Já, hvað fyndist ykkur um það að fullorðinn karlmaður í augljósum áhættuhópi myndi fara á bráðamóttökuna í Fossvogi eina nóttina andstuttur og með brjóstverk, en fengi þau svör þar að koma aftur á hádegi daginn eftir því þá opnar hjartadeildin? Sem betur fer er þessi saga ekki sönn, en það er því miður sagan sem á eftir kemur.
Það hefur varla farið fram hjá nokkrum manni sem fylgist með fjölmiðlum átaksverkefni Geðhjálpar „Útmeða“ en þar bendir Geðhjálp á þá staðreynd að flest sjálfsvíg eigi sér stað hjá ungum karlmönnum 18-25 ára og eru þeir því í sérstökum áhættuhóp.
Samt gerðist það, aðfaranótt 10. september síðastliðinn, sem var alþjóðadagur gegn sjálfsvígum að rúmlega tvítugur bugaður maður gengur inn á bráðamóttökuna í Fossvogi. Þetta voru þung skref, hann loksins viðurkenndi fyrir sjálfum sér að hann þyrfti hjálp.
Hann harkar af sér og fer í afgreiðsluna og sú sem þar sat spyr hvað sé hægt að gera fyrir hann. Hann biður um að fá að hitta geðlækni. Konan í afgreiðslunni segir við hann að geðdeildin sé niður á Hringbraut svo ungi maðurinn spyr hvar nákvæmlega, og konan talar við aðra konu sem kom þarna í afgreiðsluna, snýr sér svo að unga manninum og segir honum að hann verði að fara daginn eftir, þar sem geðdeild opni ekki fyrr en klukkan 12.
Aldrei var hann spurður hvernig honum liði, af hverju hann vildi hitta geðlækni, hvað hann héti, eða nokkurn skapaðan hlut.
Hann fór.
Á heimasíðu geðsviðs Landspítalans stendur: „Bráðamóttakan er opin kl. 12.00 – 19.00 virka daga og kl. 13.00 – 17.00 um helgar og alla helgidaga. Í neyðartilvikum utan þessa tíma er hægt að leita til bráðamóttöku Landspítalans í Fossvogi.“
Þarna brást Bráðamóttakan í Fossvogi algerlega. Þrátt fyrir þessa miklu umfjöllun átaksverkefnisins „Útmeða“. Þarna kemur ungur maður í augljósum áhættuhóp, biður um hjálp og er sendur út án þess svo mikið að fá að tala við lækni. Prufið að máta önnur bráðatilfelli inn í þessa sögu, opið sár, beinbrot o.s.frv.
Aðdragandinn að þessari ferð á Bráðamóttökuna þessa nótt var nokkur, og hafði einmitt sú sem þetta ritar reynt að koma honum að hjá geðlækni vikunni áður, en þeir fáu geðlæknar sem taka við nýjum sjúklingum áttu ekki lausa tíma fyrr en í fyrsta lagi eftir 18 mánuði.
Þessi ungi maður sagði „ég ætti kannski að gera mér eitthvað, þá fengi ég kannski hjálp“ er það virkilega það sem þarf til, að hvetja þessa ungu menn og annað fólk í þessum sporum, að gera tilraun til sjálfsvígs til að fá hjálp strax? Tilraun sem kannski er ekki aftur tekin?
Sem betur fer fór þessi ungi maður ekki þá leið, en eftir heimsókn á bráðamóttöku geðdeildar daginn eftir á viðurkenndum opnunartíma fyrir geðraskanir, þá var ungi maðurinn sendur heim með þeim orðum „það verður hringt í þig í næstu viku, og þér verður þá gefinn tími hjá lækni, það verður vonandi ekki löng bið“.
Þess má geta að lokum, að starfsfólkið sem tók á móti honum á göngudeild geðdeildar daginn eftir var yndislegt, en það þarf greinilega að gera eitthvað ef þetta átaksverkefni Geðhjálpar „Útmeða“ nái alla leið.
Höfundur vill ekki láta nafns síns getið.