Jeremy Corbyn, leiðtogi breska Verkamannaflokksins mun fjalla um tengsl hryðjuverka heima fyrir og styrjaldarþáttöku breta, samkvæmt breskum fjölmiðlum sem hafa fengið yfirlit yfir helstu áhersluefni í fyrirhugaðri ræðu. Í dag heldur kosningabaráttan áfram í Bretlandi en hún var sett í bið vegna hryðjuverksins í Manchester á mánudagskvöld. Corbyn mun einnig benda á að hann var einn örfárra þingmannasem sem greiddi í þinginu atkvæði gegn loftárásum á Lýbíu árið 2011 en árásarmaðurinn í Manchester var sonur flóttafólks frá landinu og ferðaðist þangað í aðdraganda hryðjuverksins. BBC greinir frá því að Corbyn muni benda á að stríðið gegn hryðjuverkum hafi einfaldlega ekki skilað árangri.

Búast má við að þessi áhersla Corbyn verði umdeild og skaði jafnvel fylgi flokksins sem hefur verið að batna verulega í kosningabaráttunni. Þegar Theresa May, forsætisráðherra og formaður Íhaldsflokksins boðaði í skyndi til kosninga í liðnum mánuði var staða hennar flokks í hæstu hæðum samkvæmt skoðanakönnunum. Fylgisforskot Íhaldsflokksins á Verkamannaflokkinn var yfir tuttugu prósentustig. Samkvæmt nýrri fylgiskönnun sem birt er í The Times í dag hefur forskot Íhaldsflokksins minnkað í fimm prósentustig sem er minnsta forskot flokksins samkvæmt könnunum síðan Theresa May tók við stjórn hans á liðnu ári. Kosið verður 8. júní.

Uppfært: Íhaldsflokkurinn hefur frestað því að endurræsa kosningabaráttuna. Samkvæmt fréttum í Independent var fyrirhuguðum kosningafundi í dag frestað og leiðir blaðið að því getum að það tengist þessum dramatíska viðsnúningi í fylgi flokkana samkvæmt nýbirtri könnun; uggur sé kominn í íhaldsmenn sem fyrirfram voru búnir að gefa sér stórsigur. Þó á eftir að koma í ljós hvaða áhrif ódæðisverkið í Manchester hefur á fylgi flokkana og hvernig það mælist fyrir að Corbyn leggi áherslu á orsakatengsl á milli styrjaldaraðgerða Breta og hryðjuverka í landinu.

Ok, Costco opnaði með látum, beinni útsendingu, röðum hringinn í kringum húsið af neytendum sem biðu þess að geta keypt vörur í einhverju magni á lágu verði. Að þessu er þjóðin búin að hlæja og með veinum þeir sem þurfa aldrei að kvíða mánaðamótum og/eða eru of spéhræddir til að láta sjá sig í verslun á borð við Costco og viðurkenna að þeir gætu hugsanlega notið ávinnings af því að hætta að styrkja íslenska álagningarrisa.

Að hæðast að fólki sem getur ekki beðið eftir því að spara í heimilisinnkaupum er eins og að hæðast að fólki sem stendur í röð fjölskylduhjálparinnar. Á Íslandi ná margar fjölskyldur ekki endum saman en lífið er ekki bara brauðstrit – Lífið er líka bók, blóm og hugarró og til þess að geta veitt sér slíkt og notið þess – þarf maður að eiga fyrir mat.

Það er öllu til tjaldað í áróðrinum, ýmsir fjölmiðlar hamast gegn Costco, einhver segir að stórpakkningar henti ekki öllum – sem er rugl*, að vöruúrval sé óhentugt og takmarkað, umhverfissinnar segja vistspor Costco ekki ásættanleg og best væri að við gætum bara öll nagað gras Beint frá býli. Þá væri svo sætt og krúttlegt og vistvænt að vera til … og við ættum að hafa það hugfast og skammast okkar þegar við spörum peninga í Costco. Á göngum Costco eigum við líka að skammast okkar fyrir að taka ekki  ábyrgð á heimshörmungum og refsa okkur fyrir sinnuleysið með því að láta íslenskar verslanir bora áfram göt á veskin okkar.

Hey! – fólk er bara að reyna að draga fram lífið hérna – og er einhver furða þótt það gleðjist yfir því að matarreikningurinn lækki og kannski sé hægt að leyfa sér eitthvað? Kannski að kaupa almennilega steik frá Kjötkompaníinu af og til, bækur og blöð, lífrænt ræktaðar sítrónur í Frú Laugu, sæta skó, tilbúinn mat frá Kjöti & Fiski – eða bara eiga fyrir bíómiðum fyrir börnin.

Íslendingar hafa dúsað í viðskiptafangelsi

Er eitthvað skrýtið við það að þjóðin fagni? Að hún láti sig hafa það að standa í röð?   Á íslenskum neytendum hefur alla tíð verið okrað fram úr hófi – það vita allir sem þurfa að velta fyrir sér vöruverði. Hér hafa íslenskir kaupahéðnar í krafti fákeppni og viðskiptahelsis svínað á neytendum að vild enda æpa þeir stungusærðir þegar risinn Costco, sem er EKKI í eigu Íslendinga og EKKI er hægt að ráðskast með, opnar hér stórmarkað með stórpakkningar og lægra verð en hér hefur sést. Fákeppnin hyglir einungis eigendunum en raunverulegt viðskiptafrelsi og samkeppni eins og við komu Costco á Íslandi greiðir götu íslenskra neytanda. Það er staðreynd.

Ekki vera fáviti

Með sex manna fjölskyldu í Bandaríkjunum bjargaði Costco bara ýmsu, skal ég segja ykkur, og kenndi mér  – og reyndar hagsýnar bandarískar húsmæður líka – ýmislegt um innkaup og neysluvenjur fjölskyldunnar. Í Bandaríkjunum er það dyggð að spara, gera góð kaup, leita tilboða, og sýna viðskiptatryggð við verslanir sem gera vel við neytendur sína. Og þetta á við um fólk af öllum stéttum óháð efnahag. Þú kaupir inn þar sem það er skynsamlegast að kaupa inn og ekkert kjaftæði, þú borgar ekki þrefalt verð fyrir nauðsynjavöru ef þú lífsmögulega kemst hjá því.

Að geta keypt bleyjur, blautklúta, hreinlætisvörur, hárvörur, þvottaefni, hveiti, sykur, egg, djús, kaffi, te, grænmeti og ávexti, drykkjarvörur, morgunkorn, frystivörur í magni í Costco, svo eitthvað sé nefnt, og þurfa ekki að gera það nema svona annan þriðja hvern mánuð var ekki bara búbót heldur veruleg andleg hagbót fyrir okkur. Mér leiðast innkaup og maður hljóp ekkert organdi af gleði í Costco en þegar ég var komin með staðalbúnað í búrið eða skápana og hafði ekki farið á hausinn við það, þá andaði ég léttar. Þá kippti ég kannski með einhverjum kertadruslum af því að ég vildi hafa notalega lýsingu á kvöldin – og þurfti NB ekki að kaupa kerti oftar um árið.

Ég fagna komu Costco. Nú get ég keypt mína dýrðlegu lífrænu Kirkland jómfrúarkókosolíu í margkílóa pakkningu á fáránlega góðu verði. Ég skelli strax slatta í glerkrukku inni í baðskáp, því betri maskara- og farðafælu er ekki hægt að fá, ég fylli aðra glerkrukku af kókósolíu og sykri sem ég hræri saman og nota sem baðskrúbb, ein glerkrukka fer í eldhússkápinn til að nota til eldunar, önnur við kaffivélina af því að ég held að ég sé miðaldra hipster sem hugsa um heilsuna og drekk því BulletProof kaffi á morgnana. Restin fer í krukku inn í dimman skáp þar til að ég þarf hennar við.

Þetta er kannski ekki kókosolía sem hefur notið blessunar páfans eða heilsugúrus sem makar krókinn á sérmerktum pakkningum – en hvað með það? Kirkland kókosolían er góð, hún endist og hún er ódýr!

p.s Megi draumfarir íslensku verslunarmafíunnar verða svo hatrammar að þeim komi ekki dúr á auga fyrr en þeir gyrða sig í brók og hafa hag almennings að leiðarljósi.

*Einstæðingar og litlar fjölskyldur geta sparað heilmikið í innkaupum í Costco með því að taka höndum saman, kaupa inn og skipta með sér varningnum.

Hildur Sveinsdóttir skrifar:

Lengi vel þurfti ég að berjast við hugann og reyna að temja hugsanir mínar – sem oftast vildu allar öskra á mig á sama tíma. Alveg síðan ég man eftir mér hef ég átt erfitt með að muna hluti, verið fljótfær og komið mér í vandræði fyrir að tala áður en ég hugsa. Ég fann það snemma að stundum var bara best að vera í eigin félagsskap og hafa nóg að gera. En í gegnum skólagöngu mína var það nú þannig að ósjaldan lenti ég í vandræðum eða framkvæmdi eitthvað sem ég var ekki búin að hugsa til enda.

Ég var samt alltaf með hjartað á réttum stað og réttlætiskennd mín var mjög sterk. Ég var góð við minni máttar og við þá sem ekki gátu varið sig svo stundum lenti ég í vandræðum því ég var einfaldlega föst á mínu og hvað væri rétt. Ég gekk í gegnum unglingsárin með tilheyrandi uppreisn en innst inni langaði mér að vera til friðs og læra eitthvað af viti. En ég bara gat það ekki.

Í staðinn fyrir að einbeita mér að námsefninu þá starði ég út um gluggann og hugurinn var komin á flug. Í staðinn fyrir að skrifa glósur og vinna verkefni þá fylltust vinnubækur mínar af listaverkum, skáldskap og ljóðum. Allt annað en námsefnið fór í bókina og þó þetta væri í mínum huga merkilegt þá varð þetta ekki til þess að skila mér góðum einkunum í vetrarprófum.

Á framhaldskólaárunum var ég stjórnlaus, með ekkert plan og metnaðurinn ekki til staðar. Sjálfsmat var í lágmarki og það sem virkaði best var að reyna að vera töffari, láta ekkert eða engan vaða yfir sig. Úthald til þess að mæta í skóla og fylgja eftir námsefninu var bara ekki raunhæft í mínu tilfelli. Allt það góða fólk sem stóð þar í kringum mig og reyndi að hjálpa mér er ég samt ævinlega þakklát.

Sem betur fer er ég af góðu fólki komin og því var aldrei langt í hina almennu skynsemi þó oft ætti ég erfitt með að nýta mér þá skynsemi sem mér var kennd í uppvextinum. Ég fann þó nokkurn frið þegar ég fór í nám við Hússtjórnarskólann á Hallormsstað og held é að það yndislega umhverfi, utanumhald og það að vera i verknámi hafi hjálpað mér mikið. Þar leið mér vel og kom til baka með betri sjálfsmynd.

Á fullorðinsárum byrjaði ég á mörgu en kláraði fæst, hafði endalausar hugmyndir en framkvæmdi lítið. Átti erfitt með að finna mig og hugurinn oft þungur. Leitandi af hjálp en fannst ekkert virka til lengri tíma. Ég var oft líka alveg rosalega fljótfær og hvatvís. Það getur verið þreytandi að hugsa ekki áður en er framkvæmt og óþolinmæði gat alveg verið að fara með mig.

Þegar ég varð foreldri varð lífið gleðilegt en á sama tíma alveg óstjórnlega flókið. Ábyrgð og skipulag varð stundum alveg ótrúlega stressandi sem olli oft á tíðum endalausum þankagangi yfir hlutum sem ættu ekki að vera mál.

Eftir því sem börnin urðu fleiri og ábyrgðin varð meiri þá fór ég að finna fyrir óstjórnlegum kvíða yfir því að hafa ekki yfirsýn eða getu til að standa mig. Standa mig í öllu og þá helst mikilvægasta hlutverki lífs míns, það að vera foreldri.

Annað setti ég líka á hakann eins og að rækta vinskap. Frumkvæði til þess að stunda áhugamál hvarf og erfiðara var að skipuleggja sig í kringum vinnu. Ég fór í gegnum lífið með endalausan sjálfsefa, oft á tíðum vanlíðan og kvíða yfir því að vera ekki að fúnkera í daglegu lífi.

Fékk greiningu þegar ég var 38 ára gömul

Einn daginn hitti ég manneskju sem ég átti gott spjall við. Þessi manneskja starfar sem sálfræðingur og ég hef svo sem hitt þá nokkra sem hafa hjálpað mér eitthvað. En þessi tiltekni sálfræðingur vildi skoða hvort ég væri bara ekki hugsanlega með athyglisbrest sem væri þá búin að þróast út í þennan kvíða og vanvirkni. Ég hafði verið áður greind með þunglyndi og kvíða en kannski aldrei farið kannski skoðað nægilega vel hvort væri eitthvað undirliggjandi sem ýtti undir þessa líðan. Ég hugsaði þetta í nokkra daga, ræddi við fólkið í kringum mig og ákvað svo að það væri best að athuga þetta betur.

Fór ég því í gegnum adhd greiningu 38 ára og verð ég að segja að mér fannst það mjög sérstök tilfinning. Sjálf hef ég verið að vinna með börnum með svipaðar greiningar og varð ég alveg að horfa á þetta upp á nýtt og setja til hliðar allar þær hugmyndir sem ég hafði um adhd. Þetta var erfitt fyrir mig og þetta var fyrir mér tabú. En ég vissi samt það að ef ég fengi greiningu þá myndi það hjálpa mér alveg eins og það hjálpar öllum þeim börnum sem fara í gegnum greiningarferli.

Eftir að fara í gegnum þetta ferli þá var orðið nokkuð ljóst að ég var með adhd með ríkjandi athyglisbrest og hvatvísi. Ég hitti í kjölfarið geðlæknir til þess að ræða næstu skref og var mér það erfitt því það sem við ræddum voru möguleikar á lyfjagjöf. Ég viðurkenni að ég var með nokkra fordóma gagnvart lyfjagjöf þó svo að ég vissi að þetta hjálpaði svo mörgum í minni stöðu. Ég varð alveg að fá að hugsa þetta mjög vel og líka bara hætta að hugsa um þetta sem neikvæða lausn.

Fordómar gagnvart þessum lyfjum eru mjög rík í samfélaginu og auðvitað hefur það áhrif á viðhorf fólks. Ég las mér mikið til á netinu um reynslu og hvernig þetta breytti líðan hjá fólki. Ég skoðaði líka aðferðir sem fólk notar þegar það velur að fara ekki á lyf, heldur skoðar mataræði, hugleiðslu og núvitund. Allt er þetta gagnlegar og góðar leiðir til þess að hjálpa manni í lífinu.

En ég ákvað að einhvers staðar yrði ég að byrja svo ég ákvað að ég skyldi prófa lyf, ég gæti þá alltaf hætt aftur og náð þá kannski betri stjórna á huganum með tímanum. En full kvíða og uppgjafar hóf ég mína lyfjagjöf og þetta voru stór skref í átt að betri líðan. Það er ótrúlegt hvað hugurinn, hugsunin og allt breytist.

Loks ró og þögn í huganum

Allt í einu er ró og þögn í huganum. Ég get hugsað eina hugsun til enda, ég get skipulagt mig og klárað hluti. Ég er hætt að rjúka af stað og gera eitthvað sem var kannski ekki svo góð hugmynd. Ég er virkari, hef löngun til þess að hitta fólk, stunda áhugamál og aukin metnað í öllu.

Það sem besta er að mér finnst ég geta fúnkerað í lífinu með fólkinu mínu og er tilbúin að takast á við krefjandi hluti. Ég get verið til án þess að efast um sjálfan mig og allar mínar ákvarðanir. Þetta verður áfram vinna og þó svo að lyfin hjálpi þá eru þau ákveðið hjálpartæki sem ég kannski þarf ekkert alla mína ævi á að halda en þetta kemur mér af stað, þetta breytir líðan minni og þetta fær mig til þess að hugsa stærra og gefa af mér meira.

Ég veit að það eru svo margir þarna úti sem geta tengt við þessa líðan og finna sig í svipuðum sporum. Fullorðið fólk sem er að berjast við að halda öllu saman, gera sitt besta fyrir sig og fólkið í kringum sig en það getur bara verið ótrúlega erfitt fyrir alla. En það er sérstaklega erfitt fyrir einstakling með adhd. Það að vera greindur með adhd er líka eitthvað sem sumir eiga erfitt með að sætta sig við og eiga enþá erfiðara með að segja upphátt. En við eigum ekki að þurfa að skammast okkar, við eigum ekki að þurfa að vera í felum með þetta. Það er ótrúlega mikið af flottu og skapandi fólki sem er einmitt greint með adhd. Það er hægt að nýta sér þetta sem styrkleika og það er hægt að ná tökum á þessu. Það eru svo ótrúlega mikið af flottum og hæfileika ríkum krökkum þarna úti líka sem eru með adhd.

Ég hefði líka viljað vera búin að fá þess greiningu miklu fyrr og fá hjálp og rétt tæki til þess að vinna með í gegnum mína skólagöngu. Þá hefði mér kannski gegnið betur með námið og sjálfsmyndin verið betri. Svo foreldrar ekki hika við að skoða alla möguleika ef þið eigið börn sem eru eða hugsanlega eru með adhd.

Okkar hugur virkar bara aðeins öðruvísi og ég hef oft sagt að í staðinn fyrir að vera adhd manneskja þá er ég múltítaskari því það er svoldið það sem við adhd fólk erum. Við hugsum margt og gerum margt í einu en þurfum bara smá hjálp við að skipuleggja okkur og að stoppa okkur aðeins af.

Ég vona að þetta hjálpi einhverjum þarna úti og ég vildi svo gjarnan líka fá þessa umræðu upp á borð í samfélaginu. ADHD er ekki skömm og feimnismál.

Ást og friður til ykkar

Ljósmyndasýningin LANDIÐ ER LISTAVERK, landslagsmyndir eftir Jón Gústafsson opnar í Anarkíu Listhúsi, Hamraborg 3, laugardaginn 27. maí kl. 15:00. Myndirnar eru teknar úr þyrlum og sýna abstrakt form í Íslenskri náttúru. Einnig kemur út í dag ljósmyndabók með sama nafni.

Myndir Jóns sýna íslenskt landslag á einstakan hátt og yfirborð landsins birtist okkur í margvíslegum áferðum og litbrigðum. Myndirnar á sýningunni eru allar af vatni í íslenskri náttúru og munstrum sem aðeins sjást úr lofti.

Jón Gústafsson útskrifaðist frá California Institute of the Arts og hefur starfað sem leikstjóri um árabil, þetta er hans fyrsta ljósmyndasýning en sýningin stendur til 18. júní.

Kristinn Hrafnsson skrifar:

Hugveita er fædd. Framtíðin er tryggð. Framfarafélagið er með sinn fyrsta fund í Rúgbrauðsgerðinni og eru 250 mættir, að sögn starfsmanns veislusalarins, RUV og Mbl.is telja um 200 en blaðamður Vísis bara á annað hundrað. Það er eftir öðru að fjölmiðlar kunni ekki að telja.

Fundarefnið er ekki af verri endanum: Framtíðin. Í dag hefst því stórkostlegasta gagnsókn stjórnmálasögunnar þegar Sigmundur Davíð Gunnlaugsson dustar af sér öskuna með föníxum vængjaslætti og fer með himinskautum. Hann hefur þurft að bíða í ár í stónni, hugsað um hvað fór úrskeiðis og skrifað í öskuna öll sín bestu ljóð. Þeir fáu fjölmiðlar landsins sem kunna að hlýða á hjartslátt sögunnar: Útvarp Saga og ÍNN, hafa gert þessum stórviðburði skil á liðnum dögum.

Í hinum vinsæla sjónvarpsþætti Eyjunni á ÍNN tók Björn Ingi Hrafnsson, Sigmund Davíð á beinið. Brot af þessu viðtali má sjá hér:

Björn Ingi er blaðamaður sem veit að baráttan fyrir sannleikanum kallar á blóð, svita, tár og 700 milljóna króna gjaldþrot. Hann krafði Sigmund Davíð svara við því af hverju almenningur hefði svona sterkar skoðanir á honum. „Annars vegar tel mig geta fullyrt að þú hafir mikinn stuðning og mikill áhugi er á því sem þú segir og gerir, en svo er stór hluti sem bara ÞOLIR þig ekki og það er bara eins og þú strjúkir því algerlega öfugt“, spurði blaðamaðurinn með þunga.

Þetta lag kom dálítið flatt upp á Sigmund sem hafði ekki fengið svona erfiða spurningu síðan sænski blaðamaðurinn Sven Bergman spurði: „Hvað getur þú sagt mér um félag sem heitir Wintris?“ En Sigmundur er einlægur og svarið kom beint frá hjartanu;

„Ég er að eðlisfari bara frekar hlédrægur maður sem vill vera vinur allra …en …það er eitthvað við mann“. Sigmundur fórnaði höndum og leit niður á ýstruna og fann þar svar: „..ég lít kannski svona sérkennilega út og svona og kannski aðeins of þungur og svona og týpan einhvern veginn stuðar einhverja. Ég get lítið gert í því“. Eftir að hafa séð skýringarbreytu í meinfýsnum fitufordómum bætti hann við „..en það sem ég held þó að valdi þessu enn frekar er að ég hef tilhneigingu til þess að brjóta leikreglurnar, fara aðeins út fyrir rammann í umræðunni, segja hluti sem fólk hefur sterka skoðun á, er annað hvort sammála eða mjög ósammála og það er ekkert vel séð í stjórnmálum nú til dags að menn séu að fara útfyrir ramma hins leyfilega í umræðunni“.

Það er alveg deginum ljósara að ef Costco væri ekki nýopnað hefði Rúbrauðsgerðin sprungið undan mannfjöldanum sem hefði streymt í þúsundum í morgun á fyrsta fund Framfarafélagsins þar sem nýr hornsteinn er lagður að framtíðinni. Eins og hinn vaski blaðamaður, Björn Ingi fullyrti, hefur Sigmundur Davíð mikinn stuðning. Fáir dá hann jafn fölskvalaust og einlægt og baráttumaðurinn Gústaf Adolf Skúlason, búsettur í Svíþjóð, sem skynjar hversu mikil tímamót felast í stofnun Framfarafélagsins.

„Eftir Panamaárásina og svik í eigin flokksröðum sér hann möguleika á málefnalegri þróun og skapar nýjar leiðir í stíl bestu athafnamanna fyrir blómgun stjórnmálaþróunar”, skrifar hann í bloggpistli. Gústaf Adólf veit að það eru sóknarfæri því það er nóg af skynsömu fólki sem fylgist með í gegnum ÍNN og Sögu sem lætur ekki blekkjast af fordæmalausum árásum á Sigmund Davíð. „Trúir nokkur þeirri þvælu sem beint var gegn Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni að hann kæmi stolnu skattfé í skjól í Panama til að styðja vopnakaup Al-Assads Sýrlandsforseta til myrða börn í Sýrlandi?“. Næsta víst er að Vigdís Hauksdóttir, sem hefur gengið í raðir Sigmundar,  telur að svarið liggi í augum úti og tekur væntanlega undir hvert einasta orð í þessari einstöku grein Gústafs sem hefur yfirskirftina: „Sigmundur Davíð Gunnlaugsson – mikill fengur Íslands. Falskur fáni Panamaárásarinnar visnar“.

Greiningin á hinum „visnaða falska fána“ á fullt erindi við almenning óstytt:

„Fáranlega falskur fáni Panamaárásinnar hafði aðallega eitt markmið: Að hæða forsætisráðherra Íslands á Lækjartorgi alheims, leiðtoga lítils ríkis sem var að ná sér eftir fjármálahrun og var yfirlýstur andstæðingur ESB. Með því að gera forsætisráðherrann að ómerkum fjármálasvindlara í augum alheims var grafið undan trúverðugleika hans í andspyrnuhreyfingunni gegn fjármálasvindlurum og ESB. Panamaárásin var í fyrsta lagi innlegg fjármálaelítunnar í Brexit kosningarnar til að eyðileggja trúverðugleika Íslands sem lands sem var að ná stjórn á bönkunum og með blómstrandi efnahag sem ekkert ríki í ESB getur státað af. Í öðru lagi beindist Panamaárásin að því að eyðileggja líf dugmikils leiðtoga Íslands sem sýnt hafði fulltrúum fjármálafyrirtækja, að það eru lýðræðislega kjörnir fulltrúar sem setja lögin en ekki fjármálafyrirtækin“.

Elba er að baki og í þetta skiptið verður engin Sánkti Helena.

Teikning eftir Láru Garðarsdóttur

Nú er að bresta á með brakandi sumri og tímabært að taka fram sandalana. Ekki bara til þess að leyfa tásunum að sprikla heldur líka til þess að fegurð þeirra njóti sín. Hér má sjá nokkur dæmi um fagurlega skreyttar táneglur, um að gera að leyfa hugmyndafluginu að njóta sín.

Áður en hafist er handa er heppilegt að verða sér úti um þessar handhægu táskiljur, svo naglalakkið fari nú áreiðanlega á rétta nögl.

Ommnommnomm, en girnilegar bismarktásur.

Þessar koma í góðar þarfir ef þú þarft að verja þig. Þú gætir t.d. stungið augun úr árásarmanninum, hann á ekki von á því að þú gerir það með tánum. Ókosturinn er sá að það er smá hætta á að þær fari illa með sokka og skó svo vertu viss um að eiga opna skó fyrir öll tækifæri.

Þessi tánaglalengd hentar þeim sem eiga ekki naglaþjöl því ef þær eru orðnar óþægilega langar fer maður bara í labbitúr og gangstéttin sér um að sverfa þær. Gættu þess bara að þær festist ekki í raufum milli flísa og gólfborða, það gæti alveg farið illa.

Nú eru andalappaneglur í tísku. Ekkert smá krúttlegt.

Ef þú átt ódýra plasthnappaeyrnalokka er tilvalið að fá sér táskreytingu í stíl.

Þessi skreyting hentar þeim sem telja göngutúra ofmetna og sjá yfirhöfuð litla ástæðu til þess að færa fæturna sundur.

Við fáum bara ekki nóg af kókosolíu því hún er ekki bara holl og bragðgóð –hún er líka frábær, ódýr og margnota snyrtivara. Það er full ástæða til að kaupa sér góða krukku af kókosolíu því hana má nota á ótal vegu.

1. Kókosolía er frábær handáburður, styrkir neglurnar og góð til að mýkja naglaböndin. Ein sykurpæjan er alltaf með krukku af kókosolíu við eldhúsvaskinn og skellir smá í lófa sér eftir uppvaskið.

2. Highlighter á kinnbeinin. Það er engin ástæða til að kaupa rándýran highlighter í snyrtivöruverslun. Settu ofurlítið af kókósolíu efst á kinnbeinin og efst á augnlokin uppi við augabrúnirnar og fáðu náttúrlegan gljáa! Fersk eins og rós!

3. Raksturskrem. Berðu á þig kókosolíu í sturtunni þegar þú ætlar að raka á þér fæturna. Kókosolían er hreinsandi, vinnur gegn bakteríum, lyktar guðdómlega og fæturnir munu verða mjúkir og ilmandi að rakstri loknum. Besta raksturskremið!

4. Djúpnæring fyrir hárið. Mýktu kókosolíu á milli fingra þinna í sturtunni og renndu fingrunum í gegnum hárið og nuddaðu endana sérstaklega vel. Settu hárið í snúð og pakkaðu hárinu inn í handklæði eða baðhettu/poka og sofðu með olíuna í hárinu. Að morgni þværðu hárið eins og venjulega og það verður mjúkt, fullt af raka og háglansandi.

5. Förðunarhreinsir. Já, kókosolía nær líka af vatnsheldum maskara og við þekkjum ekkert betra en að hreinsa augnmálninguna af með kókosolíu. Kókosolían verndar líka húðina og heldur a henni raka. Svo þværðu þér bara eins og venjulega.

6. Rakakrem fyrir líkamann. Kókosolía er frábært rakakrem fyrir húðina og best að bera á sig eftir sturtu. Kókosolía virkar vel á þurra bletti og á olnboga og hné. Enn ein ástæða til að spara dýra merkjavöru.

7. Andlitshreinsir.  Kókosolía hefur hreinsandi áhrif og byggir upp húðina og heldur frá bakteríum. Settu smávegis af kókosolíu í bómullarhnoðra og hreinsaðu húðina að kvöldlagi. Þeir sem eru með mjög feita húð ættu að fara varlega í að nota kókosolíu nema þeir séu þess fullvissir að þeir þoli hana fyllilega.

8. Hárgljái. Settu ofurlítið af kókosolíu í hárendana til að ná fram gljáa. EN mundu að ofurlítið er lykillinn svo hárið virðist ekki fitugt.

9. Líkamsskrúbbur.  Hér er smá DIY fyrir þig: 1 dl kókosolía er bræddá mjög lágum hita þar til hún er fljótandi …áður en hún harðnar blandarðu saman við olíuna 2 dl af hrásykri og 5 dropum af ilmkjarnaolíu að eigin vali. Geðveikur líkamsskrúbbur.

10. Nuddolía. Kókosolía er frábær nuddolía og óhætt að bera á allan , já allan líkamann, líka á viðkvæmustu staðina. Hún myndar hála filmu á yfirborði húðarinnar sem gerir allt nudd auðveldara… og lyktin er dásamleg….góða nótt!

P.s Nú fæst Kirkland Kókosolía 2. 38 kíló í Costco á aðeins 2.999.-

Forysta Íhaldsflokksins samkvæmt skoðanakönunum hefur aukist aftur samkvæmt nýjustu skoðanakönnunum í Bretlandi en þingkosningar eru í landinu 8. júní. Samkvæmt könnun ComRes fyrir dagblaðið Independent er flokkurinn nú með 12 prósentustiga forskot á höfðuandstæðinginn í Verkamannaflokknum. Þetta er veruleg umbreyting því munirnn var komin niður í 5 prósentustig, samkvæmt könnunum sem birtar voru fyrir viku.

Flokki Thereseu May er nú spáð 46% fylgi en Verkamannaflokkurinn undir stjórn Jeremy Corbyn er spáð 34%. Frjálslyndir demókratar fá samkvæmt könnuninni 8%, Ukip 5% og Græningjar 2%. Mikill munur er á fylgi höfuðflokkana eftir aldri kjósenda. Meðal kjósenda yngri en 45 ára hefur Verkamannaflokkurinn 17 prósentustiga forskot á Íhaldsflokkinn en í með kjósenda eldri en 45 ára er forskot Íhaldsflokksins 27 prósentustig.

Hryðjuverkið í Manchester á mánudagskvöldið fyrir viku, þar sem 22 fórust virðist meginskýringin á fylgissveiflu til Theresu May og hennar flokksmanna. Sú skýring Jeremy Corbyn að hryðjuverk heima fyrir verði að skoðast í samhengi við stríðsþáttöku Breta hefur verði umdeild og talið mögulegt að hún skaði flokkinn í kosningunum. Patrick Cockburn, stríðsfréttamaður og einn helsti sérfræðingur í málefnum Mið-Austurlanda í Bretlandi, tekur undir með Corbyn í grein í Independent og bendir á að eina leiðin til að stöðva óhæfuverk eins og í Manchester sé að stöðva stríðsátök sem fóðri vöxt öfgaafla.

20. janúar 2015 var birtur pistill hér í Kvennablaðinu um fjórða dýrasta land í heimi og slæm launakjör almennings og vakti sá pistill mikla athygli.  Núna, tæplega tveimur og hálfu ári síðar kemur í ljós að staðan hefur ekkert batnað samkvæmt þeim sem tóku út stöðuna árið 2015.   Niðurstöður þeirra sýna að Ísland trónir áfram í fjórða sæti yfir þau lönd þar sem dýrast er að búa í heiminum.

Ekkert hefur breyst þrátt fyrir gaspur  ónýtra stjórnmálamanna.

Það er alveg magnað að hugsa til þess að síðustu fjögur og hálft ár hafa íslenskir stjórnmálamenn, sem hafa farið með völdin í þessu litla landi, stöðugt haldið því fram að hvergi á byggðu bóli í veröldinni allri, (sennilega vetrarbrautinni okkar og Andrometu líka), hafi nokkur haft það eins gott og á Íslandi.  Hvergi sé vöruverð lægra og matur ódýrari og hvergi hafi almenningur það eins náðugt og hér á þessu náskeri og veðravíti upp við austurströnd Grænlands.

En allt er þetta lygi illa innrættra stjórnmálamanna sem hafa það eitt að markmiði – að hafa það sem best sjálfir með því að einkavæða allt sem einkavæða þeir geta. Þar koma fyrstir að kjötkötlunum vinir og vandamenn þeirra svo þeim sé tryggð náðug elli en svelta skal almenningur og þá sérstaklega aldraðir og öryrkjar í landinu. Síðarnefndi hópurinn hefur aðeins fengið eitt prósent kaupmáttaraukningu frá því árið 2006 eða á níu árum,  meðan laun þingmanna og ráðherra hækkuðu yfir 40% á síðustu tveimur árum.  Húsnæðisverð hefur á síðustu tveimur árum hækkað um næstum 30%.

Það er öllum ljóst sem það vilja sjá, (þeim sem ekki snúa blinda auganu, (rassgatinu)), að því óþægilega – að eldra fólk og öryrkjar eru og verða í stórum stíl að leggja á flótta og af landi brot til að geta komist af á þeim lúsarbótum sem ríkið skammtar þeim.

Það er til skammar að hafa stjórnmálamenn ríkisstjórnarflokkana síljúgandi að almenningi í landinu, hvort sem þeir gera það á samfélgsmiðlum, í fjölmiðlum eða það sem verst er úr ræðustóli alþingis – þvæla upp úr sínum fölsuðu exelskjölum sem eiga sér enga stoð í raunveruleikanum – þegar staðreyndirnar í alþjóðlegum rannsóknum sýna allt aðrar, sannari og dekkri hliðar.

Almenningur á Íslandi þarf að fara að opna á sér augun, skafa úr eyrunum og gangast við því hvernig ástandið raunverulega er í stað þess að mæra lygarana, svikarana og arðræningjana sem stjórna landinu.

Fátækum börnum hefur fjölgað um 3.000 á þessum tveimur árum sem liðin eru frá síðasta pistli um þetta en þá voru þau sex þúsund en í dag eru börnin að nálgast 10.000 sem eru undir fátæktarmörkum.

Skoðum eftir tvö ár hvort það þurfi í alvöru að skrifa þriðja hluta, eftir Costco og að Ísland sé þá að nálgast toppinn í þessari könnun.

Þessi pistill er einnig birtur á Skandall.is.

Góðar stundir.

Ástralski veiðimaðurinn Terry Selwood, 73. ára slasaðist og varð að kalla eftir aðstoð þegar 200 kg. hákarl stökk skynilega um borð í bátinn hans og veitti honum svöðusár á handlegg. Terry var á hefðbundinni veiðslóð sinni skammt undan landi við Evans Head, norður af borginni Sydney í New South Wales, þegar hákarlinn hentist yfir borðstokkinn. Báturinn er ekki nema um fimm metra langur svo að hákarlinn fyllti nánast bátinn enda 2,7 metra langur.

Selwood náði alblóðugur að kalla eftir aðstoð björgunarmanna sem komu á staðinn skömmu síðar og björguðu honum úr bátnum. Terry var eðlilega illa brugðið eftir atvikið. „Mér hafði blætt mikið, var í áfalli og gat ekki áttað mig á því hvað hafði gerst“, sagði hann í viðtali við ástralska ríkisútvarpið ABC. „Þarna lá ég á fjórum fótum og hann horfði bara á mig og ég á hann en síðan byrjaði hann að sprikla og ég hugsaði að nú yrði ég að koma mér í burtu hið snarasta“.

Angela Merkel, kanslari Þýskalands, var óvenju þungorð í ræðu í Munchen í gær þegar hún sagði að nýr kafli væri hafin í samskiptum Evrópuríkja og Bandaríkjanna. „Evrópa verður að taka ábyrgð á eigin örlögum“, sagði kanslarinn sem er ekki vön að taka djúp í árinnni. Merkel sem líta má á sem pólitískan forystumann Evrópu sagði að þeir dagar væru nánast liðnir að álfan gæti reitt sig á aðra og bætti við: „Þetta er mín upplifun á síðustu dögum“.

Dagblaðið Washington Post fer ekki í grafgötur með að þarna er Merkel að vísa í Brexit og gera upp fundi með Donald Trump, Bandaríkjaforseta í liðinni viku. Heimsókn Trumps til Evrópu og þau skilaboð sem hann hafði fram að færa, eru þeim megin frá álitin hafa dýpkað þá gjá sem er á milli ríkjanna sitt hvoru megin Atlantshafsins og skaðað kjölfestu þess bandalags sem hefur ríkt hefur allt frá dögum Seinni heimstyrjaldarinnar.

Merkel nefndi Trump aldrei á nafn í ræðu sinni en Bandaríkjaforseta tókst að valda uppnámi í Þýskalandi með harðri gagnrýni sinni á fimmtudag á þýsk fyrirtæki, samkvæmt fréttum sem láku af lokuðum fundum. Þar fengu til dæmis þýskir bílaframleiðendur, sem sækja gróða sinn að töluverðu leyti á bandaríkjamarkað, það óþvegið frá forsetanum. Síðar sama dag húðskammaði hann Evrópska leiðtoga NATO-ríkja fyrir að leggja ekki nægjanlegt af mörkum til varnarmála og lét vera að lýsa yfir skilyrðislausum stuðningi við þá í öryggis- og varnarmálum. Til að bæta gráu ofan á svart neitaði Trump svo að lýsa yfir stuðningi við Parísarsamkomulagið um aðgerðir í loftslagsmálum, á fundi sjö helstu iðnríkja heims (G7) á föstudag og laugardag.

Eini bandamaðurinn sem Trump virðist eiga í Vestur-Evrópu er Theresa May, forsætisráðherra Bretlands sem á ekki annara kosta völ en að halda dauðahaldi í samskipti Bretlands og Bandarikjanna nú þegar hún er að skera á taugar milli eigins lands og annara Evrópuríkja með Brexit. Viktor Orban, hinn hægri sinnaði forsætisráðherra Ungverjalands hefur einnig tekið Trump opnum örmum.

Trump sjálfur telur að reisa sín til Evrópu hafi gengið glimmrandi vel og sagði í tísti í gær: „Var að koma til baka frá Evrópu. Ferðin frábær fyrir Ameríku. Hörku vinna en mikill árangur!“

Fréttatilkynning:

Sextán ára marokkóskum dreng sem kom til Íslands í desember á síðasta ári hefur verið synjað um hæli hér á landi og verður að öllum líkindum vísað úr landi. Lögfræðingur og talsmaður drengsins, Arndís A. K. Gunnarsdóttir, hefur kært ákvörðunina til kærunefndar útlendingamála.

Drengurinn er fylgdarlaus samkvæmt skilgreiningu, en er hér ásamt eldri bróður sínum sem er 21 árs og vill koma honum í öruggt skjól. Þar sem systkini yfir 18 ára aldri eru ekki lengur talin fjölskyldumeðlimir yngri systkina sinna hefur bróðirinn ekki forræði yfir drengnum. Bróðirinn sækir einnig um hæli hér á landi og hafa þeir fengið að dvelja saman undir eftirliti Barnaverndar.

Drengurinn er samkynhneigður og hefur orðið fyrir síendurteknu ofbeldi í heimalandinu vegna þess og er það meginástæða flótta bræðranna. Eftir komuna hingað til lands hefur drengurinn sagt frá kynhneigð sinni og notið stuðnings Samtakanna 78. Talsmaður og lögfræðingur drengsins lýsir stórbættri líðan hans eftir að hann komst í öryggi og getur drengurinn í fyrsta skipti rætt þessi mál og fengið um þau fræðslu og stuðning. Þá hefur formaður Samtakanna 78, María Helga Guðmundsdóttir, tjáð sig opinberlega um málið, drengnum til stuðnings.

Spænsk stjórnvöld hafa samþykkt að taka við bræðrunum á grundvelli Dyflinnarreglugerðarinnar. Ekki er þó öruggt að bræðurnir fái hæli á Spáni, sér í lagi sá eldri og óvíst að þeir muni njóta öryggis þar í landi. Tölulegar upplýsingar staðfesta að 99,4 % umsókna um hæli frá Marokkóbúum sé synjað og þeim snúið aftur til heimalandsins frá Spáni. Þá hefur Spánn fengið ávítur fyrir að vísa umsækjendum um hæli frá án þess að umsókn þeirra fái efnislega skoðun.

Lögfræðingur bræðranna er lögfræðilega ósammála niðurstöðu Útlendingastofnunar, sem er grundvöllur kærunnar til kærunefndar. Þá er drengurinn í tvöfalt veikri stöðu, sem fylgdarlaust barn annars vegar og vegna kynhneigðar sinnar hins vegar.

Ísland hefur lögfest Barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna og samkvæmt honum má færa rök fyrir að vegna batnandi hag drengsins hér, sé engin sannfærandi ástæða til að senda drenginn úr landi. Íslensk lög gefa stjórnvöldum rúmar heimildir til að opna mál þeirra beggja hér og veita þeim skjól. Hér, sem endranær, vísa íslensk stjórnvöld í Dyflinnarreglugerðina sem grundvöll þess að senda bræðurna til Spánar í stað þess að afgreiða mál þeirra hér.
Eins og ítrekað hefur komið fram er ekkert í þeirri reglugerð sem skyldar eða hvetur til þess að Ísland sendi frá sér flóttafólk og því má frekar segja að hér sé um stefnu og afstöðu stjórnvalda að ræða frekar en lagalega skyldu þeirra.

Fréttaflutningur af stöðu og líðan barna á flótta greinir ítrekað frá miklum kvíða og bágborna aðstoð til að vinna úr miklum vanda sem skapast þegar börn neyðast til að flýja ítrekað og eykur það á öryggisleysi og óvissu, sem er þó mikil fyrir. Jafnvel þótt svo ólíklega vildi til að drengurinn, hvað þá bróðir hans sem hefur tekið mikla persónulega áhættu með því að flýja heimalandið, fengi hæli á Spáni, mun taka við ný atburðarrás sem getur verið erfið fyrir 16 ára barn sem hefur þegar þurft að flýja ítrekað vegna ofsókna. Nýtt tengslanet, nýjar búsetuaðstæður, að öllum líkindum innan hins stóra marokkóska samfélags á Spáni, gætu haft slæm áhrif á andlega líðan drengsins og þær félagslegu framfarir sem hann hefur sýnt eftir komuna til Íslands.

Þá má benda á, að Ungmennaráð Barnaheilla hefur miklar áhyggjur af málinu og hefur undirbúið myndefni, drengnum til stuðnings. Þau sem þetta skrifa taka undir áhyggjur ungmennanna.

F.h. hóps almennra borgara sem áhyggjur hefur af máli bræðranna,

Hildigunnur Sverrisdóttir.

Eldhúsdagsræða Katrínar Jakobsdóttur á Alþingi 29. maí 2017:

Virðulegi forseti, góðir landsmenn

Það skal viðurkennt að þegar núverandi ríkisstjórn var mynduð í janúar síðastliðnum var það eftir langar og strangar stjórnarmyndunarviðræður. Þetta var eins og kvöld á barnum þar sem menn hafa kannski vakað heldur lengi í von um enn meiri skemmtun seinna. En svo fóru ríkisstjórnarflokkarnir saman heim í eftirpartý sem hefur verið í ætt við önnur slík.. Þegar partýið loksins hefst hefur þreytan náð yfirhöndinni, enginn man lengur væntingarnar frá fyrr í kvöld, fólk syngur kannski þreytulega en ekki í takti, sumir eru svolítið fúlir með að hafa lent í þessu partýi en ekki einhverju öðru. Og húsráðandinn er ekki einu sinni heima.

Er þetta nú sanngjarnt, hugsa nú einhverjir, að minnsta kosti ráðherrarnir. En við verðum að meta þetta fyrsta misseri ríkisstjórnarinnar af verkum hennar og líka orðum forsvarsmanna hennar. Það voru ýmis stór mál á dagskrá fyrir kosningar. Viðreisn kom fram sem nýtt afl sem talaði fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu um Evrópusambandið og róttækum breytingum á sjávarútvegs- og landbúnaðarmálum. Einhvern veginn tókst húsráðanda að tala Viðreisnarfólk inn á að geyma sitt stærsta mál þar til seinna – líklega þangað til að tími verður kominn til að hringja á leigubíl og fara heim.

Sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra talar af alkunnugum töffaraskap sem við kunnum mörg að meta en hefur enn ekki náð neinu fram öðru en því að færa skrifstofuna vítt og breitt um landið sem er mikið tekið hjá nýrri stjórnmálaflokkum – hér áður fyrr hétu þetta heimsóknir.

Og umhverfisráðherra Bjartrar framtíðar talar djarfmannlega um loftslagsmál en enn höfum við ekkert í höndum – annað en blaðamannafund þar sem hálf ríkisstjórnin tilkynnti að hún myndi vinna saman að aðgerðum í loftslagsmálum – og við sem héldum að þau hefðu sagt það í stjórnarsáttmála. Nema að núna er það ekki öll ríkisstjórnin sem vinnur saman að loftslagsmálum heldur aðeins hálf. Loftslagmálin þola enga bið og þar þarf skýra pólitíska sýn um kolefnishlutlaust Ísland.

Gjaldmiðlamálin sem voru aðalmál Viðreisnar og formanns hennar voru skyndilega komin í hendur húsráðandans sem færði Seðlabankann og endurskoðun peningastefnunnar yfir til sín og skrifaði í erindisbréfið til nefndarinnar sem á að endurskoða þá stefnu að öll yrði sú endurskoðun innan ramma krónunnar. Svolítið eins og maðurinn sem alltaf setur leiðinlegt lag á fóninn til að ganga frá eftirpartýinu. Og hvað gerir maður þá annað en að draga fram djörfustu flíkina sem maður finnur í fataskápnum og bjóða sig fram í næsta lausa embætti, í þessu tilviki embætti formanns Hollvinasamtaka MR. Verst að fjármálaráðherrann sem leggur fram meiri niðurskurðaráætlun en við höfum áður séð gagnvart framhaldsskólunum, skyldi ekki átta sig á því hversu óviðeigandi það var fyrr en framboðsfrestur var útrunninn.

Væntingarnar voru líklega ekki miklar en af meira en hundrað málum á málalista ríkisstjórnarinnar eru heimturnar ekki miklar heldur. Innleiðingar á EES-málum hafa verið áberandi í þingstörfum vetrarins og fá stórpólitísk mál sem hafa komið til þingsins sjálfs fyrir utan fjármálaáætlunina sjálfa. Félags- og jafnréttismálaráðherrann byrjaði á því að kynna jafnlaunavottun í Ameríku, átti sínar 15 mínútur af heimsfrægð og lét taka víkingaklappið fyrir sig. Talsvert seinna lagði ráðherrann málið fram hér í þinginu og hefur svo þrýst mjög á um að málið verði klárað – enda væri annað vandræðalegt – og það mun verða tekið til annarrar umræðu hér á morgun ásamt mjög nauðsynlegum lágmarkslagfæringum því þetta grundvallarmál Viðreisnar var undarlega illa undirbúið þegar hingað kom í þingið.

Ýmis góð mál komu seint og illa inn sem útskýrir af hverju þurfti að fresta frekari vinnu við þau til haustsins og má þar nefna ný lög um málefni fatlaðra og innleiðingu tilskipunar um keðjuábyrgð sem gengur reyndar mun skemmra en við Vinstri-græn teljum rétt og eðlilegt. Nýr forseti þingsins hefur hins vegar með verkum sínum sýnt að ekki dugir að vera of seinn. Hún hefur ákveðið að starfsáætlun þingsins verði fylgt og setur þar með mikilvægt fordæmi til næstu ára.

Stærsta mál ríkisstjórnarinnar hefur hins vegar verið fjármálaáætlun til næstu fimm ára. Og svo að ég skilji ekki alveg við myndlíkinguna frá upphafi hefur umræðan um hana einmitt verið eins og partý þar sem reykingamennirnir norpa heldur súrir úti á svölum, einhverjir eru að dansa við sænskt teknó í stofunni og enn aðrir eru á trúnó inni í eldhúsi. Eða í þessu tilviki segir einn að áætlunin sé nú bara lærdómsferli fremur en niðurstaða þar sem muni breytast. Annar segir að áætluninni verði ekki breytt nema því eina sem hann eða hún er ósammála. Og sá þriðji segir að áætluninni verði alls ekki breytt.

Og það má henda gaman að því að enginn er sammála í ríkisstjórninni. Og verum sanngjörn; það er ekki eins og þeir sjö flokkar sem nú skipa Alþingi Íslendinga séu endilega sammála um allt. En kannski er það einmitt vegna stóru átakalínanna sem eru að verða æ skýrari í íslenskum stjórnmálum og birtast svo ljóslega í fjármálaáætluninni. Því þó að deilt sé um fjármálaáætlunina í partýinu þá virðast gestirnir sammála um eitt: þá miklu hægristefnu sem hún boðar.

Því hverjar eru stóru línurnar í fjármálaáætluninni? Hún er römmuð inn í strangar fjármálareglur sem eiga rætur að rekja til nýfrjálshyggju þar sem öll áhersla er á lækkandi hlutfall samneyslunnar sem þýðir á mannamáli að draga úr þjónustu við almenning án sýnlegra markmiða eða ávinnings fyrir okkur sem myndum samfélagið hér á Íslandi.

Þingmenn og ráðherrar meirihlutans tala um að fleiri krónur renni til ýmissa málaflokka en þegar hlutfall samneyslunnar af vergri landsframleiðslu er skoðað gerir áætlunin ráð fyrir að hún dragist saman – hún er fjarri því að mæta þeim væntingum sem gefnar voru fyrir síðustu kosningar. Og það kemur ekki á óvart þar sem áætlunin boðar enn frekari skattalækkanir ofan á allar þær aðgerðir sem síðasta ríkisstjórn réðst í til að veikja tekjustofna ríkisins. Þetta er allt í anda sömu frjálshyggjukredduhugsunarinnar sem ber mikla ábyrgð á vaxandi ójöfnuði.

En hvað þurfum við að gera? Við þurfum að endurskipuleggja skattkerfið frá grunni. Hin raunverulega misskipting birtist í því hvernig auðæfin dreifast. Á Íslandi eru það ríkustu tíu prósentin sem eiga þrjá fjórðu alls auðs. Kannski vill einhver hafa það þannig – ríkisstjórnin kannski? – en ef við viljum það ekki þarf að endurskoða hvernig við skattleggjum fjármagnstekjur og skattleggja auð yfir ákveðnum mörkum. Ísland þyrfti að vera fremst í flokki í alþjóðlegu samstarfi ríkja um slíka skattlagningu. Og að sjálfsögðu þarf að tryggja að arðurinn af auðlindum þessa lands renni með sanngjörnum hætti til þjóðarinnar.

Við þurfum að endurreisa velferðarkerfið. Það er okkar sameiginlega verkefni; að reka öflugt heilbrigðiskerfi þar sem sjúklingar þurfa ekki að bæta fjárhagsáhyggjum ofan á veikindi vegna of hárrar greiðsluþátttöku. Við þurfum ekki tvöfalt heilbrigðiskerfi. Fólkið í landinu vill ekki slíkt kerfi, ítrekað hefur það komið fram í skoðanakönnunum að yfirgnæfandi meirihluti landsmanna vill félagslega rekið heilbrigðiskerfi sem er vel fjármagnað. Og þetta fengu stjórnmálaflokkarnir allir skýr skilaboð um fyrir kosningar, til dæmis með undirskriftum 86.500 Íslendinga.

Við verðum að efla menntakerfið okkar, tryggja að það geti tekist á við þær miklu breytingar sem framundan eru og gera öllum kleift að sækja sér menntun óháð aldri. Við eigum að fjölga nemendum en ekki að fækka þeim eins og stefna ríkisstjórnarinnar gerir ráð fyrir en hún er því miður algjörlega metnaðarlaus, nánast eins og menntamálin hafi gleymst á leiðinni í eftirpartýið. Það eina sem virðist skipta máli er að stytta tímann sem tekur að veita menntunina en ekki menntunin sjálf. Og auðvitað spyrjum við hvað hafi breyst frá síðustu fjármálaáætlun – þar sem menntamálaráðherrann var líka sjálfstæðismaður – þar sem gert var ráð fyrir að þeir fjármunir sem spöruðust við styttingu námsins skiluðu sér inn í kerfið. En frá síðustu samþykktu áætlun eru fjármunir til framhaldsskólanna skertir svo um munar, eða um 1.400 milljónir miðað við árið 2021. Hvað hefur breyst síðan í ágúst í fyrra? Er það tilkoma nýrra meðreiðarsveina Sjálfstæðisflokksins? Eða gafst ráðherra menntamála bara upp?Við eigum að tryggja viðunandi framfærslu – hvort sem við tölum um laun öryrkja og aldraðra, lágmarkslaun eða atvinnuleysisbætur. Það er algjörlega óviðunandi að á þeim tímum þar sem um fátt annað er talað en efnahagslegan uppgang sitji stórir hópar eftir, langt undir þeim viðmiðum sem stjórnvöld telja eðlileg til að standa undir framfærslu. Miðað við fjármálaáætlun ríkisstjórnarinnar munu öryrkjar fá 288 þúsund króna mánaðarlaun árið 2022. Þetta er sýn ríkisstjórnarinnar á hvernig kjör þessa hóps eigi að vera. Og ekki ætlar hún að bæta kjör þessara hópa með auknum húsnæðisstuðningi sem skerðist ár frá ári í fjármálaáætluninni.

Eftirpartýin eru þreytt þegar þau hefjast. Þetta sem nú stendur yfir hófst mæðulega og mun ekki batna. Aðallega vegna þess að sameiningarþátturinn – límið sem heldur ríkisstjórninni saman – er sú hugmynd að árangurinn verði einungis mældur í því ef samneyslan minnkar og minnkar og minnkar.

Mér finnst aðkallandi raunveruleg hugarfarsbreyting um hvernig við rekum samfélag. Samfélag er ekki aðeins bókhald sem þarf að stemma af. Samfélag er undirstaða þeirrar velferðar sem við viljum búa fólkinu okkar. Það er sáttmáli grundvallaður á réttlæti og sanngirni þannig að þeir sem mest hafa leggi hlutfallslega meira af mörkum en þeir sem hafa minna á milli handanna. Samfélag snýst um að tryggja öllum mannsæmandi kjör, tryggja öllum jöfn tækifæri. Munum að baráttunni fyrir réttlátu samfélagi lýkur aldrei – við getum gert svo miklu betur!

Kristinn Hrafnsson blaðamaður skrifar:

Að minnsta kosti 22 eru látnir í tveimur sjálfsmorðssprengjuárásum í miðborg Bagdad í gærkvöld og í morgun. Fimmtán létust og þrjátíu særðust í gærvköld þegar spengja var sprengd fyrir framan vinsæla ísbúð í Karrada hverfinu í miðborginni þegar fjölskyldufólk flykktist þangað með börn sín til að fá sér rjómaís. Nú í morgun var önnur sprengja sprengd við Al-Shahada brú í miðborginni. þar létust að minnsta kosti sjö og 30 særðust. Fréttir eru enn óljósar af tilræðinu í morgun.

Myndir á samfélagsmiðum sýna blóðugan vettvang frá árásinni í gærkvöld; líkamshlutar, örvingluð börn að leita forledra sinna og foreldrar að leita barna. Föstumánuðurinn Ramadan stendur yfir en fastan er bundin við daginn og þegar sólin sest fara fjölksyldurnar til veisluhalda eða á staði eins og ísbúðina í Karrada. Sjálfsmorðssprengjumaðurinn sat í bíl sínum, hlöðnum sprengjuefni sem hann sprengdi þegar mannfjöldinn var hvað mestur fyrir framan ísbúðina.

ISIS lýsti því yfir að þarna væri verði að eyða shia múslimum sem eru trúvillingar og réttdræpir að mati þessara öfgafullu glæpasamtaka. Í augum ISIS manna er enginn munur á þeim og fórnarlömbum árásarinnar í Manchester á mánudaginn fyrir viku. Enn er ekki að finna uppsláttarfréttir af þessum tilræðum í Bagdad á forsíðum helstu netmiðla í Bretlandi eða raunar annara Evrópuríkja, samkvæmt skjótri yfirferð. Mannskaðinn í Bagdad og í Manchester er sá sami.

Fórnarlömbin i Bagdad og Manchester eru að gjalda fyrir að glæpasamtökin sem kenna sig við Islamska ríkið eru að missa undirtökin og tapa smám saman stöðu sinni í Sýrlandi og Írak. Í Mosul, í norðurhluta Íraks er hægt og bítandi verið að hrekja þá hverfi úr hverfi í hernaðaraðgerðum sem útheimta skelfilegt mannfall óbreyttra borgara á sama hátt og gerðist í Aleppo í Sýrlandi. Minna fer fyrir fréttum af mannfallinu í Mosul en blóðbaðinu í Aleppo og minna verður sagt frá nöfnum hinna látnu í ísbúðinni í Karrada og við Al-Shahada brú en fórnarlambanna á tónleikunum í Manchester.

Í hvorugu tilfellinu er hirt um að rifja upp að ISIS er skilgetið afkvæmi eftirleiks hinnar ólögmætu innrásar í Írak árið 2003 sem blés í glæður átaka á milli shia og sunni múslima og skóp frjóan jarðveg fyrir glæpahunda ISIS sem hafa svo fengið dyggan stuðning frá vinaríkjum Bandaríkjamanna og Breta á svæðinu.

Þeir sem þurfa núna að sefa harm sinn eftir að ættingjar þeirra voru drepnir í Bagdad í gærkvöld og í morgun, á helgasta hátíðartíma múslima, verður samt væntanlega hlíft við yfirlýsingum um að Islam séu óumflýjanlega trúarbrögð haturs og dauða.

Í Fréttablaðinu í dag er tilvitnun í hæstvirtann þingmann Birgi Ármannsson þar sem hann segir, með leyfi forseta: “Það er annað hvort meiri hluti fyrir málum eða ekki. Ef það er meiri hluti, þá breytir það í sjálfu sér ekki hvort það er eins manns meirihluti eða ekki … En ef það er ágreiningur verður bara afl atkvæða að skera úr”. Tilvitnun lýkur

Eins og ég þreytist seint á að benda á þá er núverandi ríkisstjórn með minni hluta atkvæða úr kosningum. Það er mér því ómögulegt að skilja hvernig hægt er að tala um meiri hluta á þingi, eins og hann geti skorið úr einhverju með afli atkvæða sinna – þegar sá hinn sami meiri hluti er ekki með sama meiri hluta afl atkvæða kjósenda á bak við sig.

Af hverju var það ekki meiri hluti atkvæða kjósenda sem skar úr um hvaða flokkar gætu myndað meiri hluta stjórn? Af hverju getur þingmaðurinn, sem er einungis bundinn af sannfæringu sinni sagt að meiri hlutinn virkar inni á þingi en ekki í almennum kosningum?

Þetta einkennir dálítið upplifun mína af störfum þingsins. Fólk hristir höfuðið út af ýmsum málum en samþykkir þau bara samt. Hvers konar sannfæring er það? Ef ríkisstjórnin leggur fram lélegt mál þá á þingið bara að henda því aftur í til baka. Þingið er ekki stimpilstofnun fyrir ríkisstjórnina. Þingmenn eru hérna á eigin forsendum, eigin sannfæringu, í umboði þjóðarinnar.

Mér leikur forvitni á að vita hvað umboð þjóðarinnar þýðir fyrir ykkur, þingmenn ríkisstjórnarinnar. Hversu mikill þarf minni hluti atkvæða að vera í kosningum til þess að lýðræðiskenndin lætur í sér heyra? Eitt atkvæði? Þúsund atkvæði? 1.861 atkvæði? Meira? Haggast samviskan ekki neitt? Friðar gallað úthlutunarkerfi þingsæta í kosningalögum samvisku ykkar – svona eru leikreglurnar bara, við unnum leikinn þó við skoruðum færri stig.

Afsakið að ég gagnrýni en er ekki vitlaust gefið? Er leikurinn ekki á heimavelli með heimadómara? Skilaði leikurinn ekki sjálfstæðisflokknum þremur fleiri þingmönnum en atkvæði gáfu tilefni til? Þremur þingmönnum sem hefðu átt að fara til flokka sem í staðinn komust ekki inn á þing. Hvers konar leikur er það, að skilja eftir útundan?

Hugleiðið þessi skilaboð í sumar, er Alþingi hús þar sem samviskan er skilin eftir við útidyrnar.

Breska lögreglan telur að Salman Abedi, sem sprengdi sprengjuna á tónleikum Ariönu Grande í Manchester í liðinni viku, hafi ekki átt sér samverkamenn. Rannsókn lögreglu er viðamikil en 16 hafa verið handteknir vegna rannsóknar málsins. Ein megináhersla rannsóknarinnar var að kanna hvort Abedi tilheyrði neti hryjuverkamanna en ekkert hefur komið fram sem bendir til þess. Hann keypti sjálfur allt það sem þurfti til sprengjugerðarinnar og virðist ekki hafa notið aðstoðar við undirbúning eða framkvæmd verksins.

Abedi sem var 22 ára er fæddur í Manchester en foreldrar hans komu fram Lýbíu sem flóttamenn. Þau snéru aftur til Lýbíu ásamt yngri systkynum Abedi og dvelja þar. Faðir hans ug yngri bróðir eru í haldi yfirvalda í Lýbíu vegna rannsónar málsins. Salman Abedi var í heimsókn í Lýbíu skömmu fyrir ódæðisverkið og snéri til baka fjórum dögum fyrir það eða 18. maí. Sprengingin í Manchester er versta hryðjuverkið í Bretlandi síðan 7. júlí 2005 þegar sprengjur voru sprengdar í samgöngukerfi Lundúna. Í Manchester létust 22 og 116 særðust.

Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar:

Fyrir skemmstu bárust svör frá þremur ráðherrum við spurningum mínum varðandi sjóvarnir almennt og skráningu og vernd menningaminja á ströndum landsins sem bornar voru fram af gefnu tilefni. Vitað er að víða hefur hafið gengið á ströndina og afmáð menningarminjar sem þar voru. Þá er ljóst að þær breytingar sem eiga sér nú stað á loftslagi, veðurfari og sjávarstöðu geta orðið til þess að auka þörf fyrir sjóvarnir og annan viðbúnað til að bregðast við hættu af sjávarflóðum.

Sjávarborðsbreytingar og sjávarborðsmælingar

Það er í verkahring sveitarfélaga að fylgjast með sjávarrofi og leggja fram óskir um varnir gegn sjávarflóðum og aðgerðum til að stöðva rofið. Ýmis vitneskja um sjávarrof og þörf fyrir sjóvarnir liggur fyrir hjá sveitarfélögunum og Vegagerðinni, sem annast gerð sjóvarnaáætlunar, og Vísindanefnd um loftslagsbreytingar, sem vinnur að skýrslu um áhrif loftslagsbreytinga hér á landi, mun leggja mat á líklegar breytingar á sjávarborðshæð vegna loftslagsbreytinga og afleiðinga þeirra. Ætlunin er að Veðurstofa Íslands og fleiri aðilar nýti þá þekkingu sem fyrir liggur á þessu sviði, og safnast mun, til þess að gera hættumat vegna sjávarflóða og er það vel.

Talsverð þekking á sjávarborðsbeytingum og sjávarrofi liggur fyrir hér á landi og ekki fer á milli mála að nauðsynlegt er að fylgjast vel með þróuninni á þessum vettvangi þar sem byggð í þéttbýli og dreifbýli er í húfi. Það vekur því nokkra undrun að enginn opinber aðili beri ábyrgð á því að gera sjávarborðsmælingar, halda saman þeirri vitneskju sem þær myndu skila og koma henni á framfæri á vettvangi samfélagsins. Nauðsynlegt er að bæta þar úr hið fyrsta.

Menningarminjum skolar burt

Undanfarin ár hafa borist ábendingar úr ýmsum áttum um að menningarminjar á ströndum landsins séu í hættu vegna sjávarrofs og vitað er að sums staðar hefur hafið þegar afmáð slíkar minjar til óbætanlegs tjóns fyrir íslenska menningarsögu. Minjastofnun Íslands hefur þróað aðferðir til að skrá fornleifar við ströndina og gert drög að áætlun um það verkefni, sem er hafið í litlum mæli, en gengur alltof hægt vegna fjárskorts og þar verður að spýta í lófana svo ekki fari illa í ljósi þess að vitað er um fjölda minjastaða sem liggja undir skemmdum eða eru í yfirvofandi hættu vegna ágangs sjávar.

Í svari mennta- og menningamálaráðherra við spurningum mínum um skráningu og vernd menningarminja á ströndum landsins, sem unnið var af Minjastofnun Íslands, kemur fram að skráning allra minja á strandlengju landsins myndi að líkindum kosta um 330 millj. kr. Þetta er í rauninni ekki mikið fé en málefnið er aðkallandi og ættu stjórnvöld að gera það að forgangsmáli að hrinda því í framkvæmd áður en mikilvægur þáttur í menningarsögu þjóðarinnar fer í sjóinn og hverfur um aldur og ævi.

Nauðsyn ber til að gerð verðir verndar- og aðgerðaráætlun fyrir menningarminjar á ströndum landsins. Verstöðvar, sjóbúðir, naust, uppsátur og önnur mannaverk sem voru liður í lífsbaráttu fyrri kynslóða eru mikilvægur hluti menningararfs okkar. Við höfum ekki til að dreifa glæsihöllum eða húsagerðarlist kónga og keisara Evrópu. Saga okkar er varðveitt í lágreistum menningarminjum hvarvetna á strandlengju landsins og okkur ber að sýna henni tilhlýðilegan sóma og tryggja fjármagn til skráningar, rannsókna, vöktunar og sjóvarna þar sem því verður við komið.

Höfundur er alþingismaður VG í Norðvesturkjördæmi.

Tístin frá Trump hafa oft vakið furðu og raunar sögulegt að forseti Bandaríkjanna tjái sig þannig milliliðalaust við almenning í gegnum samfélagsmiðilinn Twitter. Ekki eru allir á einu máli um ágæti þessa né heldur um hæfni forsetans til þess að halda utan um þetta knappa tjáningarform. Í nótt, að staðartíma í Bandaríkjunum, eða laust eftir miðnætti, birtist þó tíst sem hefur vakið upp meiri spurningar en áður enda óskiljanlegt. Á móðurmálinu var þetta tístið: „Despite the constant negative press covfefe“.

Vandinn er sá að orðið „covfefe“ finnst ekki í orðabókum og virðist ekki vera til. Fréttamiðlar hafa farið hamförum á liðnum klukkustundum í tilraun til að greina hvað vakti fyrir forsetanum – nema hann hafi sofnað. Þegar orðið, sem ekki var til fyrir fáum klukkustundum, er slegið inn í fréttaleit Google koma upp hvorki meira né minna en 4580 niðurstöður, sum sé fjöldi frétta þar sem fjallað er um orðið dularfulla. Lénið covfefe.com var snemmendis tekið frá af einhverjum fljóthugsandi framkvæmdamanni og líklegt að búið verði að prenta það á boli til sölu áður en dagurinn líður.

Orðið covfefe erkomið til að vera. Klukkustundum saman hefur fólk velt fyrir sér hvað í ósköpunum forsetinn var að meina með þessu orði og það sem virtist hálfkveðin vísa, þar sem hið takmarkaða svigrúm twitter var ekki einu sinni fullnýtt. Myllumerkið #covfefe fór með himinskautum og voru vangaveltur manna um merkingu hins dularfulla skeytist frá forsetanum skrautlega, allt frá hugmyndum um að hann hefði sofnað útfrá miðju tísti, verið of drukkinn til að klára það vandræðalaust eða grín um að forsetinn hefði tapað glórunni og kjarnorkustríð væri yfirvofandi. Nokkurt yfirlit um tístviðbrögðin má sjá í Guardian.

Eitt af mikilvægustu hlutverkum fjölmiðla er að veita stjórnmálamönnum aðhald. En vald fjölmiðla er mikið og þar með ábyrgð þeirra. Vst er að ósanngjörn umfjöllun getur skaðað mannorð þeirra sem fyrir henni verða og hlutverk blaðamannsins jafnvel snúist við – í stað þess að vera varðhundur lýðræðisins og veita valdhöfum aðhald með því að upplýsa almenning tekur blaðamaðurinn að sér hlutverk árásarhunds og stendur þannig vörð um ríkjandi kerfi. Samkvæmt nýrri rannsókn sem gerð var við London School of Economics and Political Science, virðist sem Jeremy Corbyn, leiðtogi breska verkamannaflokksins, hafi orðið fyrir barðinu á þessháttar misbeitingu valds.

Aðstandendur rannsóknarinnar segja hana leiða í ljós að Corbyn hafi orðið fyrir stöðugum árásum allt frá því að hann gaf kost á sér sem leiðtogaefni flokksins. Fjölmiðlar hafi misbeitt valdi sínu gagnvart honum á a.m.k. þrjá vegu; með þvi að láta undir höfuð leggjast að kynna hans sjónarmið og/eða taka orð hans úr samhengi og afbaka þau; með hæðni, ásökunum og persónuárásum; með því að draga upp mynd af honum sem óvini breska ríkisins og tengja nafn hans og skoðanir við hryðjuverk.

Vera má að íslenskir fjölmiðlar séu ekki alsaklausir af því að beita sömu aðferðum og vert að við látum þessa úttekt verða okkur að hvatningu til þess að líta í eigin barm.

Hér má lesa skýrslu sem unnin var upp úr rannsókninni og í myndbandinu hér að neðan er þetta útskýrt á einfaldan og aðgengilegan hátt.

Ekki tókst að ljúka þingi í nótt eins og hafði verið stefnt að en útaf stóð ágreingingur um skipan dómara í nýjan Landsrétt. Sigríður Andersen, dómsmálaráðherra hefur sætt harðri gagnrýni fyrir að leggja til að gengið sé gegn tillögum hæfisnefndar. Píratar höfðu í hyggju að leggja fram vantrauststillögu ef ekki yrði farið að tillögu þeirra og málinu vísað frá. Í nótt náðist samkomulag um að fresta afgreiðslu málsins til klukkan ellefu í dag og ræða það í björtu.

Þingfundi lauk klukkan níu mínútum yfir tvö í nótt og höfðu þá verið afgreidd frá miðnætti tuttugu og fimm mál frá því fundurinn hófst klukkan hálf eitt, þar á meðal fjármálaáætlun til næstu fimm ára sem mikill styr hefur staðið um.
Búast má við fjörugum umræðum um Landsdómsmálið en dómsmálaráðherra leggur til frávik frá nöfnum þeirra fimmtán sem hæfisnefnd taldi hæfasta í dóminn og skáka þaðan út fjórum og taka inn fjóra aðra sem voru metnir minna hæfir af nefndinni. Tíðindi hafa borist af því að í einhverjum tilfellum íhugi þeir sem fengu ekki náð fyrir augum ráðherrans að leita réttar síns með málshöfðun gegn ríkinu verði þetta endanleg niðurstaða.

Myndin með fréttinni er af því þegar þingmenn yfirgefa salinn í nótt en að neðan má sjá upptöku af því þegar forseti þings slítur fundi og Birgitta Jónsdóttir, pírötum gerir grein fyrir því samkomulagi sem náðist um að fresta landsréttarmálinu til morguns.