Jóhanna Ingólfsdóttir skrifar:

Það að vera hræddur er svipuð tilfinning eins og vera hafnað. Því ef ég geri ekki eitthvað á þeim forsendum að það hræðir mig, þá er ég sjálfkrafa að hafna sjáfri mér.

Besti vinur minn í mörg ár var kvíðinn. Hann gerði það að verkum að ég þurfti ekki að gera neitt sem hræddi mig og þar af leiðandi þurfti ég aldrei að óttast það að vera hafnað. Kvíðinn kom til mín, ég nærði hann og hlúði að honum og gerði hann að besta vini mínum.

Ég lifði í fullkominni sátt við þennan vin minn kvíðann og hélt mig alveg frá öllum aðstæðum sem mögulega gerðu það að verkum að hann tæki yfirhöndina.

Hann átti það nefnilega til, þegar honum fannst ég ekki nógu góð, nógu sjálfsörugg eða bara ekki eiga heima í einföldustu aðstæðum eins og í búðinni, að taka yfirhöndina og láta mér líða á þann hátt, að ég passaði mig betur að koma mér ekki í slíkar aðstæður aftur.

Við kvíði vorum orðin mjög náin þegar ég áttaði mig á að hann var ekki svo góður vinur, hann gerði líf mitt þannig að ég hafnaði sjálfri mér. Höfnun var nefnilega versti óvinur minn. Ef ég rakst á höfnun þá leið mér mjög illa. Höfnun sá um að ég hafði enga trú á sjálfri mér, ég trúði ekki að ég væri nógu góð, ég trúði ekki að ég gæti gert nokkurn hlut rétt, ég trúði ekki að ég gæti gert eitthvað alveg sjálf, vegna þess að höfnun var búinn að sannfæra mig um það. Kvíði vingaðist svo við mig til þess að vernda mig fyrir höfnun, eða það hélt ég allavega.

Kvíði sannfærði mig um það að höfnun væri óvinur minn og ég trúði honum. Kvíði sagði mér að það versta í heimi væri að vera hafnað og til þess að verða ekki hafnað þá þyrfti ég að vera fullkomin í öllu, í útliti, í málfari og hreinlega bara öllu sem ég gerði, smáu sem stóru. En því meira sem kvíði sannfærði mig um að ég þyrfti að vera fullkomin þeim mun erfiðara var að framkvæma einföldustu verk, því ég var á engan hátt fullkominn. Ég kenndi höfnun um þetta því jú, það var höfnuninni að kenna að ætlast til þess að ég væri fullkomin. Ég var mjög sátt með það að bara leyfa kvíða að stjórna því að ég væri bara heima og segði sem minnst. Kvíði var jú að passa mig fyrir því að hitta ekki höfnun, eða hvað?

Það var alls ekki fyrir svo löngu síðan að ég komst að því að kvíði og höfnun væru í raun og veru vinir, og alls ekki vinir mínir. Kvíði hafði allann tíman verið að vinna með höfnun – gegn mér.

Það var erfitt verk að slíta mig frá vini mínum kvíða, því þó að hann væri slæmur félagskapur fyrir mig þá var það hann sem hafði alltaf verið með mér, alltaf staðið með mér í að passa að ég segði nú enga vitleysu eða hreinlega bara ekki neitt, passa að ég gerði ekki eitthvað sem ég kynni ekki eða hreinlega bara gera ekkert, hann passaði mig svo vel fyrir höfnun þannig að hvernig í ósköpunum átti ég að komast af án kvíða?

Ég setti kvíða og höfnun niður saman, ef ég get horft í augun á höfnun og sagt að ég er ekki hrædd við þig þá þarf ég ekki kvíða til að vernda mig fyrir þér. En hvernig átti ég að fara að því að hætta að vera hrædd við höfnun? Eitt skref í einu. Fyrst vingaðist ég við aðra tilfinngu sem heitir Nóg. Í upphafi hét hún Nóg af því að ég var búin að fá allveg nóg af Kvíða og Höfnun, en svo áttaði ég mig á að vinkona mín Nóg gerði það að verkum að ég var alveg nóg. Skref fyrir skref tók ég það í sundur og setti Nóg í allar mögulegar aðstæður, í staðinn fyrir fyrrverandi vin minn kvíða. Ég er nógu góð, nógu sæt, nógu gáfuð, nógu skynsöm og svo mætti halda áfram endalaust.

Nóg gerir það að verkum að ég þarf ekki að vera hrædd við höfnun og þá þarf fyrrverandi vinur minn kvíði ekki að vera nálægt til að vernda mig, því Nóg fylgir mér í öllum aðstæðum og þá er ég alltaf alveg nóg í öllu sem ég kann og kann ekki.

Jóhanna er er menntaður nlp-markþjálfi

Tilraunir Donald Trump, Bandaríkjaforseta, til að lægja öldur eftir að hann fékk samfélagið vestanhafs til að nötra með uppsögn á James Comey, forstjóra Alríkislögreglunnar hafa tæpast gert annað en illt verra. Í viðtalið við sjónvarpsstöðina NBC í gær sagði forsetinn meðal annars að hann hefði verið búinn að ákveða að reka Comey áður en hann fékk tillögu þar um frá Rod Rosenstein, nýskipuðum aðstoðardómsmálaráðherra. Þetta gengur í berhögg við yfirlýsingar frá varaforseta Trump, blaðafulltrúa Hvíta hússins og annara úr starfsliði forsetans sem héldu fast í þá skýringu að Trump hefði byggt uppsögnina á þriðjudag á álitsgerð Rosenstein sem afhent var sama dag. Trump sagði einnig í viðtalinu að forstjóri FBI hefði verið óhæfur og fór um hann hörðum orðum; sakaði hann um sýndarmennsku og athyglissýki.

Trump viðurkenndi einnig að hann hefði verið að hugsa um „þetta rússneska dæmi“ þegar hann rak Comey og vísaði þar væntanlega til rannsóknar Alríkislögreglunnar á meint ólögmæt inngrip rússenskra stjórnvalda í bandarísku forsetakosnignarnar og mögulegan samblástur með fólki í innsta hring kosningabaráttu Trump. Þetta er einnig á skjön við digurbarkalegar yfirlýsingar starfsmanna Trump fyrr í vikunni sem fullyrtu að uppsögnin hefði ekkert með þau mál að gera heldur væri ástæðan hvernig Comey hefði haldið á rannsókn á liðnu ári á meintum ólögmætum meðförum Hillary Clintons á trúnaðargögnum í sinni utanríkisráðherratíð. Sú skýring þótti ekki halda vatni í ljósi þess að Trump jós Comey lofi á liðnu hausti fyrir það hvernig hann hélt á spöðunum í því máli.

Fjölmiðlar í Bandaríkjunum hafa ekki undan að draga fram endalaust misræmi í frásögum í tenglsum við þennan umdeilda brottrekstur og leiðrétta rangar eða vafasamar fullyrðingar sem koma frá Trump og hans starfsliði. Þar stendur ekki steinn yfir steini og ljóst að málið mu draga dilk á eftir sér.

Fréttatilkynning:

Undirritaðar ungliðahreyfingar harma viðvarandi fjársvelti íslenskra háskóla og vísindasamfélagsins og telja ástandið vera orðið grafalvarlegt.

Óumdeilt er að fjárfesting í menntun og rannsóknum skilar sér til baka með beinum áhrifum á framleiðni, hagvöxt og lífsgæði. Nýsköpun og þekkingarþróun munu verða grunnurinn að farsæld og samkeppnishæfni þjóða á komandi árum.

Sterkir háskólar sem stunda öflugar rannsóknir og kennslu, ásamt því að bjóða upp á fjölbreytt nám, eru því brýnt hagsmunamál núverandi sem og komandi kynslóða. Grunnurinn að því að geta tryggt gæði háskólanáms í landinu er að fjárframlög nái að minnsta kosti meðaltali OECD ríkjanna.

Ungliðahreyfingar stjórnmálaflokkanna vilja því hvetja ríkisstjórnina og Alþingi til þess að bæta stöðuna með þverpólitískri sátt og skýrri framtíðarsýn í menntamálum og krefjast aukinna fjárframlaga til menntamála við afgreiðslu 5 ára fjármálaáætlunar. Aðeins þannig getur háskólastigið þróast og tekið framförum, framtíð okkar til heilla.

Samband Ungra Framsóknarmanna, Ungliðahreyfing Viðreisnar, Ung Vinstri Græn, Ungir Jafnaðarmenn, Ungir Píratar og ungliðar innan Bjartrar Framtíðar

Ráðstefna um byltingar í tóbaksvörnum verður haldin þann 14. maí 2017 kl. 14 í Háskólabíói. Þar verður sýnd heimildarmyndin A Billion Lives og fremstu fræði- og vísindamanna á þessu sviði flytja erindi.

„Myndin A Billion Lives sýnir bakgrunn ráðlegginga WHO og tilskipunar Evrópusambandsins, tilurð tilmæla WHO og tilskipunar Evrópusambandsins til aðildarlanda Evrópu. Viðtöl við fjölmarga aðila m.a. fyrrv frkvstj WHO FCTC stofnunarinnar Derek Yach, fyrrv frkvstj Alþjóða Læknafélagsins Delon Human, ýmsa aðra lækna og fræðimenn lýðheilsu og baráttufólk fyrir bættum lögum með umhyggju fyrir fólki í stað laga byggðra á fordæmingu atferlis og neytenda með hagsmuni fárra og á kostnað fjöldans, þar verið framarlega í umræðunum Clive Bates. Þar kemur einnig fram fyrrv „Winston man“ og svo margt margt fleira fólk. Þessi mynd á örugglega eftir að koma öllum á óvart hvernig heilbrigðisyfirvöld koma að tilmælum WHO og tilskipunum Evrópusambandsins, EU/TPD/2014, og þannig þeim lögum Evrópulanda sem varða stærsta heilbrigðisvandamál sem mannkynið stendur frammi fyrir að leysa.“

Tilefni ráðstefnunnar er að fyrir Alþingi hafa verið lögð tvö frumvörp til laga um veipur (rafrettur). Með ráðstefnu þessari gefst fólkitækifæri til að fræðast nánar um málefnið frá nokkrum helstu fræði- og vísindamönnum þessa sviðs.

Guðmundur Karl Snæbjörnsson læknir er einn þeirra sem að ráðstefnunni standa og hann segir í viðtali við Vísi í dag að umræða um rafrettur á Íslandi sé á villigötum og byggist ekki á vísindum eða staðreyndum. Hann segir að það sé alvarlegt mál þegar heilbrigðisyfirvöld á Íslandi segi fólki ekki satt og fari með rangfærslur um rafrettur eða veipur.

„Hér virðast allir vera á móti veipum án þess að hafa skoðað þetta nægilega vel að mínu mati og líka að mati RCP (Royal College of Phys­icians) og PHE (Lýðheilsustofnun Englands). Flestir viðurkenna í dag að þetta sé 95 til 99,9 prósent skaðminna. Þetta er bara no-brainer.“

Hluti höfunda sem koma að tímamóta skýrslu um tóbaksvarnir koma fram á ráðstefnunni og flytja þar erindi en þeir ráðleggja eindregið rafrettur sem leið til að hætta reykingum og halda því jafnframt fram að notkun þeirra geti lækkað dánartölur allt að hundrað milljóna manna. Alþjóða heilbrigðisstofnunin WHO álítur að um einn milljarður fólks komi til með að deyja af völdum reykingatengdra sjúkdóma á þessari öld segir Guðmundur Karl í samtali við Vísi.

Jóhann Hauksson blaðamaður skrifar:

Búast má við að margir bíði spenntir eftir framburði Ólafs Ólafssonar frammi fyrir stjórnskipunar- og eftirlitsnefnd Alþingis. Svo margt er enn á huldu um kaup S-hópsins á Búnaðarbankanum að nauðsynlegt er að víkja öðrum sjónarmiðum til hliðar og leyfa manninum hiklaust að tjá sig frammi fyrir nefndinni.

Engin ástæða er til að ætla að það standist nánari skoðun sem rannsakendur á vegum Alþingis halda fram um að Ólafur hafi einn haft vitneskju um Hauck & Aufhëuser fléttuna, Lundafléttuna. Enda óhætt að segja að margir í kring um Ólaf hafi hagnast á fléttunni og síðar sameiningu Búnaðarbankans við Kaupþing.

Reyndar er það galli á rannsókninni að ekki virðist hafa verið gerð tilraun til þess að komast yfir lykilgögn um aðdraganda sölunnar á hlut ríkisins í Búnaðarbankanum 16. janúar 2003.

Í skýrslunni segir m.a. á blaðsíðu 33:

Á fundi daginn eftir, 13. desember 2002, sagði formaður nefndarinnar frá fundi sínum og annars nefndarmanns með Ólafi Ólafssyni og Finni Ingólfssyni, forsvarsmönnum S-hópsins og „fulltrúa Soc. Gen.“ þar sem óskað hefði verið eftir frestun á undirskrift kaupsamnings til 13. janúar 2003. Lengri tíma þyrfti til að ljúka áreiðanleikakönnun en endanleg útgáfa hennar væri „skilyrði fyrir því að draga erlenda aðila að samningaborðinu“.

Þetta er svo endurtekið í skýrslu rannsóknarnefndarinnar á bls. 49 og bætt við: „Einnig var haft eftir formanninum [framkvæmdanefndar um einkavæðingu] í fundargerðinni að umræddir forsvarsmenn S-hópsins hefðu þá tilkynnt að „ekki væri hægt að tilkynna um erlendan aðila fyrr en við undirskrift“.

Sem sagt: Leynd og pukur fram að undirskrift 16. janúar 2003. Hvernig ætlar Ólafur að útskýra það frammi fyrir þingnefndinni?

Nokkrar spurningar

Af hverju sóttist rannsóknarnefndin ekki eftir því að fá afhenta áreiðanleikaskýrsluna sem þó var forsenda bankakaupanna? Þar hlýtur að standa svart á hvítu hvort einhverjar skuldbindingar Búnaðarbankans hafi verið rýrar eða verðlausar og gætu leitt til afsláttar frá uppsettu verði ríkisins. Ennfremur hlýtur að standa þar eitthvað um fyrstu aðkomu Hauck & Aufhäuser.

Satt best að segja er mjög undarlegt hve illa hefur gengið að draga þessa áreiðanleikaskýrslu fram í dagsljósið þótt sannað sé að hún hafi verið gerð og PriceWaterhouseCoppers hafi rukkað fyrir gerð hennar. Forsætisráðuneytið sver og sárt við leggur að hafa hana ekki undir höndum þótt einkavæðingarnefndin hafi verið vistuð í því ráðuneyti.

Í skýrslu rannsóknarnefndarinnar segir ennfremur: „Sameining Kaupþings hf. og Búnaðarbankans átti sér stað í maí 2003. Aðdragandi sameiningarinnar virðist meðal annars hafa falið í sér, líkt og ekki þarf að koma á óvart, áreiðanleikakönnun á málefnum beggja félaga sem meðal annars endurskoðendur komu að.“

Engar áreiðanleikaskýrslur koma fyrir sem fylgigögn rannsóknarinnar, hvorki varðandi Búnaðarbankan og kaup S-hópsins né heldur sameiningu Kaupþings og Búnaðarbankans. Ljóst má þó vera að forkólfar Kaupþings þ.á.m. Sigurður Einarsson og Hreiðar Már Sigurðsson undirbjuggu á laun kaup S-hópsins af mikilli kostgæfni allt frá haustinu 2002. Reyndar voru Sigurður og Hreiðar Már kallaðir fyrir rannsóknarnefndina og tekin af þeim skýrsla.

Lánveitingar til S-hópsins, m.a. frá Landsbankanum og fyrirgreiðsla Kaupþings þyrfti einnig að skoða nánar.

Ólafur Ólafsson segir í bréfi til formanns stjórnskipunar- og eftirlitsnefndar: „Í skýrsl­unni er ekk­ert fjallað um stjórn­mála­á­standið í land­inu á sínum tíma, póli­tísk afskipti, mark­mið, einka­væð­ing­ar­ferli bank­anna í víð­ara sam­hengi og ógagn­sæjar for­send­ur. Ég vil fá tæki­færi til að lýsa minni hlið á því hvernig póli­tísk afskipti komu mér fyrir sjónir í ferl­in­u“.

Er Ólafur að gefa þarna í skyn að ógagnsæið og pólitísk afskipti á þessum tíma hafi verið S-hópnum mótdræg?

Forvitnilegt verður að heyra af frekari vitnisburði Ólafs.

Ragnar Þór Ingólfsson formaður VR skrifar:

Nú hefur HB Grandi sagt upp 86 starfsmönnum á Akranesi í hagræðingarskyni þrátt fyrir milljarða hagnað síðustu ára.

Samtals eiga átta lífeyrissjóðir 38,08% hlut í HB Granda með beinum hætti.

Samanlögð árslaun stjórnenda sjóðanna sem fara með hlutinn, samkvæmt ársreikningum, voru 563.607.000 kr. Á síðasta ári. Lesið einnig: http://kvennabladid.is/2017/03/28/med-lifin-i-lukunum/

Höfum hugfast að hæstu taxtar fiskvinnslufólks eru 277.970 kr. á mánuði fyrir utan bónusa.

Ef við setjum það í samhengi við arðgreiðslur til eigenda fyrirtækja í sjávarútvegi og laun stjórnenda þeirra lífeyrissjóða sem eiga í hlut hljótum við að geta gert kröfu um að það verði leitað allra mögulegra leiða til að verja þessi störf og lífsafkomu þessa fólks.

Þetta eru okkar sjóðir sem fara með okkar peninga í að kaupa stóra hluti í þessum fyrirtækjum sem aftur sýsla með auðlindirnar okkar. Getum við gert kröfu um að fyrirtækin fari að lögum um byggðastefnu og taki tillit til samfélagslegra þátta í stað þess að vera með hausinn fastan á bólakafi ofan í Excel skjölum eða í einhverju frekjukastinu taki ákvörðun sem setur líf og afkomu hundruð einstaklinga í algjöra óvissu.

Eigum við sjóðfélagar að krefjast þess að skrifstofur stjórnenda HB Granda verði fluttar á bóndabæ í Ófeigsfirði vegna lægri húsnæðiskostnaðar? Við getum boðið þeim sem vilja áframhaldandi vinnu þar. Kannski svolítið ýkt dæmi en samt ekki því þetta er í raun alveg jafn fjarstæðukennt að ætla einstæðu foreldri að keyra milli Reykjavíkur og Akranes til að sækja sér vinnu, sérstaklega miðað við þau launakjör sem í boði eru.

Það er okkar sjóðfélaga að ákveða hvert hlutverk lífeyrissjóðanna er og hvort við viljum að þeir taki þátt í að móta samfélagið og uppbyggingu þess með bætt lífskjör heildarinnar að leiðarljósi.

Almenningur hefur engin ítök í sjóðunum og vilji sjóðanna, ASÍ/SA í að beita sér fyrir samfélagslegum langtímahagsmunum heildarinnar er borin von.

Ég mun því setja alla mína krafta á næstu misserum í að beita mér fyrir því að lög verði sett á Alþingi um að sjóðfélagar kjósi stjórnir lífeyrissjóða.

Stórkostlegar tölvuárásir standa yfir og hafa yfir nærri hundrað lönd orðið fyrir barðinu á þeim. Árásin lamaði tugi breskra ríkisspítala í dag og þurfti að fresta lífsnauðsynlegum aðgerðum. Vísbendingar eru um að tölvukóði sem notaður var í árásinni hafi verið í tövuárásarvopnabúiri bandarískra leyniþjónsta sem misst hafi hann út úr höndunum.

Fyrstu fréttir um töluvárásina bárust í morgun þegar tölvur starfsmanna breska ríkisspítalans eða NHS læstust; öll gögn voru fryst í dulklóðun og krafa var gerð um greiðslu 300 bandaríkjadala í rafmyntinni bitcoin til að fá aftur aðgang að gögnunum. Þessi lokun á aðgengi í tölvukerfi spítalanna setti allan sjúkrahúsrekstur í Bretlandi í uppnám og voru að minnsta kosti 16 spítalar hálflamaðir (sumar fréttir segja 40). Þar komust starfsmenn ekki inn í nauðsynleg gögn og treystu sér ekki í aðgerðir án þeirra. Fresta þurfti fjölda aðgerða vegna málsins, meðal annars hjartaaðgerðum. Algjört uppnám hefur orðið í kjölfarið. Einn spítalastarfsmaður sagði við BBC í kvöld að sjúklingar myndu örugglega þjást og deyja, vegna árásarinnar. En dæmið varð stærra.

Læsing gagna með heimtingu á lausnargjaldi er í raun vírus sem getur breytt hratt úr sér og það virðist hafa gerst í þessu tilviki. Greint var frá því í kvöld að orðið hafi vart við vírusinn í 99 löndum um allan heim skv. fréttum á BBC og CNN .  Ísland er ekki enn á þeim lista. Vírusinn virkar þannig að notendur fá einfaldlega skilaboð um að gögnin þeirra séu læst og dulkóðuð, heimtað er lausnargjald fyrir endurheimtingu gagnanna og yfirleit fylgir með niðurtalningarklukka sem segir hvenær gögnunum er eytt, ef lausnargjald er ekki greitt. Þetta er þjóðvegarán nútímans á internetinu, eða ígildi mannráns þar sem gögn eru tekin í gíslingu en ekki fólk.

Tölvuöryggissérfræðignar frá Kaspersky fyirtækinu tjáðu Guardian í kvöld að tölvuárásin hefði beinst gegn 45 þúsund tölvum í 74 löndum en talan hefur síðan hækkað í 99. Auk NHS í Bretlandi hefur spænska símafyrirtækið Telefonica verið smitað. Þegar leið á kvöldið hafði vírusinn breitt úr sér yfir Atlantshafið og var farinn að valda usla í Bandaríkjunum og í Suður Ameríku. Póstfyrirtækið FedEx varð meðal annars fyrir árás.

Ört vaxandi vísbendingar eru um að uppruni þessa eitraða tölvukóða sé hjá Bandarískum njósnastofnunum eða að minnsta kosti hafi þær vitað af honum, án þess að vara almenning við. New York Times slær því upp í kvöld að hakkarar hafi ráðist á tugi landa með gögnum sem stolið var frá NSA (Þjóðaröryggisstofnun Bandaríkjanna). Edward Snowden, uppljóstari og fyrrverandi starfsmaður NSA var ekki í vafa í sínu tísti í kvöld. Hann vísar til fyrri fregna, sem WikiLeaks benti meðal annars á, af því að NSA hefði safnað í vopnabúr sitt töluvárásarvopnum af því tagi sem beitt var í dag en misst stjórnar á þeim.

Snowden segir: „Ef NSA hefði upplýst um öryggisgallann, sem notaður var til árása á spítala, þegar hann „fannst“ en ekki þegar þeir misstu hann úr höndunum, hefði þetta aldrei gerst“.

Hakkarahópur sem kallar sig Shadow Brokers deildi vírusnum í liðnum mánuði og fylgdi með orðsending um að það væri gert til að mótmæla Donald Trump. Vírusinn, sem kallaður er WannaCry, er talinn uppruninn frá NSA og leggst aðallega á gamlar útgáfur af Windows stýrikerfinu. Framleiðandinn sendi frá sér uppfærslu fyrir tveimur mánuðum sem átti að hindra að vírusinn veldi usla en talið er að flestir hafi látið hjá líða að uppfæra kerfin af ótta við að virknin myndi skaðast. Í Bretlandi hefur verið á það bent að sparnaður í opinbera heilbrigiðiskerfinu hafi leitt til þess að þar sé enn verið að nota stýrikerfi sem sé yfir 15 ára gamallt og því varnir veikar gagnvart árásum af þessu tagi.

AFP fréttastofan greinir frá því að hluti af tölvum rúsnneska innanríkisráðuneytisins hafi orðið fyrir smitun af tölvuvírusnum. Þetta hafi verið staðfest af talsmanni ráðuneytisins. Fleiri aðilar í Rússlandi hafa orðið fyrir árásinni og meðal annars leitt til röskunar hjá einu af stærri símafyrirtækjum landsins.

Fréttin verður uppfærð.

Páll Matthíasson forstjóri Landspítalans gerði starf hjúkrunarfræðinga að umtalsefni í forstjórapistli sínum í gær en  þann 12. maí  var alþjóðadagur hjúkrunarfræðinga en frægasta hjúkrunarkona allra tíma sjálf Florence Nightingale  var einmitt fædd þennan dag.

Páll minnist ritverks hennar ‘Notes on Nursing’ þar sem Nightingale gerði öryggi sjúklinga að aðalaatriði í hönnun sjúkrahúsa sem þótti byltingarkennt á sínum tíma.

Páll segir í pistli sínum: „Og hún var ekkert að skafa utan af hlutunum en í upphafi textans segir (í lauslegri þýðingu): „Það kann að þykja undarlegt að taka þurfi fram að megináhersla spítala eigi að vera sú að skaða ekki hina sjúku …“. Tillögur sínar byggði hún á tölfræðilegri greiningu á tíðni sýkinga og öðrum fræðilegum athugunum.  Nú, 160 árum síðar, hönnum við nýjan Landspítala með sömu grunnsjónarmið um öryggi sjúklinga í huga.

Páll segir ennfremur að fátt brenni meira á heilbrigðisþjónustunni en fyrirsjáanlegur skortur á hjúkrunarfræðingum í framtíðinni og það sé róið að því öllum árum að gera Landspítalann að fýsilegum valkosti fyrir nýútskrifaða hjúkrunarfræðinga sem og að tryggja að þeir hjúkrunarfræðingar sem starfa nú þegar við spítalann haldi áfram störfum sínum.

Páll talaði  að endingu um nýsamþykkta stefnu um ráðningarfyrirkomulag sérfræðilækna og að markmið hennar væri að sem flestir sérfræðilæknar verði í fullu starfi við Landspítalann og/eða starfi eingöngu við spítalann og hlutastörf sérfræðilækna verði þannig þegar til framtíðar er litið undantekning og ákvarðanir um slíkar ráðningar verði teknar út frá þörfum sjúklinga og á forsendum starfsemi Landspítalans.

Pistil Páls má lesa hér:

Síðustu daga hafa tveir mandarínandarsteggir haldið sig á Húsavík. Fuglaskoðarar og ljósmyndarar hafa fylgst með þeim og myndað. Meðfylgjandi myndir tók Gaukur Hjartarson fuglaáhugamaður.

Mandarínendur eru upprunnar í Asíu, en hafa verið vinsælar í andagörðum í Evrópu. Þaðan eiga þær til að sleppa úr haldi og fara á flakk.

Fuglarnir á Húsavík eru merktir andagarði í Evrópu.

Útskriftarsýningin nema sem útskrifast með BA-gráðu í fatahönnun opnar í dag í Hafnarhúsinu og stendur til 21. maí. Í ár útskrifast 10 fatahönnuðir frá Listaháskólanum. Einn þeirra er María Árnadóttir en Kvennablaðið rak augun í afar sérstakt útskriftarverkefni hennar á Facebook en hún hannaði og bjó til veganpels.

Stílistar og leiðbeinendur: Anna Clausen, Dainius Bendikas Ljósmyndari: Ragnar Visage Módel: Hildigunnur, Eskimo models Förðun: Reykjavík make up school Framleiðendur: MINØR studios

Kvennablaðið ákvað að grennslast nánar fyrir um tilurð pelsins og heyrði í Maríu:

„Þegar kom að því að ákveða um hvað útskriftarverkefnið ætti að vera ákvað ég að gera um eitthvað sem skipti mig miklu máli. Á þessum þremur árum í Listaháskólanum hef ég lært mikið um þá gríðarlegu sóun sem á sér stað í tískubransanum og hlutverk hönnuða í samfélaginu. Ég er miklu meðvitaðri um hvaða áhrif neyslumynstur mitt hefur á umhverfið. Svo er ég mikill dýravinur og hef undanfarið pælt mikið í því hvernig hægt er að minnka kjötneyslu og illa meðferð á dýrum. Kjötiðnaðurinn er mest mengandi iðnaður heims og ber ábyrgð á að minnsta kosti 51% af gróðurhúsalofttegundum sem komast út í andrúmsloftið. Það þarf gríðarlegt magn af landi, mat, orku og vatni til þess að rækta kjöt svo ekki sé minnst á þá gríðarlegu tilgangslausu þjáningu sem það veldur saklausum dýrum.

María með kisunni sinni París

„Ég ákvað þess vegna að helga línunni minni dýraréttindum og vekja þannig athygli á hversu ljótur þessi iðnaður er. Ég vildi líka sýna fram á að það er hægt að fara aðrar leiðir en að misnota dýr, t.d. að þú getur fengið feld eða leður sem er laust við allar dýraafurðir en er einnig umhverfisvænn.“

Feldur í vinnslu og París fylgist með

Það reyndist Maríu erfitt að uppfylla þau markmið sem hún setti sér í verkefni sínu  – að nota engin gerviefni og engar dýraafurðir og í ferlinu varð hún margs vísari.

„Gerviefni eru mjög mengandi í framleiðslu en árlega er notað yfir 70 milljón tunnur af olíu til þess að búa til polyester. Svo tekur það einnig 200 ár fyrir polyester að brotna niður í náttúrunni. Ódýr gerviefni eru líka gífurlega mengandi, sem dæmi gefa þau frá sér gróðurhúslofttegundina N20, sem er í kringum 300 sinnum meira mengandi en C02. Örtrefjar frá gervifatnaði sem berast í sjóinn í gegnum framleiðslu og þvott á fötunum bera ábyrgð á 85% af manngerðum efnum sem finna má í sjónum á strandlengjum.“

María ásamt bekkjasystrum sínum þeim Maríu Nielsen og Mögnu Rún.

„Það reyndist hinsvegar erfiðarar gert en sagt að finna efni sem mættu þessum kröfum, að vera umhverfisvænt vegan efni. Við krakkarnir í bekknum fórum til London til þess að kaupa efni og þótt það sé mikið úrval þar fann ég t.d. ekki feldefni sem var ekki úr gerviefnum og ekki úr dýraafurðum. Það sama mátti segja um leðrið, en ég endaði á því að kaupa korkleður á netinu. Ég leitaði og leitaði að feld á netinu en sem mætti þessum kröfum en það var ekkert til.“

Pabbi Maríu, Árni Daníel Júlíusson hjálpar til við að rýja

Verkefni sem öll fjölskyldan kom að

Á endanum bjó María pelsinn til frá grunni og keypti til þess bómullargarn og hör-java í búðum hérna á Íslandi og á netinu. María notaði síðan rýjaaðferð til að gera feldinn og naut aðstoðar fjölskyldunnar við að fullklára pelsinn.

Sigríður Pálsdóttir, mamma Maríu og Ívar Vincent Smárason, kærasti hennar, hjálpa við feldagerðina

„Það er ótrúlega mikil vinna á bakvið þennan feld og hann hefði aldrei komist á sýningarpallinn án allrar þeirrar hjálpar sem ég fékk. Árni pabbi minn, Birna stjúpmamma mín, Pétur litli bróðir, Jóhanna og Ebba frænkur mína, Sigríður mamma mín, María amma mín og Ívar kærasti minn hjálpuðu öll til við gerð feldsins.“

Birna Gunnarsdóttir stjúpmamma Maríu með feldinn fullgerðann

„Á sýningardaginn átti eftir að klára að ganga frá honum og þá komu 2 stelpur á öðru ári í Listaháskólanum mér til bjargar og hjálpuðu mér að klára hann. Ég er ótrúlega þakklát fyrir alla þá hjálp sem ég fékk og mér fannst svo yndislegt að sjá hvað allir voru mikið til í að hjálpa mér. Ég er svo ánægð af hafa svona mikið af frábæru fólki í kringum mig.“

Og með þessum orðum hennar kvöddum við Maríu og óskuðum þessari skapandi hugsjónakonu velfarnaðar á framabrautinni.

Á þessari mynd klæðist María nashyrninga skyrtu sem var hluti af útskriftarlínunni hennar, gerð úr lífrænum bambus og lífrænni bómull

Hinn 28 ára gamli Salvador Sobral frá Portúgal sigraði Eurovision með yfrburðum en allflest löndin gáfu Portúgal 12 stig fyrir lag hans Amor pelos Dois eða Ást fyrir tvo sem samið er af systur hans laga- og textahöfundinum Luisu Sobral. Þetta er í fyrsta sinn í 53 ár sem Portgúgal nær að verma eitt af efstu fimm sætunum í keppninni. Portúgal hlaut alls 758 stig. Fluttu systkinin lagið saman þegar sigurinn var í höfn.

Lagið er afar óvanalegt og lágstemmt fyrir Eurovision söngvakeppnina en Salvador valdi að flytja lagið á móðurmálinu portúgölsku og flutningur hans var einlægur jafnvel viðkvæmnislegur og laus við tilgerð og íburðarmikla sviðsetningu.

Salvador Sobral hefur sagt að hann hafi mikið dálæti á söngvaranum Chet Baker and Bossa Nova söngvurunum Caetano Veloso og Chico Buarque. Um lagið Amor pelos Dois hefur Sobral sagt að það sé ástarsöngur, sorglegur ástarsöngur sem innblásinn sé af amerískum sönglögum og bossa nova laglínum.

Salvador er hjartveikur og gat því ekki verið viðstaddur fyrstu lokaæfingarnar í Kiev þar sem læknar hans treystu honum ekki til að vera fjarri læknum sínum um margra vikna skeið. Á einni af lokaæfingunum steig systir hans lagahöfundurinn því á svið í hans stað og flutti lagið fyrir hann. Hér má sjá Luisu Sobral syngja vinningslagið sem hún samdi:

Salvador lagði stund á sálfræði áður en hann hlaut frama sem söngvari í heimalandi sínu Portúgal og reyndar líka á Spáni.

Íslendingar virðast hafa hrifist af Sobral því Ísland gaf Portúgal 12 stig og það var enginn annar en faðir Eurovisionfarans Svölu Björgvinsdóttur, Björgvin Halldórsson, sem tilkynnti íslensku stigin með glæsibrag.

Salvador birti myndband af sér syngjandi á baðherbergi í Madrid á Spáni fyrir skemmstu. Hann hljómar líka vel þar við undirleik loftræstingarinnar!

Í tilefni mæðradagsins birti ég þennan gamla pistil sem ég skrifaði kasólétt í Los Angeles fyrir níu árum síðan. Gleðilegan mæðradag og verið góð við mömmur ykkar!

Óhreinu börnin hennar Evu

Þar sem ég er komin af allra léttasta skeiði og barnshafandi bauðst mér á dögunum að láta hnakkaþykktarmæla barnið sem ég geng með. Vökvinn í hnakkagrófinni er mældur með sónarskoðunartæki og ef hann er óeðlilega mikill bendir það til að hugsanlega sé um einstakling með Down-syndrome að ræða.Þó er ekki hægt að skera úr um það með fullri vissu.

En þá er hægt að láta taka sýni úr legvatni eða fylgju til að komast nær sannleikanum en að vísu er þá örlítil hætta á fósturmissi.

En nútíminn býður upp á að því er virðist endalausar leiðir til að rannsaka börn í móðurkviði.

Þar sem við búum í Hollywood þar sem vitfirrtar stjörnur eiga þess kost að kaupa sér sónartæki og fylgjast með afkvæmum sínum daglega var ýmislegt við þessa læknisskoðun sem kom mér undarlega fyrir sjónir.

Ég hef ekki áður staðið frammi fyrir þeim kosti að geta haft svo mikið að segja um afdrif barnsins sem ég geng með.

Áður en hnakki barnsins var mældur var okkur hjónum boðið upp á genetíska ráðgjöf.

Á móti okkur tók fram úr hófi gleiðbrosandi kvenmaður sem virtist líkari eitilhörðum sölumanni en skólasystur Kára Stefánssonar.

Fraukan virtist barnung og því brá mér heldur í brún þegar hún sagði glaðbeitt að fyrir fimmtán árum þegar hún hóf störf hjá fyrirtækinu hefði hún ekki getað boðið upp á neitt af þessum dásamlegu nýjungum sem hún var um það bil að fara að leiða okkur í sanninn um.

Við vorum rétt búin að hitta konuna og mér var strax orðið í nöp við hana. Þetta var stökkbreyttur andskoti, það fór ekki á milli mála. Hvernig fór hún að því að líta svona vel út?

Hún kynnti hverja rannsókn fyrir sig líkt og um vörur í verslun væri að ræða.

Síðan teiknaði hún niður á blað af mikilli færni ættartré okkar beggja þar sem við eftir bestu getu reyndum að rifja upp þær meinsemdir sem hafa hrjáð fjölskyldumeðlimi okkar í gegnum aldirnar og fram á okkar daga.

Ég hef nú ekki legið í sjúrnölum fjölskyldunnar, því gekk okkur hjónum ekkert sérlega vel í þessu minnisprófi enda af hraustu fólki komin svona gegnumsneitt.

En þegar hingað var komið sögu var ég gjörsamlega miður mín og sannfærð um að eitthvað væri að. Því hræðsluaðferðin hefur tilætluð áhrif.

1. Yfirheyra fólk í lengd og breidd um hugsanlega sjúkdóma sem leynast í ættum þeirra.

2. Bjóða síðan upp á rannsóknarleiðir til að sjá fyrir hina og þessa galla þó með þeim formerkjum að ekkert sé óbrigðult í þeim efnum.

3. Kynna leiðir til að borga slíkar rannsóknir því ekki eru þær ókeypis.

4. Í framhjáhlaupi nefna þann valkost að ef um einhvern hugsanlegan genagalla sé að ræða, gefist manni kostur á að láta eyða fóstrinu allt fram að tuttugustu viku meðgöngu.

5. Að endingu spyrja elskulega hvað manni hugnist að láta framkvæma í dag. Ekki ólíkt því þegar maður fer og lætur klippa sig.

Ég spurði yngri dóttur mína einhverju sinni hvar hún hefði verið áður en hún fæddist.

Það stóð ekki á svörunum. Hún sagðist hafa verið uppi í skýjunum og fylgst með mér úr glugganum hjá Guði. Að því búnu hefði hún valið að ég yrði mamma hennar. Mér lætur betur að hallast að þeirri siðfræði að börnin velji okkur en ekki öfugt.

Pistill birtist áður í Málgagninu.

Ellen Calmon formaður Öryrkjabandalagsins var í gær kosin í stjórn Evrópusamtaka fatlaðs fólks e. European Disability Forum (EDF) sem eru regnhlífasamtök aðildarfélaga fatlaðs fòlks á þingi samtakanna sem fer fram um þessar mundir í Madrid.

European Disability Forum er einstakur vettvangur þar sem saman koma fulltrúar frá allri Evrópu og vinna að málefnum fatlaðs fólks. Kvennablaðið heyrði í Ellen sem stödd er í Madrid og við spurðum hana hvaða þýðingu stjórnarseta hennar fyrir hönd Öryrkjabandalagsins hefði:

„Með því að taka þátt í starfi EDF getum við haft áhrif til dæmis á tilskipanir sem m.a. íslenska ríkið tekur upp. Svona samstarf fjallar bæði um að gefa og þiggja. Við öðlumst þekkingu á því að koma málefnum á dagskrá, getum haft áhrif á íslensk stjórnmál í víðara samhengi. Þá getum við einnig miðlað til þeirra landa sem standa mögulega verr að vígi þegar kemur að réttindum fatlaðs fólks.

ÖBÍ vill að valfrjálsa bókunin við Samning Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks verði lögleidd á Íslandi ásamt samningnum og það er lögð rík áhersla á mikilvægi þess hjá EDF. Nokkur lönd hafa þegar lögleitt bæði samninginn og bókunina en ekki öll. EDF vinnur m.a. að því að gera valfrjálsu bókunina að málefni Evrópuþingsins og við vitum að Ísland verður að líta til þess sem þingið ákvarðar um.“

Íslensk stjórnvöld drógu eins og kunnugt er fullgildingu samningsins í 10 ár og með stjórnarsetu Ellenar í Evrópusamtökunum má ætla Evrópa muni fylgjast betur með málum á Íslandi.

Evrópusamtökin voru stofnuð árið 1996 og einsettu sér að ákvarðanir samtakanna væru teknar með og af fólki sem er fatlað. Markmið samtakanna er að tryggja jöfn tækifæri fyrir alla fatlaða einstaklinga.

Evrópusamtökin vinna náið með stjórnvöldum bæði í Evrópu og með Sameinuðu þjóðunum um réttindi fatlaðs fólks, kvenna og barna og eitt af hlutverkum þeirra er að koma málum á dagskrá t.d. hjá Evrópuþingi og hafa áhrif á tilskipanir þar.

Jóhann Hauksson blaðamaður skrifar:

„Menn eru ekkert að stressa sig á þessu, því komi nefndin með tillögur um grundvallarbreytingar, þá verða þær einfaldlega stöðvaðar í þinginu. Þetta er nú ekki ýkja flókið.“

Hver talar hér og um hvað?

Jú, ónafngreindur þingmaður Sjálfstæðisflokksins nú um helgina í málgagni stórútgerðarinnar, Morgunblaðinu, og leggur út af skipan nefndar á vegum sjávarútvegsráðherra sem ætlað er meðal annars að fara í saumana á veiðigjaldinu.

Það kemur sem sagt ekki til greina af hálfu Sjálfstæðisflokksins að auka gjaldtöku fyrir nýtingarrétt á auðlindum sjávar.

Af hverju eru sjávarauðlindir í almannaeigu svo frábrugðnar  til dæmis orkulindum í almannaeigu?

Bjarni Benediktsson formanni Sjálfstæðisflokksins finnst sjálfsagt að vaxandi arður af orkufyrirtækjum renni í sjóði almenningi til heilla í framtíðinni. Enginn gerir athugasemdir og menn láta boðskap forsætisráðherrans sér vel líka.

Enda eru orkufyrirtækin í almannaeigu.

 Það munaði ekki miklu

En það er kannski bara heppni að orkufyrirtæki landsmanna eru enn í almannaeigu því frjálshyggjubræður Bjarna gerðu sannarlega atlögu að orkufyrirtækjunum fyrir að verða einum áratug.

Fyrir alþingiskosningarnar í lok apríl 2009 birtust upplýsingar í fjölmiðlum um há fjárframlög til stjórnmálaflokka árið 2006. Mesta athygli vakti 30 milljóna króna framlag FL Group og 25 milljóna króna framlag Landsbankans til Sjálfstæðisflokksins. Ekki löngu áður hafði flokknum að auki borist 5 milljóna króna framlag frá Landsbankanum. Alls um 60 milljónir króna. Alveg óvart voru Landsbankinn og FL Group á þessum tíma mjög upptekin af sérstakri samvinnu við orkufyrirtækin í landinu um útrás.  Sumpart var brautin rudd með sölu og einkavæðingu Hitaveitu Suðurnesja.

Áttu framlögin til Flokksins að liðka fyrir einkavæðingu orkulinda? Fyrir hrunið skrifaði m.a. helsti hugmyndafræðingur sjálfstæðismanna í erlent blað að „skýra þyrfti einkaeignarréttinn, bæði á fjármagni og náttúruauðlindum“.  „Tímabært er að leysa úr læðingi krafta einkaframtaksins svo að íslensk sérþekking og hugvit fái notið sín til fulls…,“ eins og lesa mátti í landsfundarályktun Sjálfstæðisflokksins á þessum tíma.

Að greiða fyrir veitta þjónustu

Nú er til þess að taka að Bjarni Benediktsson sá sitt óvænna og ákvað að endurgreiða framlögin frá Landsbankanum og FL-Group úr sjóðum flokksins, 55 milljónir króna, og viðurkenna þar með í leiðinni að peningarnir hefðu verið skítugir, jafnvel mútufé.

Ekki hvarflar að mér að stórútgerðin í landinu hafi borið fé á Sjálfstæðisflokkinn í þeim tilgangi að tryggja sérhagsmuni sína, svo sem að koma í veg fyrir innheimtu veiðigjalds sem einhverju næmi fyrir þjóðina.

En hún hefur að minnsta kosti óbeint stutt Sjálfstæðisflokkinn með því að moka fé í taphít Morgunblaðsins frá árinu 2009, sem nemur hátt í tveimur milljörðum króna.

Árið 2009 var óvart árið sem Bjarni Benediktsson ákvað að endurgreiða úr sjóðum Sjálfstæðisflokksins skítugu milljónirnar frá Landsbankanum og FL-Group.

„Þetta er ekki ýkja flókið“, svo vísað sé til ónafngreinds þingmanns Sjálfstæðisflokksins á síðum Morgunblaðsins.

Guðmundur Karl Karlsson skrifar:

Í skjóli samkomulags best þekkt sem Dyflinarreglan velja íslensk stjórnvöld að misnota landfræðilega staðsetningu til að fyrra sig af ábyrgð á flóttamannavanda Evrópu. Það þarf ekki að útskýra það nánar að hingað kemst enginn nema með milligöngu í öðru Evrópulandi og enginn fær vegabréfsáritun frá stríðshrjáðum löndum þar sem þau eru talin „líkleg til að sækja um hæli“. Þessu mótmælti fámennur en góðmennur hópur á Austurvelli í gær. Flestir úr röðum hælisleitenda sem eru í þeirri stöðu að fá ekki áheyrn í sínu máli. Útlendingastofnun vísar öllum Dyflinarmálum aftur til þess lands sem „ber ábyrgð“ á málinu samkvæmt Dyflinarsáttmálanum. Þetta er langt og strangt ferli og fá þá hælisleitendur smjörþefinn af því lífi sem hér er að finna. Friður, ró, náungakærleikur, hreint loft og gnægð af hreinu drykkjavatni. Nóg er um vinnu að hafa sem aðeins þeir sem eru tilbúnir til að sanna sig vilja taka að sér. Það undarlega er að það virðist ekki vera nein skýring bakvið þessum ákvörðunum önnur en sú að það er ekki pólitískur vilji til að hjálpa að takast á við flóttamannavandann. Það var pólitískur vilji til að styðja við illa ígrundaða innrás í Írak, en nú þegar komið er að því að axla þá ábyrgð sem þeirri stuðningsyfirlýsingu óhjákvæmilega fylgir þá er hlaupið undir bagga og vísað í valkvæma heimild í lélegu samkomulagi sem er sér hannað til að koma sem mestri ábyrgð á nágrannalönd ófriðarsvæða.

 Traðka hér

Hún Aya er 6 ára stúlka sem samkvæmt Barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna á rétt á áheyrn í sínu máli sem og Hichem bróðir hennar sem er 13 ára. Í barnasáttmálanum segir:

„Aðildarríki skulu virða og tryggja hverju barni innan lögsögu sinnar þau réttindi sem kveðið er á um í samningi þessum, án mismununar af nokkru tagi, án tillits til kynþáttar, litarháttar, kynferðis, tungu, trúarbragða, stjórnmálaskoðana eða annarra skoðana, uppruna með tilliti til þjóðernis, þjóðhátta eða félagslegrar stöðu, eigna, fötlunar, ætternis eða annarra aðstæðna þess eða foreldris þess eða lögráðamanns. „

Þetta er réttur sem var hundsaður af Útlendingastofnun með því að veita henni áheyrn. Þetta er gert í skjóli þessa heimilda úr Dyflinarsáttmálanum sem er valkvæm heimild sem má beita að uppfylltum nokkrum skilyrðum. Hún uppfyllir ekki þau skilyrði en foreldrarnir gera það. En undir engum kringumstæðum var hlustað á hennar rödd. Ekki svo mikið sem fundur til að spyrja, „hæ, hvað segir þú, hvað ertu gömul.“. Það hefðu þau getað gert á annað hvort ensku, arabísku eða íslensku enda talar hún öll þau tungumál sem og töluvert í frönsku. Það er því óhjákvæmilegt að ætla að hún uppfylli eftirfarandi kröfur í lögunum:

„Aðildarríki skulu tryggja barni sem myndað getur eigin skoðanir rétt til að láta þær frjálslega í ljós í öllum málum sem það varða, og skal tekið réttmætt tillit til skoðana þess í samræmi við aldur þess og þroska. „

Þetta eru klár lögbrot þegar það er verið að beita þessari heimild úr Dyflinarreglugerðinni þegar börn eiga í hlut. Þetta er líka ömurleg framkoma við fólk í neyð og ábyrgðaleysi stjórnvalda gagnvart þeim vanda sem blasir við Evrópu.

Það er enginn að biðja um að opna neinar flóðgáttir, eða hleypa öllum inn í landið sem hingað leita. Það er verið að tala um að veita flóttamönnum áheyrn og meta þörf viðkomandi á alþjóðlegri vernd. Ef hún liggur svo ekki fyrir þá er málinu vísað frá og viðkomandi vísað úr landi. Komi hinsvegar í ljós að viðkomandi er í bráðri hættu er  honum veitt vernd. En þá þarf viðkomandi líka að standa á eigin fótum og gefa af sér í þjóðfélaginu líkt og aðrir virkir þegnar. Þetta er tækifæri sem flestir úr þessum hóp hafa vaðið gegnum helvíti á jörðu til að fá.

Lína Dögg Ástgeirsdóttir fjölskyldufræðingur í Reykjavík skrifar:

Ísland er svo sannarlega barnaþjóð, en segja má að fjölskyldan sé hornsteinn hins íslenska samfélags og jafnframt uppspretta margra og góðra lífsgilda. Í okkar þjóðfélagi búum við svo vel að hér er til staðar opinber fjölskyldustefna sem meðal annars á að hlúa að og vernda allar fjölskyldur óháð fjölskyldugerð eða búsetu. Fjölskyldan er vettvangur tilfinningatengsla og fjölskyldulífið veitir einstaklingum tækifæri til þess að dafna og þroskast eins og best verður á kosið. En fjölskyldulífið getur líka reynst flókið og stundum koma upp erfiðleikar sem ekki tekst að leysa úr með farsælum hætti innan fjölskyldunnar. Þá þarf utanaðkomandi aðstoð.

Fjölskyldumeðferð er skilgreind sem meðferð sem tekur mið af áhrifamætti fjölskylduheildarinnar og leitast við að draga úr spennu og átökum með því að styrkja samskiptakerfin innan fjölskyldunnar. Skilgreiningin byggir á hugmyndinni um fjölskyldu sem kerfi þar sem vitund um líðan hvers og eins og breytingar á henni hafa áhrif á alla innanborðs. Í meðferðarvinnu er viðfangsefnið oft flókin samskipta- og tilfinningamál sem liggja djúpt. Á Íslandi er starfandi nokkuð stór hópur af fagfólki sem lokið hefur sérnámi í fjölskyldumeðferð. Endurmenntun í Háskóla Íslands hefur boðið uppá meistaranám í fjölskyldumeðferð síðan árið 2009 og því fer fagfólki með sérþekkingu á fjölskyldumeðferð á Íslandi stöðugt fjölgandi. Starfsvettvangur fjölskyldufræðinga er gríðarlega fjölbreyttur en með þessari grein viljum við einmitt vekja athygli á því veigamikla og litríka starfi sem fjölskyldufræðingar um allt land vinna hvern dag í okkar góða samfélagi.

Í Grafarvoginum er starfrækt Fardeild, sem er sérhæft úrræði sem þjónar grunnskólunum í borgarhluta 4 (Grafarvogur og Kjalarnes). Skjólstæðingar Fardeildar eru nemendur með náms- og hegðunarerfiðleika sem og nemendur með atferlis- og/eða geðraskanir. Vinnulag hverju sinni fer alfarið eftir eðli hvers máls en í boði eru t.d. vikuleg viðtöl sem og stuðningur og ráðgjöf til kennara, skóla og foreldra. Allur rekstur er alfarið í höndum skólanna í sameiningu, en unnið er með hvert mál í sínu skólaumhverfi. Upphaflega var áhersla lögð á viðtöl við nemendur og ráðgjöf við skóla en síðustu tvö ár hefur starfið tekið töluverðum stakkaskiptum og liggur áherslan nú enn fremur í fjölskylduvinnu en áður þar sem í dag starfa við deildina tveir fjölskyldufræðingar. Báðar hafa lokið námi í fjölskyldumeðferð frá Endurmenntun Háskóla Íslands. Fjölskyldumeðferðin er afar mikilvæg viðbót við starfið í Fardeild þar sem barnið sem um ræðir er alltaf mótað af því fjölskylduumhverfi sem það kemur úr og þar af leiðandi undir áhrifum þess.

Stundum eru börnin að sýna ákveðinn hegðunar og/eða tilfinningavanda í skólaumhverfinu sem rekja má til samskiptavanda innan fjölskyldunnar inni á heimili barnsins. Auk þess eru margir af skjólstæðingum Fardeildarinnar skilnaðarbörn sem eru að kljást við tilfinningavanda í kjölfar foreldraskilnaðar svo einhver dæmi séu nefnd. Í mörgum málum er nánast gagnslaust að ætla sér að vinna einungis með barnið eitt og sér í sínu skólaumhverfi, þar sem vandi barnsins liggur til að mynda í samskiptum eða tengslum innan fjölskyldunnar. Stundum koma foreldrar og hitta fjölskyldufræðing í nokkur skipti áður en barnið, og jafnvel systkini, koma líka ásamt foreldrum. Á þessu er allur gangur og fer það alfarið eftir eðli málsins og hvers fjölskyldan óskar hverju sinni. Jafnframt er lykilatriði að ólíkar stofnanir sem að málum skjólstæðinganna koma vinni saman þ.e.a.s. skóli, heilsugæsla, þjónustumiðstöðvar, barnavernd og BUGL. Þannig er hægt að stuðla að samfellu í málum.

Á síðustu árum hefur málafjöldinn innan Fardeildar farið sífellt vaxandi og málin að þyngjast innbyrðis. Börn greinast með kvíða í auknum mæli auk þess sem hegðunarvandi virðist vera að ágerast. Við búum í stækkandi samfélagi þar sem hraðinn er mikill. Flestir foreldrar þurfa að vinna langa vinnudaga auk þess sem tæknin er orðin allsráðandi í formi allskonar snjalltækja sem hefur óneitanlega áhrif á samskiptamynstur heima fyrir. Flóknar samsetningar af fjölskyldum eru að færast í aukana, en stjúptengsl eru afar flókið og vandmeðfarið fyrirbæri. Nýleg skýrsla sem unnin var fyrir skóla- og frístundaráð Reykjavíkurborgar gefur til kynna að grunnskólar borgarinnar hafi ekki burði til þess að sinna nemendum með hegðunarvanda eða alvarleg geðræn vandamál sökum skorts á starfsfólki og fjármagni. Til úrbóta er meðal annars lagt til að ráða fleiri þroskaþjálfa eða atferlisþjálfa inn í skólana, sem og sálfræðinga og félagsráðgjafa í allra þyngstu skólana. Það er svo sannarlega þörf á þessum úrbótum en ekki síður mikilvægt að ráða fleiri fjölskyldufræðinga inn í skólakerfið okkar. Fjölskyldumeðferð innan skólakerfisins er mikilvægur hlekkur í því að stuðla að geðheilbrigði í okkar síbreytilega samfélagi og mögulega koma í veg fyrir kynslóðaflutning. Fjölskyldufræðingar vilja standa vörð um fjölskyldurnar okkar á Íslandi með því að vinna á heildrænan hátt.

Það er mikil ánægja meðal skólastjórnenda, kennara og annars starfsfólks í Grafarvoginum og á Kjalarnesinu með það starf sem Fardeild sinnir. Það er svo sannarlega einhugur um að deildin sé bæði mikilvægur og ómissandi hlekkur í skólaumhverfinu í borgarhluta 4. Foreldrar og forráðamenn hafa jafnframt verið þakklát þeirri hjálp og þeim stuðningi sem þeirra börn og fjölskyldur hafa fengið. Það verður þó að segjast að með tilkomu fjölskyldufræðinganna og þekkingu þeirra á fjölskyldumeðferð er nú hægt að bjóða uppá mun heildrænni og árangursríkari þjónustu í Fardeild en áður var. Það er jú svo að ekkert barn er eyland heldur hluti af sínum fjölskyldutengslum sem stundum geta reynst flókin og þá er mikilvægt að hægt sé að vinna með vanda barnsins frá grunni og stundum jafnvel langt aftur í kynslóðir.

Þann 15. maí er einmitt alþjóðlegur dagur fjölskyldunnar og því kjörið að minna á það góða og mikilvæga starf sem fjölskyldufræðingar vinna hér á Íslandi og einnig út um allan heim dag hvern. Til hamingju Ísland og allar okkar litríku og fallegu fjölskyldur og gleymum aldrei að hlúa vel að hvert öðru.

Hlýjar kveðjur

Lína Dögg

Kristinn Hrafnsson skrifar:

Þessa dagana hvolfist yfir stuðningur við veip-frumvarp Óttarrs Proppé heilbrigðisráðherra og kemur úr öllum áttum; frá lýðheilsu- og heilbrigðisstofnunum og samtökum heilbrigðisstarfsmanna. Fólkið sem setur nafn sitt við þetta er á villigötum og áttar sig ekki á því að það hefur engin vísindaleg rök að baki sér í stuðningi við að setja veipur undir sama lagaflokk og tóbak. Önnur varan drepur – hin bjargar mannslífum. Að flokka saman það sem drepur og það sem bjargar er ekki bara yfirmáta heimskulegt, heldur stórhættulegt. Það beinlínis drepur.

Þetta kom skýrt fram á ráðstefnunni Veipum-lifum  í Háskólabíói á sunnudag sem undirritaður stýrði, en þar töluðu helstu lýðheilsusérfræðingar Breta á sviði tóbaksvarna. Þetta voru þrír prófessorar; John Britton við Háskólann í Nottingham, Peter Hajek við Queen Mary Háskólann í Lundúnum og Linda Bould, deildarforseti við Stirling Háskóla. Britton veitir forstöðu UK Centre for Tobacco & Alcohol Studies, Hajek er forstöðumaður Health and Lifestyle Research Unit við Wolfson Institute of Preventative Medicine og Bould er aðstoðarforstöðumaður UK Centre for Tobacco and Alcohol Studies sem 13 háskólar í Bretlandi reka. Auk þess talaði Clive Bates sem er fyrrverandi forstöðumaður ASH, Action on Smoking and Health, stofnunar sem meðal annars er þökkuð góður árangur við að minnka tóbaksnotkun í Bretlandi á liðnum árum.

Þetta fólk tengist síðan tveimur nýlegum skýrslum um veipnotkun frá óumdeildum aðilum á sviði lýðheilsumála, annars vegar frá bresku læknasamtökunum Royal College of Physicians (RCP) sem eru ein virtustu læknasamtök heims (m.a. fyrstu læknasamtökin í heiminum sem bentu árið 1962 á ótvíræða skaðsemi reykinga). Nú benda þau á ótvíræða skaðsemi þess að leggja stein í götu veipanna – besta skaðaminnkunartækis í baráttunni gegn reykingum sem hefur komið fram. Hins vegar er þetta skýrsla frá opinberu Bresku lýðheilsustofnuninni, Public Health England (PHE) sem tekur í sama streng. Báðar þessar skýrslur byggjast á hundruð ritrýndra rannsókna sem hafa birst í fagritum. Heildarniðurstaðan í báðum er að veipur eru a.m.k. 95% skaðaminni en tóbak. Það er ekki svo að það sé hægt að finna 5% skaða – þvert á móti; þessi 5% eru föst varfærnismörk sem vandaðir vísindamenn gefa sér.

Í máli sérfræðinganna á sunnudag kom einnig fram að þó að skýrslurnar séu rétt rúmlega ársgamlar hafa verið að hlaðast inn rannsóknir á veipnotkun sem styðja enn frekar skaðleysisniðurstöðu skýrslanna. Veipur eru til dæmis nýtt fyrirbæri en fyrr á þessu ári birtist fyrsta vísindarannsóknin á langtímaáhrifum sem sýndi skaðleysi.
Nú er svo komið að mestu áhyggjur þessara vísindamanna er að vanhugsuð reglusetning um veipur, dragi verulega úr virkni þessa mikilvæga skaðaminnkunartækis og samflokkunin með tóbaki valdi stórkostlegum ranghugmyndum. Til að mynda heldur tæpur fjórðungur breta ennþá að veipur séu jafnhættulegar og sígarettur.

Fyrirlesararnir á sunnudag skutu í kaf öll þau rök sem fylgismenn veipfrumvarpsins halda á lofti, þar á meðal heilbrigðisráðherrann sjálfur og gerðu það með vísan í vísindarannsóknir. Nei, veipur eru ekki tæki sem lokkar börn til að reykja. Engin rannsókn sem heldur vatni styður það. Nei, það er engin hætta af „óbeinni“ veipun. Nei, nikótín veldur ekki krabbameini. Nikótín er örvandi efni á sama hátt og koffein.

Áður en menn í algerri vanhugsun ákveða að flokka kaffi með tóbaki ættu þeir að kynna sér raddir sérfræðinga og skella ekki skollaeyrum við. Þrátt fyrir að vera boðið mætti enginn af háværum stuðningsmönnum veip-frumvarps heilbrigðisráðherra á ráðstefnuna, ráðherrann sjálfur lét ekki sjá sig. Þrír þingmenn mættu.
Þetta fólk sem skellir skollaeyrum við vísindum hefði haft gott af að heyra það sjónarmið að þetta frumvarp, sem er grundvallað á tilskipun ESB, byggist á engum eða vondum eða úreltum rannsóknum. Það hefði haft gott af að heyra það sjónarmið að á meðan við ætlum að vera síðasta Evrópuríkið til að stökkva á þennan vagn eru ríki eins og Nýja Sjáland og Kanada að líkindum á leið að stökkva af honum.

Á ráðstefnunni voru allir þessir fræðimenn spurðir hvort þeir væru tilbúnir til að vera íslenskum löggjafa til leiðsagnar og tóku allir vel í það erindi. Það er því ekki of seint fyrir Alþingi að fá nýjustu upplýsingar og stíga ekki það stórkostlega óheillaskref að leggja hindranir í veg björgunarleiðar fyrir reykingarfólk. Með því eru menn að leggjast á sveif með þeim einum sem selja tóbakið.
Þingmenn ættu að hafa hugfast að það mun drepa.

(Upptaka frá ráðstefnunni hefur verið sett á netið og má nálgast á síðunni veipum-lifum.is)

Mynd: Sara Óskarsson

Enn einn skandallinn skekur nú höfuðstað Bandaríkjanna. Dagblaðið New York Times flytur fréttir af því að Donald Trump, Bandaríkjaforseti, hafi beðið James Comey, forstjóra FBI að hætta rannsókn á Michael Flynn, fyrrverandi þjóðaröryggisráðgjafa forsetans. Blaðið segir að þetta komi fram í minnisblöðum frá Comey þar sem hann hafi skráð nákvæmlega öll samskipti við Trump. Göngin eru ekki birt en vísað í þau með beinum tivitnunum í orð forsetans. Trump rak Comey úr stöðu forstjóra Alríkislögreglunnar fyrir viku síðan en það olli mesta fjaðrafoki í krignum Trump frá því hann tók við embætti í byrjun ársins.

Samkvæmt dagblaðinu Guardian flýttu blaðafulltrúar Hvíta hússins sér til að gefa út yfirlýsingu þar sem því var þverneitað að forsetinn hefði lagt slíka beiðni fyrir forstjóra FBI. Leiðtogar Demókrata í þinginu lýstu hneikslan á þessum tíðindum og ítrekuðu kröfu sína um að sérstakur saksóknari væri skipaður í málið. Andstæðingar þeirra í röðum Repúblíkana reyndu hvað þeir gátu að svara sem minnstu um tíðindin þegar þau voru borin undir þau. Einn gerðist svo grófur að senda blaðamanni puttann, þegar hann var spurður út í fréttirnar.

Kristinn Hrafnsson skrifar:

Ég hugsa oft til systkina í Bagdad í Írak sem við Ingi Ragnar Ingason, kvikmyndaframleiðandi, hittum í apríl 2010. Þau heita Said og Doha og eru ekki lengur mikil börn, núna sjö árum síðar. Fyrir 10 árum urðu þau föðurlaus þegar pabbi þeirra, Matasher Tomal, var skotinn til bana af bandarískum „skyttum“ í hátækniþyrlu sem ósmekklega er kennd við Apache, stoltan ættbálk frumbyggja Ameríku. Útlenskir landtökumenn gerðu sitt til að útrýma frumbyggjunum í Ameríku og mættu síðan í farskjóta, nefndum eftir frumbyggjunum, sem innrásarher í Mið-Austurlöndum, til að drepa – drepa meðal annars Matasher Tomal, pabba þeirra Said og Doha.

Þegar við Ingi hittum börnin vissum við meira en þau um örlagaríka daginn þegar þau misstu föður sinn. Við vissum að það var til myndband af árásinni. Þau sýndu okkur örin á líkamanum, eftir brotin úr sprengjukúlunum sem hermennirnir létu rigna yfir bíl pabba þeirra. Brotin grófu sig inn í holdið og ef Matasher hefði ekki kastað sér yfir þau í framsæti sendibílsins, hefðu þau dáið líka. Örin hverfa aldrei en ósýnilegu örin á sálinni eru verst. Maður sá glitta í þau í augnaráðinu. Árásin á þessi börn og morðið á föður þeirra var stríðsgæpur sem enginn hefur þurft að axla ábyrgð á. Matasher Tomal hafði það eitt sér til saka unnið að aka fram á skelfilegar afleiðingar af sprengjukúluregni árasárþyrlna og reynt að bjarga helsærðum, vopnlausum, starfsmanni Reuters fréttastofunnar.

Said og Doha. Mynd: Ingi R. Ingason

Réttlæti tekur á sig ýmsar myndir. Það litla réttlæti sem börnin fengu var að þau og heimsbyggðin öll fékk vitnisburð um ódæðið og sannleikann í málinu. Allur almenningur fékk að sjá þetta eigin augum í myndbandinu Collateral Murder sem WikiLeaks birti örfáum dögum eftir að við hittum börnin. Þetta sönnunargagn er þeirra eina réttlæti og það eiga þau einni hetju að þakka; konu sem gengur út úr fangelsi í Bandaríkjunum í dag eftir langa vist á bak við lás og slá. Chelsea Manning hefur afplánað sjö ár í öryggisfangelsi fyrir þær sakir einar, að koma sannleikanum fyrir almenningssjónir – fyrir að stuðla að einhverju réttlæti.

Chelsea er talin heppin að hafa verið í fangelsi í sjö ár enda var dómurinn yfir henni 35 ár. Sannleikurinn kostar sitt. Hun var sakfelld fyrir að miðla upplýsingum um skelfingu stríðsins í Afganistan og Írak og fyrir að miðla diplómataskeytum frá öllum sendiráðum Bandaríkjanna með sönnunum um stórkostlega spillingu í fjölda landa og harðsvíraða utanríkisstefnu heimsveldis, sem hélt gott bókhald um mannréttindabrot og spillingu pólitískra afla, en var samt sér lagi umhugað um að eiga við þau gott og farsælt samstarf.

Það var hermaðurinn Bradley sem var dæmdur en það er konan Chelsea sem stígur út úr fangelsinu, sem sigurvegari á mörgum sviðum. Hún á þakkir skilið fyrir það hugrekki sem hún hefur sýnt og fyrir sína fórn. Hún ruddi braut og var öðrum uppljóstrurum hvatning; mönnum eins og Edward Snowden og hinum nafnlausa uppljóstrara Panamaskjalanna. Það var reynt að merja Chelsea undir járnhæl valdsins sem krefst þess að spilling og glæpir séu faldir undir leyndarhjúpi. Það átti að tryggja að hún fengi þvílíka refsingu að engum dytti í hug að leika sama leikinn. Það tókst ekki. Hún bugaðist ekki og aðrir uppljóstrar hafa fylgt í kjölfarið og fleiri eiga eftir að verða til.

Það verður mér ósegjanlegur léttir að sjá Chelsea Manning frjálsa. Ég lít upp til hennar sem eina helstu hetju okkar daga. Ég skulda henni þakkir og ég er viss um að tvö umgmenni í Bagdad hugsa einnig til hennar með þakklæti. Heimurinn allur stendur í þakkarskuld við Manning því að á sinn máta, breytti hún honum til góðs.

Sjálfssýn Chelsea Manning. Mynd eftir Aliciu Neal – Chelsea Manning Support Network:

Ég er búin að fá nóg að þessu fádæma rugli sem er í gangi í samfélaginu. Mér finnst eins og ég sé í síbylju fortíðar sem endurtekur sig eins og dægurlag sem er alltaf vinsælt og alltaf eins nema með ólíkum röddum og texta innihaldsleysis.

Spillingin vellur upp eins og gruggugt leysingavatn og við vitum öll hvað er að, en samt gerum við ekki neitt til að stoppa þetta. Okkur hefur verið talið í trú um að það sé ekkert hægt að gera. Ég er meira segja næstum því farin að trúa því sjálf.

Það situr hér ríkisstjórn með minnihluta atkvæða á bak við sig með minnsta mögulega meirihluta og heldur áfram á þeirri ævafornu vegferð að hrifsa til sín meira og meira á kostnað þeirra sem eiga minna og minna, því skuldir eru ekki eign neinna nema þeirra sem lána.

Fólk lætur samt enn glepjast á meðan skuldafangelsið verður sífellt flottara og meira að segja hægt að setja íslandsmet í neyslu enn og aftur sem mun á endanum þýða þegar spilaborgin hrynur harmakvein vegna þess að allir þessir samfélagslegu hlutir sem við erum næstum með glöðu geði að borga skatta í falla saman á okkur þegar bólan springur.

Ég er búin að fá nóg að finna að öllum virðist vera sama, þó að í dyragættinni má sjá gamalt fólk og örkumla leita sér að brauðmolunum upp úr glampandi nýju tunnunum.

Ættarbogi ræðherratvíeykisins virðist áreynslulaust fá alla bestu bitana í nýgræðgisræðinu og spillingin vellur og bólgnar út. Öllum sama um aflönd á meðan stærstu brauðmolarnir hrynja upp í kokið á þeim eins og fylling fyrir kalkúna, svona rétt áður en bólan springur og þennslan, sem sumir kalla hagvöxt, skreppur saman eins og hrukkótt blaðra þegar hláturgasið sleppur út.

Græðgi er höfuðsynd, sér í lagi þegar þeir sem eiga ekkert er dröslað í gegnum kerfið veikt og hrakið í martröð harkalegra laga sem engum gefur grið, þeir sem eru veikir, gamlir, misstu allt sitt og fengu aldrei uppreisn æru, sitja hljóðir og afskiptir í skúmaskotum samfélagsins. Eymdin vellur upp viðstöðulaust fljót mannlegrar þjáningar og fálætið er eintóna stef sem tekur á móti þeim.

Við vitum öll hvað er að, en þó skortir okkur orkuna, kraftinn og réttlátu reiðina til að berjast gegn óréttlætinu sem við blasir út um allt.

Ég er búin að fá nóg af því að ráðherrar komist upp með að brjóta lög og brjóta á siðferðiskennd almennings með lélegum afsökunum. Ég er búin að fá nóg að tefflonhúðuðum brauðmolum fréttamiðla, þar sem ekkert grípur athyglina af vinnustaðnum mínum nema hnittin orð sem helst eiga að særa og meiða, og ógeðslegu meðvirkninni og frændhyglinni. Ég er búin að fá nóg af því að búa í ógeðslegu samfélagi.

Ég þrái þetta nýja Ísland sem við vorum byrjuð að byggja saman, þar sem mátti sá fyrstu sprota framtíðar og samfélags sem var ekki atað slori græðgi og sérhlífni, þar sem almenningur arkaði niður á Austurvöll og gaf sig ekki fyrr en réttlætinu var náð.

Þetta fólk var ekki að bíða eftir leiðtogum til að toga sig á staðinn, þetta fólk var rétt eins og ég búin að fá nóg og hafði engu að tapa. Það vildi spillta ráðamenn burt, það var reitt og sárt. Margir vildu nýjan jarðveg, því það er ekki hægt að uppræta spillingarrótina með því að klippa arfann burt. Þessi rót er snarrót sem er ekki hægt að ná í burt nema með nýjum jarðvegi. Við fengum aldrei þennan nýja jarðveg þrátt fyrir að hafa komið með hann að dyrum alþingis fullan af fyrirheitum um nýja Ísland. Nei meirihluti alþingis stöðvaði nýja Ísland við dyragættina og sáði glópagullsfræjum og ormum vantrausts í hana. Nýja Ísland er ei meir. Jarðvegurinn er rotinn og vannærður og brátt mun hinu samfélagslega heilbrigðiskerfi vera gefið náðarhöggið og glópagullsklíníkur spretta fram þar sem ekkert er gefið fyrir þá sem ekkert eiga bara tekið í arð. Framtíðin sem við ófum í aðfararorð er heillum horfin og ég get ekki lengur sagt að ég horfi með tilhlökkun á enn eitt síbyljandi dægurlagið um hægri vinstri umferð og það eina sem þurfi að laga sé einhver meðvirk samræðuhefð. Þetta er dýpra, þessi mold sem ég stend á í innviðum valdsins er eins og lögin full af djúpstæðum flækjum sem vefjast um fætur unga þingsins og þeir falla allir sem einn með andlitið í súrefniðslausa moldina og kafna í eigin oflæti.

Ég er búin að fá nóg. Hvað á ég að gera spyr ég mig. Orð eru sverð, þau eru máttugri en sverð segja margir. Ég hnoða því orð í morgunsár og vona að þau geti opnað þetta fálæti, hættum að bregðast við og förum að búa til. Jarðvegurinn sem við fundum fyrir nýja Ísland er þarna úti. Við þurfum bara að byrja aftur og upp á nýtt og vita að æfingin skapar meistarann. Við fundum moldina, iðandi af lífi og nýja Ísland var þarna handan við hornið. Ég er búin að fá nóg að reyna að tína burt lifrurnar með flísatöng.

Ég ætla að hætta að bíða eftir því að eitthvað gerist. Ég ætla að hætta að reyna að falla í formið sem einhverjir bjuggu til, til að halda mér í skefjum. Einstaklingar geta ekki bara breytt heiminum, þeim ber siðferðisleg skylda til þess, sé þeim annt um lýðræðið sitt. Lýðræðið krefst hugsanna og hugsjóna, enginn fékk nokkru sinni réttindi, alvöru mannréttindi kröfðust baráttu og samstöðu.

Ég veit að ég er ekki ein um að vera búin að fá nóg. Ég er ekki ein um að hafa fundið þennan kraft og þessa von þegar allt traust var horfið í árdaga hrunsins. Ég treysti ekki þessu fólki inni í grjóthúsinu við Austurvöll sem endalaust er að tala um yfirborðið á meðan moldin er orðin slor.

Þetta er ekkert flókið. Mannfólk setti lög og bjó til kerfi. Við erum manneskjur líka og getum breytt þessu, rutt slorinu út og sett moldina okkar þar inn í staðinn. Slorið er ekki fólk, slorið eru hefðir og vanar sem viðjar þess hafa varpað álögum á okkur. Við höfum engu að tapa nema framtíðinni með aðgerðarleysi okkar.

Ég er hætt að bíða og vona og eyða orku í að mæla orð inn í tómarúmið og vona að það sé hægt að stoppa einhvern óskapnað inni á Alþingi. Lýðræði þýðir að almenningur ræður, viljið þið eða hvað þessa ábyrgð?

Ég hef þrjár kröfur:

1. Ný stjórnarskrá fólksins verði gerð að lögum.
2. Endurreisn innviða fyrir alla óháð efnahag.
3. Meira gagnsæi, minna kjaftæði.

Hvaða kröfur hefur þú?

Er ekki kominn tími til að gera eitthvað magnað. Allir einstaklingar geta og eiga að breyta heiminum. Þú líka. <3