Freyja Eilíf Logadóttir Draumland skrifar:
Á leiðinni heim í gærkvöld gekk ég framhjá gömlum manni sem lá í götunni. Hann var með skurð á enni og var greinilega ógöngufær með öllu þó svo hann hefði hækju til að styðja sig við. Við getum kallað þennan mann róna en fyrst og fremst var þetta gamall, hjálparlaus og heimilislaus maður.
Ég reisti hann við og komst að því að hann var nýkominn út frá löggunni. Hann komst greinilega ekki langt þaðan á eigin fótum, því ég kem að honum liggjandi beint fyrir utan löggustöðina. Ég hringi í 112 og greini þeim frá ástandinu. „Er maðurinn ölvaður?“ Í stuttu máli sagt fæ ég samband við lögregluna og bið þá um að keyra manninn heim til sín þar sem hann liggi í götunni fyrir utan hjá þeim með skurð á enni og standi ekki í fæturna.
Eftir rúmlega hálftíma bið hringi ég aftur til að forvitnast um hvar málið stendur. „Þetta er á verkefnalista lögreglunnar, bara á sínum stað í röðinni. Þeir koma þegar þeir hafa tíma,“ segir lögregluþjónninn mér letilega og enn fremur eins og til útskýringar: „Hann var að koma út frá okkur sko.“ Uh, já, ég veit og núna liggur hann hérna fyrir utan hjá ykkur í götunni með skurð á enninu.
Ég veit svo sem vel hvernig lögregluþjónustan okkar tekur á svona málum. Hún hefði mögulega komið eftir eina klukkustund í minnsta lagi, en eftir þetta símtal þá treysti ég því ekki einu sinni. En ekki var ég á bíl og maðurinn gat ekki gengið þótt ég reyndi að styðja hann. Ég hef komið að ógæfufólki í verra ásigkomulagi og ekki flýtir lögreglan sér þá heldur. En þessi saga endar mjög vel, því að framhjá okkur keyrir kona og stoppar. Hún býðst til þess að skutla manninum „heim til sín“ sem var á vistheimili fyrir heimilislausa. Þá var liðin klukkustund frá því ég hringdi fyrst í 112.
Þetta á ekki að vera svona. Við búum í litlu samfélagi og þetta er ekki í lagi. Við getum ekki sætt okkur við að svona sé komið fram við heimilislaust fólk. Og pælið í þessu: Ríkið okkar starfrækir einokunarsölu á áfengi! Hvernig væri að nota ágóðann af því í forvarnarstarfsemi og úrræði fyrir fólk sem misnotar það, misstígur sig í lífinu og missir á endanum heimili sitt? Það gleymist bara nokkuð oft að rónar eru líka manneskjur.
Það mætti spara heilmikla peninga t.d. með því að afglæpavæða fíkniefni og nota féð í ókeypis meðferðarúrræði og vistheimili fyrir fólkið og það er nú reyndar efni í annan pistil! Svei mér þá ef löggan myndi ekki græða smá tíma líka til að standa sig betur sem öryggisþjónar samfélagsins.