Gleðigangan 2015 fór fram í dag 8. ágúst 2015. Ljósmyndari Kvennablaðsins Heiða Halls var að sjálfsögðu á staðnum og henni til aðstoðar var ljósmyndarinn Elín Björg Guðmundsdóttir. Hér gefur að líta afraksturinn.

Leikarinn Ian Mckellen er í miklu uppáhaldi hjá mér eins og mörgum öðrum en síst átti ég vona á því að hann byggi yfir góðum hús-og heimilisráðum hvað þá að hann deildi slíkum á Facebook.

Ég rakst á þessa færslu frá honum um daginn þar sem hann kennir sína aðferð við að búa til hrærð egg.  Ég mátti til með að prófa þessa aðferð og viti menn –eggin heppnuðust fullkomlega og ég mun aldrei hræra egg á annan máta.  Þetta mun líka hafa þær afleiðingar að ég mun aldrei borða hrærð egg án þess að hugsa hlýlega til Ian. Takk Ian.

Hér deilir Ian kennslumyndbandi um það hvernig hann býr til hrærð egg á ristuðu brauði:

Ég fór eins að– allt í pottinn, eggin, smjörið, rjóminn, salt og svartur pipar.

Lágur hiti er greinilega málið svo að þau brenni ekki og hlaupi jafnt og þétt.

Ég bar eggin fram með taðreyktum Mývatnssilungi salati, dilli og grænsprettum úr matjurtagarði eiginmannsins.

Búðabandið með söngkonunni Bryndísi Ásmunds í broddi fylkingar mun koma fram á sérstökum Hinsegin daga tónleikum á skemmtistaðnum Kiki queer bar, Laugarvegi 22, í kvöld sunnudaginn 9. ágúst.

Bryndís í göngunni í gær! Ljósmyndari Heiða Halls

Tónleikarnir eru partur af dagskrá Hinsegin daga og munu leikar hefjast á rómantískum nótum með ástarlögum í sannkallaðri kertaljósa stemmingu. Svo er aldrei að vita nema hitni í kolunum og hljómsveitin færi sig yfir í partí gírinn.

Tónleikarnir eru upplagt tækifæri til að klára Hinsegin daga með stæl í góðra vina hópi. Húsið opnar Kl. 18:00. Tónleikar hefjast Kl. 21:30 Aðgangseyrir er 1000kr (enginn posi á staðnum) svo muna að taka með reiðufé.

Ljósmynd/ Heiða Halls

Búðabandið skipa:

Bryndís Ásmundsdóttir – Söngur
Franz Gunnarsson – Gítar / Söngur
Þórdís Claessen – Ásláttur / Söngur

Ljósmynd svart/hvít er eftir Jón Lindsay.

Gay Pride var ekki bara fagnað á Íslandi í gær því í Úganda var í fyrsta sinn gengið í þágu mannréttinda samkynhneigðra. Aðeins örfáir dagar eru síðan steinaldarleg lög sem heimiluðu lífstíðarfangelsisvist samkynhneigðra voru felld úr gildi. Lögin bönnuðu einnig að samkynhneigð væri auglýst á nokkurn máta. Lögin voru felld úr gildi þann 1. ágúst síðastliðinn. Af þessum sökum var töluverð leynd yfir hátíðinni og var boðið til hennar sérstaklega með boðskortum.

Stringer/Reuters

Engu að síður er samkynhneigð ólögleg í Úganda og eiga samkynhneigðir þar í landi yfir höfði sér að afplána langa fangelsisvist fyrir kynhneigð sína.

Stringer/Reuters

Hátíðin þóttist takast vel og ekki kom til mótmæla. Merkilegur áfangi í mannréttindabaráttu Úgandabúa.

Stringer/Reuters

Á Twitter var fjallað um PrideUganda:

We’re thrilled a Ugandan activist wore our Pride t-shirt at @PrideUganda > http://t.co/bAzgAMpMMq #UGpridepostAHA pic.twitter.com/nPSmxFSyKQ

— AmnestyNow (@AmnestyNow) August 13, 2014

Heeeel langzaam vooruit.. Uganda: 1e gaypride sinds terugdraaien anti-homo wet http://t.co/O1nFtLoO3J pic.twitter.com/ixVU5GgW7D #UGPridepostAHA

— Simone Lopulisa (@Simonologie) August 11, 2014

Happy Pride Day, Uganda! http://t.co/ErZ1oxdRqK #UGPridepostAHA #UgandaPride #LGBT pic.twitter.com/86rsUCBTD9 #LGBT #pride2014 #folloback #gay

— Pink In Our Lives (@pinkinourlives) August 11, 2014

ウガンダ＼(^o^)／“@PrideUganda: Probably the best #UGPridepostAHA @frankmugisha @Opimva pic.twitter.com/kKllQV0k3g“

— 百貫はるこ (@hrzo19) August 10, 2014

„@allout: Scores of Ugandans celebrate #UGPridepostAHA http://t.co/ivMqodfWap pic.twitter.com/ht3o2EeHfZ“ *le sale una lágrima de alegría

— Armando GodínezB (@GodinezB) August 10, 2014

With so much work ahead, #LGBTUgandans celebrate their recent court victory at the 3rd Annual Pride #UGPridepostAHA pic.twitter.com/LC5DGlHcli

— Coalition.Ug4Rights (@Ugandans4rights) August 9, 2014

Sigrún Þuríður Geirsdóttir synti yfir Ermasundið í gær og tók sundið 23 klukkustundir og 30 mínútur. Sigrún synti ein og er fyrsta íslenska konan til að fara Ermasundið.

Ljósmynd af Facebooksíðunni Ermasund Sigrúnar.

Sigrún er ekki að fara þessa leið í fyrsta sinn því hún hefur synt tvistar sinnum áður yfir sundið í boðsundssveit. Sigrún byrjaði að stunda sjósund árið 2008. Þessari afrekskonu er greinilega ekki fysjað saman og við óskum henni til hamingju með þetta afreksverk! Fylgið henni á Facebook hér.

Ég elska útivistarföt. Mér finnst þau ekki bara þægileg og flott heldur endast þau betur en flestur annar tískufatnaður. Eftir að ég eignaðist barn breyttust fatarinnkaupin þar sem góð regnkápa og skór með lágum hæl bættust í safnið svo hægt væri að fara út að ganga með dótturina óháð veðri.

Flott frá Ilse Jacobsen

Þess utan elska ég fjallgöngur og útilegur og get ekki stillt mig um að eignast reglulega góða útivistarflík. Tískan núna samanstendur af köflóttum skyrtum, jarðtóna jökkum, þykkum peysum og afslöppuðu brosi! Hér gefur á að líta nokkrar gullfallegar flíkur sem sóma sér vel í bæjarröltið á menningarnótt, útihátíðir eða haustferðir upp í bústað, tjald eða berjamó!

Hunter Stígvél

Sturluð stígvél:
Stígvél njóta sífellt meiri vinsælda. Má þá helst nefna hin klassísku Hunter sem fást meðal annars í Geysi og Ilse Jacobsen stígvélin. Katrín hertogaynja hefur mikið dálæti á stígvélum og hefur gert franska merkinu Le Chameau hátt undir höfði.

Katrín skartar þessum bomsum

Góð gúmmístígvél eru klassík sem koma alltaf að góðum notum. Ekki skemmir fyrir að taka smá séns í lífinu og fá sér þau í lit!

Stígvél í öllum litum

Reffilegar regnkápur:
Regnkápur eru ekki bara nauðsynlegar í haustslappinu heldur eru þær undur fagrar og sóma sér vel við ótrúlegustu tilefni.

Regnkápur frá Cintamani

Cintamani selur guðdómlega fallegar kápur á börn, menn og konur. Konukápurnar koma í glaðlegum gulum og bláum. Ég hef sum sé sætt mig við að regnkápa er mikilvæg sumar- og haustflík á Íslandi.

Næs leggings:
Þægilegar leggings eru hvers manns hugljúfi. Sérstaklega við kósí ullarsokka, stígvél og góða dúnúlpu eða regnkápu. Það á að mínu mati að upphefja leggings en þessi notalega flík hefur legið undir miklum ásóknum síðustu ár – þá sérstaklega fyrir að vera hallærislega heimaflík.

Flottar leggings

Þetta eru ósanngjarnar ofsóknir þar sem smart leggings kosta fúlgu! Leggins úr stífu efni með fallegri grafík og léttum glans, eru möst í fataskápinn.

Nike leggings

Þær eru undurfagrar, halda vel við bossann og láta jafnvel þreyttustu læri á Laugaveginum líta út fyrir að vera veðhlaupalaæri.

Hugguleg höfuðföt:
Fallegir hattar eru klassík en það fer því miður ekki öllum að ganga með hatt. Þá koma litríkar flíshúfur og bönd sterk inn en klútana má einnig má nota sem hálsklúta.

Flíshúfa frá Cintamani

Skinneyrnabönd og húfur frá Feldi eru einnig í miklu uppáhaldi í mínum vinahóp. Hárgreiðslan er kæruleysisleg flétta eða snúður. Ahhh afslappað og næs.

Geggjuð lofhúfa frá Feldi

Drykkurinn:
Hin fullkomni útilegudrykkur eða eins og margir kalla það; skíðakakó eru ein leið til að hita sér hratt og örugglega ef dúnúlpan dugar ekki. Þessi er æði í plastmál á útitónleikum.

Rjúkandi kakóbolli

1 bolli gott kakó
einfaldur Stroh (austurískt romm) – toppað með rjóma.

Ef þú vilt ekki romm er dásamlegt að setja smá appelsínusúkkulaði út í kakóið.

Dýrari týpan:
Vatteraðir jakkar hafa verið sjóðheitir síðustu ár og ekkert lát er þar á. Þeir gefa fágað útlir og sóma sér vel við nánast hvaða aðstæður sem er.

Glæsilegt snið

Þessi er frá Cintamani og er ofarlega á óskalistanum mínum. Þeir fást bæði í karl og kvennsniði. Rjúkandi töff!

Sjóðheitt pils:
Þá sjaldan að kjóll eða pils yljar manni á köldu íslensku sumarkvöldi! Tískan í dag er íslendingum hlið holl en fjölda fyrirtækja á borð við japanska merkið Uniqlo og Cintamani selja nú flískjóla og vatteruð pils.

Flískjólar halda á manni hita

Þetta kallar maðurað taka útivist upp á næsta plan! Kvenlegt, hlýtt og fallegt.

Flott vatterað pils frá Uniqlo

Stórt og djúsí:
Stórir djúsí treflar og peysur eru möst allt árið hér á landi en það mætti gjarnan vera meira úrval.

Stórar peysur og Stígvél

Ég hef helst rekist á svona peysur í Geysi og Farmersmarket.

Það er með ólíkindum að sú stofnun sem á að aðstoða það fólk sem missir heilsuna eða er komið á aldur og hætt að vinna, skuli hvað eftir annað verða uppvís að því að koma með ranga útreikninga á bótum almannatryggina og oftar en ekki hreinlega vinna gegn hagsmunum “skjólstæðinga” sinna í hverju málinu á fætur öðru.  Það er ekki furða að fólk treysti ekki þessari stofnun eða forsvarsfólki hennar fyrir sínum málum. Varla er við hinn almenna starfsmann stofnunarinnar að sakast því hann vinnur bara eftir þeim reglum sem yfirmenn hans setja honum.

Mikil umræða fer núna fram á samfélagsmiðlunum þar sem fólk lýsir því hvernig viðskiptin við þessa stofnun eru í raun þar sem gífurlegur fjöldi einstaklinga hefur fengið á sig kröfur um að greiða til baka til TR, allt frá nokkrum krónum upp í hundruð þúsunda króna vegna „rangra” útreikninga hjá stofnuninni eða þá að fólk hefur van- eða ofmetið aðrar tekjur á árinu sem það er skikkað til að áætla um hver áramót.

Ég ætla að setja inn nokkur dæmi úr umræðunni sem ég hef rekist á en nefni engin nöfn í því sambandi þar sem yfirleitt koma þessi komment úr lokuðum hópum á Facebook.
En hér koma nokkrar stöðufærslur og svör við þeim:

Ég fékk 43 þús króna kröfu þar sem 4000 kr eru teknar af mér á mánuði þar til að skuldin er greidd að fullu. Kom síðan í ljós þegar var farið að skoða reikninginn að tekjurnar mínar voru lægri en áætlunin var. Kemur síðan í ljós að það er verið að taka af mér heimilisuppbótina fyrir 3 mánuði þegar ég var að vinna. Þegar ég fór að pumpa TR meira kemur það í ljós að þeir skulda mér 17 þús kr á mánuði síðan í okt í fyrra. Ég fæ samt ekki þennan pening fyrr en á næsta ári og þarf þar að leiðandi að borga skatt af þeim peningum. Ég á samt að gjöra svo vel að borga þennan 43 þús.

Ég veit í alvörunni ekki hvort ég eigi að fara að hlæja eða gráta.

Þetta er aðeins eitt dæmi af mörgum.  Þarna hefur TR reiknað allt kolvitlaust og rukkar einstakling vegna ofgreiðslna sem áttu sér í raun ekki stað og þetta verður ekki leiðrétt fyrr en að ári liðnu. Í millitíðinni þarf hún samt að borga til baka það sem stofnunin reiknaði rangt. Maður hlýtur að spyrja sig hvað siðferðið getur farið langt niður hjá opinberum starfsmönnum sem stýra því mannfjandsamlega batteríi sem Tryggingastofnun ríkisins er í raun?

Ég fékk frá lífeyrissjóði tæpar 800,000 sem ég átti inni aftur i tímann, sem TR lét mig fara eftir ok en takið eftir þessu, ég borgaði 396,000kr i skatt af þessu, síðan segja þeir að ég hafi fengið ofborgað í fyrra, en eftir að Gildi borgaði mér fór ég niðri TR og spurði hvort þetta hefði mikil áhrif á ofborgun og mér var tjáð að ég þyrfti í mestalagi átt að borga 30-40 þus, en viti menn fékk rukkun um 400,000 þusund fra TR og tóku aftur skatt uppá 161,000 þannig af tæpum 800,000kr sem ég fékk er ég búinn að borga 560þus tæp í skatt svo vilja þeir restina 261þus, þannig að þeir eru að nota mig og minn uppsafnaðann lífeyri til að borga allt til RSK og restin til þeirra, hvað er málið með þessa stofnun?

Þetta er eitt dæmið um hvernig lífeyssjóðsgreiðslum til einstaklinga er stolið af þeim af Tryggingastofnun ríkisins og skattinum.

Þarna er einstaklingur sem fær 800 þúsund og er gert að greiða skatt og endurgreiða svo TR vegna ofgreiðslna.

Skoðum dæmið í heild

800.000 mínus 396.000 mínus 161.000 mínus 261.000 = 217.000 krónur sem eru eftir og svo ætla þeir að rukka hann um 400 þúsund að auki, hafi mér skilist þetta rétt?
Hvað er hægt að kalla svona lagað annað en þjófnað?

Ég sjálfur trylltist þegar mér var gert að greiða til baka tæplega 55 þúsund samkvæmt útreikningum TR og núna, um viku seinna er mér enn ekki runnin reiðin því þetta er að mínu mati varla neitt annað en þjófnaður því ég vann mér inn rétt rúmlega 300 þúsund á síðasta ári, lét TR vita af því að ég væri kominn í vinnu og eins lífeyrissjóðinn þannig að greiðslur þaðan stoppuðu á meðan.Samt fæ ég endurgreiðslukröfu frá TR og ekki nóg með það, að ég fékk bakreikning frá skattinum upp á rúmlega 150 þúsund að auki.Ég ætla ekki að hafa þetta lengra í þessum pistli, en það hlýtur að vera umhugsunarefni fyrir þingmenn, ráðherra, almenning í landinu og síðast en ekki síst, þá sem standa á bak við útreikninga hjá Tryggingastofnun ríkisins, hvernig framkoman er við aldraða og öryrkja í þessu þjóðfélagi.

Hvernig lífeyrinum sem við áttum að fá ef við lentum í slysi sem gerði okkur óvinnufær, er stolið af okkur af sjálfu ríkinu og stofnunum þess.

Það er algjörlega ljóst að núverandi stjórnarflokkar neita að gangast við þessu þar sem þessu var komið á í tíð síðustu ríkisstjórnar en þeir eru samt sekir, því þeir lofuðu því fyrir síðustu kosningar að afnema þessar skerðingar og það hefur allt verið svikið.

Almannatryggingakerfið sem komið var á til að hjálpa því fólki sem missti starfsgetuna fyrir aldur fram er orðið að skrímsli sem vinnur á móti velferð og afkomu öryrkja og aldraðra og það er aldrei meiri nauðsyn á því en núna, að stokka þetta kerfi upp frá grunni.

Ljósmynd RUV

Það er mjög óskynsamlegt að flýja úr fangelsi og sérlega óskynsamlegt fyrir þá sem búa í 300.000 manna eyríki. Eins og Páll Winkel bendir á, þá bíður einangrunarvist og minni von um reynslulausn, þeirra sem strjúka. Auk þess eru þeir sviptir möguleikanum á dagsleyfi í tvö ár og geta átt á hættu að vera beittir ýmsum öðrum refsingum (sem formlega eru kölluð „agaviðurlög“) svo sem takmörkun heimsókna og símtala.

Við getum hins vegar ekki búist við því að allar mannanna gjörðir séu skynsamlegar, við erum tilfinningaverur og stjórnumst af fleiri hvötum en viljanum til þess að leggja á okkur þrautir og neita okkur um það sem við þráum í augnablikinu, af því að við vitum að sú ákvörðun muni koma okkur til góða síðar. Tilhneiging til að láta undan andartaks löngun, enda þótt það sé óskynsamlegt, er í daglegu tali kölluð agaleysi og það er einmitt töluverð fylgni milli afbrota og agaleysis.

Þegar fólk er svipt möguleikanum á því að fullnægja eðlilegum þörfum sínum þarf engum að koma á óvart að það missi sjónar á skynseminni. Flest okkar skilja vel að sveltandi maður, sem fær val um að seðja hungur sitt strax eða bíða í 3 daga til viðbótar og fá þá mat til tveggja daga í stað eins, taki umhugsunarlaust við þeim ruðum sem honum eru réttar. Þótt frelsi sé manninum ekki nauðsynlegt til að lifa af er það engu að síður mjög djúprætt, mannleg þörf að njóta frelsis og einmitt þessvegna eru fangar ekki dregnir fyrir dóm vegna stroks nema þeir hafi tekið sig saman um að strjúka. Hugmyndin á bak við þetta fyrirkomulag er sú að skipulagður flótti sé annars eðlis en þegar fangi sér möguleikann á flótta skyndilega opnast og sætir lagi vegna þess að frelsisþráin beri hann ofurliði.

Það er áhyggjuefni að æðsti yfirmaður fangelsismála í landinu skuli ekki hafa til að bera meiri skilning á mannlegu eðli en svo að eftir meira en 7 ár í embætti og langa reynslu innan lögreglunnar áður en hann tók við embætti, skuli hann ennþá klóra sér í hausnum í forundran þegar fangar strjúka og því miður er það ekkert einsdæmi að þeir sem hafa mikið vald yfir öðrum manneskjum hafi lítinn skilning á sálarlífi þeirra. Þessvegna legg ég til að það verði hluti af þjálfun starfmanna þeirra ríkisstofnana sem hafa einkarétt á ofbeldi, það er að segja fangavarða, lögreglumanna og  starfsmanna Útlendingastofnunar, að kynnast af eigin raun þeirri meðferð sem viðföng þeirra fá.

• Enginn lögreglumaður ætti að fá leyfi til að beita piparúða, táragasi, kylfu eða rafbyssu nema hafa sjálfur fengið að kenna á þeim vopnum.
• Enginn starfsmaður Fangelsismálastofnunar ætti að hafa leyfi til að dæma menn í einangrun  eða meina þeim samskipti við sína nánustu nema hafa sjálfur setið í einangrun í tiltekinn tíma og verið innilokaður með fólki sem hann valdi ekki sjálfur og synjað um heimsóknir og símtöl vikum saman.
• Enginn ætti að fá að taka ákvarðanir um meðferð flóttamanna nema hafa sjálfur dvalið um óákveðinn tíma í flóttamannabúðum í landi þar sem fáir tala tungumál sem hann hefur gott vald á og án þess að vita hvort og hvenær hann fær áheyrn.

Að vísu myndi þjálfun af þessu tagi ekki tryggja það að allir starfsmenn ofbeldisstofnana ríkisvaldsins sýndu viðföngum sínum meiri miskunn, því sumir þeirra sem sækja í þessi störf njóta þess hreinlega að sýna vald sitt. Þjálfun af þessu tagi gæti þó gagnast þeim sem, líkt og Páll Winkel, skilja bara ekkert í því hversvegna fíklar, fólk með persónuleikaraskanir og geðræn vandamál, fólk sem ólst upp við óreglu, ofbeldi og félagslega útskúfun og fólk sem er á örvæntingarfullum flótta frá fátækt eða ofsóknum, tekur stundum óskynsamlegri ákvarðanir en þeir sem alltaf hafa lifað við öryggi og ástúð.

Fyrsta október 2014 fengu Píratar fyrirspurn frá Háskóla Kaliforníu (University of California):

Góðan daginn, 

ég er að aðstoða verkefnið „Understanding the Dynamics of Party Membership“ sem styrkt er af Belgian National Research Foundation. Markmið verkefnisins er að afla gagna um fjölda flokksfélaga í helstu stjórnmálaflokkum Evrópu frá 1945 til dagsins í dag og gera þau gögn aðgengileg rannsakendum á stjórnmálaflokkum og stjórnmálaþátttöku. Frekari upplýsingar um verkefnið má finna hér: http://www.projectmapp.eu/ 

Mig langar því til að leita til þín varðandi upplýsingar um félagafjölda í stjórnmálaflokki Pírata. Það væri afskaplega vel þegið ef að flokkurinn gæti sent mér upplýsingar um félagafjölda á hverju ári frá stofnun flokksins.

Við útveguðum þessar upplýsingar auðvitað og gerðum betur, sýndum breytingar á fjölda eftir mánuðum. Síðan þá hafa Píratar uppfært meðlimi og aðra um fjöldastöðu þeirra sem eru skráðir í flokkinn. Það vakti til dæmis verðskuldaða athygli í mars 2015 þegar það flæddu inn skráningar, rúmlega 500 í einum mánuði. Í kjölfar þess tilkynnti ég fréttamanni að ég skoraði á hina stjórnmálaflokkana að birta svipaðar upplýsingar (fjölda nýskráninga og fjölda skráðra í hverjum mánuði), hann sagði mér seinna að engin svör hefðu borist við fyrirspurn hans þess efnis til hinna flokkanna.

Ég vil því ítreka áskorunina. Stjórnmálaflokkar á Íslandi: Hjálpið til við að opna stjórnmálin á Íslandi. Birtið bókhaldið ykkar. Birtið upplýsingar um fjölda skráðra og skráninga í flokkinn. Í gögnunum úr verkefninu sem er vísað í hér að ofan kemur fram að Vinstri Grænir, Samfylkingin, Björt Framtíð og Framsóknarflokkurinn sendu einnig upplýsingar. Það ætti því ekki að vera erfitt að verða við beiðninni.

Tölur frá Pírötum:

Síðustu tölur frá öðrum flokkum:

Vinstri grænir 2014: 5.210
Samfylkingin 2014: 15.876Framsóknarflokkurinn 2014: 12.567
Sjálfstæðisflokkurinn 2008: ~50.000 (óbreytt frá 2005 þegar talan er 40.000, 35.000 árið 2003 og svo framvegis)
Björt framtíð: 533
Píratar í júlí 2015: 1.946

Af hverju? Vegna þess að það er hollt fyrir stjórnmálin að vera opin og aðgengileg. Það er eðlilegt að þessar upplýsingar séu aðgengilegar. Það minnkar líkur á spillingu og eykur áhuga og þátttöku í stjórnmálum. Það er hagur okkar allra að sem flestir taki þátt, við erum samfélag manna – það virkar bara ef sem flestir taka þátt og vinna saman.

Ég bjó í Noregi í nokkur ár þar sem ég vandist þeim góða sið að setja smápening í rauf á innkaupakerru sem ég fékk svo til baka þegar ég skilaði henni að verslunarferð lokinni. Kerrurnar voru læstar hver við aðra og því var smápeningurinn sem lykill.

Ákaflega einfalt kerfi til að sporna við fælni þeirri sem virðist hafa lagst á meirihluta Íslendinga.

Þessi fælni lýsir sér þannig að fólki er fyrirmunað að ganga frá kerrunni sinni þegar vörurnar eru komnar í poka og skilja hana þess í stað eftir beint fyrir framan afgreiðslukassann þar sem hún rennur ljúflega saman við hinar tuttugu sem þar eru fyrir.

Þetta leiðir af sér óþarfa vandræði fyrir þá sem eru á eftir í röðinni, sem þurfa að byrja á því að ganga frá eftir eiginhagsmunasegginn með fælnina sem var á undan.Stundum þarf næsti maður að byrja á því að ganga frá 3-4 kerrum til þess eins að koma sinni frá kassanum, að því gefnu að hann sé fyrirmyndarborgari sem gengur frá eftir sig.

En með fimm fulla innkaupapoka og leikskólabarn getur það verið mjög aftarlega á óskalista viðkomandi. Ég tala nú ekki um ef hann þarf svo að ganga frá 4 kerrum til viðbótar sem hafa lokað barnakerru viðkomandi inni, sem þó stendur afsíðis á stað sem ætlaður er barnakerrum.

Væri ekki ráð að leiða hugann að þessu næst þegar farið er út í búð? Nú eru flestar stórar verslunarkeðjur með starfsfólk í vinnu við að ganga frá eftir fólkið með fælnina sem leiðir af sér hærra vöruverð þó að atvinnusköpun sé vissulega af hinu góða. En þessari fælni fylgir annar vinkill sem eru óhöppin sem geta og hafa orðið vegna þessara ferlíkja sem oftar en ekki hafa endað framan og aftan á bílnum viðskiptavina, því ekki skila kerrurnar sér allar á sérstakan stað sem þeim er ætlaður og má finna víðs vegar á bílastæðum fyrir utan verslanir.

Ég hvet til átaks á þessari ómerkilegu athöfn sem heitir að ganga frá eftir sig, og spái því að innkaupaferðin verði skemmtilegri, hún gengur hraðar fyrir sig og við fáum meira að segja smá krútt í hjartað, þó ekki sé nema bara í eiginhagsmunahjartað.

Ísland er að vaxa úr grasi sem lýsir sér meðal annars í því að Reykjavík er orðin heimsborg sem ferðamenn vilja heimsækja. Menningarborginni Reykjavík hefur verið lýst sem draumabæ listamannsins, þar sem allir eru tónlistarmenn og fólk þekkir hvað annað á götum úti. Þessar auknu vinsældir þýða meiri samkeppni um gistirými í borginni.

AirBnB er vefsíða sem gerir fólki kleift að leigja út herbergi, íbúðir eða hús. Það er nú ekkert nýtt að fólk leigi út herbergi þegar það þarf ekki nýta það sjálft, en þessi vefsíða hefur gert það mun auðveldara að finna heimagistingu. Nú er auðvelt að sjá hvernig aðstaðan er og stundum en ekki alltaf er þetta töluvert ódýrara en að vera á hóteli.

Hugmyndin á bak við AirBnB er að venjulegt fólk geti haft smá aukapening upp úr því að leigja út frá sér þegar aðstæður leyfa.

Deilihagkerfið er hugtak sem hefur verið notað um AirBnB og það snýst meðal annars um það að nýta það sem þegar er til staðar, svona eins og að bjóða einum gesti í viðbót í jólamatinn þar sem nóg er til eða að leigja vini bílinn sinn á meðan maður er í útlöndum.

Ef maður hinsvegar er alltaf að bjóða fólki í mat og rukkar fyrir eða leigir út bílinn fimm daga vikunnar, er það þá ennþá deilihagkerfi? Eða er það þá bara venjulegur kapítalismi?

Hótel eða heimagisting

AirBnB hefur ýmsa kosti og galla. Þetta getur verið leið til þess að kynnast fólki, fá ódýra gistingu og finnast eins og maður sé ‘heima’ þó maður sé gestkomandi. Maður er jafnvel meira velkominn en maður upplifir á hótelum.

Hinsvegar þá eru gallarnir líka til staðar. Þegar fólk er að rukka fyrir þjónustu þá gildir um slík viðskipti ákveðin neytendavernd. Í tilfelli gistirýma þýðir það að ákveðinn hreinlætisstuðull og eldvarnaröryggi þarf að vera fyrir hendi sem og tryggingar. Hver ber ábyrgð ef eitthvað brotnar, hver á að þrífa og sjá til þess að allt sé hreint?

Þar fyrir utan, þá er ekki sama hvort við erum að tala um einn gest á þriggja mánaða tímabili, eða þrjá gesti á viku. Gestagangur getur valdið ónæði. Ferðatöskur á hjólum, möguleg partí eða rifrildi og maður veit ekki hvað. Hvað um nágrannana? Þeir keyptu ekki eða leigðu íbúð vitandi það að íbúðin fyrir neðan yrði nýtt sem hótel, með tilheyrandi fyrirferð, mögulegu ónæði og ófyrirsjáanleika.

Í venjulegu íbúðarhúsnæði er hægt að ræða við fólk um umgengni og hægt að komast að sameiginlegri niðurstöðu. Með nýja gesti vikulega er ekki hægt að sjá fyrir hvernig umgengnin eða hávaðinn verður og ekki hægt að komast að neinu samkomulagi þar sem þetta er fólk sem kemur og fer. Þetta eru viðskiptavinir og þarna á sér stað rekstur.

Lífsins brauð

AirBnB hefur valdið hugarangri í fleiri borgum en íReykjavík. Í Reykjavík eru íbúðir leigðar frá €24 eða 3.535 kr. (fyrir tvo) upp í €248 eða 36.532 kr. á nótt fyrir tvo. Meðaltalið er €125 á nótt sem eru 18.413 krónur.

Þetta eru íbúðir sem rúma tvo, svo eitt svefnherbergi vanalega, með stofu og eldhúsi og baðherbergi. Ef við tökum meðaltalið €125 á nótt þá erum við að tala um €875 á viku og €3500 fyrir 28 daga. Vikan er sem sagt á 128.896 krónur og 28 dagar eru 515.585 krónur.

Þetta eru háar upphæðir. Ef íbúð er leigð, fyrir tvo einstaklinga í mánuð kemur það brúttó út á 500.000 á mánuði, sem er miklu meira en hægt er að fá fyrir langtímaleigu. Að sama skapi er meiri óvissa og meiri vinna fólgin í skammtímaútleigu. En hinsvegar, hálf milljón á mánuði? Það er nokkuð góður peningur.

En hvað þýðir þetta fyrir leigumarkaðinn í heild sinni? Það er meiri gróði fólginn í því að leigja út íbúðir á AirBnB heldur en til venjulegs fólks til langs tíma.

Þetta þýðir að þegar það er stöðugur straumur ferðamanna, er það góður ‘bisness’ að leigja út íbúðina á AirBnB og jafnvel hægt að ráða einhvern annan sjá um þrif og lyklaafhendingu þar sem þetta kemur samt út í gróða miðað við að leigja eign út í langtímaleigu.

Flest venjulegt fólk hefur ekki efni á að leigja íbúð á hálfa milljón á mánuði. Þetta getur haft í för með sér að leiguverð rís og framboð á leiguhúsnæði til langtímaleigu minnkar. Húsnæðisverð hækkar, því fjárfestar sjá sér hag í því að taka þátt í þessari bólu –að-kaupa-nýja-íbúð-niðri-í-bæ-og-leigja-hana-út-á-AirBnB.

AirBnB virðist því vera draumur fjárfestisins og frelsi fyrir ferðamanninn – en martröð fyrir fólk sem vill búa á þessu svæði án þess að þurfa að lifa á núðlusúpum einum saman.

Borgarmenningin

Ef flestar íbúðir niðri í bæ eru leigðar til ferðamanna og öll verslunarpláss eru lagðar undir lundabúðir og kaffihúsin breytast í Starbucks, þá erum við komin í menningarkrísu. Það þarf íbúa til að búa til menningu og þetta fólk þarf að hafa húsnæði og hafa pláss til að athafna sig og lifa lífinu.

Það er fínt að hafa ferðamenn, það er ekki spurning um það. Þetta er spurning um að hafa andrými fyrir venjulegt fólk til þess að kaupa sér til dæmis kaffibolla, spila tónlist og vera á hjólabretti. Þetta snýst um að venjulegt fólk geti  búið í hjarta borgamenningarinnar án þess að það sé haft að féþúfu. Þetta er fólkið sem skapar menninguna okkar sem ferðamennirnir vilja heimsækja.

Það er stutt í það að Reykjavík breytist úr „Top ten destinations you have to see before you die“ í að vera „Top ten destinations to avoid because it’s crowded with tourists.“

Þetta er vandamál sem aðrar borgir hafa líka þurft að glíma við, svo við þurfum ekkert að finna upp hjólið í þessu. Til þess að hafa menningu þá þarf fólk að hafa efni á að búa við mannsæmandi leigukjör. Það þýðir að leiguverð þarf að vera skynsamlegt og ekki hærra en 1/3 af launum fólks. Það þýðir líka að fólk geti keypt íbúðir án þess að vera milljónamæringar og ef það kaupir íbúð –að það geti líklega gengið út frá því að það sé ekki að kaupa hæð á „hóteli“. Það er spurning um lífsgæði og ánægju að vakna ekki við skrölt í ferðatöskum þriðja hvern morgun á sumrin.

Barcelona, Bed and Breakfast

Í Barcelona hefur verið deilt um lögmæti AirBnB í hagkerfinu þeirra.  Spurningin með AirBnB var nefnilega, hvenær hættir þessi þjónusta að vera hluti af deilihagkerfinu og byrjar að vera venjulegur kapítalismi?

Borgarstjórnin í Barcelona komst að þeirri niðurstöðu að það væri bannað að leigja út heilu íbúðirnar án þess að fá tiltekin leyfi og skrá þær sem íbúðir leigðar til ferðamanna en ekki til heimilishalds.

Þar er leyfilegt að leigja út herbergi til ferðamanna til skamms tíma en með því skilyrði að eigandi íbúðarinnar sé heima á sama tíma og að auki má hann bara leigja út herbergið ákveðið lengi á hverju ári og  þetta má ekki vera aðal tekjulind eigandans.

Með öðrum orðum, til þess að leigja út á AirBnB löglega þá þarf það að vera á forsendum hugmyndafræði um deilihagkerfið. Ef þetta á að vera týpísk kapítalísk hótelgisting fyrir ferðamenn, þá er hægt að sækja um leyfi og fylgja reglum um það. Það er gert bæði til þess að vernda ferðamanninn, umhverfið í kringum gistinguna, og til þess að tekjurnar séu rétt gefnar upp til skatts.

Deilihagkerfið á að hjálpa einstaklingnum og ef það er gert rétt, þá er það fínt. Ef þetta er hinsvegar bara bisness, þá er þetta bisness og hann þarf að hlýða lögum um deiliskipulag, leyfisveitingar þarf til og auðvitað þarf að greiða af viðskiptunum skatta.

Loft, rými og pláss

Það þarf að búa vel að þeim ferðamönnum sem koma til okkar. Það þarf hinsvegar líka að sjá til þess að fólkið okkar hafi það gott og hafi efni á því að búa þar sem miðstöð menningarinnar er. Það þýðir ekki að það eigi að henda ferðamönnunum út úr miðbænum.  Kannski þurfa að byggjast upp fleiri staðir á höfuðborgarsvæðinu, fleiri kjarnar, þar sem fólk fer út að skemmta sér og tónlistin fær að lifa. Það er ekkert hættulegt að dreifa því aðeins og þar með gistrýmunum líka.

Það er líka skynsamlegt að hafa velmegun íbúanna í huga þegar ákveðið er hvar ferðamenn eigi að gista. Að húsnæðisverð hækki ekki upp úr öllu valdi bara á einu svæði heldur haldist tiltölulega jafnt.

Markaðurinn er mannanna verk og við þurfum að taka meðvitaðar ákvarðanir um hvernig við viljum að hann virki svo að hann endi ekki í hruni. Það má alveg íhuga það hvort setja eigi sérstakar reglur um heimagistingu með hugmyndafræði deilihagkerfsisins að leiðarljósi og setja þannig skýr mörk á milli þess að deila sín á milli og að vera með íbúð til leigu á kapítalískum forsendum.

Alþjóðleg kvikmyndahátíð í Reykjavík, RIFF, mun eins og undanfarin ár standa fyrir einnar mínútu örmyndasamkeppni í samstarfi við Loft Hostel. Þemað að þessu sinni er BARÁTTA og hafa þátttakendur algjörlega frjálsar hendur hvernig þeir túlka þetta margræða þema. Einu skilyrðin eru að myndin sé akkúrat ein mínúta að lengd.

RIFF er líkt og undanfarin ár í samstarfi við hollensku kvik­mynda­sam­tök­in The One Minu­tes. Samtökin hafa fram­leitt og dreift meira en þúsund einn­ar mín­útu mynd­um eft­ir fólk af 120 þjóðern­um og mun RIFF sýna einnar mínútu myndir frá þeim víðs vegar um Reykjavík og Kópavog á hátíðinni í haust.

Í bæði skiptin sem keppnin hefur verið haldin hefur þátttaka verið geysigóð og upprennandi kvikmyndagerðarfólk sent inn verk sín í hrönnum. Þær innsendu myndir sem dómnefnd telur bestar verða frumsýndar á verðlaunaafhendingu á Loft Hostel þann 26. september næstkomandi. Þá verður myndin sem hreppir fyrsta sætið sérstaklega verðlaunuð. Bestu myndirnar verða svo sýndar á völdum stöðum meðan á hátíðinni stendur.

Frestur til að senda inn myndir er til 11. september. Til að öðlast þátttökurétt er nægilegt að senda youtube eða vimeo-hlekk með myndinni og lykilorði á netfangið einminuta@riff.is. Einnig skal fylgja nafn þess sem gerir myndina og aldur.

Um daginn bauð systir mín bauð til kaffisamsætis. Ég spurði hana hvort ég ætti að koma með eitthvað á kaffiborðið. Hún þáði það með þökkum en sagði jafnframt að það mætti hvorki innihalda, glúten, laktósa, hnetur eða fisk. Ef ég á að vera alveg hreinskilin setti þetta mig í pínu klípu í smá stund. Síðan sá ég að þetta væri enn eitt spennandi verkefnið að leysa. Mig langaði að allir veislugestir gætu áhyggjulausir borðað það sem ég kæmi með. Ég fór í rannsóknarleiðangur um kima netsins og fann ýmislegt áhugavert. En það sem stóð upp úr er í raun útfærsla út frá súkkulaðitertunni minni. Ég skipti bara út nokkrum  já eða öllum hráefnum. 

Í veisluna fór ég með tertuna, náði ekki að smakka hana áður. Krossaði fingur og vonaði að hún bragðaðist vel. Ég var svo sem ekkert að ganga á fólk og spyrja en tertan kláraðist upp til agna.

Bróðir minn og mágkona komu í seinna lagi í veisluna og misstu því af tertunni. Nokkrum dögum seinna ákvað ég að baka tertuna aftur. Bróðir minn hringir, hefur fundið á sér að til væri terta á Njálsgötunni, og spyr hvort ég sé til í kaffisopa með þeim hjónum. Ég stakk upp á að þau kæmu bara til mín, þar sem ég hefði verið að enda við að baka þessa fínu tertu. Þegar hann heyrði upptalninguna á því hvað væri ekki í tertunni, sagði hann að þetta hljómaði það illa að hann væri til í að koma og smakka á henni í vísindaskyni. Þau komu og fengu bæði tertu og gott kaffi. Dómurinn var upp kveðinn. Bróðir minn er mjög hreinskilinn og er ekkert að hlífa systur sinni. Sagði hann að þótt honum hefði fundist innihaldslýsingin hljóma illa væri tertan ótrúlega góð. Mágkona mín kom aftur á móti með bragðlýsingu. Ekki of beisk, þrátt fyrir mikið magn af 70% súkkulaði og ekki of sæt. Bara góð. Hún hlakkaði til að baka þessa tertu fyrir sitt fólk.

Eins og ég hef áður sagt er glútenið og eða laktósinn til ama fyrir nokkra fjölskyldumeðlimi. Eiginmanninn, þá elstu og í miðjunni og yngsta barnabarnið. Það er vandlifað. Stundum hef ég spurt mig hvað valdi. Af hverju er óþol svona algengt í dag? Jú, þessu hafa ýmsir fræði- og áhugamenn svarað mjög vel. Vitið þið hverju ég held fram? Þetta er algjörlega óábyrgt, bara það sem komið hefur upp í kollinn á mér. Æ fleiri eru nú meðvitaðir um hvaða áhrif fæðan hefur á þá. Ef fólki líður ekki vel af því sem það borðar, þá forðast það þann mat.

Súkkulaðiterta

Glúten- og laktósafrí.

Hitið ofninn í 180°C

Innihald:

• 3 stk. brún egg
• ¾ bolli pálmasykur
• 1 tsk. vanilluduft
  • Ég nota lífrænt.
    • Kaupi það í heilsuhillum stórmarkaða eða heilsubúðum.
• 150 g 70% súkkulaði
• • Má vera 56%
• ¾ bolli kókosolía
• 3 msk. kókoshveiti
• 1 tsk. vínsteinsduft
• ½–1 tsk. salt
• 1 msk. rótsterkt uppáhellt kaffi
• • Má sleppa.

Hér á árum áður var ég stundum að ruglast á hvaða verkfæri á hrærivélinni ætti að nota þegar þeytt væri eða hrært. Með auknum þroska er ég nú með þetta á hreinu. Ég veit ekki hvort þetta sé í ættinni en dætur mínar hafa líka spurt mig að því sama.  Það er kúlulaga verkfærið.

Egg og pálmasykur þeytt saman.

Aðferð:

• Bræðið yfir vatnsbaði súkkulaði og kókosolíu.
• Þegar blandan er tilbúin látið þá aðeins rjúka úr henni.
• • Eða á meðan pálmasykurinn og eggin eru þeytt.
• Þeytið mjög vel saman pálmasykur, egg og vanilluduft.
  • Í um það bil fimm mínútur.
• Sigtið kókoshveitinu og vínsteinsduftinu út í eggjablönduna.
• Hellið síðan súkkulaðiblöndunni og kaffinu saman við.
• Blandið varlega saman við með sleikju.
• Hellið í kökuform.
  • Ég nota kringlótt 27 cm form.
• Bakið við 180°C í 17 mínútur.
  • Ég hef líka bakað hana í 15 mín. og þá var kakan frekar blaut en mjög góð.

Látið rjúka úr tertunni í um það bil tuttugu mínútur. Pikkið í hana með hníf og smyrjið hjúpnum yfir.

Ég skreytti hana með kókosmjöli, jarðarberjum og bláberjum.

Súkkulaðihjúpur

Innihald:

• 1 ½ dl. kókosrjómi
• 150 g 70% súkkulaði
• 1 tsk. lakkrísduft frá Johan Bulow (fæst í Epal) má sleppa en er ótrúlega gott.

Aðferð:

• Kókosrjóminn hitaður upp að suðu.
• Súkkulaðið brotið niður í bita.
• Súkkulaðinu og lakkrísduftinu hrært saman við.
• Látið kólna.
• Pikkið í tertuna með hníf og smyrjið hjúpnum yfir.
• Skreytið kökuna eins og ykkur finnst fallegast.

Njótið.

Hugmynd að tekjuöflun fyrir flugstöðina í Keflavík

Þegar kemur að því að greiða fyrir uppbyggingu fjármagnsfrekra innviða þjóðfélagsins eins og t.d. flugstöðva, stígagerð og salerna við vinsæla ferðamannastaði, er ég þeirrar skoðunar að fjármögnun eigi að mestu að koma frá þjónustu- eða aðstöðugjöldum notenda sjálfra, enda er þjónustan valkvæð af fúsum og frjálsum vilja. (Öðru máli gegnir um heilbrigðisþjónustu þar sem notandinn velur ekki að verða veikur og þarf á þjónustu að halda) Nú hafa a.m.k. þrjú-fjögur ár liðið frá því að umræða um sérstaka gjaldtöku til ferðamanna hófst án þess að stjórnvöld hafi „þorað” að setja gjaldið á.

Á meðan greiða íslenskir skattgreiðendur fyrir uppbyggingu, sem er hvergi næstum nægjanleg, samanber stóra salernismálið. Það er óþolandi að erlendir ferðamenn skuli vera meðhöndlaðir eins og frífarþegar. Hagsmunaaðilar í ferðaþjónustu orga hver í kapp við annan, allir vilja sjá umbætur og auknar fjárfestingar í greininni, en gjaldið má bara ekki lenda á „þeirra” túristum. Ég tek undir sjónarmið þeirra, sem telja það rakinn aumingjaskap af stjórnvöldum að láta þessa milljarða leka út úr höndunum á okkur.

Flugstöð Leifs Eiríkssonar – umbótagjald flugvallar

Í bígerð er nauðsynleg stækkun flugstöðvarinnar, og nú þegar hefur verið lagt út í kostnaðarsamar breytingar í því skyni að anna auknum farþega- og flugvélafjölda sem koma til landsins á hverjum degi. Í venjulegu árferði ættu rekstrartekjur af lendingargjöldum, stöðvargjöldum og þjónustugjöldum við flugvélar að standa straum af rekstrarkostnaði við flugvöllinn og jafnvel gott betur þannig að hægt sé að leggja fyrir í fjárfestingasjóð. Líklegra er að þessi gjöld standi engan veginn undir þeirri fjárfestingaþörf sem blasir við, og hvað er þá til ráða?

Fyrirmynd Vancouver (YVR)

Árið 2010 hélt Vancouver vetrarólympíuleikana en 7 árum áður, þegar ljóst var að borgin fengi leikana, var hafist handa við að endurbæta flugvöllinn. Fjármögnun umbótanna var í formi gjalds, (Airport Improvement Fee, AIE) sem til að byrja með var rukkað af hverjum farþega áður en farið var inn í vopnaleit, en er núna rukkað í gegnum flugfélög og/eða ferðaskrifstofur. Þegar reikningar Vancouver-flugvallar fyrir árið 2014 eru skoðaðir með tilliti til umbótagjaldsins, sem er reyndar lægsta sambærilega AIE-gjald í Kanada, kemur eftirfarandi í ljós:

Heildartekjur árið 2014 af gjaldinu var $ 129,3 milljónir eða 13,3 milljarðar ísk. Fjárfestingar árið 2014 voru $ 277,6 milljónir eða 28,6 milljarðar ísk. Sem dæmi voru gerðar endurbætur á innanlandsflugstöð, tengingu við loftlest, uppfærslu á farangurskerfi, byggingar á flugrekstrarsvæðinu og hliðarþjónustu við væntanlegt risa verslunar „outlet” á flugvallarsvæðinu.

Uppsafnaður sjóður í byrjun árs og innheimta ársins nægðu vel fyrir öllum fjárfestingum ársins og í fjárfestingasjóð í lok árs voru $ 100 milljónir til að nýta á árinu 2015 og komandi árum. Gjaldið til áfangastaða utan fylkisins er $ 20 (2000 kr) en $ 5 til áfangastaða innan fylkisins.

Ég þekki engan, sem hættir við að ferðast frá flugvellinum í Vancouver vegna þessa gjalds, en farþegafjöldi um flugvöllinn hefur vaxið örugglega en án öfga eða að meðaltali 4% á ári undanfarin fjögur ár.

Flugstöðin í Vancouver er ein glæsilegasta og farþegavænsta flugstöð sem ég hef komið í. Indjánalist og indjánamenningu er gert hátt undir höfði, sem gerir göngu um völlinn fyrir og eftir flug að spennandi upplifun.

Keflavíkurflugvöllur – tekjur af UGF ef það hefði ekki verið ekki rukkað!

Viðmiðunarstofn umbótagjalds er oftast fjöldi brottfara, en einnig eru skiptifarþegar rukkaðir ef flugvöllurinn er fyrsti viðkomustaður. Í neðangreindri töflu er reynt að nálgast hugsanlegar árlegar tekjur miðað við a) fjölda brottfara og b) fjölda brottfara og helming skiptifarþega. Farþegatölur árið 2015 miðast við rauntölur jan.-júlí og útgönguspá miðað við 20% aukningu ágúst–desember milli ára, en aukning fyrstu 7 mánuði var 23,9%

Fram kemur að árlegar tekjur miðað við gefnar forsendur gætu numið frá 3,3–4,7 milljörðum króna. Ef við hefðum rukkað þetta gjald frá 2010 væri fjárfestingasjóðurinn orðinn á 5 ára tímabili á bilinu 13,5–19 milljarðar.
Í mars sl. kom fram frétt í Vísi um hugsanlega stækkun flugstöðvar til ársins 2040 og áætlaðan kostnað við stækkun 150–200 milljarðar, sem fjármálaráðherra taldi af og frá að yrði kostaður af ríkinu, heldur væri nær að einkaaðilar myndu sjá um það.

Ef við höldum áfram að leika okkur að tölum og göngum út frá því að tekjur af UGF væri 4,7 milljarðar árið 2015, og miðum við hógværan 5% vöxt á ári, þá værum við búin að safna 242 milljörðum fyrir stækkun flugstöðvar til ársins 2040, og ættum 42 milljarða í afgang.

Aðalatriðið þegar kemur að auðlindum lands og sjávar er; ekki rukka ekki neitt!

Líklega veistu að Balí er eyja í Indónesíu, ein af ótalmörgum milli meginlands Asíu og Ástralíu, og að henni er oftar líkt við paradís en nokkurri annarri eyju í víðri veröld. En veistu til að mynda að Balí er eina eyjan í Indónesíu, fjölmennasta múslímaríki heims, þar sem ríkjandi trúarbrögð eru hindúismi? Á Balí hefur hindúasiðurinn reyndar nokkuð sérstakan blæ. Hann barst frá Jövu fyrir þúsund árum þar sem hann hafði þróast í bland við búddisma og var síðan á Balí kryddaður alls kyns átrúnaði þess fólks sem þá byggði eyjuna, meðal annars þeim að hver hlutur, lifandi og dauður, sé gæddur anda. Og þá afstöðu hafa Balíbúar til náttúrunnar og alls umhverfis síns enn í dag.

Orsök þess að flestir sem reyna að lýsa Balí nefna trúarbrögðin oftast fyrst er sú að hindúisminn er svo augljóslega æðasláttur mannlífsins þar. Jafnvel útlit hvers húss á Balí, ásýnd og bragur hvers þorps eða bæjar og síðast en ekki síst viðmót hverrar manneskju sem útlendir gestir hitta fyrir er sprottið af hindúisma.

Veist þú af hverju alltaf er verið að líkja Balí við paradís?

Ég sem legg fyrir þig þessa spurningu, lesandi góður, skal reyndar viðurkenna að ég get ekki gefið einfalda hvað þá einhlíta skýringu á þessu. Er ég þó mikið búinn að pæla í því, ekki síst þegar ég flengist um Balí með hópa af Íslendingum hafandi það hlutverk að reyna að opna þeim dýpri skilning á því sem fyrir augu ber með því að segja frá því sem ekki blasir við augum. Í stað útskýringa gríp ég nú til þess ráðs að fullyrða að allir, ég held svei mér þá undantekningarlaust allir, sem koma til Balí og dvelja til dæmis nokkra daga í bæ eins og Úbúd skynja eitthvað alveg sérstakt. Og það er ekki einleikið hvað fólk tekur stórt upp í sig þegar það reynir að tjá þessi sérstöku áhrif. Eyjan sjálf, náttúran, fjöllin og strendurnar, forn mannvirki, hof og hallir, myndlistin, tónlistin og dansinn, og eyjarskeggjar, þetta er allt svo heillandi að áhrifunum verður helst líkt við einhvers konar opinberun eða uppljómun.

Jæja, veistu hvað Balí er stór og hvað þar býr margt fólk?

Nei, þú þarft ekki að gúggla, ég skal segja þér það.
Sjálf eyjan, þegar ekki eru taldar með smáeyjarnar við suðurströndina, er 5.577 ferkílómetrar að flatarmáli. Íbúafjöldinn á Balí er rúmlega 4,2 milljónir og býr um helmingur í höfuðborginni, Denpasar, og „stór-höfuðborgarsvæðinu“ syðst á eynni. Aðalatvinnuvegirnir eru landbúnaður og ferðaþjónusta. Fleiri einstaklingar vinna enn við fyrrnefndu greinina en ferðaþjónustan gefur meira af sér.

Vissir þú að á Balí ríkir strangt stéttakerfi í anda hindúisma? Fólk fæðist í ákveðinni stétt og sættir sig yfirleitt við að lifa alla ævi í þeirri stétt. 93% íbúa Balí tilheyra lægstu stéttinni, „súdra“, sem sagt allur almenningur, bændur og verkalýður. Næsta stétt þar fyrir ofan nefnist „vesía“. Það eru kaupmenn, stjórnendur í atvinnulífinu og embættismenn. Þá kemur stétt „ksatría“ en til hennar telst aðallinn og konungsættir, því nokkrir bera enn slíka titla og njóta virðingar og áhrifa samkvæmt því enda þótt hin eiginlegu völd þeirra hafi verið afnumin. Æðsta er síðan stétt „bramína“ en það eru heilagir menn eða prestar.

Hvernig stendur á að ungt fólk á Balí, sem er í stöðugri snertingu við umheiminn bæði gegnum kvikmyndir, fjölmiðla og kynni af erlendu ferðafólki, lætur sér lynda að vera tjóðrað á bás stéttar foreldra sinna allt sitt líf? Það er erfitt að skilja það. En þetta viðist vera lífsviðhorf hverrar manneskju samkvæmt þeim trúarhefðum sem í hávegum er höfð á hverju heimili, fórnum sem færðar eru fimm sinnum á dag ásamt meðfylgjandi bænum. Og innihald bænanna ku einkum vera að óska þess að lifa í sem bestri samstillingu við umhverfið, náttúruna og aðra menn, fyrir utan guðina, auðvitað.

Landslagið á Balí er afar tilkomumikið. Talsvert norðan við miðja eyjuna er mikill hálendiskúfur sem upp úr tróna myndarleg eldfjöll. Hæst þeirra er Agung, 3.148 þúsund metrar á hæð. Það er samkvæmt trúarhefð Balíbúa bústaður guðanna. Agung gaus síðast 1963-64 og þá fórust þúsundir manna sem næst bjuggu gígnum. Segja má að megnið af yfirborði eyjarinnar sé suðurhlíðar þessara miklu fjalla. Niður þær renna margar ár, stórar og smáar, oft í djúpum gljúfrum með fossum og flúðum. Landið er þakið regnskógi sem víða hefur verið ruddur til að auðvelda landbúnað. Jarðvegurinn er þeim mun frjórri sem hann er ríkari af gosefnum. Landbúnaðurinn er lagskiptur eftir hæð yfir sjávarmáli. Efst eru ræktaðar kaffibaunir, kakóbaunir, dýrar kryddjurtir og ávextir af margvíslegasta tagi. En þegar neðar dregur, svo sem niður fyrir 500 metra hæð, setur hrísgrjónaræktin mestan svip á landslagið með fagurgrænum, manngerðum stöllum í hlíðum og dalverpum.

Veist þú hvaða staður á Balí hefur mest seiðmagn?

Nú skal ekki standa á svari. Bærinn Úbúd er hjarta Balí. Fiskisagan um þessa fjarlægu eyju, Balí, byrjaði raunar að fljúga fyrir löngu, á þriðja og fjórða áratug síðustu aldar. Þýski listmálarinn Walter Spies, sem hafði uppgötvað Bali og sest að í Úbúd, tók að lokka til sín í heimsóknir ýmsar súperstjörnur þess tíma. Þeirra á meðal voru mannfræðingurinn Margaret Mead, Charlie Chaplin, Noel Coward, H.G.Welles og rithöfundurinn Vicky Baum. Þessir gestir lýstu Balí sem „undursamlegu landi, byggðu fagurkerum sem lifðu í friði við sjálfa sig og náttúruna.“ Vestrænir listamenn, sem eins og Spies dvöldu í Úbúd lengri eða skemmri tíma, kenndu innfæddum ýmislegt, lærðu af þeim annað og unnu með þeim að myndlist, tónlist og dansi. Antonin Artaud varð fyrir djúpum áhrifum af sviðslistinni í Úbúd og nýtti sér í leikhús sitt sem kennt var við „grimmd“ og var undanfari absúrdistaleikhússins og sömuleiðis ein helsta fyrirmynd leiklistarpáfa á borð við Peter Brook og Grotowsky.

En ekkert hefur haft jafn mögnuð áhrif til að vekja áhuga umheimsins á Úbúd og Balí og bókin „Borða, biðja, elska“ eftir Elizabeth Gilbert, sem út kom árið 2006 og var 187 vikur á metsölulista New York Times. Þetta er sjálfsævisöguleg frásögn af konu sem finnur sálarró og hamingju í Úbúd. Hollywood-kvikmynd byggð á bókinni með Juliu Roberts í hlutverki sögukonunnar fylgdi í kjölfarið og var tekin á vettvangi í Úbúd og strandbænum Sanúr.

Ef þér, kæri lesandi, þykir mér ekki hafa tekist að draga upp nægilega skýra mynd af Balí til að skilja megi hvers vegna hún hefur svona sterkt aðdráttarafl fyrir okkur Vesturlandabúa gríp ég í það hálmstrá mér til varnar að sumt er örðugra að koma orðum að en annað. Balí hefur það sem Spánverjar kalla „duende“ en það orð hefur löngum vafist fyrir þýðendum. „Duende“ er notað til að tjá djúpa hrifningu sem allir finna en enginn nær að lýsa.

Þegar ég var krakki var ég kölluð fuglsunginn því ég var svo horuð að það sást í beinin í mér. En eftir að ég fór í framhaldsskóla hef ég ekki átt við það ‘vandamál’ að stríða því ég hef alltaf elskað gosdrykki, nammi og sætabrauð og bara sukkmat yfir höfuð!

Ég get ekki talið það hversu oft ég hef farið í átak og grennst um 2–3 kíló og svo verðlaunað mig með nammi á laugardegi. Svo kemur sunnudagur og hey … af hverju ekki að leyfa sér pönnukökur á sunnudegi? Kommon, svo er það mánudagur og viti menn þetta er síðasti dagur í sukki … tek mánudaginn sem síðasta sukkdaginn minn og svo bara leið öll vikan áður en ég vissi af og ég ekki enn búin að fara í göngutúr eða ræktina, hvað þá að borða hollt!

Úps, jæja fuck it, það kemur að því að ég nenni þessu og þá bara leyfi ég mér að éta þanga til ég fatta það. Haha … skrítið hvernig maður hugsar!

En í maí á síðasta ári eignuðumst við aðra prinsessu og ég grenntist alveg helling þegar ég var búin að eiga og allir að segja mér hvað ég liti vel út og það væri sko ekki hægt að sjá að ég væri nýbúin að eignast barn.

Ég hugsaði með mér VÁÁ … ég er ekki að borða hollt en er samt að grennast. Jæja þá, fyrst ég er að grennast þá get ég alveg eins verið að borða bara eins og ég er að borða.

Ohh nei … ég byrjaði að fitna og fitna og fitna auðvitað miðað við hvernig ég borðaði og í október fékk ég ógeð og fór í fjarþjálfun og grenntist um 10 kíló og um jólin leyfði ég mér bara að borða það sem ég vildi og ætlaði bara að taka mig svo á í janúar eeeen það gerðist ekki, ég hélt bara áfram að borða eins og um jólin og ég fitnaði og fitnaði og fitnaði þar til ég gafst bara upp!

Ég fór á árgangsmót í júní og það var tekin hópmynd af okkur sem mættu! Þegar ég sá myndina fékk ég áfall. Þarna sá ég að ég var búin að missa tökin algjörlega og mér leið ekki vel með sjálfa mig.

Svo núna fyrir mánuði fór ég að taka mig á að borða hollt og hreyfa mig og grenntist um 2–3 kíló og var farin að vera kærulaus og leyfa mér nammidaga og svo fleiri nammidaga og ég trúði þessu ekki að í ALVÖRU væri ég að fara að klikka á þessu eina ferðina enn.

Ég leitaði mér hjálpar hjá Sverri B. Þráinssyni grenningarráðgjafa og ef ég man rétt þá sendi ég honum skilaboð á Facebook og bað hann um HJÁLP. Þetta er besta ákvörðun sem ég hef tekið. Þvílíkur snillingur sem þessi maður er og öll sú hvatning sem maður fær frá honum á hverjum einasta degi! Hann talar við mann eins og það hafi enginn annar getað þetta nema þú! Þetta er það sem ég þurfti og þess vegna er ég núna búin að missa 7 kíló og er ekki að leyfa mér neina nammidaga og ef ég fer í veislur þá bara fæ ég mér heitan rétt og nota það sem minn kvöldmat

Ég leyfi mér góðan mat en svo ekkert eftir kl. 19.00 – ekki eina hnetu. En vá hvað mér líður vel þó ég eigi ennþá langa leið fyrir höndum þar til ég kemst í kjörþyngd. Ég tek bara einn dag í einu og skila inn matardagbók á hverju einasta kvöldi og er alveg búin að koma í rútínu hjá mér 4 máltíðum á dag og svo bara vatn, vatn, vatn, vatn.

Ég hlakka til að setja inn pistil aftur þegar önnur 7 kíló eru farin, vúpp, vúpp, lífið er YNDISLEGT!

Alþjóðlegur dagur örvhentra er í dag! Á Twitter leggja ýmsir orð í belg á þessum degi og benda á að ýmsir andans menn voru og eru örvhentir, að því fylgji ákveðin vandkvæði að skrifa með vinstri hendi og útlista þær athugasemdir sem örvhentir fái gjarnan að heyra frá rétthentum. Hér má skoða eitthvað af þessum færslum undir myllumerkinu #lefthandersday

Þegar eitthvað virkar ekki þá er eðlilegt að reyna að laga það ef maður telur að það sé hægt. Nema ef það tengist réttarkerfinu. Ef við reynum eitthvað annað þar, þá hrynur himinninn yfir okkur, heimurinn ferst og börn deyja.

Nú hafa samtök sem þekkt eru af góðu einu í heiminum ákveðið að styðja það að prófuð verði ný leið til að hjálpa fólki því gamla aðferðin hefur ekki reynst nógu vel. Ég styð slíka tilraunastarfsemi heils hugar. Við eigum ekki að vera hrædd við að breyta til. Fleygja því gamla og götótta og storma fram með nýjar lausnir.

Vændi er enn risastórt vandamál sem oft er falið. Svipað eins og földu auglýsingarnar sem markaðsdeild 365 nær oft að smygla inn í fréttamennskuna.

Þegar Amnesty vill afglæpavæða vændi eru það kjánaleg viðbrögð að bregðast við eins og samtökin hefðu kveikt í manni, sérstaklega í ljósi þess að vændi er enn til staðar þrátt fyrir núverandi baráttuaðferðir. Reynum eitthvað nýtt og tæklum vandamálið frá nýrri hlið.

Í seinustu alþingiskosningum kaus ég eitthvað nýtt því mér fannst ríkisstjórnin vera ömurleg. Það var áhætta því eina leiðin til að sjá hvort það nýja reynist betra er að prófa. En mér fannst hlutirnir ekki vera að virka og í stað þess að ríghalda í eitthvað sem var bilað þá tók ég sénsinn vitandi það fullvel að brugðið gat til beggja vona.

Þar hefði nú verið betra heima setið en að kjósa Guðmund Steingrímsson og Bjarta framtíð. Þvílík mistök! Ég hefði alveg eins getað kosið Debenhams sem hefði mætt niður á Alþingi með nokkrar sýningargínur í nýjustu jakkafötunum og hlammað þeim í sætin.

Þótt forystumönnum flokksins finnist aðalvandamálið vera það að boðskapurinn sé ekki að komast til kjósenda þá er það nú orðið ljóst að það er helsti kostur flokksins. Að hlusta á þennan flokk er eins og að sitja einhverja Björgvins Halldórssonar og Bubba afmælistónleika í boði Bylgjunnar því þetta fólk hefur ekkert fram að færa í dag og þeirra nýja pólitík er svo ný að það hefur ekki hugmynd um í hverju hún felst sjálf. Ég verð eiginlega bara brjálaður að hugsa um þetta. Að mér skyldi detta í hug að skipta um hest svona í miðri á þegar kannski hefði ástandið batnað með meiri tíma var það fábjánalegasta sem ég hef gert. Lengi getur vont versnað greinilega.

Það borgar sig ekki að skipta út hlutum sem hafa svo sem virkað nokkurn veginn. Maður getur kallað allt vont yfir sig og gjörsamlega klúðrað öllu fyrir sér og öðrum. Ef þér finnst ástandið vont núna þá mundu það að það getur alltaf orðið miklu verra. Þess vegna er best að berjast gegn breytingum og láta þá sem stíga fram með nýjar áherslur aldeilis heyra það.

Afglæpavæðing vændis er bara annað form pyntinga fyrir þá sem það stunda og Amnesty International veit greinilega ekkert um mannréttindi og baráttu fyrir þeim. Þeim er greinilega alveg sama um fólk. Það sem meira er, við skulum refsa þeim fyrir að vilja reyna eitthvað annað og segja okkur úr samtökunum.

Gerum ekki sömu mistök og ég gerði með því að styðja Bjarta framtíð.

Daginn sem ég kom til Tyrklands, þann 20. júlí sl., gerðu ISIS-samtökin mannskæða árás á bæinn Suruc í austurhluta Tyrklands. Um fjörutíu manns fórust í skelfilegri sjálfsmorðsárás á markað. Við þessu var ekki búist, þar sem „Ísfólkið“ eins og ég lagði til við íslenska vini mína að við kölluðum það, (samanber „Hjalta gamla“,sem ég heyrði í barnæsku að frændur mínir í Kaupmannahöfn hefði kallað Hitler á stríðsárunum, því oft var í holti heyrandi nær …), hafði hingað til látið hinn volduga nágranna í friði.

Þessi árás varð Tyrkjum mikið áfall, sem vel mátti merkja þar í landi. Þó kalla Tyrkir nú ekki allt ömmu sína. Þetta er 70 milljón manna þjóð með einn öflugasta herafla heimsins. Að ekki sé talað um í NATO.

Talandi um nágranna, þá á „Ísfólkið“ enga slíka. Það virðir engin landamæri, enda slík reyndar tilfæranleg í Mið-Austurlöndum og Litlu-Asíu. Það eru ekki allir svo heppnir að búa á óaðgengilegri eyju norður í Ballarhafi. Þó að lítt kunni að stoða í dag.

Isis, eða Isil, er hreyfing, ekki þjóð – sem þó er að stofna sjálfsstjórnarhéruð víðs vegar í þeim löndum sem hún berst í. Sama má reyndar segja um skyldar hreyfingar, t.d. í Pakistan, þar sem reynt hefur verið að stofna sjálfsstjórnarhéruð sem lúta grimmum Sharia-lögum og gengið þokkalega, þrátt fyrir bágborin mótmæli spilltrar ríkisstjórnar.

Svo við höldum okkur við Sýrland, sem er að mestu leyti stjórnlaust í dag í blóðugri borgarastyrjöld, þá voru viðbrögð Tyrkja þau að gera – í fyrsta sinn-hatrammar loftárásir á höfuðstöðvar ISIS innan sýrlensku landamæranna.

Nokkrum dögum seinna héldu forystumenn Atlantshafsbandalagsins, NATO, sem við Íslendingar tilheyrum, fund, þar sem loftárásir Tyrkja á hið illa „Ísfólk“ voru samþykktar og gefið grænt ljós.

Málið er þó örlítið flóknara en svo að þarna hafi góðu gæjarnir ráðist á þá vondu og góðugæjasambandið ókeiað það. Tyrkir notuðu nefnilega tækifærið og réðust líka á Kúrda. Í sýrlensku borginni Kobani, sem Kúrdar höfðu haldið frá ISIS af ótrúlegri hörku. Þar með fóru friðarviðræður Tyrkja og Kúrda út um þúfur. En þær voru komnar nokkuð vel á veg og Erdogan Tyrklandsforseti mátti sætta sig við það að flokkur Kúrda yrði að vera með í ríkisstjórn eftir kosningar í sumar.

Til að flækja málin enn frekar, þá eru bæði Tyrkir og „Ísfólkið“ -og Kúrdar hatrammir andstæðingar Assads Sýrlandsforseta, sem fáir skilja hvernig hangir enn á völdum, þrátt fyrir að a.m.k. tugur hópa og herdeilda berjist á móti honum og stjórnarher hans í landinu. Nýlega voru líka birtir tölvupóstar frá forsetafrúnni til vinkvenna sinna, þar sem hún spjallaði ekki um annað en tísku og næsta sumarfrí …

Ef einhverjir hafa barist hetjulega gegn ISIS nálægt landamærum Tyrklands þá eru það Kúrdar, ekki síst kúrdískar konur, eins og sést hefur í heimspressunni.

Vígreif kúrdísk bardagakona. En vígasveitir Kúrda hafa undanfarin tvö ár gegnt lykilhlutverki í baráttunni gegn ISIS. Það þykir því skjóta skökku við að Tyrkir skuli ráðast á Kúrda um leið og þeir leggja til atlögu við ISIS.

Tyrkir, Kúrdar og Isis eru semsagt í sama liði hvað varðar andstöðu við Assad í Sýrlandi, en berast nú á banaspjótum. Einfalda skýringin er sú að Tyrkir hafi notað árásina á ISIS, sem flestir hata, til að ráðast á Kúrda, sem þeir hata, í leiðinni.

Á NATO-fundinum var varla minnst á árásir Tyrkja á Kúrda.

Sat í Tyrklandi í óbærilegri hitabylgju og trúði varla mínum eigin eyrum af fréttum af þessum NATO-fundi. Eftir þessa slæmu byrjun, var varla við öðru að búast en að styrjöldin færðist yfir tyrknesku landamærin, sem fram að þessu höfðu mestmegnis þjónað því hlutverki að taka treglega við sýrlenskum flóttamönnum. Sú bylgja hefur reyndar orsakað yfirgengilega glæpavæðingu Eyjahafsstrandar Tyrklands, eins og flóttamannastraumur gerir alltaf. Það hagnast margir á slíku. Á þessu ári hafa yfir 2.000 flóttamenn drukknað í Miðjarðar- og Eyjahafinu. Sem eru reyndar eitt og sama hafið.

Þegar ég minntist á þessa staðreynd við doktor í hjúkrunarfræðum sem var með í Tyrklandsförinni og sagðist varla hafa lyst á að synda í mínu elskaða Miðjarðarhafi mikið lengur, sagði hún mér ísköld að fiskarnir væru nú fljótir að sjá um þetta. Sem þýðir að kona snæðir varla fleiri fiska úr þessum höfum lengur. Reyndar ekkert að því að vera grænmetisæta í Tyrklandi. Mæli þó með hinum dásamlega jógúrtdrykk, Ayran, sem jafnvel fólk með mjólkuróþol þambar af bestu lyst.

Þó að íslenskir túristar í Bodrum og Marmaris kunni að taka lítið eftir því á yfirborðinu, sögðu mér Tyrkir sem ég talaði við þennan stutta tíma, sem ég var þarna núna, að ástandið á þessum slóðum væri skelfilegt. Mansal og ólögleg traffík með flóttamenn er í hámarki. Takmarkið er að koma fólkinu yfir á næstu grísku eyjar, s.s. Kos, Samos og Lesbos. Þar mun ástandið vera þannig að banhungraðir flóttamenn eru á þvælingi innan um túrista, sem eiga sér enskis von annars en að eiga notalega daga í gríska eyjahafinu. Lenda síðan í þessum hryllingi, sem hlýtur náttúrlega að gjörsamlega rústa fyrir þeim fríinu!

Hefði viljað skreppa yfir til Kos, eyju Hippokratesar, föður læknislistarinnar, eða Samos, sem er mín uppáhalds í Eyjahafinu sem eru þarna báðar í sjónmáli – og alveg dásamlegar – en það var bara ekki í boði þessa fáu daga. Auk þess sem það er svo grunnt á því góða milli Tyrkja og Grikkja að jafnvel í góðu árferði getur verið erfitt, a.m.k. afar tímafrekt, að ferðast þessar stuttu leiðir þarna á milli.

Nú er komin upp staða það sem ógnin við hryðjuverk og árásir innan Tyrklands er orðin afar raunveruleg. Undanfarnir dagar hafa líka sýnt fram á þann raunveruleika.

Það hjálpar við svona kringumstæður að hafa alist upp – að hluta – í borgum þar sem alltaf var von á slíku. Líkurnar eru bara reiknaðar út og eru oftast frekar litlar. Sennilega er þó best að halda sig frá mörkuðum nálægt sýrlensku landamærunum og að vera ekki mikið að þvælast í Kúrdistan.

Ljósmyndir BBC

Í litlu afar fallegu þorpi sem heitir Erding rétt utan við Munchen er hinn frægi hveitibjór Erdinger bruggaður. Þótt þorpið sé lítið þá er þetta stærsta hveitibjór-brugghús veraldar og þar fara saman hefðir og nýjasta tækni. Þetta er eitt af fáum stórum fjölskyldureknum brugghúsum í heiminum og sagan teygir sig allt aftur til ársins 1886. Árið 1949 keypti Franz Brombach brugghúsið og breytti nafninu í Erdinger Weissbrau og í dag er það sonur hans, Werner Brombach, sem stýrir því.

Werner fór strax í það að byggja upp Erdinger sem vörumerki og í dag er Erdinger-hveitibjór þekktasti hveitibjór í heiminum. Bjórinn er bruggaður eftir ströngustu kröfum og að sjálfsögðu eftir Bavarian Purity Law. Á hverju ári er haldið Erdinger Herbsfest í Erding sem kemur í staðinn fyrir októberfest enda eru eingöngu lagerbjórar leyfðir í októberfest-hátíðum. Erdinger Herbsfest fer nú fram 28/8–6/9 en þetta er vikulöng hátíð.

Í miðjum Erding-bænum eru sett upp stór tjöld sem taka mörg þúsund manns og þar inni er boðið upp á Erdinger-hveitibjór í lítrakrúsum og alls kyns bæarískar hljómsveitir sem halda uppi fjörinu. Fyrir utan tjöldin er stórt tívolí þannig að fjörið er í algleymingi. Það er ógleymanlegt að fara á þessa hátíð.

Erdinger-hveitibjórinn á Íslandi

Bjórinn er eins og áður sagði bruggaður eftir ströngustu kröfum og eingöngu eru notuð bestu fáanlegu hráefni í hann. Það sem er sérstakt við þennan hveitibjór er að samkvæmt gömlum hefðum þá er hann látinn gerjast í annað skiptið í flöskunni sjálfri en það tekur auka 3–4 vikur í framleiðslu. Það er alger skylda að drekka þennan bjór úr þar til gerðum glösum en hægt er að kaupa sér gjafapakkningar í Vínbúðum með slíkum glösum.

Erdinger hefur fengist lengi hér á landi og borið höfuð og herðar yfir keppinauta sína. Í Vínbúðunum fást, fyrir utan gjafapakkninguna, 2 gerðir af Erdinger þ.e. Erdinger Weiss og Erdinger Dunkel. Heyrst hefur að Erdinger Pikantus sé á leiðinni til landsins líka en það ku vera alveg frábær dökkur hveitibjór.

Erdinger Weiss 5,3 % kr. 495

Þetta er hinn hefðbundni hveitibjór. Gullinn, með gerbotnfalli. Mjúk meðalfylling, þurr, ferskur, lítil beiskja með mjúkan maltkeim og sæta ávaxtatóna. Þegar hellt er í glasið þá þarf að passa að halda eftir smá bjór og hrista gerbotnfallið saman við og hella svo yfir froðuna. Þannig verður bjórinn fullkominn!

Erdinger Dunkel 5,3 % kr. 495

Þessi hveitibjór er dökkur og kemur liturinn og hluti af bragðinu fram þegar maltið er ristað. Hann er ljósbrúnn, mjúkur með meðalfyllingu, þurr, ferskur, miðlungsbeiskja. Ristað korn, karamella, mokka. Örlítið sætur í bragði, algert sælgæti. Þarna er líka botnfall sem þarf að hristast með bjórnum.