brúðkaupshugleiðingum á þessum vettvangi. Við bjóðum alla hjartanlega velkomna sem slást í hóp göngufólks af góðum hug – líka fuglana á Tjörninni ef þeim býður svo við að horfa – en biðjum ófiðraða steggi og fjaðralausar gæsir um að skemmta sér á öðrum vettvangi þennan dag.

Það er ekki ný hugmynd að stofnanir ríkisins eigi að móta áherslur í siðferðilegu uppeldi barna. Kirkjan hafði til skamms tíma svo til óheftan aðgang að skólabörnum og grunnskólum var bókstaflega ætlað að ala börn upp í guðsótta og góðum siðum.

Hversu mikinn árangur það bar vitum við lítið um. Önnur viðhorf en hin kristilegu voru ekkert uppi á borðinu og flest börn hefðu líklega tileinkað sér kristindóminn þótt skólinn hefði aldrei nefnt hann einu orði. Við vitum aftur á móti að margt fólk sem ólst upp í þessu andrúmslofti, og fékk fínar einkunnir á kristnifræðiprófum, gekk af trúnni. Við vitum að margt fólk sem nú er á miðjum aldri og ólst upp við bænahald í skólum neitaði að fermast eða skráði sig úr Þjóðkirkjunni síðar. Í sumum tilvikum hefur þetta fólk barist ötullega gegn trúarlegri innrætingu í skólum, með þeim árangri að það þykir ekki lengur við hæfi að skólar skipti sér af trúaruppeldi barna.

En þrátt fyrir að trúarinnræting skóla hafi haft minni áhrif eftir því sem upplýsinga- og tjáningarfrelsi hefur aukist, er hugmyndin um innrætingarhlutverk grunnskólans síður en svo á undanhaldi, munurinn er bara sá að í stað guðsótta og góðra siða kemur virðing fyrir lýðræði og mannréttindum. Það er aldeilis fínt að grunnskólinn leggi áherslu á mannréttindi og góða siði og að það viðhorf skíni í gegnum allt skólastarf en hvort grunnskólinn á að standa fyrir kerfisbundinni innrætingu er annað mál.

Það er „hinsegin fræðslan“ sem varð kveikjan að þessum skrifum. Hugmyndin með hinsegin fræðslu er ekki sú að fjalla um mannréttindi í víðu samhengi heldur að þar sem sum börn séu í sjálfsmyndarkreppu og líði illa vegna kynhneigðar sinnar eða upplifunar sinnar sem kynveru, sé þörf á sérstakri fræðslu um einmitt þetta svið. Ekki bara fyrir hinsegin börn heldur fyrir öll börn. Markmiðið er göfugt, það vantar ekki. En hver verður árangurinn?

Í ljósi reynslunnar hljóta skólarnir að ætla að leggja mat á það hvort og hvernig kennslan skilar sér í breyttum viðhorfum. Próf í sögulegum og tölfræðilegum staðreyndum segja ekkert um það, ekki frekar en frammistaða á prófi í kristnum fræðum mælir guðsótta.

Gömul barnabók en einhver gárungurinn hefur gefið henni nýtt nafn sem
hann/hún/han álítur „óviðeigandi“ titil á barnabók.
Líklega er eitthvað um að foreldrar vilji fá að stjórna því sjálfir
hvort og hvenær börn þeirra lesa bækur með svipuðum titlum.

Hvernig verður námsmati í viðhorfaskóla framtíðarinnar háttað? Verða börn frjálslyndra og börn evangelista látin taka sama próf í skilningi á stöðu hinsegin fólks? Hvað verður um trúfrelsið og tjáningarfrelsið sem svo hart hefur verið barist fyrir, þegar mótun viðhorfa er stýrt ofan frá? Er hægt að móta viðhorf með skipunum ofan frá þar sem upplýsingafrelsi ríkir?

Vitum við yfirhöfuð eitthvað um það hvernig viðhorf mótast?
Hver mótaði það viðhorf að hjónabönd samkynhneigðra ættu fullan rétt á sér?
Ekki grunnskólinn, svo mikið er víst.

Verða haldin samræmd viðhorfapróf í 7. og 10. bekk? Kannski í 1. bekk? Munu framhaldsskólar neita að taka við nemendum sem ekki standast viðhorfapróf? Og ef á ekki að nota próf, hvernig á þá á mæla árangurinn? Varla á bara að ganga út frá því sem gefnu að það námsefni sem lagt verður upp með, allt frá 6 ára aldri, skili þeim árangri að börn sættist við kynhneigð sína og annarra?

Eða þurfum við kannski ekkert að pæla í því hvort og þá hvaða áhrif fræðslan hafi? Er hugmyndin sú að „gera eitthvað í þessu“ og þá bara eitthvað, í trausti þess að það að „gera eitthvað“ hafi gildi í sjálfu sér?

Gríska skáldið Konstantínos Kavafis (1863–1933) bjó næstum alla ævi í Grikkjanýlendunni í Alexandríu. Hann var hommi og þangað komu í heimsókn til hans frægir hommar, til að mynda André Gide frá Frakklandi og E.M. Forster frá Bretlandi. Ég hreifst af skáldskap hans meira en annarra grískra skálda þegar ég fór að geta stautað mig fram úr nýgrísku.

Nokkrar þýðingar mínar á kvæðum hans birtust í bókunum Grikkland ár og síð og Grikkland alla tíð sem Hið íslenska bókmenntafélag gaf út. Kavafis átti til ólíka tóna: ástríðuhita og trega; napurt háð um mannlegan breyskleika og oflæti; sögulegar svipmyndir. – Hér koma þrjú ljóð sem telja má til fyrsta flokksins.

Komdu aftur

Komdu aftur – oft – og gríptu mig,
elskaða tilfinning komdu aftur og gríptu mig –
þegar líkamans minning vaknar
og gömul löngun bærist með blóðinu á ný,
þegar hörund og varir muna
og höndunum finnst þær aftur snerta.

Komdu aftur – oft – og gríptu mig á næturnar
þegar hörund og varir muna.

Raddir

Hugljúfar og elskaðar raddir
þeirra sem eru látnir eða hinna
sem okkur eru týndir eins og hinir látnu.
Stundum mæla þær í draumum okkar,
stundum nemur eyrað þær þegar hugurinn reikar.

Og með ómi þeirra berst aftur andartaksstund
ómur fyrsta skáldskapar í lífi okkar –
líkt og deyjandi tónlist í fjarska að næturlagi.

Þegar þær kvikna

Reyndu að varðveita þær, skáld,
þó þér auðnist ekki að halda nema fáum.
Sýnirnar sem ástríður þínar kveikja,
lát þær lifa, hálfvegis faldar, í ljóði þínu.
Reyndu að varðveita þær, skáld,
þegar þær kvikna í höfði þínu
á næturnar eða í logabirtu hádegis.

Ég gleymi aldrei nótt á Hverfisgötunni. Bar 46. Það var í júní árið 2012. Einn af mínum bestu vinum og samstarfsmönnum, Chad Jason, tók fast utan um mig, kyssti mig og þrýsti sér að mér. Ég var að kveðja hann í hinsta sinn, en ég vissi ekki betur en að við myndum hittast aftur um haustið eins og undanfarin haust þegar við byrjuðum vinnuna okkar í leiksýningunni Grinch.

Þar farðaði hann mig á hverjum degi og kom mér í hlutverkið, stundum oft á dag. Þá horfðumst við djúpt í augu oft á dag.

En þegar ég leit framan í hann þessa nótt voru augu hans full af tárum, hann hafði aldrei áður sýnt mér svona miklar tilfinningar, aldrei hafði hann raunverulega sýnt mér þegar hann varð dapur eða leiður. Ef eitthvað bjátaði á hló hann og brosti, gerði grín að öllu saman. Þegar hann varð reiður þá var hann snöggur að setja hlutina í annað samhengi, bregða fyrir sig kaldhæðni og fá mann til þess að hlæja og halda að allt væri í lagi.

Chad Jason lést í október 2012, einn á sjúkrahúsi í Queens í New York eftir að hafa neitað meðferð við sjúkdómi sem hrjáði hann. Þegar hann að lokum svo féll í dá og kraftinn þvarr gátu læknarnir byrjað meðferðina og gefið honum viðunandi lyfjakokteila í æð en þá var það orðið of seint.

Hann hefði ekkert þurft að deyja, hann hefði geta haldið áfram, hann hefði getað haldið áfram að lifa lífinu en hann kaus að gera það ekki.

Hvers vegna fáum við aldrei að vita fyrir víst, en hann var búinn að segja mér margt, segja mér hvað hafði á daga hans drifið.

Hann var búinn að segja mér hvernig mamma hans lét hann éta upp úr ruslinu heima hjá sér þegar hann var lítill, hvernig systkinin þurftu að pissa í fötu úti í garði því hún snargalin tímdi ekki að borga vatnsreikninginn, að systkinin þurftu að stela sér til matar til að svelta ekki og síðar hvernig systir hans og bróðir afneituðu honum vegna samkynhneigðar hans.

Hann sagði mér líka frá því hvernig systir hans síðar gerðist sálfræðingur fyrir samkynhneigð pör og reyndi að ná sáttum við hann. Hann sagði mér frá því að hann gæti ekki elskað nokkra manneskju, hvernig hann bæri enga virðingu fyrir sjálfum sér og hvernig hann ynni helst allan sólarhringinn til þess að þurfa ekki að hlusta á hugsanir sínar – því þá heyrði hann alltaf þessar raddir fortíðarinnar sem segðu honum að hann væri ekki frjáls til að elska hvern þann sem hann vildi.

Förðunarmeistarinn er ekki bara förðunarmeistari

Góðir förðunarmeistarar verða bestu vinir manns, sálfræðingar. Þeir fyrstu sem maður hittir þegar maður mætir til vinnu í leikhúsinu og þeir sem yfirgefa leikhúsið með manni að kvöldi.

Förðunarmeistarinn les mann strax, kemur manni í stuð eða róar mann niður allt eftir því hvað við á þegar maður stígur inn í leikhúsið úr hringiðu veruleikans utan leikhússins.

Það má líkja honum við einhvers konar kærasta sem þú getur sagt allt og sem segir þér allt. Við áttum trúnað hvor annars og á þeim þúsundum klukkustunda sem við áttum saman í lokuðum búningsherbergjum um öll Bandaríkin fékk ég að heyra sögurnar hans, sögur sem ég er fyrst núna að ná að setja í samhengi. Mér finnst það ekki sanngjarnt þegar ég hugsa til baka og þeim mun meira sem ég hugsa til þess þá heyri ég hann endurtaka sömu hlutina aftur og aftur. Kannski er ég fyrst núna að hlusta á hann.

Núna skil ég af hverju og miklu betur hversu mikilvægt það er að við göngum saman, öll sem eitt og styðjum margbreytileikann.

Núna skil ég svo miklu betur hvað það þýðir þegar Páll Óskar syngur „Ég er eins og ég er” og nú skil ég hversu mikilvægt það er þegar við göngum saman í dag og hlustum hvert á annað og heyrum hvað við segjum, elskandi, hönd í hönd.

Chad var þessi kærasti, kærastinn sem ég þurfti þá og ég elska hann fyrir það sem hann vildi raunverulega vera en fékk aldrei að upplifa.

Ég elskaði hann sjálfan, þessa stórkostlega fallegu dragdrottningu sem hann vildi vera með gull og silfurfiðruðu vængina sem hófu sig til himins á lokatóni næturdrottningarinnar. Ógleymanlegur sem þjóðhetja Argentínu Evita Peron.

Á himnum standa áhorfendur á öndinni, það er ég viss um. Þeir hrópa:

„Bravó Chad, þú ert fallegur, fallegur eins og paradísarfugl.”

Chad, ég elska þig.

Hér er myndband sem Chad setti saman þar sem hann sýnir hvernig Grinch verður til: