Ég skil ekki hvernig á því stendur nú þegar ungt fólk fær ekki lán í bönkum til að eignast húsnæði vegna þess að það stenst ekki eitthvert furðulegt „greiðslumat“ að engum bankanna skuli hafa hugkvæmst að bjóða unga fólkinu upp á „líffæralán“, sem sé lán með veði í brúklegum líffærum lánþegans.
Lánshæfismat á ástandi líffæra verðandi lánþega gæti þá farið fram á einkareknum læknastofum og skapað þannig aukatekjur svo að dugmiklir læknar gætu híft upp sultarlaun sín lítillega í stað þess að þurfa að eyða stopulum frítíma sínum í að skoða starfsauglýsingar í Svíþjóð í stað þess að lesa fagtímarit og fylgjast með í faginu.
Það lætur nærri að markaðsverð fyrir augu, lifur og nýru í einni manneskju sé um 53 milljónir íslenskra króna, þannig að veðhæfi ungra hjóna ætti með réttu að vera yfir 100 milljónir – þannig að ný tegund bankalána, „líffæralán“, ættu að geta leyst margumtalaðan húsnæðisvanda á fáeinum dögum og komið sem hressileg innspýting í efnahagslífið.