Eva Joly var íslenskum yfirvöldum til ráðgjafar eftir hrun í baráttunni við að handsama og draga fyrir rétt þá sem báru ábyrgð á bankahruninu árið 2008.
Eva átti árið 2003 þátt í að semja svokallaða Parísaryfirlýsingu fjórtán rannsóknardómara frá mörgum Evrópulöndum. Meðal þeirra sem undirrituðu yfirlýsinguna voru spænski rannsóknardómarinn Baltazar Garzón , Antonio di Pietro, fyrrum dómari frá Ítalíu, og svissneski dómarinn Bernard Bertossa. Allir eru þekktir fyrir baráttu gegn spillingu og hafa fengið að kenna á því.
Eva þurfti sjálf að hafa lífverði í þau fjögur ár sem hún glímdi við spillta stjórnmálamenn og auðmenn í París í tengslum við Elf-málið svonefnda. Garzón var til dæmis sá rannsóknardómari á Spáni sem reyndi að fá fasistann Pinochet framseldan frá Chile.
Parísaryfirlýsingin felur í sér þrjár einfaldar grundvallarreglur sem styðja eiga réttlátt dóms- og réttarkerfi. Þessar reglur fá alveg sérstakt vægi nú þegar afhjúpunin á brotum stjórnmálamanna, auðmanna og útrásarvíkinga heldur áfram hér á landi.
Reglur rannsóknardómaranna eru þaulhugsaðar:
1) Gagnsæi er eðlileg fylgiregla frelsis; gagnsæi án frelsis brýtur í bága við mannréttindi. Ef ógagnsæi fylgir frelsinu greiðir það leið til lögbrota.
2) Hnattvæðing laganna er lífsnauðsynleg hnattvæðingu viðskiptanna. Lönd sem hylma yfir lögbrot og fjársvik ættu ekki að hafa óskertan rétt til bankastarfsemi.
3) Lögbrot valdamanna skaða mikilvæga þjóðarhagsmuni. Hert viðurlög, heimild til eignaupptöku og aðhald með bankastarfsemi eru varnir sem grípa verður til gegn slíkri samfélagsógn.