Herdís Kristín Birgisdóttir fæddist 15. 07. 1926 og lést 16. október sl. Dóttir Birgis Steingrímssonar (f. 1900, d. 1967) og Aðalbjargar Jónsdóttur (f. 1903, d. 1992). Eiginmaður hennar var Sigurður Hallmarsson og eignuðust þau þrjú börn: Hallmar (f. 1952), Katrínu (f. 1957) og Aðalbjörgu (f. 1964). Útför Herdísar fer fram í dag kl. 14.00 frá Húsavíkurkirkju.
Þegar ég sá Herdísi Birgisdóttur í fyrsta sinni sá ég aðeins stór, falleg, tindrandi augu. Því næst hversu fíngerð hún var öll og viðkvæmnisleg. Hún var gift höfðingjanum á Húsavík, Sigurði Hallmarssyni, listamanninum sem allt gat og var skemmtilegastur allra. Meðfædd hæverska hennar, sem var mjög mikil, varð kannski enn meiri við hlið hans. Sjálf gat hún, listakonan, hins vegar líka allt. Hún ól þrjú börn sem lýsa öll af kærleik hennar og metnaði. Heimilið sem þau hjónin byggðu sér og hún deildi lengi með tengdaforeldrum sínum var, einsog títt gerðist með heimili á landsbyggðinni, framleiðslueining þar sem nýttar voru til fulls gjafir náttúrunnar, allt frá fiski til berja. Lék þar flest í höndum hennar. Og ekki nóg með það heldur kenndi hún einnig með hléum handavinnu við Barnaskóla Húsavíkur. Gestkvæmt var á heimilinu og oft var það undirlagt af áhugamálum þeirra hjóna sem voru mörg. En bæði voru þau máttarstólpar Leikfélags Húsavíkur. Þau höfðu stundað nám í leiklistarskóla Lárusar Pálssonar og lék Herdís fjölda hlutverka hjá LH. Auk þess sem hún saumaði alloft búninga fyrir sýningar.
Ég man ekki hvenær ég sá hana í fyrsta sinni á dansgólfinu en sá dans gleymist aldrei. Glæsileiki, hraði, áreynsluleysi, tilfinning hennar fyrir tónlistinni fyllti mig gleði og einhverju sem kannski mætti kalla andakt. Ég man samt að þetta hefur verið skömmu eftir að ég fluttist til Húsavíkur. Sennilega árið 1978 en þá áttum við Herdís ánægjulegt samstarf að uppsetningu LH á „Heiðursborgunum“ eftir Brian Friel. Þar lék hún aðalhlutverkið Lily, fátæka, ellefu barna móður. Hún leitar skjóls ásamt tveimur ungmennum inni í ráðhúsinu í Derry eftir að friðsamlegri mótmælagöngu sem þau tóku þátt í er tvístrað af sérsveitum með táragasi á hinum svokallaða blóðuga sunnudegi. Þau falla öll þrjú fyrir kúlum lögreglunnar og dómstóll úrskurðar þvert á staðreyndir að þau hafi verið vopnuð og hættuleg. Þessa elskulegu móður sem þráir að djöfulskapnum utan dyra linni, svo að hún komist heim til barna sinna, túlkaði Herdís af næmi, vitsmunum, húmor og réttlætiskennd. Sumarið á eftir ferðuðumst við með sýninguna til Norðurlanda og vakti leikur hennar hvarvetna aðdáun.
Eiginmenn okkar tengdust um líkt leyti gegnum tónlistina og frá þessum tíma hefur vinátta ríkt milli fjölskyldna okkar. Ótal margs er því að minnast úr sviptivindum lífsins og margt að þakka á kveðjustundu. Öll orð verða hins vegar fátækleg, velta eiginlega um sjálf sig, þegar höggvið er á slík tengsl. Ég segi því bara: Vertu sæl, Dísa mín.
María Kristjánsdóttir