Ásta Hafþórsdóttir skrifar frá Lesbos:
Dagbók 11. okt.
Um miðja nótt sótti ferðafélaginn minn, Díana Karlsdóttir, mig og með herkjum tókst okkur að troða okkar nánast 200 kg af hjálpargögnum í Toyotuna hennar og koma okkur af stað. Okkur til mikllar gleði var einstaklega vel tekið á móti okkur úti á flugvelli þar sem farangurinn var ekki einu sinni vigtaður og fengum við að heyra úr öllum áttum, „takk“, „takk fyrir að gera þetta“. Góð byrjun eftir miklar áhyggjur af því hvort við kæmumst með klyfjarnar alla leið.
Clik here to view.
Við upphaf ferðar. Ásta er önnur frá vinstri.
Ferðalagið gekk eins og í sögu með millilendingu í Aþenu, þar sem reyndar einn pokinn rifnaði og regnponsjoum rigndi yfir færibandið. En alls staðar mættum við umburðarlyndi.
Þegar við svo komum á áfangastað var nánast eins og maður væri bara kominn í frí, fyrir utan að allir sem sátu á eina veitingastaðnum sem var opinn voru í Reflex-vestum og endrum og eins varð maður vitni að símtölum um að bátur væri að koma inn í kolsvartri nóttinni.
Á gangi meðfram ströndinni sér maður ljósin frá ströndum Tyrklands. Það er erfitt að ímynda sér að nú koma um fimmtán bátar á nóttinni, mun fleiri en áður, vegna þess að það er búið að herða strandgæsluna á daginn.
Það er óraunverulegt að standa þarna og horfa út yfir hafið og taka þetta allt inn. Að svo nálægt er svo mikil neyð, svo mikil grimmd. Þegar ég held áfram göngu minni, geng ég fram á hrúgu af blautum fötum og brjóstahaldara í vegakantinum.
Góða nótt
———————————————————————————————————————
12. okt.
Dropinn í hafið í orðsins fyllstu merkingu.
Þegar við komum á fyrstu ströndina, hljóp fólk framhjá bílnum og kallaði „bátur sökk“. Allir kláruðu sig upp á land, en voru rennblautir frá toppi til táar, alveg niður í lítil ungbörn.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Eftir að hafa skipt um föt á börnum eins og hægt var, tókum við tvo feður og tvö börn með í bílinn og keyrðum þau til búða sem höfu verið sett upp af UNCHR.
Mig setur hljóða. Hér er tjald og nokkur klósett. Annað er ekki til staðar. Örfáir sjálfboðaliðar rembast við fleiri hundruð flóttamanna i einu, gefa þeim þurr föt, bleiur, vatn og mat og þak yfir höfuðið þó þau þurfa að sofa á mölinni.
Ég skammast mín, þetta er ómannúðlegt.
Við gerum hvað við getum til að hjálpa, enduðum á því að vera inni í fatatjaldi og reyna eftir bestu getu að skipta um föt og skó á fleiri hundruð manns, mörg blaut upp úr og niður úr.
Lítið er af mat, mörg hundruð manns standa fyrir utan girðinguna og bíða eftir að komast inn. Fólki er hleypt inn á einum stað og út í rútur á öðrum stað.
Sum þurfa að eyða nóttinni á mölinni. Örfá klósett sem enginn þrífur.
Þúsundir fara í gegn á hverjum degi, mikil þörf er á aðstoð, fólki til að hjálpa með teppi og mat.
Það er erfitt að fara, því straumurinn stoppar ekki, en við erum sammála um að hvílast.
Á leiðinni heim mætum við endalausum straum af fólki á leiðinni þangað, við stoppum við bát sem var að koma inn og rekum strax augun í unga stelpu sem ekki gat gengið sökum fötlunar. Við ákváðum að taka hana uppí ásamt 3 skyldmennum, öll frá Sýrlandi, þar sem aldrei má skilja að fjölskyldur. Við keyrum þau til annarra búða í hina áttina. Þegar þau sitja í bílnum skrafa þau kátt, og gleði ríkir. þau skilja ekki ensku. Þau þagna þegar við keyrum upp að búðunum.
Erfitt að fara að sofa.
———————————————————————-
13. okt.
Ég veit ekki hvað ég á að segja, hvar ég á að byrja.
Í dag fæddist barn!
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Byrjaði daginn á að finna út úr hvernig ég gæti fundið fleiri skó fyrir UN búðirnar, fann lager sem Grikkir eru með, og þeir sendu stappfullan leigubíl sem ég svo tók á móti og borgaði. Það var mikil gleði. Tiltölulega rólegt en samt margir bátar sem koma inn.
Tókum á móti bát þar sem mikið var grátið, konur hentu sér um hálsinn á manni og menn hrópuðu af gleði. Þau eru hólpin. En þau vita lítið um hvað tekur við eða um þessar sorglegu búðir sem taka við þeim og enn verra sem eru þær hræðilegu aðstæður sem eru inní Mitillini þar sem fólk þarf oft að bíða í marga daga til að skrá sig.
Tókum á móti fiskibát sem dró með sér bát sem hafði verið mótórstopp lengi úti á hafi. Allir voru mjög kaldir og blautir. Við ákváðum að taka smá hvíld, þar sem við ætluðum að taka kvöldvakt en á leiðinni heim kom bátur inn á mjög erfiðum stað. Okkur varð fljótt ljóst að hér var alvara á ferðum.
Við hentum okkur niður mjög bratta kletta, og kom fljótlega í ljós að fæðing var að fara í gang. Díana Karlsdóttir ferðafélagi minn tók á móti barninu, það var strákur! Barnið bara kom sagði hún, og reyndi hún að rifja upp hvernig hún hafði tekið á móti lömbum og fæðingu barna sinna tveggja.
Læknir kom um síðir og allt fór vel, þau voru keyrð á sjúkrahús. Að drengurinn sé fæddur í landi þar sem ekki ríkir stríð er góð tilfinning, þó að við upplifum þennan stað sem ómannúðlegan.
Meðan á þessu stóð sat ég með fjölskyldu stúlku, svona tólf, þrettán ára, sem var í sjokki, æpti og emjaði og enginn mátti snerta við henni. Hún hafði legið kramin undir fullt af karlmönnum á leiðinni yfir. Móðirin sat grátandi og ég tók að mér tvo bræður, sjö og átta ára. Á milli okkar urðu til mjög sterk tengsl á stuttum tíma og stúlkan sofnaði að lokum úrvinda.
Öll urðum við síðan mjög glöð að hittast aftur seinna um kvöldið þegar við fórum að hjálpa til í UN búðunum. Strákarnir mínir komu hlaupandi uppbí fangið á mér og vorum við óaðskiljanleg þangað til þau þurftu að halda áfram ferð sinni.
Hjálpuðum til í búðunum fram eftir kvöldi, enn og aftur við hræðilegar aðstæður, ekkert ljós, engir skór, fólk blautt, skjálfandi af kulda … og flestir hér vinna 18-20 tíma daga.
Í búðunum eru sjálfboðaliðar frá annarri norskri grúppu https://www.facebook.com/lighthouserelief, en þau eru fáliðuð, því fleiri vilja vera á ströndinni og taka á móti.
Við reynum að aðstoða þau eftir bestu getu. EN, hvar eru allar hjálparstofnanirnar? Hvar eru björgunaraðgerðir? Það vantar teppi, mat, betri tjöld, meira ljós …
ÉG SKIL EKKI!
Góða nótt
Image may be NSFW.
Clik here to view.
—————————————————————————
15. október
Hvar í fjandanum eru hjálparstofnanirnar? UN, RAUÐI KROSSINN, REDD BARNA, NORSK FOLKEHJELP, AMNESTY, KIRKENS NÖDHJELP og allar hinar. Það ríkir algjört neyðarástand á Lesbos! Það komu 7.000 manns í land í gær!
Í gær var neyðin yfirþyrmandi! 7.000 manns komu inn í 140 bátum. Við gerum eins mikið og við getum, en fólk sefur á götunni rennblautt, hefur ekki borðað í marga daga, ælt á leiðinni, margir slasaðir, óléttar konur.
Engar buxur til lengur. Buxur er það sem fer mest af. Sjálfboðaliðarnir eru úrvinda. Okkur vantar meiri peninga! Ætlum að leigja stærri bíl til að geta fraktað fólk og verið með stærri birgðir en sjóðurinn er að tæmast.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Reikningur á Íslandi:
0137 15 380170
Kt. 051267 5759
Reikningur í Noregi:
1206 87 12848 or vipps 94870204
Fólk sem vill koma eða aðstoða þarf að tala við þá sem reka UN búðirnar, ÞAR ER ENGINN FRÁ UN!
en þar eru sjálfboðaliðar sem hægt er að tala við og komast í samband við hér.
þeir sem vilja koma og hjálpa meðfram ströndinni ættu að hafa samband við:
Eric og Philippu í gegnum netfangið ellenisworkshop@hotmail.com sími : 00306947928496, 00302253072004
Eric og Philippa eru hjón sem hafa verið hér lengi og tileinka öllum sínum tíma í hjálparstarf. Kvennablaðið tók viðtal við þau fyrir stuttu. Þau geta ráðlagt með hótel, bílaleigubíla, og komið fólki inní rútínuna. Þau reka líka stóran lager með fötum, teppum, vatni og hreinlætisvörum. Þau geta gefið upplýsingar um hvað vantar, ef fólk vill senda varning eða fjármagn.
Image may be NSFW.
Clik here to view.