Úrslitaleikurinn sem skar úr um framhald okkar á EM byrjaði vel með því að sjónvarpið sýndi nærmyndir af þjálfaranum Mr. Hallgrímsson sem hallaði aftur augunum undir þjóðsöngnum og var bókstaflega eins og lágmynd á að líta. Tannlæknir, en lágmynd af tannlækni.
Strax á annari mínútu var Hammer hjá Jóa Berg – Jói með gamla sviss skotið sitt eins og Gummi Ben orðaði það. Kosið mest svekkjandi skot heims forever.
Á þriðju mínútu fór Jóndi í geggjaðan kollhnís og líktist glóandi eldhnetti á sporbaug umhverfis jörðu.
Á 15 mínútu fengum við hornspyrnu og Gummi Ben öskraði en ég skildi ekki orð.
Selfyssingurinn Jón Daði skoraði mark þegar tæpar 18 mínútur voru búnar af leiknum – Þetta var stórglæsilegt og Hafið bláa hafið eða stúkan með 10.000 Íslendingum tókst á loft.
30.000 Austurríkismenn fóru að grenja og hugguðu sig við heimasmurðar vínarsnitselsamlokur. Vonandi hlaupa þeir í spik á leiðinni heim.
Austurríkismenn byrjuðu að grenja í pólska dómaranum – rosalega sem það er mikið vælt í þessari íþrótt…
Ari fékk á sig gula spjaldið og fórnaði höndum og dómaraandskotinn dæmdi vítaspyrnu á okkur.
Hannes þurfti ekki að verja og hefði getað fengið sér kaffi og meððí og farið á klósettið því austurríski leikmaðurinn skaut boltanum í stöngina eins og fífl.
Austurríkismenn jöfnuðu þegar klukkutími var liðinn af leiknum. Það var glatað.
Hannes fékk á sig gult spjald! Hvaða djöfulsins rugl er það að skella gulu spjaldi á þenna fullkomna markmann – kannski fullkomnasta markmann heims!
Þegar þarna var komið sögu setti ég bara í vél.
Við rústuðum svo leiknum á lokamínútunum – 2-1 fyrir okkur og 30.000 austurríkismenn lömdu hvern annan með vínarbrauðum og grétu eins og garðkönnur. Þá byrjaði að rigna. Birkir verður nafn ársins, sjö ár í röð.
Nú er það leikur við landslið Englendinga á mánudag. Ég heimta sigur – ekkert minna og engin pressa!