Í leiðara í Morgunblaðinu 9. Júlí s.l. , sem líkast til er skrifaður af fyrrverandi Seðlabankastjóra Íslands, fer fram gamalkunnugt skarnakast til RÚV innan gæsalappa, og Guðrúnar Johnsen lektors og rithöfundar hinnar merku bókar; „Bringing down the Banking system“.
Skarnadrífan, snerist um áhyggjur Guðrúnar um augljósa hagsmunaárekstra við val á hæfisnefnd, ótrúverðugleika og skort á hæfni nefndarinnar til að meta faglegt hæfi umsækjenda, því meiri hluti nefndar er skipuð lögfræðingum.
Guðrún Johnsen
Alþjóðlegi Gjaldeyrissjóðurinn deilir áhyggjum Guðrúnar, en leiðarahöfundur kýs að afgreiða hana, rétt eins og Seðlabankinn og Fjármálaeftirlitið gerði árið 2005, þegar Guðrún, þá starfsmaður AGS, gerði sér ferð til Seðlabanka og FME og lagði fram sönnunargögn þess efnis að fjármálakrísa væri að blása upp, og tillögur til að bregðast við og forðast alvarlegar afleiðingar.
Guðrúnu voru sett þau skilyrði að gangast undir hæfnispróf, og hún mætti hafa Word ritvinnsluforrit og Internetið til hjálpar, áður en hún fengi áheyrn hjá FME.
Í leiðaranum, segir fyrrverandi Seðlabankastjóri frá því hvernig Seðlabankastjóri Bretlands var tilnefndur, en lætur algjörlega eiga sig að renna aðeins yfir afrek, hæfni og virðingu Mark Carney´s, sem hann á þó að þekkja svo vel, á meðal sinna kollega sem Seðlabankastjóri.
“Fréttamaðurinn, í hlutverki spyrjanda, gerði enga athugasemd við þetta og hefur sjálfsagt ekkert þekkt til. Ráðning á seðlabankastjóra Bretlands er kunn. Starfið var ekki auglýst þar frekar en annars staðar er gert um slík embætti. Þess vegna sótti enginn um. Og enginn var því að meta hæfi á milli manna. Miklar vangaveltur voru í Bretlandi um hvern George Osborne fjármálaráðherra myndi velja. Hann valdi Mark Carney, sem er formaður í sex manna bankastjórn Englandsbanka. Orð Guðrúnar Johnsen verða ekki skilin öðruvísi en svo að hún vilji fá fjármálaráðherra Bretlands til að velja seðlabankastjóra Íslands.” Úr leiðara.
Mark Carney
Mark Carney var Seðlabankastjóri Kanada frá 2008 til 2013, þegar hann tók við Englandsbanka. Honum er m.a. þakkað að kanadísku bankarnir lentu aldrei í kreppu. Í mars 2008 lækkaði hann stýrivexti um 0,5 á meðan aðrir bankar héldu fast við stýrivaxtahækkanir. Hann lagði líka til ýmsar hagkerfis örvandi aðgerðir, á meðan kollegar hans í Evrópu fórnuðu bara höndum, og einn gerði m.a. gys af því að gjaldeyrisvísitalan væri að ná „hæð hans sjálfs í sentimetrum“.
Kanada varð fyrsta landið til að lýsa kreppunni lokið um mitt ár 2009, þegar kollegi hans á Íslandi sat sem fastast í brunarústum fallins hagkerfis.
Mark Carney er hagfræðingur frá Harvardháskóla og doktor í hagfræði frá Oxfordháskóla. Auk þess að vera formaður fjármálastöðugleikanefndar G20 ríkjanna er hann virtastur og líklega hæfasti Seðlabankastjóri hins vestræna heims.
Það er því heldur ódýr afgreiðsla fyrrverandi Seðlabankastjóra Íslands að segja hann vera „formann í sex manna bankastjórn Englandsbanka“.
Það hefur örugglega verið mikill happafengur fyrir Englandsbanka að fá Mark Carney, og ég get fullvissað ykkur um að hans er sárt saknað úr Kanadabanka.
Það er á þessum nótum sem Guðrún er tala um hæfismat og hæfni. Sumir eru bara óumdeilanlegir, með flekklausan feril, háttvirtir í öllum fjármálaheiminum.
Svo eru aðrir sem hafa misst trúverðugleika og með skaddað orðspor, en haga sér eins og þeir eigi harma að hefna gagnvart hverjum þeim, sem álítur að „íslenska aðferðin“ við ráðningar, sé gengin sér til húðar.