Það er með ólíkindum hvað íslensk pólitík getur á köflum verið sóðaleg og lyktað illa. Eitt er víst að ef sú tík væri af raunverulegu hundakyni yrði hún ekki notuð til undaneldis og varla hleypt inn fyrir hússins dyr.
Fyrir um það bil viku barst mér sú frétt úr nokkrum áttum að almannatengill sem sterklega tengist ónefndum stjórnarflokki hefði verið ráðinn til þess að kasta rýrð á undirskriftasöfnun þá til styrktar heilbrigðiskerfi landsins sem nú stendur yfir. Til að byrja með sást hann bara ráfa milli borða á kaffihúsi hvíslandi þá staðhæfingu að ég hefði komið söfnuninni af stað í annarlegum ónefndum tilgangi og sá hópur sem hefur skrifað undir og nú telur 78000 manns hafður að fíflum.
Í fyrradag færðist baráttan í aukana og það birtist grein í Stundinni undir fyrirsögninni Jáeindaskannanum fylgdi skilyrði. Greinin átti víst að sýna fram á að það hefði fylgt böggull skammrifi þegar Íslensk erfðagreining gaf þjóðinni skannann; hann hefði verið gefinn í annarlegum tilgangi. Þar af leiðandi væri allt það sem Kári Stefánsson standi fyrir gert í annarlegum tilgangi og þar á meðal undirskriftasöfnun til endurreisnar heilbrigðiskerfinu.
Skilyrðið var að það mætti nota skannann til vísindarannsókna þegar ekki væri verið að nota hann til þess að þjónusta sjúklinga. Þetta skilyrði var ekki sett inn í endalegt gjafabréf vegna þess að það þótti of sjálfsagt til þess að taka það fram. Öll tæki Landspítalans ætti undir bestu kringumstæðum að nota til vísindarannsókna þegar ekki er verið að nota þau til að þjónusta sjúklinga vegna þess að þótt aðalhlutverk Spítalans sé að þjónusta sjúklinga ber honum líka skylda til þess að leggja að mörkum til þess að sækja nýja þekkingu sem er grundvöllur framþróunar læknisfræðinnar.
Ingi Freyr Vilhjálmsson, höfundur fréttarinnar um skilyrðið hneikslanlega, hringdi fyrst í mig tveimur dögum áður en hún birtist og spurði mig hvort það væri rétt sem Sveinn Magnússon skrifstofustjóri í Velferðarráðuneytinu hefði sagt á fundi Læknafélags Íslands í Stykkishólmi að það hefði verið sett sem skilyrði fyrir gjöfinni að bróðir minn fengi að hanna húsið yfir skannann.
Ég svaraði því til að þetta skilyrði hefði aldrei verið sett og húsið hefði verið hannað af öðrum arkitekt sem hefur engin tengsl við bróður minn. Síðar sagði Sveinn mér að hann hefði aldrei sagt þetta og um algjöran uppspuna væri að ræða. Daginn eftir hringdi Ingi Freyr aftur í mig og spurði nú hvort það hefði verið sett sem skilyrði fyrir gjöfinni að það mætti nota skannann til vísindarannsókna þegar hann væri ekki að þjónusta sjúklinga.
Hann var sem sagt að leita að skít með stækkunargleri. Þar sem hann fann engan greip hann til þess sem er blaðamannsins form á alkemíu og kallast merdakemía sem er framleiðsla á skít þar sem enginn finnst fyrir. Merdakemían ku vera orðin ein af söluvörum fjársveltra fjölmiðla í hörðum heimi. Þú ert almannagtengill sem hefur fengið það verkefni að kasta rýrð á einhvern eða eitthvað og þá hefurðu samband við Stundina sem felur verkefnið slettupenna á borð við Inga Frey.
Það er ýmislegt vafasamt við þessa frétt Stundarinnar fyrir utan það að skilyrðið sem þeir segja að hafi verið sett fyrir gjöfinni ætti að vera krafa til allra tækja Landspítalans. Eitt er að í henni leynist tilraun til þess að vega að trúverðugleika undirskriftaherferðar sem tæplega 80 þúsund Íslendingar hafa ljáð nöfn sín. Það er helber dónaskapur.
Það er ekki síður grábölvað að með þessu er verið að reyna að kasta skít í þá sem stóðu fyrir því að gefa þjóðinni lífsnauðsynlegt lækningatæki fyrir 850 milljónir króna fyrir það eitt að hafa gert það. Það eykur hvorki líkurnar á því að þeir né aðrir geri slíkt hið sama. Guði sé lof stefnir allt að því að þeir sem lesi Stundina séu að verða jafnmargir og lifandi geirfuglar í þessum heimi.