Nýju fötin ráðherrans – spilling í sparifötum

Ásthildur Lóa Þórsdóttir kennari og Vilhjálmur Bjarnason ekki fjárfestir, formaður og varaformaður Hagsmunasamtaka Heimilanna skrifa:

Ásthildur Lóa

Mörgum finnst ráðherra Bjartrar framtíðar hafa gert sig seka um alvarlegan dómgreindaskort, sem sumir kalla spillingu; hún lét taka mynd af sér í kjól inni í þingsal! Kjól sem vinkona hennar hefur hannað og hugsanlegt að vinkonan selji einhverja kjóla út á það að ráðherrann hafi birst í einum inni í þingsal. „Þvílík spilling og misnotkun á valdi!“ er hrópað úr öllum áttum.

Yfir þessu stendur Ísland á öndinni og ýmsir málsmetandi menn hafa tjáð sig um dómgreindarskort ráðherrans og Ísland hefur jafnvel verið borið saman við Norðurlöndin, því þar myndi vera krafist afsagnar hennar fyrir þessa hræðilegu yfirsjón sem hefur áhrif á … ja, enga.

Já, það er greinilegt að spillinginn á Íslandi teygir anga sína víða, alla leið inn í þingsal þar sem hún stendur allt í einu holdi klædd á sparikjólnum!

Við ætlum ekki að gera lítið úr því að einhverjum finnist þetta vera álmælisvert hjá ráðherranum, en hafa þeir sömu þá heyrt um landráðinn sem voru framinn af Alþingi og ráðherrum? Ekki?

Það var þarna þegar ákveðið var að selja fólk í hendur bankanna? Munið þið ekki eftir þessu? Þetta var þegar bankarnir höfðu brotið lögin og það var ákveðið að refsa fórnarlömbum þeirra og selja þau í hendur bankanna.

Þetta gerðist í alvörunni; þúsundir Íslendinga voru seldir í ánauð bankanna og krafðir um greiðslu fyrir skuldir sem þeir höfðu ekki stofnað til.

Vilhjálmur Bjarnason ekki fjárfestir

Það hlýtur að flokkast undir landráð að brjóta gegn lög- og stjórnarskrárvörðum réttindum þegna sinna og selja þá í hendur fjármálafyrirtækja og banka, og algjörlega sambærilegt við það að svíkja þjóð sína og vinna að hagsmunum annars ríkis.

Þúsundir hafa misst heimili sín út af þessum aðgerðum stjórnmálamanna, þjáningar þessara aðgerða eru ómældar og verða aldrei metnar að fullu. Á sama tíma hafa bankamenn, eins og ríki í ríkinu, hert tök sín á íslensku samfélagi og fitnað eins og púkinn á fjósbitanum á blóði almennings.

Landráðin gerðust í nokkrum skrefum á árunum eftir hrun, með aðstoð margra aðila innann kerfisins sem tóku meðvitaða ákvörðun um að vernda bankamennina og áhættufjárfestana fyrir afleiðingum gjörða sinna og skella þeim á almenning, fólk sem hafði tekið bíla- og húsnæðislán.

Ráðherrar, dómarar og háttsettir embættismenn tóku þátt í þessu, ásamt Alþingi sem rak endahnútinn á aðgerðirnar með lagasetningu í desember 2010.

Haldið þið að fólk myndi þurfa að segja af sér á Norðurlöndunum út af þátttöku í landráðum?

Á Íslandi láta ráðamenn hins vegar eins og ekkert sé og með stuðningi fjölmiðla komast þeir upp með að hunsa þá sem reyna að vekja athygli á þessu og svara ekki spurningum.

Við skulum ekki fara í neinar grafgötur með það að stjórnkerfið á Íslandi er spillt, gjörspillt, og hunsun er sterkasta vopn spillingarinnar.

Sjálfsagt megum við sem lent höfum í hræðilegum afleiðingum spillingarinnar á Íslandi þakka fyrir að kjóll á Alþingi opni augu þjóðarinnar fyrir henni, en betur má ef duga skal!

Oft veltir lítil þúfa þungu hlassi og gott að sjá að fjölmiðlamenn og ráðamenn, sem hafa skrifað og tjáð sig um um kjólinn, séu að vakna, en því miður er umfjöllun um hann bara eins og að sópa eldhúsgólfið í brennandi húsi.