Maríanna Vilbergs Hafsteinsdóttir og Hjördís Heiða Ásmundsdóttir skrifa:
Við erum hópur af öryrkjum (sem köllum okkur ferðabæklinga) sem stöndum og sitjum fyrir réttindi eldri borgara og öryrkja!
Við eigum að hafa sama rétt samkvæmt stjórnarskrá og velferðarráðuneyti Íslands. Samkvæmt reikningsforriti velferðarráðuneytisins þurfa eldri borgarar og öryrkjar MUN HÆRRI laun og bætur til að lifa mannsæmandi lífi! Þessum hópum er haldið niðri fjárhagslega sem bitnar á allri fjölskyldunni, börn öryrkja eiga ekki að þurfa að upplifa matarskort, fataskort og geta lang flest ekki tekið þátt í neinum tómstundum vegna fátæktar.
Fátækt, hvort sem hún er fjárhagsleg, félagsleg eða heilsutengd, er fátækt samfélagsmein sem við þurfum að vinna bug á. Mahatma Gandhi sagði að fátækt væri versta tegund ofbeldis. Fátækt á Íslandi er raunveruleg og er að aukast.
Nýlegar skýrslur sýna að um 33.000–40.000 Íslendinga búa við fátækt, þar af eru um 6.600 börn.
Nýleg rannsókn sýnir að yfir 70% öryrkja meta fjárhagslega stöðu sína verri eða miklu verri en áður og margir hafa glímt við fátækt svo árum skiptir allt frá þremur árum upp í 20 ár eða meira. Langflestir segjast ekki eiga fyrir brýnustu nauðsynjum og má þar nefna, húsnæðiskostnað, mat og aðrar nauðsynjar. Óvænt útgjöld virðast einnig erfið. Langflestir upplifa örvæntingu eða kvíða yfir fjárhagsstöðu sinni.
Flestir vilja að börn þeirra geti stundað tómstundir og sinnt áhugamálum.
Það er mikilvægt að allir hafi skilning á mannréttindayfirlýsingu Sameinuðu þjóðanna sem Íslendingar hafa verið aðilar að frá árinu 1948. En þar er kveðið á um að:
„Menn séu bornir frjálsir og jafnir öðrum að virðingu og réttindum.“
Fólk þarf að upplifa sig sem jafningja við hlið næsta manns. Þegar samskipti manna á milli ganga vel í samfélaginu eykst félagsauðurinn og þannig viljum við hafa það, ekki satt?
Allir vilja vera sjálfs síns herrar, lifa með reisn og ekki að þurfa að lifa á fjölskyldu, vinum og kunningjum.
Það er ekki nóg að vera hluti af hóp eða hópum, heldur þarf fólk að finna að það er hluti af samfélagi, vera jafningjar, enginn minni, enginn stærri. Þegar fólk finnur það í hjarta sínu að það er hluti af samfélaginu, leggur það allt sitt af mörkum og lífsgæði þess aukast. Slík tækifæri minnka líkur á að fátækt bitni á börnum okkar lands, því börn sem búa við fátækt eru í hættu á að skaðast heilsufarslega og félagslega sem getur orðið varanlegt ástand. Við verðum að horfa til framtíðarinnar!
Annað verðum við öll að hafa í huga og kynna okkur vel, það er samningur Sameinuðu þjóðanna um málefni fatlaðs fólks, og fylgja sáttmálanum af heilum hug. Það er brýn þörf á að yfirvöld fullgildi og löggildi þennan samning.
Samkvæmt lögum á Íslandi er því verið að brjóta reglugerðir hægri vinstri. Þess vegna er líka brýn þörf á að fullgilda og löggilda samning Sameinuðu þjóðanna og fylgja sáttmálanum af heilum hug. Rannsóknir sýna að þessir hópar vilja taka þátt í samfélaginu, vilja vinna, gefa og þiggja. Allir vilja geta tekið þátt í samfélaginu!
Hvernig samfélag viljum við? Viljum við ríkisbatterí sem gengur út frá því að allir svíki og pretti?
Við þurfum að líta á skerðingu sem hluta af mannlegum margbreytileika, ekki sem afbrigðilegt frávik sem er ýtt út á jaðarinn og enginn kærir sig um.
Við erum með hóp á Facebook sem heitir: Krefjumst betri kjara, áfram við, öll sem eitt! Allir velkomnir!
Ljósmynd eftir Andres Zoran Ivanovic