Guðrún Ægisdóttir skrifar:
Eftirfarandi ferðasaga gefur innsýn í heimsmynd piparmeyja, sem er sá hópur kvenna sem sjaldnast opna hjarta sitt.
Fyrir nokkru fóru þrjár vinkonur í ferðalag vestur í Stykkishólm. Tekið skal fram strax að um er að ræða skírlífar, grandvarar og nær hreinar meyjar. Nokkuð við aldur. Þær hafa varið lífinu að mestu í það að mega ekki vamm sitt vita í neinu. Þeim mun verri var martröðin sem ferð þessi reyndist þeim, fíngerðum.
Það er skemmst frá því að segja að þær urðu fyrir stanslausu kynferðislegu áreiti, blásaklausar manneskjurnar. Fyrst er nú að nefna landslagið með sínar umbúðalausu kynferðislegu tilvísanir og skírskotanir.
Fjöllin ýmist svívirðilega ávöl eða dónalega hvöss. Það þarf ekki að útlista það nánar; það þekkja allir sómakærir einstaklingar ruddaskap náttúrunnar.
Þá voru það skepnurnar. Þetta er vaðandi allsbert út um allar trissur og kann ekki að skammast sín. Kindur, kýr og hross sneru rassinum blygðunarlaust upp í guðsgrænt geðið á þeim.
Þær áðu tvisvar á leiðinni. Í fyrra skiptið til að skola af bílnum, en þær leggja metnað sinn í að ferðast á tárhreinum bíl. Ein þeirra þurfti að versla eitthvað smálegt og það var með naumindum að henni tækist að skjögra frá kassanum, út úr búðinni og að bílnum þar sem hinar brugðust við hart og báru ilmsalt að vitum hennar.
Þegar hún mátti mæla kom í ljós að karlrembuskaufatitturinn á kassanum hafði spurt hana hvort hún vildi borga með korti – EÐA … Í þessari lúmsku samtengingu er fólginn heill heimur lostafullra tilboða eins og þeir sjá sem vilja sjá. Þær gátu lítið gert en manninn kærðu þær síðar fyrir kynferðislega áreitni. Þær studdu svo tjónþolann inn í bílinn og helltu slurk af lavender (staðlað ferðagagn) í knipplingavasaklút (einnig staðlað ferðagagn).
Í síðara skiptið hættu þær sér inn á veitingahús í alfaraleið til að styrkja sig á kaffibolla. Þær sneru við í dyrunum þegar testósterónmökkinn lagði að vitum þeirra. Þar inni var statt heilt fótboltalið á keppnisferðalagi.
Þegar þær komu upp á Kerlingaskarð – takið eftir niðurlægjandi áreitninni í nafninu sjálfu – óku þær fram á kyrrstæðan bíl. Við bílinn stóð karlmaður sem veifaði til þeirra og BROSTI upp í blákalt nefið á þeim. Í hvaða skyni brosa karlmenn? Það vita þeir sem vilja vita. Þær tóku niður bílnúmerið og kæra hann við tækifæri.
En oft er í holti huggun nær. Nú nýlega kom fram snyrtileg úðaraflaska sem fer vel í kvenveski og er áhrifarík til að draga úr kynferðislegri áreitni. Um er að ræða konsentreraða súra svitalykt. Áður en haldið er út fyrir hússins dyr, hvort heldur er á vinnustað, menningarsamkomur eða í ferðalag, er sjálfsagt að nota þetta og spara hvergi við sig. Fyrir ungar konur er einnig hafin markaðssetning á misstórum stykkjum þroskaðra graftarbóla sem eru sjálflímandi. Fást í tíu stykkja pökkum og kosta svipað og pakki af meðalvængjuðum dömubindum.
Sé fótabúnaðurinn tékkneskir gúmmiskór hefur það lítil sem engin kynörvandi áhrif.
Hvað náttúrunni og öðrum dónaskepnum viðvíkur er öruggara að mæla með því að ferðast eingöngu um landið í niðaþoku svo firra megi blygðunarkenndina áföllum úr þeirri átt. En langtímamarkmið er eðlilega að finna og einangra áreitnisgenið í karlrembuskaufatittum gegnumsneitt – og nema það síðan endanlega á brott.