Gréta Kristín Ómarsdóttir flutti eftirfarandi ræðu fyrir hönd útskriftarnemenda Sviðslistadeildar á útskrift Listaháskóla Íslands 17. júní s.l.:
Kæru vinir.
Að lifa af síðustu 3 ár – á niðurlægjandi framfærsluláni frá Lánasjóði Íslenskra námsmanna – hefur kennt mér að það er ekkert rómantískt við fátækt.
Það er ekkert sjarmerandi við að hafa ekki efni á læknisþjónustu.
Ekkert sexí við það að vera svöng.
Það er – og á að vera – óásættanlegt.
Síðustu 3 ár hafa líka kennt mér að það er ekkert sexí við myglusvepp í skólastofum.
Lélegt aðgengi fyrir fatlaða er ekki sjarmerandi og það er nákvæmlega ekkert rómantískt við lokuð mötuneyti og bókasöfn. Listaháskóli í fjársvelti er – og á að vera – óásættanlegt.
En gildi manneskjunnar fellur ekki þó hún borði bara pakkanúðlur. Ég vona að við séum öll sammála um það.
Og raunverulegt gildi menntunar mælist ekki í fermetrafjölda, fjarlægð á milli bygginga, sveppasýkingu eða hádegismat.
Starfsfólki og kennurum Listaháskólans hefur nefnilega tekist – eins og elskandi foreldrum í fjárhagskröggum – að láta okkur nemendur aldrei líða skort á meðan við vorum að vaxa.
Takk, kæru kennarar og allt starfsfólk.
Takk fyrir að næra okkur svo vel að við gleymdum hungrinu.
Takk fyrir að gefa aldrei afslátt af heilindum ykkar og metnaði í okkar garð.
Takk fyrir að láta peninga – og skort á þeim – aldrei skilgreina okkur.
Takk fyrir að láta peninga ekki minnka okkur, erindi okkar og möguleika,
eða trú ykkar á listina.
Þessi trú er bráðsmitandi og það er hún sem hefur komið okkur hingað.
Takk fyrir að vinna meira, fyrir jafnvel lægri laun, til að veita okkur framúrskarandi menntun sem við munum búa að lengur og betur en okkur órar fyrir í dag.
Takk.
Nú gæti ég notað tækifærið og skammað Illuga Gunnarsson, hans félaga í ríkisstjórn og fjárlaganefnd fyrir bilaða forgangsröðun og hræsni. Ég gæti fordæmt hvernig mikilvægar stofnanir eru settar út á gaddinn – nema í tilgerðarlegum ræðum á tyllidögum. Og ég gæti fordæmt hvernig listamenn og námsmenn virðast ekki eiga að fá neitt að éta nema það sem úti frýs.
En í dag vil ég eyða orkunni í að gleðjast og þakka.
Öllum nema Illuga.
Stjórnvöldum sem vanrækja listrannsóknir, menningu og menntun – ætti enda að nægja að dæma sig sjálf.
Mennta,- og menningarmálaráðuneyti sem sveltir mennta og menningarstofnanir sömuleiðis.
Og ráðherra sem sinnir ekki hlutverki sínu – verður í bili að láta sér nægja þá skömm.
Í dag er veisluborðið okkar.
Í dag má Illugi éta það sem úti frýs.
Elsku bekkjarsystkini, samnemendur, starfsfólk, kennarar og kæru vinir.
Takk fyrir allt og til hamingju með daginn.